De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Zou het niet toch prettiger voor jou zijn als je weer samen met je kinderen je eigen leven ging leiden?
Ik zou het zo zien: iedereen heeft voordelen en nadelen. Je vriend ook. Je vriend heeft voor jou als voordeel dat hij geld heeft en soms ook aandacht voor jouw kinderen.
Maar zijn nadelen zijn voor jou volgens mij echt veel groter. Hij vindt zijn eigen kinderen namelijk, heel rot voor jou, belangrijker dan de jouwe. Hij is ongelukkig als hij ze lang niet ziet.
Ook hebben jullie regelmatig ruzie (meestal over de kinderen) en hebben jullie een andere opvoedstijl. Als je na een jaar merkt dat de nadelen nu al groter zijn dan de voordelen, dan zou ik als ik jou was de knoop doorhakken.
Dat is even moeilijk, omdat je ook afscheid neemt van de voordelen. Maar het is uiteindelijk vast een opluchting voor jou!
A12345 schreef op 22-08-2021 om 15:35:
[..]
Mijn familie. Er helemaal niet bij zitten vind ik niet heel erg beleefd dan.
vanuit jouw oogpunt niet maar ik begrijp wel dat hij liever tijd met zijn kinderen doorbrengt die hij straks weer een hele periode moet missen dan tijd spenderen met mensen die hij wellicht vaker kan zien.
A12345 schreef op 22-08-2021 om 15:35:
[..]
Mijn familie. Er helemaal niet bij zitten vind ik niet heel erg beleefd dan.
Weet je wat onbeleefd is? Onverwacht bij mensen op visite gaan terwijl je weet dat de thuissituatie tijdelijk nogal complex is.
Infobericht
ik heb zojuist twee berichten van Diyer verwijderd die op de man, beledigend en volkomen onnodig waren omdat zij haar punt, dat het een een ongeloofwaardig verhaal is, al gemaakt had. Volgens de huisregels heeft Diyer een 24 uurs ban gekregen.
Graag wil ik iedereen er op wijzen dat dit soort commentaren op andermans berichten niet gewenst zijn op ons forum. Als je een verhaal ongeloofwaardig vindt, doe dan niet meer mee in de discussie. Laat het links liggen.
dan schreef op 22-08-2021 om 15:06:
[..]
het lijkt me beter dat hij de volgende keer dat de kinderen komen met hen in een huisje gaat zitten. Maar ik denk dat je uitbarsting toch wel veel schade in jullie relatie heeft aangericht heeft bij je vriend.
Dit denk ik ook. Als er iemand bij mij thuis zou schreeuwen dat mijn kinderen niet welkom zijn in mijn huis, dan zou ik dat moeilijk kunnen vergeven denk ik.
Mijn huis is vanzelfsprekend het huis van mijn kinderen, een plek waar mijn kinderen altijd welkom zijn. Iemand die pas een jaar in mijn leven is en mijn kinderen iets anders vertellen mag zelf vertrekken.
A12345 schreef op 22-08-2021 om 14:45:
[..]
Mja, ik zie ze hier dagelijks en dan net als ik er niet bij ben dan zouden ze zich opeens voorbeeldig gedragen. Moeilijk te geloven. Klonk meer om mij de ogen uit te steken dan als wat anders.
Nee, het klinkt vooral dat jij de aanjager, de brandstof en de vlam tegelijk bent, die elk contact met je vriend en z'n kinderen laat ontvlammen.
JIJ, niet een ander is schuldig. En zeker niet zijn kinderen!
Ik kan over zo'n enorme plaat voor je hoofd niet uit. Dus ik kan maar één ding hopen: dat het ver-weg-land waar zijn ex woont in Scandinavië ligt.
Je vraagt in je OP tips om te situatie te veranderen, maar eigenlijk wil je helemaal geen tips. Je hebt er namelijk al zo verschrikkelijk veel gekregen en ze zijn zo goed als allemaal van eenzelfde toon. Toch blijf je er dwars tegenin gaan, qua tekst en qua gedrag. Het kan fake zijn, maar er bestaan helaas mensen zoals de TO. En omdat het welzijn van twee jonge kinderen in het gevaar is, toch nog maar een poging je de ogen te openen.
Jij wil, dat je vriend gewoon bij jouw gezin hoort en niet te moeilijk doet over het feit dat hij zijn kinderen nauwelijks ziet. Hij mag er niet teveel over praten, hij mag er geen last van hebben dat hij ze weinig ziet, hij mag er geen rotgevoel over hebben en nu ze er even zijn, mag hij ze voortaan nooit meer mee naar huis nemen. Hij mag of moet eigenlijk vaderen over jouw kinderen, kinderen die biologisch niet van hem zijn. Dat hoeft ook niet altijd en volgens mij doet hij dit hartstikke goed. Maar in plaats van daar blij en dankbaar voor zijn, werk je alles met betrekking tot zijn eigen bloed, zijn kinderen, tegen.
