De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Hij mag zijn kinderen niet eens meenemen in de vakantie?? Waarom niet? Heeft hij iets fouts gedaan waardoor hij zijn kinderen niet meer 1 op 1 mag zien? Hij heeft nog gewoon ouderlijk gezag, toch?
Wat zou jij doen als je kinderen alleen maar huilden aan de telefoon en je zo erg misten? Ik zou geen dag langer willen wachten en direct terug verhuizen. Eerst maar in een vakantiehuisje en vanuit daar iets anders zoeken?
Het is toch te zot om je kinderen van de ene op de andere dag nauwelijks meer te zien? Dat is onmenselijk.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 16:20:
[..]
Ik stoor me eraan dat hij me probeert buiten te sluiten op dat gebied. Voor een deel komt dat misschien door mijn reactie.
Misschien moeten we op dat punt alles vergeten wat er is gezegd en dat weer vanaf het begin opnieuw op gaan pakken.
Ik vind het helemaal niet vervelend als hij met zijn kinderen belt. Wat ik wel vervelend vind is dat hij daarna elke keer van streek is.
En dat er uiteindelijk nooit iets op wordt gelost. In de zin van laat de kinderen in de vakanties hierheen komen. Dan ziet hij zijn kinderen, zijn kinderen hun vader en heeft zijn ex haar handen ook even vrij. Met de zomervakantie, kerstvakantie, herfstvakantie en voorjaarsvakantie heb je dan vier momenten in een jaar.
Of in het kort gezegd: dat de omgangsregeling af wordt gestemd op de huidige situatie. Al het andere lijkt me ook weer dweilen met de kraan open. De hele vakantie op en neer rijden, dat is niet vol te houden. Los van dat dat nu met corona moeilijk is.
Dat is toch begrijpelijk hij mist zijn kinderen en heeft ze dan overstuur aan de telefoon, hij zou toch wel gevoelloos moeten zijn om daar niet van streek van te raken toch? Ben je er dan voor hem als hij van streek is? Krijg je op die momenten ruzie? Ik probeer het even helder te krijgen..
Is het een optie om tussen de vakanties door, eens een lang weekend die kant op te gaan en zijn kinderen te gaan bezoeken?
Julali schreef op 01-08-2021 om 16:24:
Wat zou jij doen als je kinderen alleen maar huilden aan de telefoon en je zo erg misten? Ik zou geen dag langer willen wachten en direct terug verhuizen. Eerst maar in een vakantiehuisje en vanuit daar iets anders zoeken?
Het is toch te zot om je kinderen van de ene op de andere dag nauwelijks meer te zien? Dat is onmenselijk.
Ik heb medelijden met die man, maar ook zeker zo erg met die kinderen! 6 en 7 jaar nog maar ook 😪
Julali schreef op 01-08-2021 om 16:22:
Hij mag zijn kinderen niet eens meenemen in de vakantie?? Waarom niet? Heeft hij iets fouts gedaan waardoor hij zijn kinderen niet meer 1 op 1 mag zien? Hij heeft nog gewoon ouderlijk gezag, toch?
Hij heeft ouderlijk gezag en niks fouts gedaan. Maar het is een programma van "om de week". Hij mag in haar tijd natuurlijk niet de kinderen zomaar meenemen naar het buitenland. En om de week kinderen meezeulen naar het buitenland, dat is ook voor niemand goed. En dan zit je nu ook nog eens met corona, quarantaine e.d.
Yolo schreef op 01-08-2021 om 16:26:
[..]
Dat is toch begrijpelijk hij mist zijn kinderen en heeft ze dan overstuur aan de telefoon, hij zou toch wel gevoelloos moeten zijn om daar niet van streek van te raken toch? Ben je er dan voor hem als hij van streek is? Krijg je op die momenten ruzie? Ik probeer het even helder te krijgen..
Is het een optie om tussen de vakanties door, eens een lang weekend die kant op te gaan en zijn kinderen te gaan bezoeken?
Hij belt nu vooral als ik er niet ben. En dan tref ik 'm daarna in de put aan. Er komt dan nauwelijks iets uit en ik kan dan wel raden wat er is ondertussen.
Met corona is dat laatste geen optie. Qua afstand is het al lastig. Ik vind het ook geen structurele oplossing.
