Corrigerende tik

En dus?

Het blijft bij de constatering: En eigenlijk mag je moeder je ook niet slaan, dat weet ze zelf ook heel goed en toch gebeurt het heel soms.
Mijns inziens hoort daarachter: en elke keer baal ik daarvan, en ik stel alles in het werk dat die tik de allerlaatste is geweest die ik mijn kind zal geven.

Zal geven

zal geven is "heb gegeven"; we laten het tenslotte ( heel ver) áchter ons, dat tikken.

Eens met manda rijn

Stel dat je een hond hebt. Een oerlelijk mormel. Als andere mensen zeggen dat het inderdaad een oerlelijk mormel is kun je dat niet hebben, als jij het zelf zegt is het goed. Het is namelijk wel jóuw oerlelijke mormel. Zo werkt dat ook met klappen van ouders. Als een vreemde mij vroeger geslagen had zou ik denk ik veel geschokter zijn geweest dan hoe ik het met mijn vader heb beleefd. Een ander, een vreemde, heeft met zijn handen van het gezin af te blijven.

Voel je,je dan schuldig na die tik en denk je dan niet dit had i

Tuurlijk voel je je schuldig, het is natuurlijk niet fraai om zo je geduld te verliezen. Vervolgens probeerde ik heel opvoedkundig met dochter om te gaan, maar dat viel in bepaalde situaties echt niet mee.

Tik

Ik moet eerlijk bekennen dat ik mij 2 dochters (3j & 9j)wel eens een tik geef, maar er niet op los sla. Als 2 die elkaar in de haren vliegen, dan krijgen ze allebei een lichte tik op de billen, niet om te straffen, maar om op dat moment aandacht te krijgen. Als ze de tik gehad hebben, stopt het gekrijs en laten ze elkaar los en spreek ik ze toe. Die tik is dus puur als stop teken. En het blijft maar bij 1 tik, het is dus niet herhaaldelijk slaan. Ik heb zelf vroeger tot mijn 15de veel slaag gehad, dus weet hoe vernederend en pijnlijk het is (dat was eerst 10 minuten op je kamer, nadenken wat je fout had gedaan en daarna vervolgens bij mama melden om nog eens een flink pak op de billen te krijgen, waarbij er hard op werd geteld).
Dus een tik met de intentie om aandacht te krijgen en niet om het kind bewust pijn te doen vind ik moeten kunnen. Misschien heel raar maar als we met de kinderen stoeien krijgen ze wel eens "billenkoek", maar dat slaan is vaak harder dan de tik die ik uitdeel, terwijl ze het op dat moment leuk vinden.

Maar manda

Manda: "Je krijgt van de moeder ook altijd de dikste kussen, de lekkerste beschuitjes als je ziek bent en ja ze is ook de enige in de wereld die je een klap mag geven. Dat komt omdat je moeder het dichtst op je zit, het meest van je houdt en dus zich het vaakst de kans krijgt om zich aan je te irriteren."

Omdat het houden van/ nabijheid/ irritatie een cruciale rol spelen, denk ik dus dat dit inhoudt dat partners elkaar ook een klap mogen geven? (volgens jouw redenatie?)

En dus2

wat mij verbaasd is dat de "tikkers", ondanks het gevoel van schaamte/spijt daar verder geen conclusies aan verbinden.
Het is gebeurt, het verdient geen schoonheidsprijs, maar échte schade is niet aangericht, het werkt, dus volgende keer nét zo (?). De tik is dus weldegelijk een geaccepteerd deel van het opvoedrepertoir. Kinderen weten dat, en ervaren dus áltijd de onderliggende dreiging van geweld in geval van een conflict.
Wat heeft dat voor invloed denk je, op de binding tussen ouder en kind?

Om eerlijk te zijn

schaam ik mij niet voor de klap die ik deze zomer heb gegeven. En nee ik ben niet 'van plan' weer een klap uit te delen, wel om het volgende keer niet te doen.

Kaaskopje

Nee, ook ik denk dat een incidenteel corrigerende tik een kind niet zal beschadigen. De vraag alleen is of het effectiever is als wanneer je een alteratieve straf geeft. Ik ben dan ook niet de gene die zegt dat wanneer je dat dus wel doet je het signaal afgeeft dat je HAAR niet meer ziet zitten (kan niet terug vinden waar je dat uit opmaakt in ieder geval). Ik persoonlijk vind alleen dat je daarmee het signaal afgeeft dat een tik mag als het negatief gedrag vertoont en dat het kind het dus in principe ook mag als het jouw gedrag even niet meer ziet zitten of dat van een vriendje of vriendinnetje. DAT bedoel ik er mee. Nogmaals, het is puur mijn mening, hoe jij het doet zal voor jullie het beste zijn (extreme uitgesloten maar daar gaat het ook niet over en is hier niet aan de orde).

