De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 17:07:
[..]
Jawel. Kinderen zijn nog jong. Ze zien nu één van hun ouders vaak en de andere niet. Dat verandert dan op zich niet. Alleen zien ze dan hun vader vaker en hun moeder minder vaak.
Als bonus hebben ze hier ook nog betere toekomstperspectieven en een opa en een oma (zijn ouders wonen hier in de buurt).
Neem hem niks kwalijk, maar ik vind het wel een behoorlijke inschattingsfout dat hij heeft gedacht om 'n heel leven daar 'n week z'n kinderen op te kunnen voeden en dan volgens de andere week elders een sociaal leven te hebben, etc.
niet alleen een inschattingsfout van hem, lijkt me.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 17:07:
[..]
Jawel. Kinderen zijn nog jong. Ze zien nu één van hun ouders vaak en de andere niet. Dat verandert dan op zich niet. Alleen zien ze dan hun vader vaker en hun moeder minder vaak.
Als bonus hebben ze hier ook nog betere toekomstperspectieven en een opa en een oma (zijn ouders wonen hier in de buurt).
Neem hem niks kwalijk, maar ik vind het wel een behoorlijke inschattingsfout dat hij heeft gedacht om 'n heel leven daar 'n week z'n kinderen op te kunnen voeden en dan volgens de andere week elders een sociaal leven te hebben, etc.
Dat is dan toch niet beter voor de kinderen? Dan blijven ze toch een ouder missen? Zoals nu dus ook inderdaad, maar dat is toch heel zielig?
Zou je nog op mijn eerdere vragen antwoord kunnen geven?
Hen74 schreef op 01-08-2021 om 16:53:
Als toevoeging op mijn post van een pagina terug. Ik lees net deze reactie van jou: 'Latten zie ik niet zitten. Ik wil iemand die er 100% voor me is, niet de helft van de tijd afwezig (al dan niet geestelijk afwezig). Als zijn kinderen bij ons komen wonen, ben ik bang dat hij vooral veel oog heeft voor zijn kinderen en minder voor de rest.'
Vandaar ook mijn vorige post. TO kan praten en gecoacht worden en hulp zoeken tot ze een ons weegt, maar het achterliggende probleem is dat de vader zijn kinderen in het buitenland heeft achtergelaten om bij TO te zijn.
En daar zijn imho maar 3 manieren voor om mee te dealen:
- vader gaat terug naar zijn kinderen
- vader haalt zijn kinderen vaker hierheen en TO leert te accepteren dat hij tijd aan anderen besteedt dan aan haarzelf en haar eigen kinderen
- het blijft zoals het is, vader blijft depri, de kinderen blijven verdrietig, Iedereen accepteert dat het vader/kindcontact is opgeofferd aan de relatie en TO accepteert dat haar vriend daar verdrietig over is.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 17:07:
[..]
Jawel. Kinderen zijn nog jong. Ze zien nu één van hun ouders vaak en de andere niet. Dat verandert dan op zich niet. Alleen zien ze dan hun vader vaker en hun moeder minder vaak.
Als bonus hebben ze hier ook nog betere toekomstperspectieven en een opa en een oma (zijn ouders wonen hier in de buurt).
Neem hem niks kwalijk, maar ik vind het wel een behoorlijke inschattingsfout dat hij heeft gedacht om 'n heel leven daar 'n week z'n kinderen op te kunnen voeden en dan volgens de andere week elders een sociaal leven te hebben, etc.
En dan ga jij hun verzorgen? Of hoe zie je dit voor je? Je bent nu al bang dat jouw kinderen aandacht te kort komen en dan zou het wel oke zijn als die kinderen bij jullie zouden wonen waarbij jij als een havik op zal letten dat zij geen slok cola meer drinken dan jouw kinderen en geen chipke meer eten. Ik hoop voor hem dat ie snel het licht ziet en inziet dat terug gaan naar zijn kinderen de oplossing is.
En je dacht dat die moeder zomaar mee zou werken aan jouw idiote plan om haar kinderen af te geven? Is dat je plan? Net zo lang stoken en olie op het vuur gieten tot de verstandhouding met de moeder van zijn kinderen volledig verstoord is?
A12345 schreef op 01-08-2021 om 16:48:
[..]
Als ik eerlijk ben raak ik dan steeds vaker vooral geïrriteerd. Een soort van onmacht, omdat ik de situatie ook niet op kan lossen en ook niet weet wat te doen.
Als ze er de hele dag zijn, dat is afwachten hoe dat gaat. Als we dan als twee families naast elkaar leven, dat zie ik eerlijk gezegd niet zitten. Dat heb ik al meegemaakt. Dan gaat in de praktijk het ene deel van de familie op pad en zit het andere deel thuis. Of zit het ene deel aan de chips en de cola en het andere deel niet. Zo ging dat toen.
Als het dan met z'n allen leuk en gezellig is en het tussen de kinderen goed gaat, dan is dat een ander verhaal natuurlijk.
En op de andere vraag van iemand. nee, ik was niet toe aan een relatie. Maar was positief verbaasd over hoe goed het allemaal ging, ook met de kinderen. Het was en is nu veel leuker en gezelliger dan voorheen.
