Corrigerende tik

Rode beuk

"Uit je taalgebruik blijkt al een bepaalde houding. Ik ga er niet vanuit dat mijn kinderen altijd goede bedoelingen hebben. Maar ook geen kwade. Het woord doerak komt me niet over de lippen en dat mijn kinderen alleen maar willen doen waar ze zelf zin in hebben vind ik niet meer dan logisch."
Mmmmm, het woord doerak heeft hier in huis een vertederde connotatie. In de zin van "ondeugend jongetje" met een grinnik erachter aan. Ik gebruik het ook voor onze (Siamese)katten. In de zin van ondeugende katten. En nee, ook mijn katten dicht ik niet standaard een rotkarakter en kwaaie bedoelingen toe.
Kijk, dit is nou een mooi voorbeeld. In je tevredenheid (ik zal niet zeggen zelfgenoegzaamheid) over de werkzaamheid van je eigen ochtendoplossing, dicht je mij een bepaalde houding toe tegenover mijn kinderen. Op grond van 1 woord en op grond van het feit dat ik het getreuzel destijds anders heb opgelost.
Jammer.
Ik denk als ik het zo lees, dat je bij je kinderen wel nagaat wat ze eigenlijk bedoelen, vóór je ze allerlei "houdingen" toedicht. Ik wil ook zo worden behandeld, snap je?

Geen methode

Maar er wordt iets over het hoofd gezien: ik heb geschreven dat ik altijd zeg dat ik van ze houd: "ook al zijn ze niet 'braaf', ze zijn altijd lief". Ik heb het over het moment (dat gelukkig zelden juist in de avond voorkomt) dat ik zo boos ben dat ik afstand nodig heb.
Maar ik zal eerlijk zijn: om deze reacties ging het mij wel. Ik weet namelijk hoe we er hier thuis voor staan en hoe mijn kinderen mijn liefde ervaren (helemaal goed). En ik verwachtte ook wel dat ik reacties zou krijgen die er op neer kwamen dat ik een hardvochtige methode hanteer, terwijl ik duidelijk stel dat ik geen methode hanteer maar er soms iets uit een situatie voortvloeit. Vertaald naar de corrigerende tik: de meesten vinden (net als ik) dat een tik niet corrigerend is, per definitie niet. Men heeft het misschien niet zo door, maar ook in het niet geven van een kus zie ik, net als de meesten, geen pedagogische methode. Maar het uit je slof schieten met eventueel een tik, net als het even niet kunnen zien van je kind, zo boos ben je (bv op het moment van de nachtkus), hoe zit dat dan? Dat de corrigerende tik verboden is, is om geen enkele ruimte te geven aan slaan en het slaan vervolgens vanuit pedagogische oogpunten goed te praten, maar het niet geven van een kus, is dat nu ook verboden? Want dat is (eerlijk, ik weet het zelf ook hoor) ook niet pedagogisch. Waar ligt de grens met emotionele verwaarlozing (want ho, als ik kijk naar de frequentie -zeer laag, zelden eigenlijk- en de context waar in het voorkomt kan ik ondanks sommige reacties dat er echt niet van maken)?
Ik wil door dit aan te halen aangeven dat, hoe ik ook tegen De Tik van welke aard dan ook ben, ik hanteer hem zelf ook niet, ik wel begrijp hoe sommige mensen zich aangevallen voelen in hun manier van opvoeden. Van mij mag de tik verboden blijven, maar graag wel oog voor de grijze gebieden. In deze discussie mag het ook wat milder af en toe want ik heb niemand opgemerkt die van een tik slaan maakte en dit als gerechtvaardigde methode presenteerde. Ik zie uitsluitend liefhebbende moeders (vaders?) hier discussieren. Sommigen gaan met de billen bloot en daar wordt soms wel ongenadig hard op gereageerd. Een bemoedigend kneepje voor eenieder die wel een keertje in de fout is gegaan en uit de slof schoot door schreeuwen, een tik of het niet geven van een nachtkus: we kennen het allemaal en ook diegenen die zich kunnen beheersen weten hoe moeilijk dat is. Toch? We hoeven het toch niet goed te keuren, alleen door het af en toe te begrijpen?
Nog een voorbeeld om enkelen misschien gerust te stellen over hoe het hier eraan toe gaat: ooit was ik boos op dochter, toen 3, nu bijna 8. Ik zei het ook " Oei, wat ben ik nu boos op je". Waarop ze haar schoudertjes ophaalde en zei " Maar je houdt toch nog van me hoor". Ze weten het echt wel hoor.

