De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Wasmachine schreef op 22-08-2021 om 14:46:
ze zijn net zo jaloers op jou als jij op hen. Waarschijnlijk kunnen zij zich ook niet voorstellen dat jij leuk kan zijn.
Interactie met de kinderen is op zich goed. Zit m meer in hun gedrag los van dat en hun vader die er te slap tegen optreedt naar mijn mening.
Daglichtlamp schreef op 22-08-2021 om 14:48:
[..]
Heb je hier op oprecht excuses voor aangeboden? Stel dat iemand tegen jou zegt dat jouw kinderen niet meer welkom zijn. Dat zou je toch ook niet accepteren?
Die kinderen zijn in een voor hun vreemd land, bij onbekend mensen, bij een vader die ze maanden niet hebben gezien. Ze zullen onzeker zijn over alles. Ik ben even hun leeftijden kwijt, maar basisschoolleeftijd geloof ik? Logisch dat ze drukte en rommel meebrengen.
Jullie zouden beiden wellicht ook wat minder perfectionistisch kunnen zijn, wie strijkt er nu kinderkleding in de vakantie?
Née, dat heb ik niet. Moet er eerlijk gezegd ook niet aan denken dat het elke vakantie zo zal gaan als deze.
Ze zijn 6 en 7 ja. Dat strijken vind ik geen probleem. Wil ik best doen, daar gaat het ook niet om.
Gaat meer om hun gedrag in het algemeen, hun vader die daar amper commentaar op accepteert en naar mijn mening te slap optreedt als zijn kinderen zich niet gedragen.
A12345 schreef op 22-08-2021 om 14:51:
[..]
Née, dat heb ik niet. Moet er eerlijk gezegd ook niet aan denken dat het elke vakantie zo zal gaan als deze.
Ze zijn 6 en 7 ja. Dat strijken vind ik geen probleem. Wil ik best doen, daar gaat het ook niet om.
Gaat meer om hun gedrag in het algemeen, hun vader die daar amper commentaar op accepteert en naar mijn mening te slap optreedt als zijn kinderen zich niet gedragen.
Ik zou er inderdaad geen dag langer meer mee in 1 huis willen zitten. En die slappe man die niet voor jou opkomt tov zijn kinderen erbij.
A12345 schreef op 22-08-2021 om 14:51:
[..]
Née, dat heb ik niet. Moet er eerlijk gezegd ook niet aan denken dat het elke vakantie zo zal gaan als deze.
Ze zijn 6 en 7 ja. Dat strijken vind ik geen probleem. Wil ik best doen, daar gaat het ook niet om.
Gaat meer om hun gedrag in het algemeen, hun vader die daar amper commentaar op accepteert en naar mijn mening te slap optreedt als zijn kinderen zich niet gedragen.
Weet je dan heb ik geen advies meer. Als je niet oprecht spijt hebt van wat je gezegd hebt dan mag ik hopen voor deze kinderen dat deze relatie van hun vader met jou snel voorbij is. Ik hoop dat hun vader kiest voor hun. Dat zou zijn eerste prioriteit moeten zijn. (maar dat was het eerder ook al niet, dus arme kinderen).
A12345 schreef op 22-08-2021 om 14:51:
[..]
Née, dat heb ik niet. Moet er eerlijk gezegd ook niet aan denken dat het elke vakantie zo zal gaan als deze.
Ze zijn 6 en 7 ja. Dat strijken vind ik geen probleem. Wil ik best doen, daar gaat het ook niet om.
Gaat meer om hun gedrag in het algemeen, hun vader die daar amper commentaar op accepteert en naar mijn mening te slap optreedt als zijn kinderen zich niet gedragen.
Laat die man toch lekker zelf de vakanties met zijn kinderen doorbrengen. Ik begrijp niet waarom jij er 24/7 bovenop moet zitten. Jullie hebben pas net een jaartje verkering.
A12345 schreef op 22-08-2021 om 14:45:
[..]
Mja, ik zie ze hier dagelijks en dan net als ik er niet bij ben dan zouden ze zich opeens voorbeeldig gedragen. Moeilijk te geloven. Klonk meer om mij de ogen uit te steken dan als wat anders.
De kinderen zullen de spanning tussen jullie haarfijn aanvoelen, snap je niet dat het daarom ook lastiger gaat? Daarnaast geef je aan dat hun vader wat gemakkelijker is dan jij wat betreft regels is het toch vrij logisch dat het soepeler gaat als jij er niet bij bent?
A12345 schreef op 22-08-2021 om 14:12:
[..]
Ene kant wel. Zoals eerder al geschreven was ik al erg huiverig en ervan overtuigd dat er over de kinderen ruzie gaan ontstaan.
Andere kant heb ik het geprobeerd, maar was het toch een stuk drukker dan gedacht. Viel me tot nu toe niet mee. Ze zijn een stuk drukker dan gedacht, maken meer rommel dan gedacht.
En als het over zijn kinderen gaat, dan accepteert hij weinig commentaar. Normaal is hij heel redelijk in discussies, maar als het over zijn kinderen gaat, dan een heel stuk minder. Of eigenlijk helemaal niet.
het lijkt me beter dat hij de volgende keer dat de kinderen komen met hen in een huisje gaat zitten. Maar ik denk dat je uitbarsting toch wel veel schade in jullie relatie heeft aangericht heeft bij je vriend.