Dat voelt hij ook he, daarom belt hij al zonder jou erbij. Daarom zei ik al ik denk dat zo omslaat omdat hij zich door jou aangevallen voelt als hij op zijn zwakst is. Het is zo zonde TO, eigenlijk heb je de man die je wil, hij is voor je kinderen en voor jou maar heeft verdriet om zijn kinderen. Dan doe je toch al het mogelijke met hem een oplossing te zoeken om zijn kinderen vaker te zien. Is vliegen geen optie dan? Dat is toch ook niet zo duur meer en bespaar je veel tijd mee.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 17:07:
[..]
Jawel. Kinderen zijn nog jong. Ze zien nu één van hun ouders vaak en de andere niet. Dat verandert dan op zich niet. Alleen zien ze dan hun vader vaker en hun moeder minder vaak.
Dus de kinderen moeten dan hun m moeder maar minder zien. Dat is veel minder erg want dan heeft je vriend ze in ieder geval bij zich
Als bonus hebben ze hier ook nog betere toekomstperspectieven en een opa en een oma (zijn ouders wonen hier in de buurt).
Maar moeten ze hun moeder en de opa en oma daar missen
Neem hem niks kwalijk, maar ik vind het wel een behoorlijke inschattingsfout dat hij heeft gedacht om 'n heel leven daar 'n week z'n kinderen op te kunnen voeden en dan volgens de andere week elders een sociaal leven te hebben, etc.
Je neemt hem wel van alles kwalijk.
Namelijk hoe hij het (niet) geregeld heeft, hoe hij omgaat met het gemis van zijn kinderen, hoe overstuur hij is na een telefoontje met zijn kinderen, hoe lang hij doet over het kopen van een cadeautje.
En dan heb ik het nog niet eens over de dingen die hij niet eens fout doet maar waar jij bang voor bent. Want zelfs dat neem je hem bij voorbaat al kwalijk.
is het voor jou en je kinderen een optie om te verhuizen richting de kinderen van je vriend?
Dus jij zit op rozen met een vent die voor je kids zorgt en jullie financieel onderhoudt en hij en zijn kids moeten vooral niet zeuren? Goeie vangst ben jij zeg.
DanGun schreef op 01-08-2021 om 17:18:
Dus jij zit op rozen met een vent die voor je kids zorgt en jullie financieel onderhoudt en hij en zijn kids moeten vooral niet zeuren? Goeie vangst ben jij zeg.
Echt he 
Woont zijn ex in haar thuisland met haar familie of is zij ook vanuit Nederland naar daar geëmigreerd?
En lees ik goed dat hij z’n kids in een ander land heeft achtergelaten voor jou? En nog is het niet goed?
Hoe vind je zelf dat t gaat?
ik krijg steeds meer het idee dat je vooral jezelf en je kinderen (al pubers dus die trekken wellicht ook al meer hun eigen plan) belangrijk vindt en te weinig oog hebt voor je vriend en diens kinderen.
DanGun schreef op 01-08-2021 om 17:24:
En lees ik goed dat hij z’n kids in een ander land heeft achtergelaten voor jou? En nog is het niet goed?
Hoe vind je zelf dat t gaat?
De relatie kwam nadat hij zijn kinderen daar achtergelaten heeft omdat hij het land deprimerend vond.
Ik vermoed dat het om een Oostblok land gaat. Goedkope krachten voor zijn bedrijf
Hen74 schreef op 01-08-2021 om 16:15:
Er is al veel geschreven. Ik probeer je vraag even te ontleden. Als ik abuis ben, dan hoor ik dat wel, TO.
'Heeft er iemand tips?' Kun je specifieker zijn waarover je precies tips wilt?
'Ik ben bang dat er vaker ruzie komt.' Waar zit voor jou het probleem? En waarin zit de oplossing?
'Bang dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest.' Als in: relatie over? Mijn gedachte is: is hij nu aan het kiezen tussen twee kanten? Als je kiest in je leven, laat je aan de andere zijde altijd iets achter. Dat gaat automatisch in meer of mindere mate met verlies gepaard. Verder denk ik dat als je kinderen hebt, je de kinderen altijd voorop moeten. Zij hebben geen keuze.
'Bang dat dat hij echt in een depressie komt.' Is dat werkelijk je angst? Of zit de angst meer bij jou, wat jij eronder zult gaan lijden?Edit: hoe verplaats jij je doorgaans in hem? Ik lees dat je bepaalde dingen van hem niet begrijpt. Waaruit blijkt dat jij hem wilt begrijpen?
Als toevoeging. Ik lees net deze reactie van jou: 'Latten zie ik niet zitten. Ik wil iemand die er 100% voor me is, niet de helft van de tijd afwezig (al dan niet geestelijk afwezig). Als zijn kinderen bij ons komen wonen, ben ik bang dat hij vooral veel oog heeft voor zijn kinderen en minder voor de rest.'
Heb je daar eigenlijk niet je antwoord/oorzaak van het probleem? Jij wilt hem 100%.
(Ben jij er 100% voor hem trouwens?)
