De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
MevrouwJack schreef op 01-08-2021 om 16:49:
[..]
Het is helemaal niet leuker en gezelliger voor je vriend. Zijn gezin is er namelijk helemaal niet. Bizar dat je gewoon zegt "hoe goed het allemaal gaat" en "het is veel leuker en gezelliger". Je vriend is doodongelukkig.
He maar de kinderen hebben nu wel een vaderfiguur in hun leven.
Dat is het enige dat telt
Dat is dik 'n dag rijden. Op en neer twee dagen en dan moet je ook nog slapen. Dus niet iets om even voor een weekendje op en neer te rijden.
I.p.v. latten (dat is ook voor hem niet vol te houden) zou ik liever zien dat zijn kinderen hier tijdens de vakanties zijn. Maar dat is niet iets wat ik kan regelen. Dat moet hij toch echt met zijn ex zien te regelen.
Ik zou de man loslaten en hem terug naar het land van zijn gezin laten gaan. Dan kunnen zijn kinderen wel hun vader en moeder in hun buurt hebben.
Nee, ze is er niet 100% voor hem. Want als hij verdrietig is over zijn kinderen is ze geïrriteerd.
Hij moet geven, geven, geven en zij neemt en neemt, en ook dat is nog niet genoeg.
Maar dat lijkt niet echt aan te komen.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 16:55:
Dat is dik 'n dag rijden. Op en neer twee dagen en dan moet je ook nog slapen. Dus niet iets om even voor een weekendje op en neer te rijden.
I.p.v. latten (dat is ook voor hem niet vol te houden) zou ik liever zien dat zijn kinderen hier tijdens de vakanties zijn. Maar dat is niet iets wat ik kan regelen. Dat moet hij toch echt met zijn ex zien te regelen.
Dat vind hij teveel gedoe of jij?
redbulletje schreef op 01-08-2021 om 16:55:
Ik zou de man loslaten en hem terug naar het land van zijn gezin laten gaan. Dan kunnen zijn kinderen wel hun vader en moeder in hun buurt hebben.
Ik ook, dit gaat het niet worden.
Weet niet of het begrepen wordt, maar ik moet denken aan dat topic op dat andere forum. TO had iets met bergen in haar naam. Haar kinderen waren al volwassen. Maar de reacties en het (niet) zicht hebben op de situatie vind ik vergelijkbaar. Ik zeg dit niet om gemeen te doen, maar ik heb daar meegelezen en zag er mooie reacties tussen staan. Wellicht dat die forummers hier nu ook zitten en hetzelfde advies kunnen geven. Wellicht heb je daar iets aan, TO.
BlueHeart schreef op 01-08-2021 om 16:57:
[..]
Dat vind hij teveel gedoe of jij?
Dat lijkt me simpelweg niet vol te houden. Om de week zit je dan twee volle dagen in de auto. Als een verjaardag in de tijd van zijn ex viel, ging hij voor één dag op en neer. Dat is dus dag 1 's ochtends weg en 's nachts arriveren. Verjaardag vieren, even slapen en dan weer een hele dag rijden. Levensgevaarlijk.
Lijkt me niet iets dat eeuwig vol te houden is. In zijn situatie zou ik of alles op alles gezet hebben om de kinderen daar weg te krijgen of me erbij neer hebben gelegd dat mijn leven de komende jaren daar is. Maar dat heeft hij dus niet gedaan.
inderdaad wel ver rijden maar toch ben ik van mening dat er wel een oplossing te vinden moet zijn waardoor ze elkaar vaker kunnen zien. Of hij moet weer terug verhuizen maar dat betekent wellicht ook het einde van jullie relatie.
Als je echt om deze man geeft (en niet om alle voordelen die hij jullie nu biedt) dan laat je hem uit liefde terug gaan naar zijn kinderen en ondersteun je hem daarbij.
Het is de enige fatsoenlijke oplossing.
