De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 08-09-2021 om 21:20:
[..]
Jawel. Denk dat praten altijd kan. Zeker als de kinderen daar weer zijn en we even uit de situatie zijn.
Maar ze komen terug. Er is hier geen middenweg, jij vind die kinderen niet leuk en wil ze niet in huis terwijl hij het tegenovergestelde wil waar die overigens gewoon helemaal gelijk in heeft. En indien die moeder wel terug komt zit je er straks misschien wel 26 weken per jaar mee te kijken.
Wasmachine schreef op 08-09-2021 om 21:23:
Ik snap hem wel en als moeder geef ik hem groot gelijk. Als je serieus met hem verder wil zal je echt een manier moeten vinden om ze te accepteren.
Daar denk ik over na, maar het kost me ontzettend veel energie. Ben bek- en bekaf. Net wat topics hier gelezen over ouders die dit soort gedrag (al lijkt het daar nog minder erg te zijn) al moeilijk kunnen handlen. En dat gaat dan over hun eigen kinderen. Of over één ding. Hier in dit geval gaat bijna alles moeizaam. Van eten tot slapen gaan en van omkleden tot dat ze elkaar even met rust laten.
Geen idee ook hoe hij dit volhoudt.
BlueHeart schreef op 08-09-2021 om 21:24:
[..]
Maar ze komen terug. Er is hier geen middenweg, jij vind die kinderen niet leuk en wil ze niet in huis terwijl hij het tegenovergestelde wil waar die overigens gewoon helemaal gelijk in heeft. En indien die moeder wel terug komt zit je er straks misschien wel 26 weken per jaar mee te kijken.
Er zijn wel middenwegen denkbaar, maar daar moet ik goed over nadenken. I.p.v. een maand hier, kan hij ook een week daar doen, weekje hier, nog een keer ergens anders heen. En in elk geval vooraf duidelijke afspraken maken over wanneer ze komen en wanneer ze terug gaan. Niet meer halsoverkop daarheen, dan hierheen en dat elke keer maar verlengen.
Dat laatste vind ik wel frappant. Ook als de moeder aan de telefoon bezig is over dat het nog maar even is en dat ze dan weer terug gaan. Dan gaan de kinderen tekeer en is er geen land mee te bezeilen. Waarna de moeder dan maar zegt dat het een grapje was om ze te kalmeren. Ook al zoiets.
A12345 schreef op 08-09-2021 om 21:32:
[..]
Er zijn wel middenwegen denkbaar, maar daar moet ik goed over nadenken. I.p.v. een maand hier, kan hij ook een week daar doen, weekje hier, nog een keer ergens anders heen. En in elk geval vooraf duidelijke afspraken maken over wanneer ze komen en wanneer ze terug gaan. Niet meer halsoverkop daarheen, dan hierheen en dat elke keer maar verlengen.
Dat laatste vind ik wel frappant. Ook als de moeder aan de telefoon bezig is over dat het nog maar even is en dat ze dan weer terug gaan. Dan gaan de kinderen tekeer en is er geen land mee te bezeilen. Waarna de moeder dan maar zegt dat het een grapje was om ze te kalmeren. Ook al zoiets.
Die kinderen hebben twee stabiele plekken nodig in hun leven waar ze geliefd zijn .
Gr Angela
Angela1967 schreef op 08-09-2021 om 21:34:
[..]
Die kinderen hebben twee stabiele plekken nodig in hun leven waar ze geliefd zijn .
Gr Angela
Ze hebben daar hun school, dus ze zitten vooral daar. Ze zitten nu ook al zo lang hier dat ze volgens mij totaal geen benul hebben dat het een vakantie is.
Scholen zijn hier al weer begonnen. Nu zijn ze elke ochtend boos dat ze niet hier naar school mogen.
A12345 schreef op 08-09-2021 om 21:32:
[..]
