De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Jammer dat hij zo reageert. Al snap ik hem wel natuurlijk maar wat had hij verwacht? Dat alles direct koek en ei zou zijn? Jammer dat hij niet open staat voor een goed gesprek, al denk ik dat jullie allang hadden kunnen praten in die 4 weken dat de kinderen bij jullie waren. Savonds bijvoorbeeld. En moe is geen excuus als je je relatie wilt redden. Hopelijk kunnen jullie een gesprek voeren zonder verwijten meer met gevoelens en emoties en is er de ruimte om elkaar te zeggen hoe de afgelopen periode ervaren is.
Al denk ik ergens dat hij uitgecheckt is. Het siert hem wel dat hij nu in het belang van zijn kinderen denkt.
De tijd dat de kinderen er niet waren, is het er niet van gekomen. Vaak erg moe, ik had nogal wat stress. Wel paar keer kort over gehad, maar dat was dan vaak een herhaling van zetten.
Hij vindt één maand per jaar vooral elf maanden per jaar niet. Die ene maand moet ik me er maar overheen zetten. En hij denkt dat het opgelost is als ze maar de hele dag weg zijn. Hij heeft er niet zo'n probleem mee om met de kinderen elders te gaan zitten. Maar in het meest extreme geval is dat dan van ergens in juni tot en met de eerste week van september. En hij had het ook al over de andere vakanties die langer dan 'n week duren.
Flower89 schreef op 15-09-2021 om 09:06:
“Jammer dat hij niet open staat voor een goed gesprek”
Een goed gesprek zoals dat hier is gevoerd bedoel je?
Als ik afga op waar hier is gewisseld is inmiddels duidelijk dat de man niet aan de voorwaarden van TO kan voldoen als hij een rol van betekenis wil spelen in het leven van zijn kinderen. Ik vind het zeer begrijpelijk en zelfs terecht dat hij daarover niet wil onderhandelen onder allerlei voorwaarden. Ik zie dan ook niet waar dat ‘goede gesprek’ nog over zou kunnen gaan. Zonder elkaar nog extra pijn te doen afronden, zou ik zeggen.
hard maar eerlijk en duidelijk en wat we dit hele draadje al voorspelden. Hij kiest, zoals elke ouder zou doen onvoorwaardelijk voor zijn kinderen. In goede en slechte tijden. Het siert hem, al was hij wat traag van begrip op dat punt. Persoonlijk vind ik dat hij de stekker er uit had moeten trekken op het moment dat jij zijn kinderen tot Persona non grata maakte in jullie huis maar hij kon geen kant uit. Hij zal diep teleurgesteld zijn in jouw afwijzing van zijn kinderen. Dat is niet te repareren.
Wat goed is aan deze situatie is dat jij inzicht in jezelf hebt gekregen en aan jezelf gaat werken om een vergelijkbare situatie in de toekomst te voorkomen.
A12345 schreef op 15-09-2021 om 08:49:
Ja en weer vertrokken.
Hij gaf aan dat hij zijn kinderen veel vaker wil zien en ook in Nederland als daar mogelijkheden toe zijn. Over hoe vaak en de periode wil hij verder niet "onderhandelen". Hij zei letterlijk dat zijn kinderen geen "onderhandelingswaar" zijn. In een huis waar ze niet welkom zijn, voelt hij zich ook niet welkom en wil hij dus ook niet meer zijn. Hij zegt niet gemotiveerd te zijn en niet de energie te hebben om het gezellig te maken ergens waar zijn kinderen niet welkom zijn. Hij zei ook dat met mij in de buurt normaal contact met zijn kinderen niet mogelijk is. Hij raadde me aan om hulp te zoeken. Het zit vooral tussen mijn oren. Hij vindt me erg negatief en erg jaloers zonder gegronde redenen.
Hij is daarna in een hotel in de buurt gegaan. Hij heeft nog wat dingen te doen in Nederland. Daarna gaat hij die kant op. Als ik me bedenk, dan hoort hij het wel.Zo ongeveer zei hij het.
Aiiii, dit is een hele dikke vette dump 
Knuffel voor jou TO 
Jammer dat hij dit erbij heeft gezegd: "Als ik me bedenk, dan hoort hij het wel."
Dat zou jou hoop kunnen geven, terwijl hij het meer dan waarschijnlijk cynisch heeft bedoeld.
Aj. Hoewel alles wat hij zegt al voorspeld was, zal het toch niet fijn zijn om te horen en kan ik me voorstellen dat je er verdrietig om bent. Eigenlijk zegt hij wat wij je ook probeerden te vertellen; het gaat niet om de kinderen, hun problemen, de ex, het geld. Ook nu niet.
Het enige waar het om gaat is de manier waarop jij daarmee om gaat. En dat is voor hem, maar ik denk voor meer mensen, niet fijn. Je blijft zo vast houden aan hoe jij denkt dat het moet, dat je daar anderen mee buiten spel zet. Je doet het zelfs hier op het forum, waar je jouw opvattingen over hoe het hoort als waarheden neerlegt.
