De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Poezie schreef op 23-08-2021 om 10:25:
Nou, inderdaad! Voor iemand met zulke fantastische opvoedskills is dat toch een zacht eitje?!
Ik was gewoon serieus hoor. Ik probeer me in te denken hoe dat er dan uitziet. TO krijgt bezoek, kinderen van vader trekken aan kleding, schreeuwen en schelden tegen het bezoek, TO zit erbij en kijkt ernaar en gaat als de kinderen in bed liggen foeteren tegen haar vriend over het gedrag van die kinderen. En waar is de vader dan als zich zo gedragen? Overigens denk ik wel dat de relatie al bijna over de datum is. En dat is misschien wel het beste voor alle partijen.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 10:11:
[..]
Die vinden dat geschreeuw om niks de hele tijd soms ook wel vervelend, maar hebben iets van laat hem zijn tijd met zijn kinderen hebben. En hebben ook wel zoiets van vroeger zouden wij ons niet zo moeten hebben gedragen. Ze maken er in elk geval geen probleem van en vinden het leuk om met zijn kinderen en hem ergens naar toe te gaan.
En het zijn pubers. Die doen niet het huishouden. Voor mij is het gewoon erg veel zo.
Lijkt mij dat je eigen kinderen beter met de situatie omgaan en snappen dat deze jonge kinderen hun vader gemist hebben en tijd met hem door willen brengen dan jij. Neem een voorbeeld aan je eigen kinderen.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 10:27:
[..]
Allerlei motieven. Iemand zit ergens aan, zit op “hun” plek, vraagt ze wat op normale toon, zegt op normale hele vriendelijke toon dat ze ergens niet aan mogen zitten (bv een glas, flesje, telefoon), pakt iets voor ze of zet iets voor ze in elkaar wat ze dan niet snel genoeg gaat, of ze zijn speelgoed kwijt en iemand “moet” dat dan zoeken.
Eigenlijk van alles. En dat gaat vrij snel en gebeurt vrij vaak.
Ik zeg er soms wat van maar voel me er niet ok bij om mijn stem te verheffen of zo, dus dat doe ik niet.
En het bezoek vind dit allemaal oke? En waar is de vader dan op die momenten? Schreeuwen is niet nodig maar van dit gedrag zou ik direct iets zeggen, ook als bezoeker.
BlueHeart schreef op 23-08-2021 om 10:37:
[..]
En het bezoek vind dit allemaal oke? En waar is de vader dan op die momenten? Schreeuwen is niet nodig maar van dit gedrag zou ik direct iets zeggen, ook als bezoeker.
Ik zou al niet eens op bezoek gaan als ik zou weten dat de kinderen hun vader zolang niet gezien hebben. Dan zou ik wachten tot ze weer terug zijn bij hun moeder
BlueHeart schreef op 23-08-2021 om 10:31:
[..]
Ik was gewoon serieus hoor. Ik probeer me in te denken hoe dat er dan uitziet. TO krijgt bezoek, kinderen van vader trekken aan kleding, schreeuwen en schelden tegen het bezoek, TO zit erbij en kijkt ernaar en gaat als de kinderen in bed liggen foeteren tegen haar vriend over het gedrag van die kinderen. En waar is de vader dan als zich zo gedragen? Overigens denk ik wel dat de relatie al bijna over de datum is. En dat is misschien wel het beste voor alle partijen.
De vader is dan bezig met zeg maar politieagentje te spelen. Ik zou zelf harder optreden, maar voel me daar nu niet comfortabel bij. Dus dat doe ik ook niet. Uiteindelijk krijgt hij ze altijd wel rustig, maar dan is het weer wachten op de volgende uitbarsting.
En eerlijk gezegd heeft hij zijn handen er ook vol aan. Want bv eten doen ze ook niet zelfstandig.
Begreep dat de moeder werkt met verschillende oppassen.
BlueHeart schreef op 23-08-2021 om 10:37:
[..]
En het bezoek vind dit allemaal oke? En waar is de vader dan op die momenten? Schreeuwen is niet nodig maar van dit gedrag zou ik direct iets zeggen, ook als bezoeker.
Die hebben zoiets van het zijn kinderen, zijn kinderen, hij heeft ze lang niet gezien, maar zijn na het bezoek natuurlijk wel weg. Even ergens op bezoek is toch anders dan ergens de hele dag zijn.
In elk geval “blij” dat er iemand is die dit gedrag ook niet normaal vindt.
Vader zegt er wat van, neemt ze apart, etc maar zo gauw als hij even niet kijkt bij wijze van, begint het weer. En soms zeggen mensen ook tegen hem van laat ze maar.
En dat is niet ok. Ze hoeven niet de hele tijd stil rechtop te zitten maar er zijn grenzen.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 10:41:
[..]
De vader is dan bezig met zeg maar politieagentje te spelen. Ik zou zelf harder optreden, maar voel me daar nu niet comfortabel bij. Dus dat doe ik ook niet. Uiteindelijk krijgt hij ze altijd wel rustig, maar dan is het weer wachten op de volgende uitbarsting.
En eerlijk gezegd heeft hij zijn handen er ook vol aan. Want bv eten doen ze ook niet zelfstandig.
Begreep dat de moeder werkt met verschillende oppassen.
Dus hij zegt er wel iets van?
Waarom dump je hem trouwens niet gewoon? Ik zou hier zo geen zin in hebben. En als het er zo aan toe gaat had ik allang mn handen ervan af getrokken.
Die kinderen zijn helemaal over hun toeren met al die drukte. Geen wonder dat ze zich zo misdragen!
En dan de verschillende oppassen van de moeder erbij halen.....
Of wilde je daarmee zeggen dat het de schuld is van hun moeder?
