Corrigerende tik

Sus-anne

" waarom schrijf je dan: ik hoop dat het nooit zo ver komt?

daarmee geef je aan dat het van je kind afhangt of het zover komt,en niet van jouw eigen keuze."

Wat een onzin! Als ik toch schrijf: ik ben gestopt met roken en ik hoop dat ik nooit meer begin, dan leg ik toch ook niet de verantwoordelijkheid bij die peuk?!
Ik hoop gewoon (en ben vast van plan!!!) om altijd mijn zelfbeheersing te houden ook al is mijn kind nog zo vervelend.
Maar het kán een keertje misgaan zoals toen bij mijn ouders. Is dat heel erg rampzalig? Ik weet het niet. In mijn geval, toen, was het in elk geval duidelijk.

Kaaskopje

we hebben er al vaker over gesproken,jouw en mijn dochter zouden zusjes kunnen zijn,de driftbuien,het dreinen ,het niet willen luisteren,het altijd opstandige gedrag,maar ook het onzekere meisje achter dit gedrag,zeer vermoeiend.
toch heb ik nooit de behoefte gevoeld om dit op te lossen met een tik,sterker nog,ooit ,op een moment dat ik zó boos op haar was ,dacht ik:ik zou je nu wel kunnen slaán!van die gedachte alleen al werd ik spontaan misselijk.

Tirza

"Dat ze je uiteindelijk sloegen, was je eigen schuld"
Ik had zelf heel sterk het idee dat ik het ernaar gemaakt had. Ik zág dat het onmacht was, geen bewuste, gemene uithaal. Ongeveer zoals je een kind dat jóu slaat ook vergeeft omdat je ziet dat het onmacht is.
Waarschijnlijk was ik nog iets ouder, ik weet het niet meer. Ik was in een bepaalde periode een vreselijke puber.

Kaatje

Ik ga hier niet over door met jou.

Sus-anne

Dan heb jij dus meer zelfbeheersing gehad op die momenten. Dat siert je. Ik vind het vooral menselijk van mezelf dat ik zo nu en dan de 'fout' in gegaan ben.

Kaatje

Het woord 'mishandeling' heb je nergens letterlijk geschreven. Wel heb je geschreven: "Arm kind" (...) "Ze heeft er zeker veel van geleerd, van dat fysieke geweld tegen haar?"(...) "Zou ook fraai zijn, is het nog eigen schuld ook van het kind dat het geslagen wordt. Arm kind."
Neem me niet kwalijk dat ik in deze omschrijving een vermoeden van mishandeling lees.
Nou mag jij dat natuurlijk zo voelen, hoor. Daar gaat het me niet om. Maar je draait de duimschroeven wel erg stevig aan.
'Slordig' bedoel ik in de betekenis 'onordelijk'. Ik heb een tijdje geblogd. Heus, die schrijf je anders dan een reactie op een forum. Dat zijn toch vaak gedachtesprongen waarvan je sommige zinsneden achteraf anders geformuleerd liever anders geformuleerd zag.
Ik merk dat mensen hier vaak worden 'gepakt' op quotes. Dat is an sich niet onterecht (dan moet je het maar niet zo opschrijven, niewaar?), maar daar zit volgens mij best enige speling in die vervolgens dan niet meer gegeven wordt.
We dwalen wel erg af nu trouwens

Starry

"Kon het dan überhaupt niet zonder tik? In een later stadium ben ik de Kijk-Eens-Diep-In-Mijn-Ogen methode gaan toepassen (en het zou best eens kunnen dat ik die methode hier op OOL heb opgedaan...). Kin tussen duim en vingers, gezicht vlakbij zijn gezicht en dan heel indringend: "Niet doen!" Had ik dat eerder geweten, dan had ik wellicht nooit een tik gebruikt."

En wat zou je dan doen als je kind na het standje je grijnzend aankijkt en nogmaals met een pen in je tafeltje gaat hakken? En na nog een standje en evt. afkoelen op de gang of zo, direct weer met die pen aan de gang gaat? En nog een keer? En nog een keer?

Anders

Goh Anders, je hebt denk ik helemaal gelijk met je beschrijving van Starry. Er is wel een verschil met die vrouwen, hun héle lichaam is bedekt door hun kleding. Daar kun je lekker op los slaan zonder dat iemand het ziet. Bij een Hollands kind met korte mouwen en blote benen is toch meer nauwkeurigheid vereist.

voor de zekerheid... dit is sarcastisch bedoeld.