Misschien gaat hulp je helpen. Misschien kan een professional samen met jou onderzoeken hoe je kunt stoppen met je eigen gelijk altijd voorop te zetten, en kunt beginnen met luisteren naar wat een ander nodig heeft. Soms lees je als iemand die zo hard vasthoudt aan haar principes en naar kijken naar wat anderen fout doen. Je zou bijna denken dat je dat doet uit een soort doorgeschoten zelfbescherming; Als het maar over de ander gaat, als iedereen maar doet wat ik wil, dan komt het wel goed.
Ik wens je sterkte met het toch weer herstellen van deze breuk. Maar bovenal wens ik je wijsheid en iemand die je begrijpt en helpt om jezelf te begrijpen en te ontwikkelen. Zodat je in een volgende relatie wat evenwichtiger denkt en handelt.
Dit was voorspeld, maar een breuk blijft natuurlijk heel pijnlijk.
Veel sterkte, A!
Poezie schreef op 15-09-2021 om 09:48:
[..]
Aiiii, dit is een hele dikke vette dump
Jammer dat hij dit erbij heeft gezegd: "Als ik me bedenk, dan hoort hij het wel."
Dat zou jou hoop kunnen geven, terwijl hij het meer dan waarschijnlijk cynisch heeft bedoeld.
Ik weet niet hoe hij dat bedoeld heeft. Heb het al tien keer teruggehaald om te analyseren maar geen idee.
Het kwam in elk geval over alsof hij emotioneel al afscheid had genomen van de relatie. Hij was boos, maar wel rustig boos. Wat ik zei, maakt allemaal niet veel uit. Waar hij normaal in een discussie veel luistert, was het nu vooral een monoloog van hem.
Hij heeft er natuurlijk een hele lange autorit de tijd voor gehad om te bedenken wat hij zou zeggen en hoe.
Wat hij bedoelt met als jij je bedenkt? Ik heb geen helderziende gaven, maar ik denk dat hij bedoelt: 'Als je mij zegt dat mijn kinderen altijd welkom zijn, simpelweg omdat ze mijn kinderen zijn en het thuis van hun vader simpelweg ook hun thuis is.'
Maar TO als je realistisch naar jezelf kijkt was er vanuit jouw toch ook geen onderhandelingsruimte? Volgens mij had je steeds helderder wat je in ieder geval allemaal niet wilde en daar wilde jij ook geen concessies in doen. Dus een constructief gesprek zou het nooit geworden zijn.
Hij was alleen de eerste die zijn voorwaarden op tafel legde, andersom had jij de deur waarschijnlijk dichtgegooid zonder zijn verhaal te horen. Jullie beiden stonden niet meer open voor zoeken naar een oplossing.
En eens met Doornroosje qua analyse van de laatste opmerking. Doordat jij zijn kinderen niet hebt geaccepteerd is er iets in hem gebroken en zolang je dat niet doen valt er ook niks te onderhandelen.
Doornroosje75 schreef op 15-09-2021 om 11:12:
.
Wat hij bedoelt met als jij je bedenkt? Ik heb geen helderziende gaven, maar ik denk dat hij bedoelt: 'Als je mij zegt dat mijn kinderen altijd welkom zijn, simpelweg omdat ze mijn kinderen zijn en het thuis van hun vader simpelweg ook hun thuis is.'
Niet alleen zeggen, het ook menen. En dat lijkt me vrijwel onmogelijk.
A12345 schreef op 15-09-2021 om 09:02:
[..]
Ik had het zo op deze manier niet verwacht. Zo besluitvaardig en niet voor discussie vatbaar had ik hem nog nooit gezien. Hij leek me heel rustig en beheerst woedend te zijn.
Nog even wezen kijken. Waar hij zei te zijn, daar staat zijn auto in elk geval.
Hij heeft natuurlijk op de reis naar het buitenland en weer terug kunnen nadenken over wat voor hem prioriteit is. En wellicht al veel eerder aangezien jullie relatie toen al bekoeld was. Ik begrijp alleen niet waarom je nog gaat kijken of zijn auto daar staat waar hij zei heen te gaan.
sterkte to ❤ je komt er wel doorheen. Koppie op🌸
dan schreef op 15-09-2021 om 12:22:
[..]
Hij heeft natuurlijk op de reis naar het buitenland en weer terug kunnen nadenken over wat voor hem prioriteit is. En wellicht al veel eerder aangezien jullie relatie toen al bekoeld was. Ik begrijp alleen niet waarom je nog gaat kijken of zijn auto daar staat waar hij zei heen te gaan.
Toch even kijken of het klopt wat hij zei.
A12345 schreef op 15-09-2021 om 12:38:
[..]
Toch even kijken of het klopt wat hij zei.
Nu weet je dat het klopt wat hij zei. Maar wat wil je daar nu verder mee?