Ik twijfel er niet aan of je van je veel van je kin dhoud, zoals je zelf zegt "zij is mij niet" en daar heb je helemaal gelijk in!

Rieke

"kinderen zijn zo loyaal naar hun ouders dat zelfs de klap die ze krijgen vergeven wordt door de kinderen. vergis je daar niet in. Slaan is niet normaal, maar kan door een kind als normaal worden ervaren, net zoals die lekkere knuffel die ze krijgen als mama weer spijt heeft."

Sorry Rieke, maar op het moment dat een kind slaan als normaal ervaart ben je ergens goed de fout in gegaan. Hoewel ik een tik als not done beschouw weet ik ook wel dat een incidentele tik een kind niet zal beschadigen en ook de relatie die je hebt met je kind ook niet, maar op het moment dat ik merk dat een kind geslagen wordt en dat als normaal beschouwd ga ik toch eens informeren bij het AMK. Sorry, ik ben het dus niet met je eens.

Neehee

Het lijkt waarlijk wel of er twee kampen hier in dit draadje tegenover elkaar staan. Één kamp dat 'slaat' en één kamp dat niet 'slaat'. Maar dat is toch helemaal niet zo? Er zijn een aantal mensen die toegeven wel eens een tik te hebben uitgedeeld en er zijn mensen die dat nooit hebben gedaan. Ik heb het idee dat de laatste groep wel oordelend is over de eerste. Ik zie in een aantal reacties van deze groep staan dat de tik een keuze zou zijn van de tikker. Dat deze vast dacht "Hee, dat werkt" en het vast en zeker als opvoedmethode gaat toepassen. En dat ze hun kind de schuld geven, want dat kind zou zo lastig zijn. Maar het gekke is, die conclusie kan ik zelf nergens trekken. Ik heb helemaal NERGENS gelezen dat er mensen waren die de tik een probaat middel vonden, ook in de toekomst toe te passen. En ook als men aangeeft welke omstandigheden dit bij hen uitlokte, zoals een driftig kind kan ik daar niet in lezen dat ze de verantwoordelijkheid voor hun eigen daden willen afschuiven, het is simpelweg een beschrijving van hoe het zover heeft kunnen komen.
Ik zie twee groepen met één mening: slaan of tikken, hoe je het ook noemt, is geen opvoedmiddel. En daar begon de discussie: de tik is bij wet verboden, maar wat als je hem corrigerend noemt? Niemand hier vindt dat je hem corrigerend kunt noemen. Maar wat als die tik je toch ontvalt? Ben je dan voor de wet een mishandelaar? Een tik is een meetbaar iets, daar kun je een wet op baseren. Het is de hand van de één tegen het lichaam van de ander. Maar hoe meetbaar is de tik echt? Wat is het verschil tussen tik,slaan, stomp? Van welk belang is de motivatie achter de tik? En als je de tik afwijst, hoe zit het dan met schreeuwen? Negeren? Ook allemaal fout maar niet bij wet verboden als zodanig. Want hoe meetbaar is dat? Is dat pas meetbaar in de gevolgen voor het kind? Zoals bij de definitie van mishandeling? Het blijft, zoals Manda al zegt, een gevoelsmatige kwestie. Een heeeeeel moeilijke. Iedereen weet de extremen te benoemen, maar de grijze gebieden, daar lijken we niet uit te komen. Want zijn de tikkers onder ons echt mishandelaars? Of hebben wij gewoon erg weinig begrip voor elkaar...

