De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
kinderen op nr 1 he zoals ik al zei, ik kan begrijpen dat hij nu alles zelf voor zijn kinderen doet. Als ik zou horen dat mijn kinderen ergens niet welkom waren, had ik mn tassen gepakt en was vertrokken met hun. Geen slechte energie voor mn kids toegewenst.
Hen74 schreef op 23-08-2021 om 09:39:
[..]
En dát is het deel van wat ik schrijf waarop je een reactie geeft? Je reageert niet op het stuk waarin je een spiegel wordt voor gehouden?
Ik vraag me af of er instanties zijn die in kunnen grijpen, als kinderen die officieel niet in Nederland wonen geen veilige plek hebben. En dat er iemand hier op het forum je herkent en ingrijpt. Dit gedrag van jou is heel schadelijk voor de kinderen. En jij neemt geen enkele verantwoordelijkheid. Maar dit is allemaal praten tegen een muur, tegen een grote plaat die voor jouw hoofd zit. Voor mijn eigen gemoedsrust ga ik dus maar uit van mijn eerder genoemde hoop en krijg je van mij geen aandacht meer.
Wat moet ik erop zeggen? Behalve dat je overdrijft.
Geen veilige plek? Wat een onzin. Hebben ze gewoon. En de discussies voeren we als de kinderen slapen of aan het spelen zijn. Niet met de kinderen erbij. En qua gedrag van zijn kinderen spreek ik hem aan.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 09:43:
[..]
Wat moet ik erop zeggen? Behalve dat je overdrijft.
Geen veilige plek? Wat een onzin. Hebben ze gewoon. En de discussies voeren we als de kinderen slapen of aan het spelen zijn. Niet met de kinderen erbij. En qua gedrag van zijn kinderen spreek ik hem aan.
Wat doen ze dan wat zo belangrijk is om je vriend erop aan te spreken?
skik schreef op 22-08-2021 om 18:51:
Ik vind het niet raar dat de kinderen van je vriend lastig gedrag vertonen als ze hun vader maanden niet gezien hebben, bij aankomst er nog een ander logeetje is buiten de twee kinderen van to, er visite komt, vader boodschappen gaat doen terwijl zijn kinderen net in dit land zijn aangekomen en hen achterlaat bij een vrouw die ongetwijfeld on verbaal zal laten blijken dat ze echt niet op die kinderen zit te wachten. Ik zou de kinderen rust gunnen, tijd met hun vader. Daar komen ze voor en dat is belangrijk.
Het logeetje had ik achteraf nee tegen moeten zeggen. Dat was gewoon teveel achteraf. Maar dat is nu niet meer terug te draaien.
Ik laat de kinderen verbaal niets blijken. Doe gewoon normaal tegen ze. En dat doen ze ook tegen mij.
Ze vinden het zelfs leuk hier. Om maar aan te geven dat de discussies zich buiten hun gezichtsveld afspelen.
Tickel schreef op 23-08-2021 om 09:44:
[..]
Wat doen ze dan wat zo belangrijk is om je vriend erop aan te spreken?
Ze hebben voortdurend ruzie met elkaar. Om van alles en nog wat. Ze hebben elk hun eigen speelgoed en als iemand anders daar maar naar kijkt dan volgt er een uitbarsting. Vind ik geen ok gedrag. En dat is ook als ze opmerkingen naar elkaar maken. Dan is het ook meteen ruzie.
Als je ze vijf minuten hun gang laat gaan, ligt werkelijk overal (delen van) speelgoed. Ik snap dat kinderen rommel maken, maar ze gooien werkelijk alles overal neer.
Ze moeten elke avond met hun moeder bellen. Daar hebben ze nooit zin in. Dat laten ze ook blijken, ook aan de moeder. Hoop gekrijs en ze breken dan de halve tent af bij wijze van, gaan in de gordijnen hangen. Mijn vriend komt dan handen en ogen tekort om ze een gesprek te laten voeren. Vind elke avond een half uur geforceerd bellen sowieso overkill, maar goed… heb zoiets van bel even vijf minuten dat alles ok is en dan is het ook goed.
Ze schelden andere mensen uit voor bijvoorbeeld stommerik, ze vliegen uit tegen andere mensen (niet tegen mij), wijzen dan met hun vinger, pakken mensen bij hun hoofd vast als ze de kans krijgen, trekken aan hun kleren bijvoorbeeld, schreeuwen…
Beschouwen dingen snel als hun bezit. Ook als het gaat om dingen die ze in huis vinden, een plek aan tafel, in de auto, etc
A12345 schreef op 23-08-2021 om 09:27:
[..]
Ligt niet in Scandinavië maar vraag me af waarom je dat hoopt.
Zit je hier nu een reactie uit te lokken, hopend dat iemand reageert en je deze persoon kunt rapporteren?
A12345 schreef op 23-08-2021 om 09:56:
[..]
Ze hebben voortdurend ruzie met elkaar. Om van alles en nog wat. Ze hebben elk hun eigen speelgoed en als iemand anders daar maar naar kijkt dan volgt er een uitbarsting. Vind ik geen ok gedrag. En dat is ook als ze opmerkingen naar elkaar maken. Dan is het ook meteen ruzie.
Als je ze vijf minuten hun gang laat gaan, ligt werkelijk overal (delen van) speelgoed. Ik snap dat kinderen rommel maken, maar ze gooien werkelijk alles overal neer.