Mijn kinderen hebben een half broertje van een jaar of 6 en mijn oudste is van mening dat hun vader niet consequent of streng genoeg is voor dat jongetje. Vervolgens zie ik dat als dat jongetje hier is, mijn oudste gaat overcompenseren. Wat ik ook zie is dat zij juist vooral de negatieve kanten van het gedrag van haar halfbroertje ziet en dat zij die in haar hoofd als het ware uitvergroot. Eigenlijk ziet ze alleen negatieve dingen in het gedrag van dat jongetje en maakt ze het veel erger dan het is. Zou zo iets niet ook bij jullie kunnen spelen, dat jij het misschien door een te negatieve bril bekijkt en uitvergroot?
Tamsyn schreef op 23-08-2021 om 10:17:
Laat ook maar.
Zonde van mijn tijd en energie
Wat heftig voor je 
BlueHeart schreef op 23-08-2021 om 10:45:
[..]
Dus hij zegt er wel iets van?
Waarom dump je hem trouwens niet gewoon? Ik zou hier zo geen zin in hebben. En als het er zo aan toe gaat had ik allang mn handen ervan af getrokken.
Ja. Hij zegt er zeker iets van om dan achteraf in een discussie met mij het weer voor ze op te nemen. Hij baalt ook van hun gedrag, maar het zijn zijn kinderen natuurlijk. Heeft ook weleens gezegd dat als het niet zijn kinderen zouden zijn en hij zo ergens op bezoek zou zijn, hij het ook vervelend gedrag zou vinden.
Ik vind deze situatie ook alles behalve fijn en heb hier zo ook weinig zin in.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 10:53:
[..]
Ja. Hij zegt er zeker iets van om dan achteraf in een discussie met mij het weer voor ze op te nemen. Hij baalt ook van hun gedrag, maar het zijn zijn kinderen natuurlijk. Heeft ook weleens gezegd dat als het niet zijn kinderen zouden zijn en hij zo ergens op bezoek zou zijn, hij het ook vervelend gedrag zou vinden.
Ik vind deze situatie ook alles behalve fijn en heb hier zo ook weinig zin in.
Waarom moet er dan nog een discussie met jou overheen? Dump die kerel gewoon en zoek iemand zonder kinderen of al grote kinderen. Dit wordt echt niet meer beter.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 10:41:
[..]
De vader is dan bezig met zeg maar politieagentje te spelen. Ik zou zelf harder optreden, maar voel me daar nu niet comfortabel bij. Dus dat doe ik ook niet. Uiteindelijk krijgt hij ze altijd wel rustig, maar dan is het weer wachten op de volgende uitbarsting.
En eerlijk gezegd heeft hij zijn handen er ook vol aan. Want bv eten doen ze ook niet zelfstandig.
Begreep dat de moeder werkt met verschillende oppassen.
Als je er plotseling alleen voor staat, omdat de vader van de kinderen emigreert naar een ander land, dan zul je toch iets moeten regelen. Zij moet zelf immers ook werken en alles regelen en doen wat je normaal met z'n tweeën oppakt in een gezin. Logisch dat ze een oppas regelt voor de kinderen (zeker tijdens een pandemie!!)
Ongelooflijk dat je dit alles afschuift op de moeder, terwijl de vader weg is gegaan en 0 heeft bijgedragen de afgelopen maanden.
Waarom vind je het zo gek dat hij voor zijn eigen kinderen zorgt? Je schrijft dat hij hun kleren wast en uitstapjes met ze maakt en eten voor ze maakt, dat is toch allemaal heel normaal dat een ouder dat doet voor zijn kinderen?
Julali schreef op 23-08-2021 om 10:56:
[..]
Als je er plotseling alleen voor staat, omdat de vader van de kinderen emigreert naar een ander land, dan zul je toch iets moeten regelen. Zij moet zelf immers ook werken en alles regelen en doen wat je normaal met z'n tweeën oppakt in een gezin. Logisch dat ze een oppas regelt voor de kinderen (zeker tijdens een pandemie!!)
Ongelooflijk dat je dit alles afschuift op de moeder, terwijl de vader weg is gegaan en 0 heeft bijgedragen de afgelopen maanden.
Waarom vind je het zo gek dat hij voor zijn eigen kinderen zorgt? Je schrijft dat hij hun kleren wast en uitstapjes met ze maakt en eten voor ze maakt, dat is toch allemaal heel normaal dat een ouder dat doet voor zijn kinderen?
Mja, ze leeft daar van het geld dat ze met de scheiding mee heeft gekregen en de kinder alimentatie.
ik vind dat niet zo gek maar schreef het om aan te geven dat hij er zijn handen vol sam heeft en ze zich soms ook moeten gedragen als hij even niet agentje kan spelen.
Dus. Je bent nog hartstikke jong, kan net lezen en schrijven, en wordt ineens uit je omgeving geplukt. Ander land, andere taal, andere mensen. Er is iemand die je wel kent, dat is je vader, maar die doet ook anders.
Die kinderen zijn volkomen doorgedraaid. Het enige wat ze nodig hebben is liefde, ruimte en aandacht van hun vader.
Maar wat krijgen ze? Een vol huis, continue nog Meer nieuwe mensen om zich heen die raar praten, ze mogen ineens dingen niet.
Het is niet raar dat die kinderen zich niet gedragen. Ze klinken volkomen overprikkeld en doorgedraaid en jij lijkt daaraan bij te dragen door ze ook nog eens te veroordelen en op te zadelen met nog meer bezoek. Het enige wat helpt is als je de de rust terugbrengt. Dan krijgen ze tijd om zich een beetje thuis te voelen.
Al gun ik je man én die kinderen een betere plek voor hen.
