Corrigerende tik

Yta

Je zegt dat je het gevoel niet kent dat kinderen het bloed onder je nagels vandaan halen. Ik zou bijna zeggen dat je hierdoor al 1 punt hebt waardoor je wel erg makkelijk oordeelt over mensen die dat wel zo ervaren. Als ik 2 kinderen zoals mijn jongste dochter had gehad, zou ik ook niet geweten hebben hoe het is om een kind te hebben dat altijd maar dan ook altijd de kont tegen de kribbe gooit en niets maar dan ook niets van je aan wil nemen. Was het voor ons a, dan was het voor haar b. Ik ben geen robot en heb in die situaties mijn geduld wel eens verloren. Raar en onbegrijpelijk hoor...
Voor de mensen die hier zeggen wel eens een tik te hebben gegeven geldt volgens mij niet dat ze dat gedaan hebben als bewust opvoedmiddel. Zo werkt dat helemaal niet.

In reactie naar jujube

zie ik weer taalfouten. Jullie hebben er vast omheen kunnen lezen

Kaaskopje

kaaskopje: De enige reden waarom ik deze mensen ukkels zou willen noemen is als ze zich daardoor betere ouders voelen .

wat ik zo jammer vind is dat je steeds aangeeft dat mensen die tegen een tik//verbaal geweld zijn zich betere ouders noemen.
Dat is namelijk niet zo,ik heb dat geen enkele ouder horen zeggen /zien schrijven.
jij vindt dat je enorm in de verdediging moet om uit te leggen waarom je weleens slaat,maar niemand roept jou hier ter verantwoording,Dat is jouw eigen gevoel hierbij.
en dat is opvallend.

Oh kaaskopje, ik zie nu net

je draadje onder zorgenkinderen.
En over verdedigen. In eerste instantie was kaaskopje zich helemaal niet aan het verdedigen. Ze was wel een van de weinigen die eerlijk vertelde dat ze wel eens een wanhoopsklap had verkocht. Vervolgens rollen daar toch behoorlijk wat mensen nogal kort door de bocht overheen. Snap ik wel hoor, dat je dan blijft uitleggen dat het zo zwartwit toch echt niet zit.
Ik zit nu sinds deze week in een oudergroepje ivm onze zoon met pdd-nos, en ik hoor daar heel wat wanhopige verhalen. Een kind met een behoorlijke gebruiksaanwijzing, die dan ook nog heel persoonlijk op jou gericht dwars doet, en je krijgt dan (nog) geen hulp... dat is heel zwaar...
Je bent geen slechte ouder als je het dan af en toe ook helemaal niet meer weet.

Sus-anne, begrijp het nou eens

Sus-anne tegen Kaaskopje: "wat ik zo jammer vind is dat je steeds aangeeft dat mensen die tegen een tik//verbaal geweld zijn zich betere ouders noemen. Dat is namelijk niet zo,ik heb dat geen enkele ouder horen zeggen /zien schrijven. "

Nou sorry hoor, maar ik vind dat uit al je postings een superioriteitsgevoel blijkt. Let wel, ik ben ook tegen slaan, maar ik heb wél begrip voor die ene tik die er tussendoor kan glippen. Ik sluit niet uit dat het mij zou kunnen overkomen, hoewel het mijn principe is om het niet te doen.

In eerdere postings schrijf je dit:

"dat ik een opvoedmethode hanteer waar ik helemaal achtersta." (dat doen andere ouders ook! Maar soms gaat het even mis, dat zien die ouders zelf ook!)

",maar als ik zie dat iemand zijn kind slaat,zeg ik er wel wat van." ... daaruit blijkt dat jij vindt dat je het beter weet!

"wat jij beschrijft keur ik ook af,"

"maar het verschil is:ik projecteer mijn moeheid en frustraties niet op mijn kind,ook niet op mijn werkgever of buurvrouw trouwens,als ik niet lekker in mijn vel zit of moe ben wil ik niet dat iemand anders daar last van heeft,of daar de dupe van wordt,en zeker niet mijn kind."

En dan schrijf je tegen Kaaskopje:
"jij vindt dat je enorm in de verdediging moet om uit te leggen waarom je weleens slaat,maar niemand roept jou hier ter verantwoording,Dat is jouw eigen gevoel hierbij. "

En jij lijkt maar niet te begrijpen dat het zélfs bij heel goedwillende ouders wel eens mis kan gaan. En dan heb ik het over een incidentele tik, niet over ergere dingen. Door jouw weigering of onvermogen dit te begrijpen (wat iets heel anders is dan goedkeuren!!!!) kom je nogal arrogant over.