Ze moeten elke avond met hun moeder bellen. Daar hebben ze nooit zin in. Dat laten ze ook blijken, ook aan de moeder. Hoop gekrijs en ze breken dan de halve tent af bij wijze van, gaan in de gordijnen hangen. Mijn vriend komt dan handen en ogen tekort om ze een gesprek te laten voeren. Vind elke avond een half uur geforceerd bellen sowieso overkill, maar goed… heb zoiets van bel even vijf minuten dat alles ok is en dan is het ook goed.
Ze schelden andere mensen uit voor bijvoorbeeld stommerik, ze vliegen uit tegen andere mensen (niet tegen mij), wijzen dan met hun vinger, pakken mensen bij hun hoofd vast als ze de kans krijgen, trekken aan hun kleren bijvoorbeeld, schreeuwen…
En hoe vinden je eigen kinderen het?
Daglichtlamp schreef op 22-08-2021 om 15:01:
[..]
De kinderen zullen de spanning tussen jullie haarfijn aanvoelen, snap je niet dat het daarom ook lastiger gaat? Daarnaast geef je aan dat hun vader wat gemakkelijker is dan jij wat betreft regels is het toch vrij logisch dat het soepeler gaat als jij er niet bij bent?
Het vervelende is dat als hij optreedt, ze wel luisteren en rustig worden, maar dat dus niet altijd doet.
Iets soepelere regels in de vakantie snap ik, maar zoals in de post hierboven beschreven is hun gedrag vaak wel erg extreem. Het is niet dat ik nooit kleine kinderen bezig heb gezien.
BlueHeart schreef op 23-08-2021 om 10:05:
[..]
En hoe vinden je eigen kinderen het?
Die vinden dat geschreeuw om niks de hele tijd soms ook wel vervelend, maar hebben iets van laat hem zijn tijd met zijn kinderen hebben. En hebben ook wel zoiets van vroeger zouden wij ons niet zo moeten hebben gedragen. Ze maken er in elk geval geen probleem van en vinden het leuk om met zijn kinderen en hem ergens naar toe te gaan.
En het zijn pubers. Die doen niet het huishouden. Voor mij is het gewoon erg veel zo.
Laat ook maar.
Zonde van mijn tijd en energie 
A12345 schreef op 23-08-2021 om 10:11:
[..]
Die vinden dat geschreeuw om niks de hele tijd soms ook wel vervelend, maar hebben iets van laat hem zijn tijd met zijn kinderen hebben. En hebben ook wel zoiets van vroeger zouden wij ons niet zo moeten hebben gedragen. Ze maken er in elk geval geen probleem van en vinden het leuk om met zijn kinderen en hem ergens naar toe te gaan.
En het zijn pubers. Die doen niet het huishouden. Voor mij is het gewoon erg veel zo.
ik begrijp het niet helemaal, die kinderen gedragen zich volgens jou als draken, maar op wie schelden ze dan en aan wie zijn kleren trekken ze?
En jouw kinderen vinden het allemaal geen probleem om tijdens hun vakantie met twee vreemde kinderen te zitten die ook nog eens niet al te leuk gedrag laten zien?
BlueHeart schreef op 23-08-2021 om 10:17:
[..]
ik begrijp het niet helemaal, die kinderen gedragen zich volgens jou als draken, maar op wie schelden ze dan en aan wie zijn kleren trekken ze?
En jouw kinderen vinden het allemaal geen probleem om tijdens hun vakantie met twee vreemde kinderen te zitten die ook nog eens niet al te leuk gedrag laten zien?
Van mensen die op bezoek komen bijvoorbeeld. Mijn kinderen maken er geen probleem van, maar het zijn ook pubers die altijd ook al eigen activiteiten hadden, met vrienden bv of op de spelcomputer. Die ruimen niet op, zitten er niet de hele dag bij, etc.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 10:20:
[..]
Van mensen die op bezoek komen bijvoorbeeld. Mijn kinderen maken er geen probleem van, maar het zijn ook pubers die altijd ook al eigen activiteiten hadden, met vrienden bv of op de spelcomputer. Die ruimen niet op, zitten er niet de hele dag bij, etc.
Waarom doen ze dat? Wat is de aanleiding? En waarom heb je dan steeds bezoek? Het lijkt mij vol genoeg met twee volwassenen en 4 kinderen.
En waarom grijp jij zelf niet even in dan?
Nou, inderdaad! Voor iemand met zulke fantastische opvoedskills is dat toch een zacht eitje?!
BlueHeart schreef op 23-08-2021 om 10:23:
[..]
Waarom doen ze dat? Wat is de aanleiding? En waarom heb je dan steeds bezoek? Het lijkt mij vol genoeg met twee volwassenen en 4 kinderen.
En waarom grijp jij zelf niet even in dan?
Allerlei motieven. Iemand zit ergens aan, zit op “hun” plek, vraagt ze wat op normale toon, zegt op normale hele vriendelijke toon dat ze ergens niet aan mogen zitten (bv een glas, flesje, telefoon), pakt iets voor ze of zet iets voor ze in elkaar wat ze dan niet snel genoeg gaat, of ze zijn speelgoed kwijt en iemand “moet” dat dan zoeken.
Eigenlijk van alles. En dat gaat vrij snel en gebeurt vrij vaak.
Ik zeg er soms wat van maar voel me er niet ok bij om mijn stem te verheffen of zo, dus dat doe ik niet.