Er zijn wel middenwegen denkbaar, maar daar moet ik goed over nadenken. I.p.v. een maand hier, kan hij ook een week daar doen, weekje hier, nog een keer ergens anders heen. En in elk geval vooraf duidelijke afspraken maken over wanneer ze komen en wanneer ze terug gaan. Niet meer halsoverkop daarheen, dan hierheen en dat elke keer maar verlengen.
Dat laatste vind ik wel frappant. Ook als de moeder aan de telefoon bezig is over dat het nog maar even is en dat ze dan weer terug gaan. Dan gaan de kinderen tekeer en is er geen land mee te bezeilen. Waarna de moeder dan maar zegt dat het een grapje was om ze te kalmeren. Ook al zoiets.
Joh hou op over die moeder hoor. Beter ga je je druk maken over hoe jullie verder gaan. Ik denk eerlijk gezegd niet dat dit nog goed komt. Ook niet met die door jou uitgedachte regeling.
BlueHeart schreef op 08-09-2021 om 21:37:
[..]
Joh hou op over die moeder hoor. Beter ga je je druk maken over hoe jullie verder gaan. Ik denk eerlijk gezegd niet dat dit nog goed komt. Ook niet met die door jou uitgedachte regeling.
Het zou al wel een verbetering zijn wat mij betreft ten opzichte van 'n maand hier. En er is zoveel te doen. Voor mij part gaat 'ie naar Disneyland, Legoland, etc. Hij heeft er de tijd voor, het geld voor, er het geduld voor, de energie ervoor, etc. Als ze zich wat beter gedragen, zijn ze van harte welkom.
Of zelfs 2 of 3 maanden. Heb het idee dat zowel de vader als de moeder het wel zien zitten dat de kinderen hun vakanties vooral hier doorbrengen. Er wordt met de doeltjes geschoven.
A12345 schreef op 08-09-2021 om 21:38:
[..]
Het zou al wel een verbetering zijn wat mij betreft ten opzichte van 'n maand hier. En er is zoveel te doen. Voor mij part gaat 'ie naar Disneyland, Legoland, etc.
Of zelfs 2 of 3 maanden. Heb het idee dat zowel de vader als de moeder het wel zien zitten dat de kinderen hun vakanties vooral hier doorbrengen.
Dan kan ie net zo goed zelf een huis kopen en zonder jou verder gaan dus. Ik zou ook niet bij iemand blijven die overduidelijk een hekel aan mijn kind heeft.
BlueHeart schreef op 08-09-2021 om 21:41:
[..]
Dan kan ie net zo goed zelf een huis kopen en zonder jou verder gaan dus. Ik zou ook niet bij iemand blijven die overduidelijk een hekel aan mijn kind heeft.
Dat geeft hij ook wel aan dat dat hem stoort. Heb geen hekel aan die kinderen, wel aan hun gedrag dat ze vaak vertonen.
A12345 schreef op 08-09-2021 om 21:29:
[..]
Daar denk ik over na, maar het kost me ontzettend veel energie. Ben bek- en bekaf. Net wat topics hier gelezen over ouders die dit soort gedrag (al lijkt het daar nog minder erg te zijn) al moeilijk kunnen handlen. En dat gaat dan over hun eigen kinderen. Of over één ding. Hier in dit geval gaat bijna alles moeizaam. Van eten tot slapen gaan en van omkleden tot dat ze elkaar even met rust laten.
Geen idee ook hoe hij dit volhoudt.
Omdat het ZIJN kinderen zijn.
A12345 schreef op 08-09-2021 om 21:38:
[..]
Het zou al wel een verbetering zijn wat mij betreft ten opzichte van 'n maand hier. En er is zoveel te doen. Voor mij part gaat 'ie naar Disneyland, Legoland, etc. Hij heeft er de tijd voor, het geld voor, er het geduld voor, de energie ervoor, etc.
Of zelfs 2 of 3 maanden. Heb het idee dat zowel de vader als de moeder het wel zien zitten dat de kinderen hun vakanties vooral hier doorbrengen. Er wordt met de doeltjes geschoven.
Zolang hij maar met jou blijft samenwonen?