Over schreeuwen

Dat overkomt mij af en toe. Opeens slaat thuis wel eens de vlam in de pan, natuurlijk altijd op een zeer onhandig moment. Heb ik vier kinderen hier aan tafel die tegen elkaar aan zitten te schreeuwen en heel onaardig doen, en een pan op het vuur met een pannenkoek erin, en een afspraak zodat ik snel weg moet, en een oppas die bijna voor de deur staat, en geen partner in de buurt.
En soms schreeuw ik dan, niet schelden, wel boos, dat ze NU! moeten ophouden, en dat ik hun gedrag NIET! leuk vind, en dat ik het heel ONAARDIG! vind enz. enz.
Zoiets zou ik graag anders willen, maar hoe dan??? En voor zoiets zit ik nou in dat oudergroepje, en gaat mijn zoon naar een PMT-training, en mijn andere zoon naar een brusjesgroepje.

Pinokkio

Mooi gezegd,ik ben het met je eens!
Bastet

Schreeuwen

Ik schreeuw heel weinig,maar soms kan het wel even de aandacht vestigen op het feit dat ik het echt heel heel erg spuugzat ben.En het werkt heel goed.Beter dan 80 x zeggen dat ik wil dat ze ophouden en hun geklier vervelend vindt,blablabla.
Groetjes,Bastet

Kaaskopje en anderen

Zoals ik misschien al eens eerder liet blijken Kaaskopje, ik vind het erg moedig van je dat je hier zo eerlijk bent geweest. Ik snap niet dat sommigen zo over je zijn gevallen. Zelfs tot een enkele keer holier than thou aan toe. We mogen je toch best begrijpen? Daarmee keuren we het nog niet goed, maar het moge duidelijk zijn, dat doe je zelf ook niet. Niemand hier heb ik horen zeggen dat het goed is je kind af en toe te slaan, of er tegen te schreeuwen of wat dan ook. Het gebeurt af en toe, niets menselijks is ons namelijk vreemd. Dat anderen het wel lukt zich in alle situaties te beheersen is alleen maar fijn, maar moeten deze partijen tegenover elkaar staan? Ik denk het niet.
Af en toe zie ik nog een enkele opmerking over het al dan niet geven van een kus terugkomen. Nee, dat keur ik ook niet goed van mezelf, maar het is net als met de incidentele pets: niet bedoeld om te corrigeren, maar een reactie uit emotie. Een actie die niet gericht is tegen het kind (zoals sommigen suggereren), maar die puur met mijn eigen emotie te maken heeft: ik moet afkoelen, ik kan het even niet opbrengen (vooruit, ik wil eigenlijk niet verdedigend overkomen, maar een voorbeeld is: als je kind bij het naar bed brengen zo'n driftbui krijgt dat het je in het gezicht spuugt en een nietsvermoedend broertje in het voorbijgaan een harde klap geeft. Het gaat hier om een kind van 7, niet een kind van 2). De pets die hier door sommigen wel eens uitgedeeld is, is ook een reactie uit eigen emotie, het deksel vliegt eraf, het is niet bewust tegen je kind gericht. De corrigerende tik is strafbaar, omdat deze bewust wordt uitgedeeld en het uitdelen van tikken nu eenmaal geen opvoedmethode is (en ik ben geen bijbelexpert, maar was de roede niet gewoon zeer van die tijd en zou het, vertaald naar 2009, niet gewoon om grenzen stellen gaan, nu we beter weten, geweldloos?). Ik maak mijn punt nog maar een keer: zonder het goed te keuren mogen we het toch best begrijpen? Ik stel een nieuw draadje voor: wat is het ergste dat je kind ooit heeft uitgespookt? Dit bespreek ik ook geregeld met vriendinnen en het verluchtigd de boel behoorlijk. Als je er achteraf om kunt lachen lukt het je de volgende keer beter dat vooraf te doen