Structurele oplossing is wat mij betreft dat programma aanpassen. Dan kunnen we hier met z'n allen leuke dingen doen. Of met z'n allen op vakantie gaan. Misschien dat ik er dan ook vertrouwen in ga krijgen dat het anders kan gaan als in de relatie hiervoor.
Zo'n weekendje dan soms eens als "extraatje".
A12345 schreef op 01-08-2021 om 16:33:
[..]
Hij belt nu vooral als ik er niet ben. En dan tref ik 'm daarna in de put aan. Er komt dan nauwelijks iets uit en ik kan dan wel raden wat er is ondertussen.
Met corona is dat laatste geen optie. Qua afstand is het al lastig. Ik vind het ook geen structurele oplossing.
Structurele oplossing is wat mij betreft dat programma aanpassen. Dan kunnen we hier met z'n allen leuke dingen doen. Of met z'n allen op vakantie gaan. Misschien dat ik er dan ook vertrouwen in ga krijgen dat het anders kan gaan als in de relatie hiervoor.
Zo'n weekendje dan soms eens als "extraatje".
Nogmaals, op dat moment hoe gaat het dan? Ben je er voor hem? Of raak je er geïrriteerd van en krijgen jullie ruzie? Uit je reactie vermoed ik het laatste 
Nu zeg je dan kunnen we hier met zijn alle leuke dingen doen, maar je verwijt hem nu al teveel met zijn kinderen bezig te zijn.. Hoe moet het voor jou dan voelen als ze er daadwerkelijk de hele dag zijn? Zou dat jaloerse gevoel dan niet sterker worden bij jou?
A12345 schreef op 01-08-2021 om 13:20:
Uiteraard is dat vantevoren besproken. Ik denk zelf dat hij het onderschat heeft allemaal. Natuurlijk is ook corona er tussen gekomen. Zijn ex vond het aanvankelijk prima. Naar mijn idee vooral omdat ze het als 'n kans zag om de kinderen wat te onthechten van hun vader en wat meer naar haar toe te trekken.
Ik had zelf ook wel de hoop dat de moeder wat meer moeder zou gaan zijn voor de kinderen. Ik heb zelf altijd in mijn eentje voor mijn twee kinderen gezorgd toen ze klein waren. Zonder hulp van de vader. Zij heeft na de scheiding een behoorlijk bedrag "gekregen" en krijgt elke maand alimentatie voor de kinderen. Het gaat er bij mij moeilijk in waarom ze niet gewoon voor haar kinderen kan zorgen. Daar is ze moeder voor.
Latten zie ik niet zitten. Ik wil iemand die er 100% voor me is, niet de helft van de tijd afwezig (al dan niet geestelijk afwezig). Als zijn kinderen bij ons komen wonen, ben ik bang dat hij vooral veel oog heeft voor zijn kinderen en minder voor de rest. Dat heb ik eerder meegemaakt en dat behoeft geen herhaling.
Hij vertelt me nu al minder. Ik moet er zelf naar vragen of hij zijn kinderen gebeld heeft en hoe dat is gegaan. Uit zichzelf zegt hij daar bijna niets meer over. Laatste keren zei hij ook dat hij denkt dat ik een trauma heb opgelopen vanwege dat mijn kinderen in feite geen vader hebben gehad en mijn partner daarna veel verschil maakte tussen de kinderen. En dat ik daardoor niet voor rede vatbaar ben en hij dus ook niet veel zin heeft om er over te discussiëren.
omdat jij altijd zelf voor je kinderen moest zorgen wil dat niet zeggen dat je dat de kinderen van je vriend ook moet toewensen. Ik denk dat je helemaal niet toe bent aan de relatie met deze man.
redbulletje schreef op 01-08-2021 om 15:51:
[..]
Waarom dan toch wéér een relatie en je kinderen met een nieuwe vriend opzadelen? Richt je op aandacht voor je kinderen ipv op een man. Het is zonde dat ze geen aandacht van hun vader krijgen maar hun moeder is zo te lezen ook veel met zichzelf bezig ipv eerst zien die kinderen groot te krijgen.
Dit gaat me wel te ver.