Mijn voorstel is

Om een eind aan dit draadje te maken. Het is hier verdorie geen tribunaal!

Lidie

Ik was ook een vreselijke puber. Ik deed alles wat iedereen verbood - en nog wel meer. Toch heeft mijn vader zijn hand nooit tegen mij opgeheven, zoals dat heet
Het is treffend dat je de onmacht van je ouders zo herkende. Dat zie je ook in mishandelde vrouwen: ja, die zijn slachtoffer, maar die kunnen tegelijkertijd hun echtgenoot precies zó treiteren dat-ie zich radeloos en machteloos voelt worden. Ga maar lekker slaan joh, dat kún je toch zo goed....Flinke vent hoor, beetje vrouwen slaan.......
In feite had jij macht over je ouders.

Tirza

Nou ik was ook een drama in de pubertijd

met een hoofdletter D mag ik wel zeggen, maar mijn ouders waren niet zo groots noch hadden ze kennelijk de beheersing die Tirza's ouders wel hadden.

Ik heb er niet echt een trauma aan overgehouden. Ik moet overigens de eerste nog tegen komen hoor die een trauma heeft gekregen van een incidentele tik.

Ik heb wel duidelijk gemaakt aan mijn ouders en schoonouders (die ook weleens een tik hebben uitgedeeld) dat ze van MIJN kind af moeten blijven. Want nogmaals goedkeuren doe ik het niet.

Tirza

Ik heb er nog eens over nagedacht vandaag, maar hoe ik ook nadenk, ik kan me werkelijk uiteindelijk welgeteld 1 mep herinneren. Wat eens temeer bewijst hoezeer ik tever was gegaan. Mijn ene ouder was driftig van aard, maar het was de andere, de rustige en beheerste en lieve, die mij die tik verkocht. Juist daarom waarschijnlijk was ik zo onder de indruk en meteen doordrongen van het feit dat ik nu echt te ver was gegaan. Daarna heb ik het ook nooit meer gedaan. En ja, er waren andere wegen, het had allemaal anders gekund, het verdiende niet de schoonheidsprijs, etcetera.
Inderdaad, door mijn getreiter heb ik dit gedrag uitgelokt. Ik was geen kind van 5, maar een puber van minstens 12.
Van mijn eigen kind zou ik het begrip dat ik had uiteraard NOOIT verlangen, gesteld dat het (god verhoede het) ooit aan de orde was.