Nee

En weer wordt er gereageerd in de trant van 'maar als je makkelijke kinderen hebt, dan is het makkelijk praten'. Dat vind ik echt niet kloppen. Ik heb 3 kinderen met 3 verschillende karakters en temperamenten. De oudste was als peuter enorm ondeugend en zocht vaak grenzen op. Het was een echte 'doerak'(ik heb overigens geen moeite met dit soort benamingen, wij noemden onze kinderen altijd stoutie, zoetie, braafje, snuitje, etc. Nog steeds trouwens ). Maar ik heb nooit het gevoel gehad dat hij dat deed om mij dwars te zitten oid. Het was gewoon een ondernemend jongetje. De middelste had als peuter enorme driftbuien en kon zeer boos zijn. Moeilijker voor haarzelf dan voor ons. In haar drift gaf ze bijvoorbeeld haar kleine zusje een klap. Maar zou ik haar daarom moeten slaan? Het is juist een heel gevoelig meisje. Jongste was weer een ondeugend ding met wegloopneigingen. Natuurlijk heb ik weleens met mijn handen in het haar gezeten toen, maar je hebt als volwassene toch wel enige zelfbeheersing? Dus als je merkt dat je de neiging hebt om een klap te geven denk dan na over hoe je in zo'n situatie anders kunt gaan reageren. Geen machtsstrijd aangaan, want niemand wint als je kind een klap krijgt, ook al houdt het dan op met 'ongewenst gedrag'.
Niemand is perfect, ook ik niet. Maar ik vind niet dat je klappen geven daarmee goed kunt praten. Ook niet in de emotie van dat moment. Jij bent geen kind, dus je hoeft niet mee te gaan in de emotie van dat moment. Doe je dat wel, zoek dan hulp om beter om te kunnen gaan met dat soort situaties.
En Kaaskopje, in mijn vorige posting chargeerde ik met die mattenklopper. Het was alleen even om aan te geven dat graaien in een bakje geraspte kaas niet iets is om überhaupt boos over te worden.
Groet,
Jujube

Nou dat vind ik dus wat te makkelijk

om het niet-slaan en niet-schreeuwen van sommigen toe te schrijven aan het hebben van makkelijke kinderen. Degenen die hier duidelijk van het niet-slaan zijn (Sus-anne, Kaatje, Yta) hebben helemaal niet alleen maar makkelijke kinderen volgens mij. Ikzelf daarentegen wel, en ik weet dus ook heel goed dat het er in mijn geval echt absoluut niets mee te maken heeft dat ik wel eens keihard heb geschreeuwd of in zoons arm geknepen. Ik geloof ook meteen dat er mensen zijn (bijv. bovengenoemden) die deze neigingen gewoon niet hebben. Hoe er af te komen als je ze wel hebt, dat kunnen ze daarom dan jammer genoeg ook niet vertellen. Maar dat heeft niks met makkelijke kinderen te maken.

Maar jujube

Er begrip voor hebben is iets anders dan het goedpraten. Dat doe je pas als je een tik corrigerend noemt en dat heb ik niemand zien doen.
En velen hebben al hulp gezocht. Hetzij in boeken, hetzij in therapie. Opvoeden is gewoon moeilijk.

Kaaskopje

Oh, en over op de gang zetten: in die programma's is het al zo ver gegaan in die gezinnen omdat de ouders geen grenzen aangeven en niet consequent zijn. De kinderen zijn de baas daar, dus dan moet er even wat extremer worden ingegrepen. Tenminste, zo zie ik 't.
Groet,
Jujube

Niet helemaal eens

Ik geef heel goed grenzen aan, toch worden die met regelmaat overschreden. Sommige kinderen hebben daar meer behoefte aan dan andere. Dus het is een wisselwerking tussen kind en ouders, het hoeft niet alleen aan de ouders te liggen. Ja, je kunt als volwassene je gedrag beter beredeneren, maar het onder controle hebben is een ander verhaal. Het ene kind krijgt je nu eenmaal makkelijker over de grens dan het andere (ik heb een makkelijk en een eh, minder makkelijk kind). Als volwassene ben je WEL degene die de stappen kan (en moet, dat is je ouderlijke plicht) ondernemen om de cirkel te doorbreken en als je dat lukt, dan ga je goed. Sorry, hier werkte dat met die trap. Op deskundig advies. Waarbij wel degelijk werd vastgesteld dat ook het kind een aandeel had: die wilde een machtsstrijd aangaan. Zolang het overigens in goede banen gaat ben ik beretrots op haar dat ze zo sterk is

Pluk

"De reden dat ik doordramde naar Kaaskopje is, dat ze zich in een aantal postings nogal emotionaal geraakt toonde over de reacties van de "anti-tikkers".