Uiteindelijk na het zoveelste huiselijk geweld gescheiden van de vader van mijn kinderen. Daarna ze alleen opgevoed. Full-time gewerkt, waarbij zusjes dan hielpen met oppassen e.d. De eindjes altijd aan elkaar geknoopt.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 16:40:
[..]
Dit gaat me wel te ver.
Uiteindelijk na het zoveelste huiselijk geweld gescheiden van de vader van mijn kinderen. Daarna ze alleen opgevoed. Full-time gewerkt, waarbij zusjes dan hielpen met oppassen e.d. De eindjes altijd aan elkaar geknoopt.
En dit is intussen de tweede surrogaatvader voor jouw kinderen dus?
A12345 schreef op 01-08-2021 om 16:40:
[..]
Dit gaat me wel te ver.
Uiteindelijk na het zoveelste huiselijk geweld gescheiden van de vader van mijn kinderen. Daarna ze alleen opgevoed. Full-time gewerkt, waarbij zusjes dan hielpen met oppassen e.d. De eindjes altijd aan elkaar geknoopt.
Waarom ben je niet trots op mezelf en je kinderen dat jullie het samen gered hebben?
Waarom moet er persé een man/vader in hun dagelijks leven komen? Je hebt toch juist aan je kinderen laten zien dat dat helemaal niet nodig is.
Yolo schreef op 01-08-2021 om 16:35:
[..]
Nogmaals, op dat moment hoe gaat het dan? Ben je er voor hem? Of raak je er geïrriteerd van en krijgen jullie ruzie? Uit je reactie vermoed ik het laatste
Nu zeg je dan kunnen we hier met zijn alle leuke dingen doen, maar je verwijt hem nu al teveel met zijn kinderen bezig te zijn.. Hoe moet het voor jou dan voelen als ze er daadwerkelijk de hele dag zijn? Zou dat jaloerse gevoel dan niet sterker worden bij jou?
Als ik eerlijk ben raak ik dan steeds vaker vooral geïrriteerd. Een soort van onmacht, omdat ik de situatie ook niet op kan lossen en ook niet weet wat te doen.
Als ze er de hele dag zijn, dat is afwachten hoe dat gaat. Als we dan als twee families naast elkaar leven, dat zie ik eerlijk gezegd niet zitten. Dat heb ik al meegemaakt. Dan gaat in de praktijk het ene deel van de familie op pad en zit het andere deel thuis. Of zit het ene deel aan de chips en de cola en het andere deel niet. Zo ging dat toen.
Als het dan met z'n allen leuk en gezellig is en het tussen de kinderen goed gaat, dan is dat een ander verhaal natuurlijk.
En op de andere vraag van iemand. nee, ik was niet toe aan een relatie. Maar was positief verbaasd over hoe goed het allemaal ging, ook met de kinderen. Het was en is nu veel leuker en gezelliger dan voorheen.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 16:48:
[..]
En op de andere vraag van iemand. nee, ik was niet toe aan een relatie. Maar was positief verbaasd over hoe goed het allemaal ging, ook met de kinderen. Het was en is nu veel leuker en gezelliger dan voorheen.
Het is helemaal niet leuker en gezelliger voor je vriend. Zijn gezin is er namelijk helemaal niet. Bizar dat je gewoon zegt "hoe goed het allemaal gaat" en "het is veel leuker en gezelliger". Je vriend is doodongelukkig.
hoe ver wonen jullie dan van zijn kinderen vandaan? Er moet toch een oplossing te vinden zijn die voor je vriend en zijn kinderen haalbaar is wb de frequentie dat ze elkaar kunnen zien?
Als toevoeging op mijn post van een pagina terug. Ik lees net deze reactie van jou: 'Latten zie ik niet zitten. Ik wil iemand die er 100% voor me is, niet de helft van de tijd afwezig (al dan niet geestelijk afwezig). Als zijn kinderen bij ons komen wonen, ben ik bang dat hij vooral veel oog heeft voor zijn kinderen en minder voor de rest.'
Heb je daar eigenlijk niet je antwoord/oorzaak van het probleem? Jij wilt hem 100%.
(Ben jij er 100% voor hem trouwens?)
Als je lat, dan is hij gedurende de tijd dat hij wél bij jou is, er mogelijk wel 100%.