Even naar mijzelf

Eerder schreef ik: wel oog graag voor de grijze gebieden. Daarmee bedoel ik op dit forum, als ouders onder elkaar natuurlijk. Want de wet kent geen grijze gebieden. Daarom ben ik ook voor het verbod. Even een aanvulling.

En nog even

Nagevraagd bij mijn kinderen. Oudste heeft dit in 8 jaar twee, misschien drie keer meegemaakt (geen kus dus). Wat ze ervan vond? " Soms niet leuk, maar soms ben ik zo boos op jou dat ik zelf ook niet wil" (dochter is nogal explosief, net als ik, ja weer billen bloot). Oudste heeft het maar een keer meegemaakt. Wat hij ervan vond? "Weet niet", rekt zich uit en kijkt langs mij heen naar Zapp.

Rode beuk

Jij ging ook niet zo op de inhoud in. Je had het over mijn houding tegenover mijn kinderen en de manier waarop ik volgens jou naar ze kijk. En daar ging ik dus weer op in.
Maar als je nog iets wilt horen over de manier van oplossen, jij schrijft: "Soms moet oudste heel erg haasten terwijl ik de fiets uit de schuur haal. Zijn probleem."
Dat vind ik nou weer naar, voor een kind van 8. Naar zoiets grijp ik alleen als ik denk dat ze nu ECHT iets met een kanonschot duidelijk gemaakt moeten krijgen. Ik wou nooit (tegenwoordig gaan ze hier zelf) wegfietsen met een kind nog in huis. Ik draai de deur op slot en dan staat dat kind daar. Of ik draai'm niet op slot en dan moet zo'n kind achter me aan hollen. Daar zie ik niks in, dat 'tegenkomen van consequenties' vind ik meer iets voor oudere kinderen, vooral bij pubers helpt dat nou weer probaat.
En het getreuzel is niet altijd het probleem. Dat maak jij er van, zonder dat dat eigenlijk gezegd is. Het gaat ook om andere voorbeelden. Neem springen op het bed, dat daar niet tegen kan. Er is er dus ook een keer 1 door het bed gezakt, zit ik met een bed dat kapot is. Aangezien het geld niet op onze rug groeit, hou ik de bedden graag heel. De regel van drie gold dus ook voor zaken als springen op bed. Drie keer zeggen "niet springen, daar kan het bed niet tegen" en dan toch Oostindisch doof (ja heel naar weer om zo over ze te denken doorspringen? Dan hadden ze een probleem.
Natuurlijk, ik had ook kunnen uitleggen dat het bed kapot gaat en ze vervolgens hun zuurverdiende spaargeld kunnen laten inleveren. Maar dat vind ik niet prettig. Ik waarschuw liever en ik beschouw het zeggen van "denk erom, tweede keer", als waarschuwing.
Daarmee wil ik niet gezegd hebben dat uitleggen en gewoon op tijd weggaan FOUT is. Ik gun iedereen zijn eigen stijl, het moet ook een beetje bij je passen, vind ik, wat je doet als ouder en hoe je dingen oplost.

