De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 20:55:
[..]
Als je hint op een verzoening tussen die twee? Nee, daar ben ik absoluut niet bang voor.
Waar dan wel voor? Wat heb je te verliezen al zou een week per maand naar zijn kinderen daar gaan? Besef je wel dat hij dan ook een leukere partner voor jou zal zijn omdat hij gelukkiger is (en zijn kleine kinderen een stuk gelukkiger zullen zijn) ..... Kinderen van 6-7 jaar huilend aan de telefoon omdat ze papa zo missen, kom op he!
A12345 schreef op 01-08-2021 om 20:54:
[..]
Dat klopt en dan gebeurt er ook helemaal niks. En ik kan daar, behalve op hem inpraten, weinig in doen.
Ik herhaal mezelf even.
Waarom zeg je niet dat het jou een goed idee lijkt dat hij 2 weken op, 2 weken af bij z'n kinderen is. Dat hij 2 weken daar verblijft en 2 weken bij jou. En dan in vakanties misschien wat langer aaneengesloten in NL. Geef die man alsjeblieft een douw in de goede richting!
A12345 schreef op 01-08-2021 om 20:54:
[..]
Dat klopt en dan gebeurt er ook helemaal niks. En ik kan daar, behalve op hem inpraten, weinig in doen.
dat is inderdaad iets wat je vriend en zijn ex moeten regelen. Maar als hij zijn kinderen graag wil zien, kan hij op korte termijn (vakantie) toch een aantal weken erheen gaan? En dan verdere afspraken maken met zijn ex of de kinderen misschien ook eens naar Nederland kunnen komen.
2 weken, 2 weken, dat zie ik niet zitten.
Ik wil best meedenken. Vooral met vakanties en dan misschien af en toe eens. Maar elke 2 weken 2 weken daar zitten, dan is hij er hier amper nog.
Hij zal ook moeten beseffen dat hij zichzelf niet op kan delen.
Yolo schreef op 01-08-2021 om 20:57:
[..]
Waar dan wel voor? Wat heb je te verliezen al zou een week per maand naar zijn kinderen daar gaan? Besef je wel dat hij dan ook een leukere partner voor jou zal zijn omdat hij gelukkiger is (en zijn kleine kinderen een stuk gelukkiger zullen zijn) ..... Kinderen van 6-7 jaar huilend aan de telefoon omdat ze papa zo missen, kom op he!
Ze wil een 100% bij elkaar relatie.
Alles minder is volgens haar geen relatie
A12345 schreef op 01-08-2021 om 20:59:
2 weken, 2 weken, dat zie ik niet zitten.
Ik wil best meedenken. Vooral met vakanties en dan misschien af en toe eens. Maar elke 2 weken 2 weken daar zitten, dan is hij er hier amper nog.
Hij zal ook moeten beseffen dat hij zichzelf niet op kan delen.
Een week per maand dan, dat zou niet teveel gevraagd moeten zijn! Zo wel dan gun ik hem echt een andere vrouw sorry.
Hou je van hem??
A12345 schreef op 01-08-2021 om 20:59:
2 weken, 2 weken, dat zie ik niet zitten.
Ik wil best meedenken. Vooral met vakanties en dan misschien af en toe eens. Maar elke 2 weken 2 weken daar zitten, dan is hij er hier amper nog.
Hij zal ook moeten beseffen dat hij zichzelf niet op kan delen.
De helft van de tijd noem jij amper?? Maar dan is het voor zijn kinderen toch helemaal schamel nu, die zien hem vrijwel nooit. Doet dat je dan echt helemaal niks?
dan schreef op 01-08-2021 om 20:59:
[..]
dat is inderdaad iets wat je vriend en zijn ex moeten regelen. Maar als hij zijn kinderen graag wil zien, kan hij op korte termijn (vakantie) toch een aantal weken erheen gaan? En dan verdere afspraken maken met zijn ex of de kinderen misschien ook eens naar Nederland kunnen komen.