Wat je dus gaat krijgen, is een verbroken relatie. Deze man gaat voor zijn kinderen kiezen als jij blijft doen zoals je doet. Want bij de keuze tussen jou en je kinderen, zal jij de verliezer zijn. En dat is hem alleen maar te prijzen. Hij moet zich compleet voegen naar wat jij wil en dat gaat niet gebeuren. Zelfs kinderen van 6 en 7 jaar mogen geen kind zijn bij je. Alles moet in de plooi.
Als je doet wat je altijd deed, zul je krijgen wat je altijd kreeg. Een verbroken relatie. En dat heb je dan aan jezelf te danken.
TO zoek per omgaande hulp voor jezelf. Ik ben bang dat we anders geen enkele relatie gaat slagen. Zelfs als je kiest om alleen te blijven zou ik eerst eens aan overwerkte zaken werken. Je kan daar alleen maar beter van worden
Ik vind het niet raar dat de kinderen van je vriend lastig gedrag vertonen als ze hun vader maanden niet gezien hebben, bij aankomst er nog een ander logeetje is buiten de twee kinderen van to, er visite komt, vader boodschappen gaat doen terwijl zijn kinderen net in dit land zijn aangekomen en hen achterlaat bij een vrouw die ongetwijfeld on verbaal zal laten blijken dat ze echt niet op die kinderen zit te wachten. Ik zou de kinderen rust gunnen, tijd met hun vader. Daar komen ze voor en dat is belangrijk.
To, wat ben jij erg. Sorry hoor. Ga je serieus roepen dat zijn kinderen niet meer welkom zijn in vakanties????
Jij verdient niet beter dan dat hij bij je weggaat.
Ik heb diepmedelijden met die kinderen.
Tofwijf schreef op 22-08-2021 om 19:07:
To, wat ben jij erg. Sorry hoor. Ga je serieus roepen dat zijn kinderen niet meer welkom zijn in vakanties????
Jij verdient niet beter dan dat hij bij je weggaat.
Ik heb diepmedelijden met die kinderen.
als ze haar houding niet snel verandert, dan denk ik dat haar vriend op den duur toch wel eieren voor zijn geld kiest.
en als ze echt van haar vriend houdt, dan gunt ze hem juist veel tijd samen met zijn kinderen. Niet alleen de relatie van haar vriend met zijn kinderen zal verbeteren maar ook de relatie tussen haarzelf en haar vriend als hij gelukkiger is.
A12345 schreef op 22-08-2021 om 14:12:
[..]
Ene kant wel. Zoals eerder al geschreven was ik al erg huiverig en ervan overtuigd dat er over de kinderen ruzie gaan ontstaan.
Andere kant heb ik het geprobeerd, maar was het toch een stuk drukker dan gedacht. Viel me tot nu toe niet mee. Ze zijn een stuk drukker dan gedacht, maken meer rommel dan gedacht.
En als het over zijn kinderen gaat, dan accepteert hij weinig commentaar. Normaal is hij heel redelijk in discussies, maar als het over zijn kinderen gaat, dan een heel stuk minder. Of eigenlijk helemaal niet.
Kijk, je hebt met je doemdenken vooraf, de weg vrijgemaakt voor deze situatie. En nu kun je zeggen: zie je wel!
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Een goede therapeut kan je helpen.
Hen74 schreef op 22-08-2021 om 16:56:
[..]
Nee, het klinkt vooral dat jij de aanjager, de brandstof en de vlam tegelijk bent, die elk contact met je vriend en z'n kinderen laat ontvlammen.
JIJ, niet een ander is schuldig. En zeker niet zijn kinderen!
Ik kan over zo'n enorme plaat voor je hoofd niet uit. Dus ik kan maar één ding hopen: dat het ver-weg-land waar zijn ex woont in Scandinavië ligt.
Ligt niet in Scandinavië maar vraag me af waarom je dat hoopt.
A12345 schreef op 23-08-2021 om 09:27:
[..]
Ligt niet in Scandinavië maar vraag me af waarom je dat hoopt.
En dát is het deel van wat ik schrijf waarop je een reactie geeft? Je reageert niet op het stuk waarin je een spiegel wordt voor gehouden?
Ik vraag me af of er instanties zijn die in kunnen grijpen, als kinderen die officieel niet in Nederland wonen geen veilige plek hebben. En dat er iemand hier op het forum je herkent en ingrijpt. Dit gedrag van jou is heel schadelijk voor de kinderen. En jij neemt geen enkele verantwoordelijkheid. Maar dit is allemaal praten tegen een muur, tegen een grote plaat die voor jouw hoofd zit. Voor mijn eigen gemoedsrust ga ik dus maar uit van mijn eerder genoemde hoop en krijg je van mij geen aandacht meer.