Clo, bespreekmoment

Beter is het om zoiets niet tijdens een tvprogramma te bespreken Dan is de aandacht meestal ver te zoeken.
Overigens viel ik jou niet aan met mijn berichtje (avondkus) maar het idee van geen kusje geven omdat je je boos voelt (nog niet eens als straf).
Ik zou het nooit doen echt niet. En tuurlijk zit het diep, het besef dat je van ze houdt, en voelen ze zich gekoesterd. Ook als je geen kusje geeft, maar toch, maar toch...
Nogmaals, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen. Ook als lief en ik ruzie hebben, en een van ons moet weg, groeten we altijd.
Idd, er zou eens wat gebeuren. En sowieso, die diepere liefde en koestering overstijgt alle kleine irritaties.
Ik probeer er altijd voor te zorgen dat er geen kind verdrietig of boos het bed in hoeft te gaan. Dan maar wat later slapen, of zo. Al blijf ik er maar bij zitten, of ik kom wat later kijken of de boze bui al gezakt is (als hij/zij op het bedbrengmoment mopperig is).
Overig komen boze buien de laatste tijd vrijwel niet meer voor, of ze zijn heel kort, (jippie, consequent rustig blijven, benoemen, ruimte geven werkt op de lange duur) en zeker niet rond bedtijd.

Millenia en mirreke

Millenia: dankje (" je kan gaan", haha, geweldig)
Mirreke: ik voelde me niet echt aangevallen hoor. En ik denk dat we meer op een lijn zitten dan hier blijkt. Zoals jij de zaken hanteert, zo streef ik het ook te doen. Het lukt alleen niet altijd. Ik vond het nogal cru van dat artikel om dat als kindermishandeling te betitelen. Vooral toen ik zag hoe mijn vriendin zich dat aantrok.
Hier heb ik gisteren trouwens een nieuwe methode gehanteerd om driftbuien te temperen: het BoosBoekje. Oudste heeft haar driftbui erin weggeschreven en was zeer trots op het resultaat. Jongste kan nog niet schrijven maar is gelukkig niet zo driftig. Jouw tip van wat later slapen vind ik een goede trouwens. Kijk, dat bedoel ik nu, moeders voor moeders

Wiebe

Ik had n.a.v. je posting over de Gordon-methode allereerst even gegoogeld en daar deze Wikipedia-pagina gevonden waaruit je citeert. Dat is ook vrij duidelijk, daar ik het over gelijkwaardigheid heb, een woord dat jij volgens mij niet noemde.
Verder kun je natuurlijk eindeloos discussiëren over wat een blijk van respect is. Zo vind ik het uitermate respectvol om een opgroeiend kind duidelijkheid en leiding te geven. Omdat het zich ontwikkelt en die leidende hand nodig heeft.
Als een kind expres zit te kliederen, dan vind ik het vrij nutteloos om je af te gaan zitten vragen waaróm het kind dat doet. Respect is voor mij: het kind duidelijk maken dat dat ongewenst gedrag is dat moet stoppen.
Als mijn man voor de 84e keer het vriesvak open laat staan, dan vind ik het vrij nutteloos om me af te gaan vragen waarom hij dat doet (overigens legt hij het me altijd graag uit: het is een stom deurtje omdat hij niet automatisch dichtvalt en hij was het even vergeten, net als die 83 vorige keren). We zijn volkomen gelijkwaardig, maar op dat moment wortd ik gewoon boos. Zijn motieven zijn me worst.
Ik snap die hele theorie dus niet en ik vind hem gekunsteld. Sterker: ik vind dat het júist in de hand werkt dat niemand zichzelf kan zijn. Je wordt geacht allerlei geforceerde gedachtensprongen in zes stappen te maken (en zinnen te beginnen met 'ik vind' en 'ik denk') en ik de meerwaarde ontgaat me.
Wat schiet ik ermee op dat ik best weet waarom mijn dochter haar haren niet wil wassen en verzuimt iedere ochten een schone onderbroek aan te trekken? Overigens is mijn dochter in deze een ijzersterk voorbeeld, want het wurm lijkt in sommige opzichten zo sterk op haar moeder, dat ik soms slechts in mijn eigen geheugen hoef te graven om de oorzaken van sommige gedragingen te achterhalen. (ja, ik doe iedere dag een schone onderbroek aan en was om de andere dag mijn haar)
Overigens moet ik je teleurstellen: hoewel ze zeer uniek is en op geen enkele manier 'normaal' (wat volgens mij de allerlaatste staat van die dienst is die een mens zou moeten willen bereiken), weet ik in ieder geval dat haar beste vriendin hetzelfde is. Dat weet ik van haar moeder. Hun jongere broertjes overigens zijn heel anders. Mijn zoon trekt iedere ochtend ongevraagd een schone onderbroek aan én schone sokken. De vieze kledingstukken verspreidt hij bij voorkeur op listige, onzichtbare plekken in zijn slaapkamer, om mij het spoorzoeken niet te laten verleren. Mijn methode: hem zelf af en toe op excursie sturen.
In onze badkamer is het voorts niet koud (kachel niet nodig, er is cv, maar die staat nooit aan omdat de rest van het huis zorgt dat het er behaaglijk is), douchen gebeurt hier al 's avonds (omdat er dan minder tijdsdruk is ; heb ik trouwens een bad...? ja, nou je het zegt, ik heb een bad en ze baddert altijd op die avonden, douchen is alleen om het zeepsop uit haar haar te spoelen). Onderbroeken blijven in de linnenkast (opvallend genoeg belanden háár vieze kleren altijd wel keurig in de wasmand) en slapen zonder onderbroek mag dan gezonder zijn (is nieuw voor me), maar ik moet er niet aan denken.
Oh, ja, en gelukkig zette je 'probleem' tussen aanhalingstekens, want er is geen probleem. Ze gaat namelijk keurig onder de douche wanneer ik dat wil.