En meestal vinden mensen het prettig om "hun" mening bevestigd te zien, ook ik. ( jij niet??)"
Zit iets in, ik heb inderdaad het gevoel dat Kaaskopje nogal stevig (en in mijn optiek té stevig) wordt aangepakt, omdat zij heeft aangegeven dat ze ook wel eens een tik uitdeelt in een opwelling.
Ken je trouwens die leuke quote van Oscar Wilde? "When people agree with me I always feel that I must be wrong." Voor de meeste mensen geldt het omgekeerde, maar in beide gevallen berust dat natuurlijk op kwatsj

Tirza

"wáárom voelen mensen die zich hun kinderen af en toe - sporadisch - zelden een tik geven zich zo vreselijk in de verdediging gedrongen?"
Omdat ze worden op volkomen ongenuanceeree wijze worden aangevallen. Als jij komend voorjaar gladiolen in je tuin zet en het volgende moment word je omringd door een meute die zich op luide toon afvraagt wat jij in gódsnaam aan het doen bent, dan ga jij je ook verdedigen.
"Waarom voelen mensen die hun kinderen nooit een tik geven zich geen vreselijke ukkels dat ze deze geweldige opvoedmethode niet hanteren?"
Omdat dat terecht is. Je bent geen vreselijke ukkel als je je kind nooit een tik geeft. En niemand heeft het trouwens over een 'geweldige opvoedmethode'. Hij werkte alleen doeltreffend en ik kon nooit op enigerlei wijze merken dat mijn kinderen er schade door opliepen.

Pelle

"Het is SLAAN! Als de overbuurjongen jouw kind slaat ga je toch ook niet tegen zijn moeder zeggen dat hij jouw kind een tik gegeven heeft?"
Onder slaan versta ik uithalen. Als je een tik geeft haal je niet uit. Ik kan er ook niks aan doen, maar het is iets anders.

Ik vind het juist

wel inspirerend, de reacties van de niet-tikkers. Ik heb ook nog niet de neiging gehad om in de verdediging te schieten. Dit omdat ik mezelf niet een briljante opvoeder vindt en mijn kind inderdaad ook wel eens een klap heb verkocht.

Overigens, ik heb een heel makkelijke, slimme dochter die ontzettend goed kan vertellen hoe ze zich voelt en waarom dat zo is. Dus ik zeg er ook nog eens eerlijk bij dat ik een heel makkelijk kind heb en dat het volkomen bij mij ligt als ik mij niet beheers.

Anders

"Als je met een dergelijke opmerking nuance aan wil brengen schiet je denk ik je doel voorbij ben zelf geneigd te zeggen dat als je dat vind je kinderen een andere opvoeder verdienen"
En dat mag jij vinden. En ik ben dan geneigd daarin bevestiging te zien dat sommige mensen aangaande dit onderwerp volkomen doorslaan.

Lidie

Lidie",maar als ik zie dat iemand zijn kind slaat,zeg ik er wel wat van." ... daaruit blijkt dat jij vindt dat je het beter weet!
ik vind niet dat ik het daardoor béter weet,ik heb dan waarschijnlijk gewoon andere normen en waarden ,niet per definitie betere,maar wel ándere)

doe jij dat dan nooit?
als je ziet dat iemand zijn hond schopt zeg je dan niets? als twee kinderen elkaar aan het slaan zijn,zeg je dan niks?als een puber een leeg blikje cola op straat gooit zeg je dan niks?
ik doe dat wel,zoals ik het ook zeg als iemand zijn kind slaat,ik kán dat gewoon niet aanzien.

Asa, ik had die neigingen wel

Asa:ouders die deze neigingen gewoon niet hebben.
Hoe er af te komen als je ze wel hebt, dat kunnen ze daarom dan jammer genoeg ook niet vertellen. Maar dat heeft niks met makkelijke kinderen te maken.

dat klopt ,het heeft niets te maken met gemakkelijke kinderen,ik heb er vier,twee er van zijn heel gemakkelijk,de andere twee zijn behoorlijk pittige kinderen,die heel veel duidelijkheid nodig hebben.

ik ben niet perfect,mij is ook regelmatig het bloed onder de nagels uitgehaald,mijn twee pittige kinderen wilden altijd net iets verder dan de grens., en ik ben ook( ja echt waar)weleens heel erg boos geweest op mijn kinderen.
ik ben absoluut geen mens met oeverloos geduld.
wat mij heel erg kon helpen was:
zelf even de kamer uitlopen.
het kind afleiden door iets anders met hem te gaan doen.
rustig tot 10 tellen.
er bij stil staan dat het kind het niet deed om míj dwars te zitten.
er een positieve draai aan geven door er een grapje van te maken.
dingen waarvan ik niet wilde dat ze er aan zaten weg zetten.

en zo zijn er zoveel( positieve) manieren om een kind iets duidelijk te maken.

