De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
AeonofWinter schreef op 15-09-2021 om 21:07:
[..]
Ja, echt alles ligt aan hem en zijn kinderen.
Dus
Poezel_en_Wip schreef op 17-09-2021 om 09:36:
Niet te geloven dit. Onverbeterlijk.
Ik hoop van harte dat hulp/therapie je wat meer zelfinzicht en -reflectie gaat brengen.
Is een beetje begrip dan teveel gevraagd? Dat het met zes wel erg druk is, zeker ook gezien het gedrag van zijn kinderen.
A12345 schreef op 17-09-2021 om 09:33:
[..]
Dat snap ik. Was wel een compleet andere situatie. Ik heb het laten merken aan de vader, niet aan de kinderen. Dat was in mijn vorige relatie eigenlijk precies omgekeerd. Diegene liet het vooral merken aan de kinderen, maar kon tegenover mij eigenlijk niet duidelijk maken wat dan precies vervelend is, behalve hun aanwezigheid in het algemeen.
En met dat laatste is ook een duidelijk verschil gezegd. Hij stoorde zich aan de aanwezigheid van mijn kinderen. Het feit dat ik kinderen heb. In dit geval stoorde me vooral hun gedrag en het gegeven dat hij door hun gedrag echt alleen maar met zijn kinderen bezig was.
Het voelde toen als onrecht. Nu voelt het vooral als me onbegrepen voelen. Een beetje begrip dat het wel erg druk is in huis met zessen en twee hele drukke kinderen, dat was er totaal niet van zijn kant.
Weet je, het klinkt alsof je het echt niet kunt. Maar het is best raar, als je ex je letterlijk teruggeeft dat hij zich met kinderen bij jou niet welkom voelde, en jij voelt je onbegrepen omdat hij niet snapt dat jij het druk vond.
De onderhuidse stroom, waarin jij continue zijn kinderen afwees, hem een slapjanus vond omdat hij zon stomme afspraken heeft gemaakt met zijn ex, zijn ex een golddigger vond - dat is waar hij nu zo boos om is. En terecht.
Dat jij dan vindt dat je toch alles goed deed, omdat je de kinderen goed behandelde? Het geeft aan dat je in deze relatie geen oog hebt gehad voor wat er nog meer speelt, en alleen maar heel erg overtuigd bent van je eigen gelijk.
En moet je zien wat dat eigen gelijk je nu brengt. Verdriet, onbegrip, verstoten... ALs je iets kunt doen is leren om wat minder aan je eigen overtuiging te hangen en wat meer open te staan voor wat anderen denken/voelen/doen. Je ex is een mooi oefen object. Want terwijl jij hoogst verontwaardigd bent dat hij niet snapt dat het ook best druk voor je was, mis je het hele punt dat hij maakt. Nl dat je je net zo hebt gedragen als je vorige ex. Misschien niet met wat je zegt, maar wel met wat je uitstraalde en deed. Jij gedraagt je zoals je eigen ex, als het gaat om het afstoten en wegduwen van de kinderen van deze man. Waarom je dat doet - dat is aan de professionals. Maar dat het onhandig is, dat mag duidelijk zijn.
Biebel schreef op 17-09-2021 om 09:56:
[..]
Weet je, het klinkt alsof je het echt niet kunt. Maar het is best raar, als je ex je letterlijk teruggeeft dat hij zich met kinderen bij jou niet welkom voelde, en jij voelt je onbegrepen omdat hij niet snapt dat jij het druk vond.
De onderhuidse stroom, waarin jij continue zijn kinderen afwees, hem een slapjanus vond omdat hij zon stomme afspraken heeft gemaakt met zijn ex, zijn ex een golddigger vond - dat is waar hij nu zo boos om is. En terecht.
Dat jij dan vindt dat je toch alles goed deed, omdat je de kinderen goed behandelde? Het geeft aan dat je in deze relatie geen oog hebt gehad voor wat er nog meer speelt, en alleen maar heel erg overtuigd bent van je eigen gelijk.
En moet je zien wat dat eigen gelijk je nu brengt. Verdriet, onbegrip, verstoten... ALs je iets kunt doen is leren om wat minder aan je eigen overtuiging te hangen en wat meer open te staan voor wat anderen denken/voelen/doen. Je ex is een mooi oefen object. Want terwijl jij hoogst verontwaardigd bent dat hij niet snapt dat het ook best druk voor je was, mis je het hele punt dat hij maakt. Nl dat je je net zo hebt gedragen als je vorige ex. Misschien niet met wat je zegt, maar wel met wat je uitstraalde en deed. Jij gedraagt je zoals je eigen ex, als het gaat om het afstoten en wegduwen van de kinderen van deze man. Waarom je dat doet - dat is aan de professionals. Maar dat het onhandig is, dat mag duidelijk zijn.