A12345 schreef op 22-08-2021 om 14:26:
[..]
Er komt wel vaker familie over de vloer. Ook zonder dat we dat vooraf zo afspreken. Kwam zo uit. Kan ze ook moeilijk wegsturen natuurlijk.
misschien niet maar dan was het wellicht beter geweest om samen met die familie iets anders te gaan doen en je vriend thuis laten met de kinderen. Of omgekeerd, wat dan net het beste uitkwam.
A12345 schreef op 22-08-2021 om 14:49:
[..]
Interactie met de kinderen is op zich goed. Zit m meer in hun gedrag los van dat en hun vader die er te slap tegen optreedt naar mijn mening.
te slap optreden is niet handig maar ik kan het me wel voorstellen in zijn situatie dat hij niet steeds politie agent wil spelen. Ze zien elkaar al zo weinig en dan gunt hij hen vast een onvergetelijke maand samen met hem.
Of hij gaat de volgende vakantie dat ze hier zijn samen in een huisje zitten of je boekt zelf af en toe iets buiten de deur. Of jullie maken het uit, misschien is dat nog wel de beste oplossing?
Die familie die onverwachts langskwam. Jouw familie of die van hem? Hoezo zou hij trouwens aandacht moeten besteden aan familieleden die onaangekondigd langskomen, terwijl hij intensief - want zeldzaam - tijd met zijn kinderen wil doorbrengen?
A12345 schreef op 22-08-2021 om 14:21:
[..]
Vooraf is er wel gesproken over hoe ik denk over andermans kinderen. En hij kent zijn kinderen natuurlijk veel beter dan dat ik ze ken. Vind dat wel een inschattingsfout van hem.
Alle aanpassing moet van één kant komen. Jij hebt kennelijk weinig ruimte voor verandering en dat moet hij oplossen. Jij hebt hem immers gezegd wat je van kinderen van anderen (!) verwacht! Dat jij je wat flexibeler zou kunnen opstellen, wat ruimte zou kunnen maken, leren dingen te verdragen of samen andere, creatievere oplossingen zou kunnen verzinnen, komt kennelijk niet in je op? Dat deze kinderen niet ‘van anderen’ zijn, maar van je geliefde, met wie je samenleeft, lijk je niet te beseffen. Hoe zit het met jouw inschattingsvermogen? Ik vind het heel bijzonder dat jij echt, serieus van mening lijkt te zijn dat jouw vriend al jouw gevoeligheden moet zien te vermijden en dat het zijn gebrek is als dat niet lukt. Na alle verbazing over jouw houding die je hier al bent tegengekomen, zou je je toch ook eens kunnen afvragen: is het mogelijk dat ik teveel eis van zijn kinderen en van hem? En als dat zo is, en ik heb er echt geen ruimte voor om me te plooien: hoe verzinnen we daar dan een oplossing voor die voor iedereen acceptabel is? Bijvoorbeeld: hij met de kinderen in een vakantiehuis, toch latten … etc. Nu lijk je je vanuit je onvermogen als een dwingeland te gedragen. Maar je bent een volwassene. Als jouw beperkingen zo’n zwaar stempel drukken op deze situatie, moet je daar verantwoordelijkheid voor nemen. Dit wordt voor jouw vriend op enig moment ondoenlijk en het is niet fair om van hem te verwachten dat hij het volhoudt en oplost. Jij hebt een keuze te maken of je onderdeel kunt en wilt zijn van de oplossing.
dan schreef op 22-08-2021 om 15:14:
[..]
te slap optreden is niet handig maar ik kan het me wel voorstellen in zijn situatie dat hij niet steeds politie agent wil spelen. Ze zien elkaar al zo weinig en dan gunt hij hen vast een onvergetelijke maand samen met hem.
Of hij gaat de volgende vakantie dat ze hier zijn samen in een huisje zitten of je boekt zelf af en toe iets buiten de deur. Of jullie maken het uit, misschien is dat nog wel de beste oplossing?
Dat zegt hij ook steeds dat ze vakantie hebben en hij niet de hele dag agentje wil spelen. Snap ik ergens maar ietwat optreden moet wel naar mijn mening.
Doornroosje75 schreef op 22-08-2021 om 15:22:
Die familie die onverwachts langskwam. Jouw familie of die van hem? Hoezo zou hij trouwens aandacht moeten besteden aan familieleden die onaangekondigd langskomen, terwijl hij intensief - want zeldzaam - tijd met zijn kinderen wil doorbrengen?
Mijn familie. Er helemaal niet bij zitten vind ik niet heel erg beleefd dan.
A12345 schreef op 22-08-2021 om 15:35:
[..]
Mijn familie. Er helemaal niet bij zitten vind ik niet heel erg beleefd dan.
Ben ik met je eens hoor. En natuurlijk is jouw familie belangrijker dan zijn familie!
A12345 schreef op 22-08-2021 om 15:35:
[..]
Mijn familie. Er helemaal niet bij zitten vind ik niet heel erg beleefd dan.
Hij kiest natuurlijk voor zijn kinderen ipv voor jouw, niet uitgenodigde, familie.
Meer aandacht krijg je niet van me want geloofde al niet veel van je verhaal maar na een week geen reacties op je topic met zo'n overdreven verhaal te komen doet je geloofwaardigheid niet veel goed.