Kussen

Kussen worden hier alleen gegeven wanneer beide partijen daar heel veel zin in hebben. Dat is hééééél vaak. Maar niet altijd.
Er worden nooit kussen gegeven wanneer een van beide partijen daar geen zin in heeft. Wat is een kus anders nog waard? Zodra beide partijen wel weer zin hebben, dán volgt er natuurlijk een extra kus. Die kussen hebben dubbele waarde.

Starry

*Als een kind expres zit te kliederen*

en

*Als mijn man voor de 84e keer het vriesvak open laat staan,..

Dit zijn twee hele verschillende dingen,jouw kind is zich niet bewust dat het iets verkeerd doet,en doet het ook niet expres,het in een ontdekking voor je kind .

Je man is zich dat wel bewust.

Overigens...

... gaat hier nooit iemand slapen zonder dat dingen zijn bijgelegd.

Sus-anne

Met 'expres' bedoel ik dat het kliederen een actie is en niet een ongelukje. Een kind dat aan het ontdekken is kliedert dus wel degelijk expres. Dat 'expres' voor jou kennelijk een negatieve lading heeft kan ik niet helpen, want ik deel dat gevoel niet.
Waarom is het relevant wát het motief is? Ontdekken, uitdagen, vervelen? De stelling van Gordon volgens Wiebe is, dat ieder motief onderzocht moet worden. Soms is dat inderdaad zo (vooral bij oudere kinderen, waar bepaald gedrag oorzaken kan hebben die zeer zeker onderzoek verdienen: sommig wangedrag kan bijvoorbeeld veroorzaakt worden door pesten), maar heel vaak is het motief niet relevant.
Zowel in het voorbeeld van het kliederende kind als mijn in-dit-voorbeeld-lakse echtgenoot vind ik het achterliggende motief volstrekt niet relevant, omdat die verder geen behandeling behoeven (zoals dat wel het geval kan zijn bij een gepest kind).