Idealiter

"Idealiter ben je als opvoeder een stabiele volwassene, die altijd boven de situatie blijft staan en nooit echt kwaad wordt. In een professionele pedagogische relatie is dat te realiseren. Het grootste etterbakkie mag om kwart over drie weer fijn naar zijn eigen papa en mama. Je eigen kind heb je zo'n kleine 20 jaar over de vloer. Hautnah, dag en nacht. Hulde en diep respect voor wie in die tijd nooit uit zijn slof schiet,nooit eens een keer iets doet wat pedagogisch minder fraai is. Dan ben je 100% Zen of je hebt een mate van zelfbeheersing die ik bijna bovenmenselijk vind. "

Het woord dat bij mij in deze reactie het meest blijft hangen is idealiter. Daar gaat het toch om? Dat je een ideaal hebt. Je krijgt op een goeie dag zo'n klein mensje om voor te zorgen en daaromheen hul je een ideaal. Een ideale wereld voor dat kind, met ideale ouders zodat dat kind ideaal wordt. Het is een strevan dat alle ouders min of meer hebben, en zouden moeten hebben. Helaas is de wereld niet ideaal en ben je als ouder ook maar gewoon een mens en blijkt je kind ook menselijk. Maar toch, je moet ergens naar streven. Een ideale wereld kunnen we niet maken maar streven naar een wereld die iets minder pijnlijk is voor je kind is wel het minste. Uitgangspunt zou dus altijd moeten zijn dat je je kind zo min mogelijk kwetst. Je handen thuishouden is dan eigenlijk nog wel de minste inspanning vind ik zelf. Vaak worden kinderen ook gekwetst door harde woorden en daden, door negeren en onthouden. Aangezien we menselijk zijn is dat onvermijdelijk. Maar toch, we kunnen streven en een uitgangspunt hebben. Een ervan zou iig geen geweld moeten zijn. Dat kun je gewoon met jezelf afspreken. Als je toch faalt? Vergeef jezelf en probeer het opnieuw, we kunnen het uit ideale overwegingen toch op z'n minst proberen?

Cobi

Ja,mooi gezegd,ik denk dat je ouder zijn en beroepsmatig werken met kinderen dan ook niet met elkaar kunt vergelijken.
Groetjes,Bastet

Clo

Zelf zie ik een discussie waarin er welliswaar een uitschieter bij zit die met het vingertje wijst, maar over het algemeen worden er vragen gesteld om de situatie te begrijpen dan we te weerleggen. Je vraagt je af of we weinig begrip hebben voor elkaar, ik denk dat het niet zo zeer met begrip te maken heeft, maar met een andere opvoed idee. Dat daar ook reaktie's op komen door ouders die dit dus niet doen, tja, dat weet je van te voren. Om nu de vinger te wijzen naar de "tegen standers" vind ik niet helemaal passend. Ook ik lees niet dat ouders die dus wel zo af en toe een tik uitdelen dit doen omdat ze het een probaat middel vinden en gebruiken als doodnormale opvoed techniek, maar IK kan mij dus idd niet voorstellen dat het een effectief middel is in de opvoeding in tegen stelling tot andere "straffen". En geloof me, ook mijn kind kan een etterbak eerste klas zijn en het bloed onder mijn nagels trekken. Toch kies ik er idd bewust voor niet de corrigerende tik uit te delen. Heb ik daardoor minder begrip voor jou? Nou, nee. Ik ben alleen van mening dat het niet nodig is. Daarom ook de vraag of het effectiever is dan een niet (even extreme woordkeuze, maar ben ziek dus kan even niet goed op woorden komen) lijf straf. Geen verwijt, gewoon een vraag.

Of tikkers echte mishandelaars zijn? Nee, niet naar mijn mening. Wel als het stelselmatig gaat worden en het kind bij elke stap dat het de fout in gaat een tik krijgt.

Zorra en 100%mama

Zorra: ik ben het met je eens en ik denk iedereen. We willen het allemaal perfect doen en de ideale ouder zijn. Met heimwee denk ik wel eens terug aan de periode dat ik dacht dat het ook echt mogelijk was
100%mama: het is niet mijn bedoeling met een vinger te wijzen naar 'de tegenstander', vervelend als dat wel zo overkomt, wat ik bedoel is dat we soms als tegenstanders op elkaar reageren in dit draadje terwijl we dat in mijn optiek helemaal niet zijn. Vertaald naar mij persoonlijk: ik heb mij wel eens een tik laten ontvallen. Op een moment dat mijn kind mij echt 'het vel afdeed'. Die tik was mijn schuld. Omdat IK mij niet kon beheersen. Want net als jij kies ik er voor geen tikken uit te delen. Omdat het niet helpt en het denegrerend is naar het kind toe. En toch is het mij een enkele keer niet gelukt die keuze over mijn emoties te laten regeren. Het is absoluut niet effectiever als antwoord op jouw vraag. Of je zou je kind met angst moeten opvoeden en wie wil dat nu? Beterschap trouwens

100% mama

Ja, ik chargeer ook. Ik reageerde op iemand die zei dat je moeder de enige is die je mag verwennen en de enige die mag slaan. natuurlijk ben je te ver gegaan als die klap als normaal wordt ervaren.
En bovendien moet ik zeggen dat ik uit pure onmacht of woede wel eens een tik heb uitgedeeld.