In de eerste plaats

Kaatje, je gaat te ver ! Naar mijn bescheiden mening, zelfszover dat ik dit gedrag kwalijker vind dan een corrigerende tik op kindervingertjes.
Kaaskopjes kind is jouw kind niet. Je kan nooit of te nimmer weten in wat voor situatie zij gezeten heeft met haar dochter, ongeacht wat voor ervaring jij hebt met jouw kind.
Op één of andere manier moet je in sommige situaties dé manier zien te vinden om het gedrag van je kind te doorbreken. Als je kind helemaal over de rooie gaat, kies jij als ouder altijd een manier die in de ogen van een andere ouder niet de juiste kan zijn. Stevig bastpakken, zwijgen, negeren, stemverheffen, straffen, buiten zetten of wat dan ook.
Ik zie Kaaskopje (en juist door de eerlijheid die zij tentoonspreid) niet als een kindermishandelaar. Wel voor een ouder die (helaas, maar ik denk dat ze zelf ook het allerliefste een andere methode had gevonden die werkt) alleen met een tik of een andere fysieke methode de negatieve spiraal bij haar kind kon doorbreken.
Ten tweede, nu zal ik wel iedereen over me heen krijgen, de enige reden dat kinderen niet meer geslagen worden is het feit dat we alles en iedereen als een gelijke moeten zien. Ongeacht leeftijd etc., een kind van 4 heeft dus net zoveel recht als een volwassene van 35.Op zich geen slechte ontwikkeling, maar er zit wel een valkuil in. Kinderen hebben een grens nodig, een baas, iemand die beslissingen voor ze neemt,iemand die boven ze staat om zich veilig te voelen; "er is altijd iemand die voor mij mijn grenzen bepaalt en voorkomt dat ik te ver ga en het dus gevaarlijk wordt."
De kinderpsychiater waar mijn kind onderzocht is, geeft dit ook als één van de grootste oorzaken van het meer ontsporen van pubers en tieners dan 20 jaar geleden.
Iemand doelbewust pijn doen mag niet, nooit niet. Maar naar mijn mening is een corrigerende tik volkomen pijnloos en is het uitsluitend bedoelt om een schrikeffect te veroorzaken. Heel soms werkt hard blazen in het gezichtje ook. Of heel hard in je handen klappen. De reactie van het kind en het gevolg is precies hetzelfde.
Een moederpoes geeft tenslotte haar kitten ook een volkomen pijnloze tik als deze te ver gaat.
Ik heb het vanavond gevraagd aan mijn bijna 13-jarige dochter met PDD-NOS én ADHD (ik heb overigens nooit geleerd dat een corrigerende tik niet mag en heb alleen maar complimenten gekregen over hoe wij met haar buien omgaan) of zij zich kon herinneren dat wij haar geslagen hebben of een tik gegeven hebben. Haar antwoord was met volle overtuiging: "NEE"!
En wat ik al in een eerdere posting zei, ze heeft 5x een corrigerende tik gehad. Ze kan zich er niks van herinneren. Ik heb haar op de leeftijd van 6 en in een volkomen dwarse, uit de hand gelopen bui, met kleren en al onder de douche gezet (werkte wel overigens). Ze heeft zich hier nooit vervelend onder gevoeld, ze was er blij om, want al die boze gedachten gingen met het water mee en ze werd weer rustig in haar hoofd.
Voor mijzelf ligt dus de grens daar. Of je kinderen jouw opvoeding zullen herinneren als een opvoeding waarin geslagen werd. Zeggen ze daarop ja, dan ben je te ver gegaan. Zeggen ze nee, dan heb je als ouder heel goed de grens bewaakt tussen geweld en corrigeren.
Jakiro
(pfff, veel langer geworden dan ik in gedachten gehad en volgens mij redelijk chaotisch )

Anders

Ik heet Jakiro, niet Jariko.
Ja,ik kan me verplaatsen in een kat.
Als ik moe ben, slaap ik. Ik schijt en pies in een aparte bak, zover mogelijk bij mijn leefomgeving vandaan. Ik eet, ik drink en ik geef mijn kittens borstvoeding en net zoals een kat meerdere tegelijk.
Ik knor als ik het naar mijn zin heb en ik blaas als ik boos ben. IK bepaal wat er gebeurt en niet mijn kittens, net zoals mijn kat.
Ik heb alleen 4 vingers en een duim, dus kan meer beetpakken en heb stembanden en dus een stem.
Verder verschil ik niet zo veel...
Jakiro

Anders (niet begrijpen)

Ik was even zo nijdig dat ik er helemaal klaar mee was. Okee... met frisse moed

Geen voorstanders

Ik denk dat als je mensen gaat vragen of ze voor- of tegenstander zijn van een tik, iedereen eigenlijk de voorkeur geeft aan tikloos opvoeden. Kijk maar naar die dominee... die krijgt heel wat over zich heen want zó bewust slaan inpassen in de opvoeding dat hoort niet. Het lijkt mij sympathiek als een aantal die meenden mij op mijn gedrag aan te moeten spreken er ook van uit willen gaan dat dat voor mij dus ook opgaat. Ik ben geen voorstander van een pak slaag. Ik vind het echt heel goed dat het anderen is gelukt om het zonder één tik te klaren, mij is dat niet gelukt. Het zij zo.

Anders o.t.

Ik kan wel lezen en schrijven met mijn katten

Eh, anders

Ik ken een kat die dat wel doet hoor. Die sluit zelfs allerlei programma's op de laptop van baasjelief af.