Daarvoor wat begrip, dat zou me al heel goed gedaan hebben. Nu klonk het een beetje allemaal als voor mij is het erg stresserend en druk, dat interesseert hem niet als zijn kinderen het maar leuk hebben en zijn oplossing is om vooral overdag en begin van de avond weg te gaan met zijn kinderen om dan daarna bij thuiskomst te laten blijken hoe goed ze zich wel niet hebben gedragen. Hij zei het niet met zoveel woorden, maar het kwam toch passief agressief over als dat het allemaal aan mij ligt.
Over zijn ex is niet zo'n felle discussie geweest. Hij lijkt vooral gekozen te hebben voor "geen gezeik". Wat is gelukt. Hij kan nu ook zo terugvallen in de oude afspraken en misschien zelfs nog afspraken die beter uitkomen (langere periode in de vakantie, naar Nederland, etc). Achteraf gezien geen slapjanus, maar handig gemanoeuvreerd van hem. Waar ik erg direct ben, vaak dingen er aanvankelijk erg zwart/wit uitgooi, is hij meer een schaker die rustig de pionnetjes op de juiste plek probeert te zetten.
Ik probeer dat te achterhalen. Met hulp van een specialist. Voor een deel zit dat 'm volgens mij in mijn verleden en het gegeven dat mijn kinderen geen enkele contact meer hebben met hun biologische vader.
A12345 schreef op 17-09-2021 om 10:07:
[..]
Daarvoor wat begrip, dat zou me al heel goed gedaan hebben.
Ik probeer dat te achterhalen. Met hulp van een specialist. Voor een deel zit dat 'm volgens mij in mijn verleden en het gegeven dat mijn kinderen geen enkele contact meer hebben met hun biologische vader.
Het is goed dat je een specialist hebt die met je mee onderzoekt wat nu handig is en wat misschien niet meer nodig is. Het klinkt als je het vertelt als een soort zelfbeschermingsmechanisme. Zoiets als: ik doe wat ík denk dat goed is, en dat uit ik ook, want dan kan de ander me niet raken. Terwijl je nu merkt, dat juist even achterover leunen, de situatie in zijn totaal bekijken, helemaal niet verkeerd is.
Vergis je overigens niet in dat als iets niet besproken wordt, het er niet is. Zo negatief als je je hier uitte over alles wat ik noemde, dat straal je ook uit. Je was je er misschien niet bewust van, maar hij voelde het wel. Niet voor niets dat hij zo gekwetst is.
Voor je eigen gemoedsrust: ben niet meer bezig met wat hij allemaal anders had kunnen doen. Dat kan niet meer. Het enige wat je kunt veranderen ben jezelf, en hoe je in een volgende relatie wel meer openstaat voor wat de ander wil, zonder jezelf te verliezen.
A12345 schreef op 17-09-2021 om 09:55:
[..]
Is een beetje begrip dan teveel gevraagd? Dat het met zes wel erg druk is, zeker ook gezien het gedrag van zijn kinderen.
LOL. Ik geloof dat vrijwel alle reacties in dit topic gaan over dat jij geen enkel begrip voor hem en zijn situatie toont.
Coreopsis schreef op 17-09-2021 om 10:35:
[..]
LOL. Ik geloof dat vrijwel alle reacties in dit topic gaan over dat jij geen enkel begrip voor hem en zijn situatie toont.
De kinderen zijn hier meer dan 'n maand geweest. Vooral ook uit begrip voor dat hij ze mist, etc.
Ik snap best dat je het verlies voelt en je wilt blijven analyseren wat er gebeurd is, maar het helpt je nu niet. Daar heb je professionele hulp bij nodig.
Dit is voorbij en komt niet meer terug. Kijk naar de toekomst. Hoe kun je daar zelf aan werken?
Ik vermoed dat jij het met je kinderen prima redt, dat jullie het best goed hebben met zijn drieën. Dat is de basis. De rest is is bijzaak.
Imi schreef op 17-09-2021 om 10:50:
Ik snap best dat je het verlies voelt en je wilt blijven analyseren wat er gebeurd is, maar het helpt je nu niet. Daar heb je professionele hulp bij nodig.
Dit is voorbij en komt niet meer terug. Kijk naar de toekomst. Hoe kun je daar zelf aan werken?
Ik vermoed dat jij het met je kinderen prima redt, dat jullie het best goed hebben met zijn drieën. Dat is de basis. De rest is is bijzaak.