Verboden bij de wet

heb ik ook al een paar keer voorbij zien komen. Blijf ik toch een aparte opmerking vinden.

Je kan mij niet vertellen dat de mensen die hier zo achter staan, niets doen dat verboden is bij de wet. Je knipperlicht niet gebruiken terwijl je van rijbaan wisselt is ook verboden bij de wet.

We verschillen nu eenmaal allemaal wel eens van mening. Maar de manier waarop kaaskopje wordt 'aangevallen', zorgt ervoor dat de mensen hier de volgende keer wel uitkijken met eerlijk zijn. Ben ook benieuwd hoeveel mensen door al deze reacties niet durven te reageren als ze hun kind wel eens een corrigerende tik geven.

Ja, ik vind het een draadje met hele interessante reacties.

Greetz
Mariska (die ook wel eens een corrigerende tik uitdeelt)

Anders

"maar volgens mij is de ouder de enige die een bevredigend effect ervaart van de tik: hij is z`n agressie kwijt"
Tja, dan kun je ook gaan drummen natuurlijk.
Ik begrijp heel goed hoe je, door je oogharen naar het verschijnsel pinkelend, tot die conclusie komt. Maar aangezien ik juist een moeder blijk te zijn (vanaf dat ze me gingen begrijpen en ik met ze kon converseren) die zelden heil ziet in straffen, weet ik dat je hier de plank mis slaat. Ik 'straf' eigenlijk alleen wanneer ik (inderdaad) ze gewoon even zo zat ben dat ik (inderdaad) een time out wil (dan gaan ze naar hun kamer), of ik geef een straf die een directe link heeft met het vergrijp (week geen computer wanneer het uitloggen voor de zoveelste keer tien minuten in beslag neemt wanneer ik ze roep om te eten). De tik maakt al sinds hun dreumestijd geen deel meer uit van mijn scala aan maatregelen.
De tik hielp. Hij is niet noodzakelijk (ik schreef al dat ik later bijvoorbeeld de 'kin-in-hand-en-kijk-in-mijn-ogen'-methode ontdekte), maar hij hielp. Op een corrigerende manier, niet op een pedagogische.

Oh ja

(n.a.v. "Maar aangezien ik juist een moeder blijk te zijn (...) die zelden heil ziet in straffen")
Ik merk dat ik in allereerste instantie tot hun verstand wil doordringen als er iets gebeurt dat mijn goedkeuring niet kan wegdragen. Wij zijn een erg verbaal gezin en houden ervan dingen onder de loep te nemen, te filosoferen. Dan kun je met ondeugend of ondoordacht gedrag ook doen. Dus dat is de manier waarop de kindertjes Night doorgaans worden aangepakt. Sorry... 'begeleid'.

Maar anders

Ik beweer toch ook niet dat ik op dat moment bezig was nuances aan te brengen? M.b.t. de tik zoals ik die hanteerde ben ik niet genuanceerd. Die gaf ik, hij hielp, ik voelde me er niet schuldig over (en nog niet).
Wat ik ongenuanceerd vind, is het op één hoop vegen van tikken, slaan, slaan uit onmacht en zelfs kindermishandeling. Dát vind ik ongenuanceerd. Dat ikzelf intussen precies weet wat ik deed en dat dat niet onder kindermishandeling valt, dat staat daar buiten. Jij reageert zoals je reageert op mijn opmerking, omdat jij daar anders over denkt.
Samengevat: jij veegt alles wat onder de noemer 'lichamelijk straffen' kan vallen op een hoop en benadert mijn opmerking vanuit die eigen waarheid.

Anders

Correctie: 'te hebben gegeven'.
Ja, daar val je over omdat je hierover een andere mening hebt dan ik. Daar doen we niks an, vrees ik.

Sus-anne

Goed om te weten dat het bij jou ook niet vanzelf gaat. Ik doe de dingen die jij opschrijft trouwens allemaal wel, en ik probeer ook om terugkerende knelpunten aan te pakken en zo escalaties te voorkomen. Werkt heel goed. Maar ja, 999 x gaat het dus goed, en de 1000e keer ben ik al uitgebarsten voordat ik kon bedenken dat ik beter even was weggelopen.

Sluit me aan bij asa

Het lijstje van Sus-anne zou ook van mij kunnen zijn. Het is echt fijn als je met met die punten de sfeer weer positief krijgt. Helaas lukte dat niet altijd.