Mijn mening

Ik denk dat het verbod op de corrigerende tik bestaat omdat het veel te moeilijk is juist om de definitie van corrigerend of pedagogisch, zo u wil, aan te geven in dit verband. Kijk al hoe in deze discussie soms slaan en een tik onder één noemer vallen.
Ik zelf ben tegen de tik in welke aard dan ook. Ik kreeg hem vroeger wel eens en hij werd dan ook corrigerend of welverdiend genoemd. Terwijl de frustratie eraf droop. Mijn stelling als opstandige prepuber was dan ook: als je iemand slaat moet je niet gek kijken als je een keer teruggeslagen wordt. Sla je en tolereer je terugslaan niet, dan is het machtsmisbruik. Beet ik mijn vader toe. Nog steeds heb ik overigens dezelfde mening (zij het genuanceerder ). MAAR ik moet eerlijk zijn, een tik is ook wel eens uit mijn handen gevallen (zeer zelden). Ook is het mij wel eens gebeurd dat ik net te hard kneep in een armpje terwijl ik op ooghoogte het betreffende kind toesiste dat ik er nu echtechtecht klaar mee was. Er werd altijd hoogst verontwaardigd op gereageerd. "Jij doet mij PIJNNN!!!". Gelukkig, dacht ik dan door mijn schuldgevoel door, ze vinden dit niet normaal en ze hebben gelijk. Excuses werden dan altijd gemaakt door mij. Ik vond het namelijk een fout van mij, niet corrigerend of pedagogisch. Ik ben overigens nog steeds gewoon de baas, dan wel in de zin dat ik de regels stel en bekrachtig door middel van een van te voren benoemde consequentie bij eventueel herhaalde overtreding, niet door middel van een tik.
Als ik overigens mijn mening over De Tik zou moeten verderdigen, dan zou ik de vraagstelling die Sus-Anne in het begin van de discussie gebruikt overnemen: vind je dan dat een crecheleidster of een anderssoortige begeleider van je kind dan ook een corrigerende tik mag toedienen? Als dit absoluut tegen je gevoel ingaat, moet je hem zelf ook niet gebruiken.
En overigens, @kaaskopje: zo'n dochter heb ik ook. Ik ben met haar naar een gedragsdeskundige geweest en dat werkte echt verhelderend. Ik kan me precies voorstellen hoe je je voelt. Behalve die 'per ongelukke'tik die ik eerder noemde is het me gelukt het zonder fysieke actie op te lossen (buiten dan het oppakken en wegzetten). Maar dat heeft me veel moeite gekost. Het beste werkt het negeren van zo'n driftbui (waarin ze inderdaad hopelijk niks stuk maakt, want die aanstalten maakt ze vaak). Wanneer ze van mij geen olie meer op haar vuur krijgt loopt ze tegen haar eigen grenzen aan. Ze ziet door de bomen het bos van haar driftbui niet meer. Dan wordt ze moe en is het ook vaak huilen, kan er zelfs soms een welgemeend sorry vanaf en staat ze open voor gesprek. Maar aangezien zij en ik hetzelfde karakter hebben kost het negeren van haar driftbui me erg, erg veel moeite. Fijn dat het bij jullie nu een stuk beter gaat!

Wie slaat heeft ongelijk

Hallo,
Mijn mening over het hele onderwerp is niet echt genuanceerd, ik vind dat als je als ouder slaat, en ook al is het maar een tik, dan heb je ongelijk. Slaan mag nooit, je hebt geen invloed op de gevolgen voor je kinderen. Er zijn kinderen die lijken ermee om te kunnen gaan, er zijn gevoelige kinderen die krijgen een klap voor het hele leven. Ik vraag mij altijd af, waar houdt het pedagogische op en begint de mishandeling.

Ik ben als kind een paar keer flink geslagen door mijn ouders, de eerste keer was ik heel klein, de laatste keer toen ik 17 was. Ik weet die momenten nog precies. Ik heb veel agreessie meegemaakt, meestal verbale, en het enige wat ik hiervan geleerd heb, is, dat ik nooit mijn kinderen zal slaan, wat zij ook zullen uitvreten. Ik zal nooit die verwarring en angst vergeten die ik als kind in zulke momenten en vooral daarna gevoeld heb, vooral de angst dat het weer gaat gebeuren.

Ik vind dat volwassenen moeten leren zich te beheersen, vooral tegenover hun kinderen en beter straffen kunnen verzinnen die kinderen wel raken maar niet stukmaken of kwetsen. Ik wil ook niet dat mijn kinderen anderen slaan, hoe kan ik het dan wel doen, en zij mogen het niet.

groetjes,
vlinder

Terugslaan?