Gordon

Het is al even terug,maar een jaar of 10 terug heb ik een gordon cursus gevolg,ik werkte toen met kinderen.
De gelijkwaardigheid kan ik me niet herinneren.Lijkt me ook lastig.Wel de ik boodschappen en het duidelijk benoemen van dingen.
bv:ik wil dat je ophoud met lego gooien. in plaats van houd toch op met dat geklier.
En wel soms iets vervangend zoeken. Gooit een kind veel met speelgoed,ga dan naar buiten met een bal.
En ook oorzaak en gevolg vanaf een bepaalde leeftijd.
(komt een kind elke keer met vieze voeten binnen als je net gedweild hebt,geef hem een dweil.)

Zit een kind expres te knoeien met eten,dan ga je je inderdaad niet afvragen waarom.Dan zeg je als je de gordon methode volgt:ik wil dat je ophoud met knoeien want zo wordt de tafel vies.

Goedmaken voor het slapen gaan

Ik heb mijn kinderen nooit zonder nachtkus laten slapen. Als er iets vervelend verlopen is gedurende de dag of avond dan praten we het sowieso voor het slapen gaan uit. En als er niks uit te praten is dan wel altijd gewoon elkaar even een knuffel/zoen geven om even de dag af te sluiten. Zeker met kleine kinderen moet je conflicten gewoon heel kort houden en dat niet eindeloos voort laten slepen. Als er vlak voor het slapen gaan iets vervelends gebeurd dan zou ik dat gelijk oplossen. Morgen is weer een nieuwe dag in alle opzichten.
Het einde van de dag hou ik altijd positief.

Daarentegen zie ik er niks raars in om over kinderen te praten als doerakken. Ik vind doerak wel iets liefs hebben. Ik gebruik zelf ook wel woorden als doerakken, schobbejakken, belhamels, schavuiten... Maar het is lief bedoeld

Maylise

Corrigerende tik?

Ja hoor, daar is de discussie weer over de "corrigerende tik". Een aantal jaren geleden heb ik eens een verontwaardigde mail gestuurd naar het blad Ouders (hou me ten goede als ik het foute blad heb het is al even geleden) omdat ze een artikel hadden over het verschil in een tik uit woede en de "corrigerende tik". Compleet met vergelijkingen waarom de laaste wel en de 1e niet oké is. Kom op zeg!!! Als je de behoefte voelt om een tik te geven ben je al behoorlijk wat grenzen over. Zou je het ook oké vinden als je kind een klasgenootje of vriendje een tik zou geven "omdat hij nog steeds niet luisterde"?? De meesten van ons niet denk ik en zelf mag je het dus ook nooit!!! Er zijn echt andere manieren en ook al ben je radeloos is slaan nog steeds uit den boze. Ik heb eens een interview gezien met een hulpverlener die met mishandele kinderen werkte en die gaf ook aan dat slaan nooit maar dan ook nooit goed te praten is. Het is een machtsongelijkheid die je nooit mag misbruiken. Hoe moeilijk het soms ook is, je zelfbeheersing dusdanig verliezen dat je een tik uitdeelt is ontoelaatbaar.
Want waar is dan weer de grens? Wat als die ene alles oplossende? tik ook niet helpt? Hoe hard mag je dan slaan? Die kant moet je helemaal niet op willen. En al is er weet ik wat gebeurd, ik lees voor en knuffel als ze naar bed gaan. Mijn kinderen weten heel goed dat wij ook als we boos op ze zijn (gebeurt ons ook natuurlijk) net zoveel van ze houden als anders. Ik ben er trots op dat we ze dat gevoel van veiligheid kunnen geven. Dat maakt dat ze straks een goede kans hebben om stabiele, verantwoordelijke volwassenen te worden en niet die rottige corrigerende tik. Sorry voor de lengte maar ik vind dit zo'n naar iets wat telkens de kop opsteekt.

Hoe hard mag je dan slaan?