Als je lat, dan is hij gedurende de tijd dat hij wél bij jou is, er mogelijk wel 100%.
TO, kun je op bovenstaande nog een licht werpen? Kun je deze vragen voor jezelf beantwoorden? Wellicht heb je het antwoord al in je, maar moet je het zelf nog even doorhebben. 
BlueHeart schreef op 01-08-2021 om 17:09:
[..]
Dat is geen echt antwoord op mijn vraag, vind hij het teveel gedoe of jij?
Kan hij niet in een hotel, bij ex op de bank slapen oid?
Hij heeft daar nog 'n huis, dus een slaapplek heeft hij wel.
Ik vind het in elk geval teveel gedoe. Hij zou het liefst zijn kinderen hier hebben (denk ik), maar dat gebeurt niet vanzelf. En is na zijn beslissing ook niet heel realistisch meer natuurlijk.
Hier nu zo over discussiërend op dit forum, merk ik dat zijn gelatenheid bij de situatie me eigenlijk nog wel het meeste stoort als ik hem zo sip zie.
Als hij bij wijze van zou zeggen "en hier zijn mijn kinderen", dan zou ik niet wegrennen als dat allemaal goed gaat. Dat is een beetje als iemand met hoogtevrees in een attractie op de kermis duwen. Dat kan dan vies tegenvallen, maar kan ook meevallen.
Maar hij doet er weinig aan, lijkt het.
Dat is dan toch niet beter voor de kinderen? Dan blijven ze toch een ouder missen? Zoals nu dus ook inderdaad, maar dat is toch heel zielig?
Zou je nog op mijn eerdere vragen antwoord kunnen geven?
Welke vraag bedoel je precies? Ja, ze blijven één ouder missen. Maar dat is wel een beetje inherent aan de situatie van mijn vriend. Tijdelijk ergens heen gaan, maar dat loopt dan anders. Hij kon/wilde daar niks opbouwen. Idealiter blijven ouders bij elkaar, dat is vandaag de dag natuurlijk geen garantie meer dat dat gebeurt.
Vandaar ook mijn vorige post. TO kan praten en gecoacht worden en hulp zoeken tot ze een ons weegt, maar het achterliggende probleem is dat de vader zijn kinderen in het buitenland heeft achtergelaten om bij TO te zijn.
En daar zijn imho maar 3 manieren voor om mee te dealen:
- vader gaat terug naar zijn kinderen
- vader haalt zijn kinderen vaker hierheen en TO leert te accepteren dat hij tijd aan anderen besteedt dan aan haarzelf en haar eigen kinderen
- het blijft zoals het is, vader blijft depri, de kinderen blijven verdrietig, Iedereen accepteert dat het vader/kindcontact is opgeofferd aan de relatie en TO accepteert dat haar vriend daar verdrietig over is.
En je dacht dat die moeder zomaar mee zou werken aan jouw idiote plan om haar kinderen af te geven? Is dat je plan? Net zo lang stoken en olie op het vuur gieten tot de verstandhouding met de moeder van zijn kinderen volledig verstoord is?
Nee. De verstandhouding met die moeder is nu redelijk, maar vooral omdat de lieve vrede wordt bewaard ten koste van hem. Als de kinderen hun vader in de vakanties hier kunnen zien, dan is dat goed voor zowel de vader als de kinderen.
Dat voelt hij ook he, daarom belt hij al zonder jou erbij. Daarom zei ik al ik denk dat zo omslaat omdat hij zich door jou aangevallen voelt als hij op zijn zwakst is. Het is zo zonde TO, eigenlijk heb je de man die je wil, hij is voor je kinderen en voor jou maar heeft verdriet om zijn kinderen. Dan doe je toch al het mogelijke met hem een oplossing te zoeken om zijn kinderen vaker te zien. Is vliegen geen optie dan? Dat is toch ook niet zo duur meer en bespaar je veel tijd mee.
Ja, waarschijnlijk wel. Hij belt nu "stiekem". En als het over de kinderen gaat, dan krijgt hij er niet eens meer 'n woord uit, maar gaat hij naar de slaapkamer of de tuin in. Vliegen ben je ongeveer even veel tijd mee kwijt als met de auto. Dus qua tijd maakt dat niet heel erg veel verschil.
Woont zijn ex in haar thuisland met haar familie of is zij ook vanuit Nederland naar daar geëmigreerd?
Zijn ex heeft geen familie daar. Familie van de kinderen zit hier. Ook haar kant van de familie. Al heeft ze daar ruzie mee en dus geen contact meer mee. Hij liet in zijn tijd met de kinderen de kinderen met haar familie (voor de kinderen oom, tante en oma) video-bellen. En paar keer is familie van haar daarheen gegaan om de kinderen te zien. Dat deed hij dan in zijn tijd met de kinderen.
Zijn ex heeft na de scheiding een bedrag meegekregen en een huis.Ze had toen daar een nieuwe vriend. En heeft daar een sociaal leven opgebouwd. Ik denk daar wel wat van, maar goed... heb er geen invloed op en zijn ex is niet mijn pakkie an. Denk wel dat ze het slim bekeken heeft.