Slaan is dus verboden en we willen allemaal niet slaan.. toch?

Ander probleem. Ik heb mijn dochter toen ze klein was dus weleens een tik gegeven.. ze kon zelf haar handjes slecht thuishouden als ze booswerd ging ze rondmeppen en soms echt gericht slaan..(afgekeken van een neefje?).. tja sorry daar was ik niet echt blij mee dus ik dacht: een tikje terug dan maar?

Vond ze niet leuk.. ik haar uitgelegd dat ik het niet leuk vond als ze mij sloeg.. als ze mij niet meer zou slaan dan zou ik haar ook niet slaan (tikkie hoor.. geen meppen!)

Met bijten is het dé tip die het consultatieburo meegeeft!! Dus waarom zou het ook niet met slaan werken? Bij ons heeft het dus gewerkt.

Ik vond het destijds trouwens maar een vreemde tip hoor en zeker van een consultatieburo.. om je kind te gaan bijten!! (gelukkig hier geen bijters gehad).

En trekken aan een armpje

inderdaad ? Of optillen en vastklemmen en dan naar de gang brengen ?

Dat zijn ook allemaal fysieke handelingen die best pijn kunnen doen.

En wanneer is je stem verheffen schreeuwen ? En wanneer is schreeuwen mishandeling ?

Maan?

dat vind ik een hele vreemde redenatie; mijn kind slaat mij ,dus ik sla terug.
wat leert jouw kind hier nou van?
Jij moet een kind leren dat slaan niet mag,jouw kind weet dat niet en beseft niet dat het pijn doet,maar als jij je kind terug gaat slaan leer je het kind dat slaan goed is,je geeft immers zelf het (verkeerde)voorbeeld?

Manda

wat jij beschrijft keur ik ook af,schreeuwen,hardhandig bij een armpje pakken,vastklemmen en naar de gang brengen,met al deze handelingen doe je een kind pijn,verneder je het kind.

Anders

Even om me een beeld te vormen; hoeveel kinderen heb je ? En in welke leeftijd ongeveer ? (baby, dreumes, peuter, kleuter, tiener, puber, jong volwassene ?)
Jakiro

Tikken ,knijpen

Wat mij eigenlijk opvalt bij gillende moeders of kinderen die een tik krijgen,dat het kind dan vaak gewoon doorgaat.Dat de tik of die gillende moeder geen effect heeft meer heeft.Ik ben als ik dit zie soms wel bezorgd hoe die mensen thuis met hun kinderen omgaan,als niemand het ziet.

Ik heb 2 gevoelige kinderen,de jongste kruipt al in elkaar als hij een standje krijgt.Ik moet echt niet hard gaan roepen.Mijn kinderen lezen echt iemand zijn gezicht en ik heb een heel open gezicht.Ik hoef niet te slaan of te roepen ,ik hoef alleen maar te kijken.Wel zo makkelijk.Hoewel de oudste daar niet meer van onder de indruk is.Die kijkt overdreven boos terug.

Geweldloos opvoeden zonder straffen

Ik ben er heel erg voor om geweldloos op te voeden, zonder tikken, geschreeuw en straffen. Maar hoe werkt dat dan in de praktijk? Mijn jongste doet nog wel eens dingen die heel erg irritant zijn en waarbij zaken gesloopt worden (behang van de muur, speelgoed onderkladderen met stift, net zolang pielen tot een knuffelbeest stuk is en dan alle vulling door de kamer gooien). Meestal kom ik daar pas een tijdje later achter, dan ontkent ze dat het gebeurd is, en kun je dus niet meer straffen. Mijn boze blik en uitspraak 'dat mag je nóóit meer doen!' is dan het enige dat ze krijgt. En vervolgens doet ze het een week later weer.

Vic - wiel uitvinden

Ik ben ook voor opvoeden zonder straf. Daarom al diverse opvoedboeken verslonden. Ik hoef het wiel niet helemaal zelf uit te vinden. Ik lees nu (hier op het forum gevonden) how2talk2kids, het is een goed vertaald, leesbaar boekje met veel praktische voorbeelden. Ook zo'n voorbeeld die jij omschrijft. Het kán wel namelijk wel, niet autoritair opvoeden en op een liefdevolle en respectvolle manier met je kinderen omgaan.