Ik kan er niet over uit dat jij niet begrijpt dat die kinderen een stabiele basis nodig hebben bij moeder én vader. Een huis wat hun thuis is. En dat is niet in jouw huis. Het is niet eens een thuis voor je vriend zo makkelijk als jij hem weg stuurt zodra zijn kinderen er zijn.
Draai het eens om; hoe zou jij het vinden als jij in zijn plaats was? Dat jij het huis uit wordt gestuurd van je vriend zodra jouw kinderen een vakantie door komen brengen met jou?
Tickel schreef op 08-09-2021 om 21:46:
[..]
Omdat het ZIJN kinderen zijn.
[..]
Zolang hij maar met jou blijft samenwonen?
Ik kan er niet over uit dat jij niet begrijpt dat die kinderen een stabiele basis nodig hebben bij moeder én vader. Een huis wat hun thuis is. En dat is niet in jouw huis. Het is niet eens een thuis voor je vriend zo makkelijk als jij hem weg stuurt zodra zijn kinderen er zijn.
Draai het eens om; hoe zou jij het vinden als jij in zijn plaats was? Dat jij het huis uit wordt gestuurd van je vriend zodra jouw kinderen een vakantie door komen brengen met jou?
Zelfs dan. Lees hier topics die moe worden van hun eigen kinderen om veel minder dan waar hij bijna elke dag mee te maken heeft.
Mijn kinderen wonen bij mij. Vader is uit beeld, dus ze wonen 24/7 bij mij. Die vergelijking gaat dus niet echt op.
Denk dat hij het ook allemaal een beetje onderschat. In de zin van. Straks zijn de kinderen groter, hebben ze hun eigen bezigheden en dan zit hij daar te kijken. Ergens waar hij helemaal niet wil zijn.
A12345 schreef op 08-09-2021 om 21:43:
[..]
Dat geeft hij ook wel aan dat dat hem stoort. Heb geen hekel aan die kinderen, wel aan hun gedrag dat ze vaak vertonen.
En daar kun jij verder weinig aan doen dan het gedrag er gewoon bij te nemen, of niet. Maar om nou te zeggen dat je zijn kinderen niet in huis wil, ik denk dat je die woorden niet meer ongehoord kan maken.
A12345 schreef op 08-09-2021 om 21:48:
[..]
Zelfs dan. Lees hier topics die moe worden van hun eigen kinderen om veel minder dan waar hij bijna elke dag mee te maken heeft.
Mijn kinderen wonen bij mij. Vader is uit beeld, dus ze wonen 24/7 bij mij. Die vergelijking gaat dus niet echt op.
Het is geen vergelijking, ik zeg alleen dat je eens moet proberen om in zijn schoenen te gaan staan. Iets als medeleven, empathie heet dat. Maar ik heb het idee dat dit je vreemd is.
Tickel schreef op 08-09-2021 om 21:49:
[..]
Het is geen vergelijking, ik zeg alleen dat je eens moet proberen om in zijn schoenen te gaan staan. Iets als medeleven, empathie heet dat. Maar ik heb het idee dat dit je vreemd is.
Ik zou dan toch kiezen en delen. In een veel eerder stadium al. Te beginnen met na die scheiding alles op alles te zetten om die kinderen terug naar NL te halen als het daar zo verschrikkelijk is.
BlueHeart schreef op 08-09-2021 om 21:49:
[..]
En daar kun jij verder weinig aan doen dan het gedrag er gewoon bij te nemen, of niet. Maar om nou te zeggen dat je zijn kinderen niet in huis wil, ik denk dat je die woorden niet meer ongehoord kan maken.
Nee, daar blijft hij over doorgaan. Daarom ook niet nu discussiëren. Hij irriteert zich zo ongeveer aan alles. Is het niet wat ik zeg, dan is het wel de manier waarop ik iets zeg.
Het heeft met hun gedrag te maken en met de discussies, maar ook dat hele langs elkaar heen leven is voor mij enorm vervelend. Terwijl ik het idee heb dat dat hem niet zoveel doet.