Het voordeel van een dag niet kunnen meelezen is dat je het geheel kunt doorlezen en om eerlijk te zijn krijg ik een knoop in mijn maag van de reacties van een paar van jullie. Ik vind het zó veroordelend en zo belerend overkomen.
Shalil, ik ben hier in huis degene geweest die wel eens een tik heeft uitgedeeld, mijn man nooit. Het 'grappige' is dat mijn dochter zich heel veilig voelde als ik in de huiskamer zat en zij in haar bed lag. Als mamma beneden zit kan ik slapen. Daar kun je als buitenstaander natuurlijk 2 conclusies uit trekken: dochter ging ervanuit dat moeder zo'n goede linkse had waarmee dochter al menigmaal door de kamer was geslagen, nou... dat lukt bij een inbreker dan ook wel óf die tikken hebben geen afbreuk gedaan aan het gevoel van veiligheid wat ze aan mij ontleent.
Wat doe je trouwens met kinderen die kusjes geven voor het slapen gaan onzin vinden?

Kusjes

Mijn oudste vindt en vond kusjes dus onzin. Vies, klef, nat en als ik eerst alles ontsmette met alcohol wilde ze bij godsgratie een kus
Maar, de discussie van een corrigerende tik pedagogisch verantwoord of niet is doorgegaan naar kindermishandeling.
Een kleine tik op vingers vind ik geen mishandeling, anderen hier blijkbaar wel. Ik leer mijn kinderen ook dat als ze geslagen worden, ze gewoon terug mogen slaan.
Wat ik wel écht zielig vind en not done, is het uit de groep plaatsen van de kinderen door een doelbewuste keuze van de ouders. In groep 8 moesten de kinderen een werkstuk inleveren, gemaakt op de computer.
Een van de ouders vond dat onzin, het kind moest gewoon in de bieb informatie opzoeken en een handgeschreven en met plaatjes geplakt werkstuk inleveren, want een computer is onzin voor 11-jarigen....
Het kind is de rest van het jaar door de groep erop aan gesproken; tegen het pesten aan.
Het kind is door deze actie veel meer getekend dan dat mijn kind getekend is door de tik op haar vingers toen ze 4 was en niet van de geraspte kaas af kon blijven. En toch is mijn actie blijkbaar verboden en die van de andere ouder niet...Toch raar hoe de wereld in elkaar steekt.
Jakiro

Goedmaken

Geen kus bij het slapen gaan, lees ik hier? Hoe kun je zover komen??

Zelfs als overdag iets uit de hand is gelopen (!), als je uit elkaar gaat (ofwel de deur uit, ofwel slapen) dan maak je het eerst goed samen.

Mijn oom had vroeger zo'n tegeltjesgedicht hangen, 'Ga nooit weg zonder te groeten, ga nooit weg zonder een zoen' en wat verder volgt. Beetje zwaarmoedig misschien, maar wel waar.

En om er nog maar een bijbelwoord tegenaan te gooien 'Laat de zon niet over uw toorn ondergaan'

Ik ben ook weleens over pedagogische grenzen gegaan, maar geen goed gedag aan het eind van de dag - nee, dat nooit!

Tonny

Kaaskopje

wat wil je nu horen? Dat het geen kwaad kan om de "pedagogische/corrigerende" tik te gebruiken? Dat je geen slechte moeder bent als je je kind door een "tik" tot de orde hebt geroepen?

Inderdaad

ik vind dat je geen slechte moeder bent als je incidenteel eens over pedagogische grenzen (met dank aan Tonny) bent heen gegaan. En of dit nu een keertje een tik op de vingers/billen, eens een keertje iets te stevig vastpakken of een keertje te flink uit je slof geschoten zijn is daar zie ik geen verschil tussen. We blijven allemaal mensen en reageren misschien niet altijd even correct. Ik denk niet dat er een kind iets overhoudt van een enkele onrechtvaardigheid/tik/ruzie. Gelukkig niet zou ik zo zeggen.

Het probleem is meer als het vaker/structureel gebeurt of dat je het heel normaal vindt.