Hen74 schreef op 01-08-2021 om 17:00:
Weet niet of het begrepen wordt, maar ik moet denken aan dat topic op dat andere forum. TO had iets met bergen in haar naam. Haar kinderen waren al volwassen. Maar de reacties en het (niet) zicht hebben op de situatie vind ik vergelijkbaar. Ik zeg dit niet om gemeen te doen, maar ik heb daar meegelezen en zag er mooie reacties tussen staan. Wellicht dat die forummers hier nu ook zitten en hetzelfde advies kunnen geven. Wellicht heb je daar iets aan, TO.
Ik begrijp het in elk geval niet.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 17:01:
[..]
Dat lijkt me simpelweg niet vol te houden. Om de week zit je dan twee volle dagen in de auto. Als een verjaardag in de tijd van zijn ex viel, ging hij voor één dag op en neer. Dat is dus dag 1 's ochtends weg en 's nachts arriveren. Verjaardag vieren, even slapen en dan weer een hele dag rijden. Levensgevaarlijk.
Lijkt me niet iets dat eeuwig vol te houden is. In zijn situatie zou ik of alles op alles gezet hebben om de kinderen daar weg te krijgen of me erbij neer hebben gelegd dat mijn leven de komende jaren daar is. Maar dat heeft hij dus niet gedaan.
De kinderen daar weg krijgen?? Dat wil je die kinderen toch ook niet aan doen?
Nogmaals: waarin zie jij wérkelijk het probleem, dus onderliggend? En waarin zie jij een oplossing (eentje die dus kán)?
Hen74 schreef op 01-08-2021 om 17:04:
[..]
De kinderen daar weg krijgen?? Dat wil je die kinderen toch ook niet aan doen?
Nogmaals: waarin zie jij wérkelijk het probleem, dus onderliggend? En waarin zie jij een oplossing (eentje die dus kán)?
Jawel. Kinderen zijn nog jong. Ze zien nu één van hun ouders vaak en de andere niet. Dat verandert dan op zich niet. Alleen zien ze dan hun vader vaker en hun moeder minder vaak.
Als bonus hebben ze hier ook nog betere toekomstperspectieven en een opa en een oma (zijn ouders wonen hier in de buurt).
Neem hem niks kwalijk, maar ik vind het wel een behoorlijke inschattingsfout dat hij heeft gedacht om 'n heel leven daar 'n week z'n kinderen op te kunnen voeden en dan volgens de andere week elders een sociaal leven te hebben, etc.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 12:53:
[..]
Soms wil hij een cadeautje kopen voor ze. Maar ik merk dat ik er totaal niet het geduld voor heb als ik in de winkel dingen aanwijs en hij vindt dat dan niks of hij denkt dat z'n kinderen liever iets anders hebben.
Dju nog eens aan toe, ik heb geen kinderen maar alleen dit al, hij mag van jou niet eens een uur of langer moeite doen om voor ZIJN kinderen een cadeautje te kopen, jij wil dat hij zo maar iets uit het rek trekt voor ZIJN kinderen? Zoals jij hem omschrijft in je op, als een weke wat, wat een catch ben jij zelf? Man man man. Ik hoop dat hij snel terug gaat naar dichter bij zijn kinderen en liefst rennend.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 17:01:
[..]
Dat lijkt me simpelweg niet vol te houden. Om de week zit je dan twee volle dagen in de auto. Als een verjaardag in de tijd van zijn ex viel, ging hij voor één dag op en neer. Dat is dus dag 1 's ochtends weg en 's nachts arriveren. Verjaardag vieren, even slapen en dan weer een hele dag rijden. Levensgevaarlijk.
Lijkt me niet iets dat eeuwig vol te houden is. In zijn situatie zou ik of alles op alles gezet hebben om de kinderen daar weg te krijgen of me erbij neer hebben gelegd dat mijn leven de komende jaren daar is. Maar dat heeft hij dus niet gedaan.
Dat is geen echt antwoord op mijn vraag, vind hij het teveel gedoe of jij?
Kan hij niet in een hotel, bij ex op de bank slapen oid?