Ja, dat kan. Maar dat moet dan ook eens gebeuren. Wat ik al zei, de gelatenheid is een groot deel van mijn ergernis.
Ook als hij daar een paar weken met de vakantie naar toe gaat, komt de oplossing niet uit de lucht vallen. Regelt hij dan niks, dan is hij misschien weer even opgewekt, maar verder blijft de situatie precies hetzelfde als voor de vakantie.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 20:59:
2 weken, 2 weken, dat zie ik niet zitten.
Ik wil best meedenken. Vooral met vakanties en dan misschien af en toe eens. Maar elke 2 weken 2 weken daar zitten, dan is hij er hier amper nog.
Hij zal ook moeten beseffen dat hij zichzelf niet op kan delen.
Hij kan zichzelf prima delen. Week op week af, maand op maand af, twee weken op twee weken af.
Kan allemaal prima maar jij wil dat niet!
Zou jij bij een man willen zijn, die wil dat jij je kinderen alleen af en toe in een vakantie zag? Zeker niet de helft van de tijd?
Yolo schreef op 01-08-2021 om 21:00:
[..]
Een week per maand dan, dat zou niet teveel gevraagd moeten zijn! Zo wel dan gun ik hem echt een andere vrouw sorry.
Hou je van hem??
wat vindt hij er zelf van? Wat is voor hem een haalbare situatie wat het reizen naar zijn kinderen betreft? Er zijn zoveel mogelijkheden maar ja, de wil moet er wel zijn natuurlijk.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 21:01:
[..]
Ja, dat kan. Maar dat moet dan ook eens gebeuren. Wat ik al zei, de gelatenheid is een groot deel van mijn ergernis.
Ook als hij daar een paar weken met de vakantie naar toe gaat, komt de oplossing niet uit de lucht vallen.
Heb je wel eens bedacht dat jij een onderdeel van zijn probleem bent? Misschien moet je je verwachtingen bijstellen van een relatie met een man met kleine kinderen. En met deze houding zou ik er niet helemaal zeker van zijn dat hij niet terug gaat naar zijn ex.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 21:01:
[..]
Ja, dat kan. Maar dat moet dan ook eens gebeuren. Wat ik al zei, de gelatenheid is een groot deel van mijn ergernis.
Ook als hij daar een paar weken met de vakantie naar toe gaat, komt de oplossing niet uit de lucht vallen.
Volgens mij vind jij die gelatenheid prima en wil je niet anders.
Stel dat hij morgen ineens met zijn ex regelt dat hij om de week daarheen gaat om voor zijn kinderen te zorgen, ben je dan blij voor hem of boos omdat je hem minder zal zien?
A12345 schreef op 01-08-2021 om 20:59:
2 weken, 2 weken, dat zie ik niet zitten.
Ik wil best meedenken. Vooral met vakanties en dan misschien af en toe eens. Maar elke 2 weken 2 weken daar zitten, dan is hij er hier amper nog.
Hij zal ook moeten beseffen dat hij zichzelf niet op kan delen.
Wat heb je liever: Hem 50% van de partner of hem niet als partner?
Als je partner echt in het belang van zijn kinderen denkt gaat hij 50% van de tijd terug of nog beter volledig. Ik begrijp niet hoe iemand voor een partner zijn kinderen nog maar amper ziet doordat hij naar ander land verhuisd.
Je wil op 1 staan to, maar daar horen zijn kinderen.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 20:59:
2 weken, 2 weken, dat zie ik niet zitten.
Ik wil best meedenken. Vooral met vakanties en dan misschien af en toe eens. Maar elke 2 weken 2 weken daar zitten, dan is hij er hier amper nog.
Hij zal ook moeten beseffen dat hij zichzelf niet op kan delen.
dat wil je helemaal niet. Je wilt alleen maar je eigen zin. In jouw belang en dat van jouw kinderen. En niet in het belang van 2 kindjes in het buitenland.