Nou dus om te voorkomen dat een enkele tik uitmondt als een normaal verschijnsel vind ik dus dat het strafbaar moet blijven. Net als het rode licht, de meeste mensen hebben ooit wel eens toch nog net door rood gereden ondanks dat dit niet mag. Omdat door rood licht rijden gevaarlijk is vind ik dat dit verboden moet blijven. Daarmee is niet iedereen die wel eens ooit door rood heeft gereden een crimineel of een gevaarlijke gek.

Pluk

Ten eerste zou ik de term corrigerende tik graag naar het verleden helpen. Ik vind het zo´n onzinnige omschrijving. Als ik er iets mee had willen corrigeren had ik het wel anders aangepakt. Ik wilde dat iets stopte, klaar uit. Misschien meer een schrikreactie veroorzaken waardoor ze dacht ´oh het is menens´. Die beruchte dominee maakt er een les van met een hulpmiddel nog wel en dat is iets waar ik zéér op tegen ben.
En ten tweede vind ik inderdaad dat je geen slechte moeder bent als je wel eens uit je slof schiet met een tik. Ik denk dat ik kan stellen dat ik in mijn jeugd meer geestelijke schade heb opgelopen dan lichamelijke schade door de aanpak van mijn ouders. Die paar pakken voor mijn billen vind ik totaal oninteressant.

Kaaskopje

"En ten tweede vind ik inderdaad dat je geen slechte moeder bent als je wel eens uit je slof schiet met een tik." Je geeft zelf al aan dat de tik geen "corrigerende tik" is, maar gegeven is uit eigen-woede/onmacht, drift, impuls. Blijkbaar accepteer je dat van jezelf, en zie je geen reden om daar verandering in te brengen.

Ja pluk

Zelfs Kaaskopje blijkt zeer menselijk te zijn! Kom op zeg, sommigen hier doen alsof ze roomscher zijn dan de paus. Kan me niet voorstellen dat er menschen zijn die nooit over de "pedagogische grenzen" heen gaan. Ik geloof er gewoon geen barst van. Zeker weer van die Blueband-ouders. Wat niet betekent dat dat niet je streven zou moeten zijn. Maar je hoeft geen voettocht naar Santiago te maken om boete te doen als je incidenteel eens over die p.grens heen gaat, in je onmacht. Volgende keer weer nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Guinevere

"Wat niet betekent dat dat niet je streven zou moeten zijn"
daar draait het denk ik om. En ik kan het gemist hebben, maar dat heb ik Kaaskopje niet zien bevestigen.

Pluk

...waaruit blijkt dat het mijn streven niet zou zijn? Ik wist niet dat jij die bevestiging nodig had.

Rosalinde

Ik denk, afgaande op jouw woorden, dat de meeste mensen hun kinderen al op die manier opvoeden. Het echt ouderwetse 'autoritair' bestaat voor mijn gevoel nauwelijks meer.

Pluk

"Wat wil je nu horen? Dat het geen kwaad kan om de "pedagogische/corrigerende" tik te gebruiken? Dat je geen slechte moeder bent als je je kind door een "tik" tot de orde hebt geroepen?"

Ik kan niet voor Kaaskopje spreken, ik weet niet wat zij horen wil. In ieder geval hoef ik het niet zo nodig te horen, want ik weet dat het zo is. Kun je uitleggen waarom je denkt dat mensen met een andere mening dan jij bevestiging zoeken? Is dat geen projectie? Oftewel: ben jij niet degene die graag bevestigd wil worden in je mening?

Kaaskopje

"Ten eerste zou ik de term corrigerende tik graag naar het verleden helpen. Ik vind het zo´n onzinnige omschrijving. Als ik er iets mee had willen corrigeren had ik het wel anders aangepakt. Ik wilde dat iets stopte, klaar uit. Misschien meer een schrikreactie veroorzaken waardoor ze dacht ´oh het is menens´."
Aangezien corrigeren letterlijk 'berispen / terechtwijzen' betekent, zie ik niet zo goed waarom die term niet gehanteerd kan worden.