Niets gedacht

De keren dat ik mijn kinderen een tik gaf, dacht ik daar van tevoren helemaal niet over na. 'Ineens' deed ik het. Het ligt ook niet aan hun postuur, want hetzelfde is me ook wel eens bij een partner gebeurd en als kind even zo, ook als de 'tegenstander' op het schoolplein twee koppen groter was dan ik. Provocatie, bloeddruk stijgt, met woorden lukt het niet, pats. Mijn opvoeding kan ik niet de schuld geven, deze keten van reacties zit blijkbaar in me. Als iemand met een winkelkarretje mij tig keer tegen de enkels rijdt in de rij voor de kassa, en ik heb al drie keer daar luid en duidelijk iets van gezegd, dan flip ik waarschijnlijk ook. En dan ben ik net zo fout.

Maar anders

Ja, dat wordt wel van je verwacht. Maar een ouder is ook maar een mens en niet perfect

Groeten,Ekeim

Lekker zinloze discussie

is er iemand geweest in deze draad die zegt dat een klap een effectief pedagogisch middel is of het op karakter heeft geschoven ?

Nee.

Er is niet echt een essentie van dit draadje, het gaat namelijk eigenlijk nergens over. Vind ik dan.

Manda rijn

"schaam ik mij niet voor de klap die ik deze zomer heb gegeven." Jij vindt dus, dat door een beroep te doen op je "menselijke zwakte" de zaak afgedaan is, en je volledig geëxcuseerd bent?

Pluk

ik heb helemaal niet de behoefte om 'volledig geëxuseerd' te zijn.

Anders

goh wat zit jij duiep in de discussie ik heb al die dingen niet gelezen, k heb de draad ook niet compleet gevolgd.

Conclusie

"Die corrigerende tik is al strafbaar van af 2007.Moet dit blijven of vinden jullie dit onzin?".

Het blijkt dat niemand deze wet OP ZICH onzin vind. Sterker nog, zoals ik het lees zijn de meeste "tikkers" zich er dusdanig van bewust dat dit geen optie is. Echter, ouders zijn ook mensen en de perfecte wereld bestaat niet. Veroordelen heeft dan ook geen zin gezien je via internet niet bij iemand binnen kan kijken. Ik heb mijn kind nog nooit een tik uitgedeeld, ben ik nu een betere moeder, nee, ik zal hoogst waarschijnlijk andere tekortkomingen hebben in mijn opvoeding. Laten we het daar eens over hebben op het moment dat er veroordeeld wordt. Mijn uitleg zal raar klinken bij de "anti-tikkers", maar het is zo vreselijk makkelijk iemand te veroordelen in plaats van naar elkaar te luisteren (lezen dan in dit geval) en een oplossing aan te dragen.

Mandarijn

ok, je hebt geen behoeft om "volledig geëx(c)useerd" te zijn. Dus geen schaamte, geen excuses, niet als pedagogisch middel, niet "vanuit karakter"; hoe sta jij dan tegenover die gegeven klap?
Vergelijk het eens met iemand die in een bar iemand "uit reflex" een klap geeft. En hier sla je je je eigen kind, en het doet je niks?

Pluk

ik vind je wat vervelend, ook met (c). Ik zei hierboven al dat de discussie zinloos is.

Dat is idd wel vreemd

Ik kan me niet voorstellen dat ik een volwassene een klap ga uitdelen (die slaan waarschijnlijk ook veel te hard terug) en veroordeel dat ook van anderen. En voor die enkele per ongeluk, in een reflex gegeven, tik van ouders (is mij ook wel eens 'overkomen') heb ik best begrip.

100%mama, rechtszaak

ik had gisteren al een artikel gecopieerd mbt een rechtszaak ( was wel flink meer dan een tik). Posting "rechtszaak", maandag, 13:09

Mandarijn

"ik vind je wat vervelend, ook met (c). Ik zei hierboven al dat de discussie zinloos is."
ik vervelend? Don't shoot the messenger
Zinloze discussie: er is door verschillende posters aangegeven dat de discussie voor hen een eye-opener is. Jij had je ogen blijkbaar al open (of nog steeds dicht )