De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 18-09-2021 om 12:16:
[..]
Die hebben geen/minder moeite met zijn kinderen. Kwam voor hen wel als een shock. Met wel de aantekening dat zij mijn standpunt in de discussies niet weten.
Dat komt bij mij wel vreemd over, ze weten toch zo langzamerhand wel hoe jij op bepaalde situaties reageert? Als ik zo star zou reageren, dan zou mijn (onze) zoon me daar beslist op aanspreken en terecht dan ook nog.
dan schreef op 18-09-2021 om 12:19:
[..]
Dat komt bij mij wel vreemd over, ze weten toch zo langzamerhand wel hoe jij op bepaalde situaties reageert? Als ik zo star zou reageren, dan zou mijn (onze) zoon me daar beslist op aanspreken en terecht dan ook nog.
Dat is hier een stuk minder. Van de discussies over zijn kinderen hebben ze amper wat meegekregen.
A12345 schreef op 18-09-2021 om 12:21:
[..]
Dat is hier een stuk minder. Van de discussies over zijn kinderen hebben ze amper wat meegekregen.
Misschien niet van de discussies tussen jullie maar ze zullen toch wel gemerkt hebben dat de sfeer tussen jullie een stuk minder was dan voorheen? En ze zijn toch ook wel samen met de kinderen en je (inmiddels ex) vriend op stap geweest? Dan hebben ze vast ook wel gemerkt dat de kinderen anders reageerden dan "thuis"?
dan schreef op 18-09-2021 om 12:31:
[..]
Misschien niet van de discussies tussen jullie maar ze zullen toch wel gemerkt hebben dat de sfeer tussen jullie een stuk minder was dan voorheen? En ze zijn toch ook wel samen met de kinderen en je (inmiddels ex) vriend op stap geweest? Dan hebben ze vast ook wel gemerkt dat de kinderen anders reageerden dan "thuis"?
Ja, maar ze relateerden dat voor zijn kinderen kwamen aan dat hij zijn kinderen erg mist. Wat ze begrijpen. En het gedrag thuis en buitenhuis aan dat kinderen nu eenmaal activiteiten nodig hebben. Dat zij ook liever in de vakantie ergens naar toe gaan dan thuis zitten.
A12345 schreef op 18-09-2021 om 12:34:
[..]
Ja, maar ze relateerden dat voor zijn kinderen kwamen aan dat hij zijn kinderen erg mist. Wat ze begrijpen. En het gedrag thuis en buitenhuis aan dat kinderen nu eenmaal activiteiten nodig hebben. Dat zij ook liever in de vakantie ergens naar toe gaan dan thuis zitten.
Ik denk dat je er te makkelijk over denkt.
A12345 schreef op 18-09-2021 om 12:34:
[..]
Ja, maar ze relateerden dat voor zijn kinderen kwamen aan dat hij zijn kinderen erg mist. Wat ze begrijpen. En het gedrag thuis en buitenhuis aan dat kinderen nu eenmaal activiteiten nodig hebben. Dat zij ook liever in de vakantie ergens naar toe gaan dan thuis zitten.
Normaal gezien had de sfeer juist goed moeten zijn in de periode dat de kinderen bij jullie waren, het missen ervan was op dat moment niet aan de orde. Die was echter bekoeld door jouw houding, dat hebben jouw kinderen toch ook wel gevoeld in de momenten dat jullie allemaal samen waren?
Nou tis in elk geval voorbij, prijs jezelf gelukkig dat je nu in elk geval niet meer hoeft de dealen met die twee blagen van hem.
dan schreef op 18-09-2021 om 12:42:
[..]
Normaal gezien had de sfeer juist goed moeten zijn in de periode dat de kinderen bij jullie waren, het missen ervan was op dat moment niet aan de orde. Die was echter bekoeld door jouw houding, dat hebben jouw kinderen toch ook wel gevoeld in de momenten dat jullie allemaal samen waren?
Klopt. Discussies speelden zich wel vooral buiten het zicht van de kinderen af. En er was natuurlijk ook nog de hectiek van met zes in een huis. Was vaak ook gewoon erg druk.
A12345 schreef op 18-09-2021 om 13:14:
[..]
Klopt. Discussies speelden zich wel vooral buiten het zicht van de kinderen af. En er was natuurlijk ook nog de hectiek van met zes in een huis. Was vaak ook gewoon erg druk.
ja, maar je voelt toch snel of de sfeer ontspannen is of juist niet. Het aantal mensen maakt dan niet altijd uit.
dan schreef op 18-09-2021 om 13:28:
[..]
ja, maar je voelt toch snel of de sfeer ontspannen is of juist niet. Het aantal mensen maakt dan niet altijd uit.
Ze hadden wel gezien dat ik soms geïrriteerd was maar dat gekoppeld aan de drukte.
A12345 schreef op 18-09-2021 om 14:19:
[..]
Ze hadden wel gezien dat ik soms geïrriteerd was maar dat gekoppeld aan de drukte.
Dat zeiden ze of dat vul jij voor ze in? De meeste kinderen voelen wel aan dat er iets aan de hand is.
Juist, dat bedoel ik ook. Het lijkt me sterk dat de kinderen van TO niet gevoeld hebben dat de sfeer tussen hun moeder en de vriend bekoeld was.
Je intelligente pubers hadden vast inderdaad niet door dat je vriend zo'n beetje een maand lang amper met jou communiceerde en zoveel mogelijk van huis was ja. En de ijzige sfeer hebben ze ook niks van gemerkt, zeker weten.
dan schreef op 18-09-2021 om 14:37:
Juist, dat bedoel ik ook. Het lijkt me sterk dat de kinderen van TO niet gevoeld hebben dat de sfeer tussen hun moeder en de vriend bekoeld was.
Waarschijnlijk wel maar ze hadden geen zin in gedoe ofzo. Die kennen hun moeder ook langer dan vandaag natuurlijk.
A12345 schreef op 18-09-2021 om 10:46:
[..]
Daarmee wordt alles een strijd ja. Het moet stapsgewijs. Niet in een keer, waarbij ik heel veel toe moet geven. Daar kan ik niet mee omgaan. Maar ook niet een stap en dan gaan "bokken" en er dan constant over door blijven gaan.
Mensen die me kennen anticiperen daar op. Die laten me dan met rust, doen daarna alsof er niks is gebeurd, etc.
Daarmee maak je hen verantwoordelijk voor je eigen onvermogen. Ik heb vrienden gehad met deze karaktereigenschap. Het kostte me op een gegeven moment echt te veel energie en ik heb die vriendschappen verbroken. Ik denk niet dat er veel mensen fulltime bestand zijn tegen deze dynamiek.