Die heb ik gezocht en daar ben ik mee bezig. Verder geef ik het nog steeds niet op. Hij is in elk geval nog in Nederland, dus er is nog hoop.
Ja, met de kinderen red ik me prima. Uiteraard is dit ook vervelend voor hen. Toen hij goed in zijn vel zat, was het erg leuk thuis. Met mijn familie klikte het ook goed. Misschien is het goed als bijvoorbeeld mijn broer met hem gaat praten.
A12345 schreef op 17-09-2021 om 10:53:
[..]
Die heb ik gezocht en daar ben ik mee bezig. Verder geef ik het nog steeds niet op. Hij is in elk geval nog in Nederland, dus er is nog hoop.
Ja, met de kinderen red ik me prima. Uiteraard is dit ook vervelend voor hen. Toen hij goed in zijn vel zat, was het erg leuk thuis. Met mijn familie klikte het ook goed. Misschien is het goed als bijvoorbeeld mijn broer met hem gaat praten.
Je wil hem terug??? En die kinderen dan?? Waar moet hij met je broer over praten?
Biebel schreef op 17-09-2021 om 10:35:
[..]
Het is goed dat je een specialist hebt die met je mee onderzoekt wat nu handig is en wat misschien niet meer nodig is. Het klinkt als je het vertelt als een soort zelfbeschermingsmechanisme. Zoiets als: ik doe wat ík denk dat goed is, en dat uit ik ook, want dan kan de ander me niet raken. Terwijl je nu merkt, dat juist even achterover leunen, de situatie in zijn totaal bekijken, helemaal niet verkeerd is.
Vergis je overigens niet in dat als iets niet besproken wordt, het er niet is. Zo negatief als je je hier uitte over alles wat ik noemde, dat straal je ook uit. Je was je er misschien niet bewust van, maar hij voelde het wel. Niet voor niets dat hij zo gekwetst is.
Voor je eigen gemoedsrust: ben niet meer bezig met wat hij allemaal anders had kunnen doen. Dat kan niet meer. Het enige wat je kunt veranderen ben jezelf, en hoe je in een volgende relatie wel meer openstaat voor wat de ander wil, zonder jezelf te verliezen.
Voor een groot deel is het zelfverdediging inderdaad. Ik schiet over het algemeen vrij snel in de zelfverdedigingsmodus als iets me niet zint.
Ik heb op mijn manier mijn best gedaan om er iets van te maken. In het begin heb ik zelfs nog gedacht van ze moeten even wennen, ze worden straks wel rustiger. Elke dag dat ze zich redelijk gedroegen, was ook een soort van hoop dat het vanaf dat moment beter zou gaan.
Achteraf gezien was het beter geweest als er vooraf duidelijkere afspraken zouden zijn gemaakt. Hoe lang blijven ze? En als dat lang is, kan hij een weekje met ze ergens anders heen? Een soort van planning van wat we gaan doen en waar naar toe. En hoe bijvoorbeeld met het aanspreken op gedrag? Dat is nu allemaal niet gebeurd.
A12345 schreef op 17-09-2021 om 10:53:
[..]
Die heb ik gezocht en daar ben ik mee bezig. Verder geef ik het nog steeds niet op. Hij is in elk geval nog in Nederland, dus er is nog hoop.
Ja, met de kinderen red ik me prima. Uiteraard is dit ook vervelend voor hen. Toen hij goed in zijn vel zat, was het erg leuk thuis. Met mijn familie klikte het ook goed. Misschien is het goed als bijvoorbeeld mijn broer met hem gaat praten.
Ik snap dat het pijn doet en dat je hoopt dat die pijn vermindert als hij terugkomt. Maar je moet realistisch zijn: jij en zijn kinderen, dat KAN gewoon niet werken. Nooit. De kinderen blijven wie zij zijn, en jij ook. Zijn kinderen zijn een onlosmakelijk deel van hem. Bovendien heb je hem tot in het diepst van zijn ziel gekwetst. Dat komt nooit meer goed.
Jullie maken elkaar doodongelukkig. Laat hem los. If you love somebody, set them free!
BlueHeart schreef op 17-09-2021 om 10:55:
[..]
Je wil hem terug??? En die kinderen dan?? Waar moet hij met je broer over praten?
Over wat hem nu precies dwars ziet, hoe hij het nu precies ziet.
A12345 schreef op 17-09-2021 om 11:02:
[..]
Over wat hem nu precies dwars ziet, hoe hij het nu precies ziet.
Doe maar niet joh.
Maar A., wat had JIJ anders kunnen doen? Waar ben JIJ tekort geschoten in de afgelopen periode, naar je ex en naar zijn kinderen?
