Corrigerende tik

Goed

Ik devalueer de ernst van kindermishandeling. Dus, wordt mij verweten, omdat ik hier op het forum stelling neem tegen het uitdelen van tikken, onthou ik andere Echt Ernstig Mishandelde kinderen van hulp en zorg.
Hou toch op, hád ik die macht maar. Overigens: ik heb geschreven dat ik een tik zoals die hier gepropageerd wordt akelig dicht naast kindermishandeling vindt liggen. Mensen die tikken weten blijkbaar exáct waar de grens ligt (niet bij hun tik in elk geval) - ik ben daar veel minder zeker van.
Als een tik geven helpt (gedrag stopt), hoe groot is dan de kans dat je het váker inzet? Immers: volwassenen zijn niet minder dan kinderen. Gedrag wat werkt, wordt herhaald. Als een tik helpt tegen geklier, gezeur, getreiter, stouterigheid en aanverwante sores - waarom zou je het dan nog niet een keer doen?

En Kaaskopje: blijkbaar voel je je erg aangevallen door mij. Dit draadje loopt al twee weken en ik heb er nauwelijks in gepost. Misschien moet je je focus eens verleggen. Ik ben je aandacht niet waard, echt niet.

Starry Night: dan maar een onnozele braller. Maar ik sla niet. Niemand niet, mijn buurman niet, mijn familie en vrienden niet, mijn dieren niet, mijn kinderen niet.

Ik vraag me af waarom mensen zich zo veroordeeld voelen door mensen die er voor uit durven te komen niet te slaan. Je bent namelijk niet alleen een moreel superieure onnozele braller, je bent ook nog eens een autoritair kreng wat hele dagen nee loopt te bleren. Maar bóvenal iemand die afwijkt van de NL norm. Ruim 90% (!) van de ouders van kinderen onder de 4 geeft wel eens een tik, zo blijkt uit onderzoek. Eigenlijk ben je dus gewoon een afwijkende soort.

Tirza

Sus-anne

Een tik op de vingers. Nee, volgens mij stelt dat niet zo veel voor. Als je je stoot doet het meer pijn. De woorden "over zijn toeren" heb ik ook niet gebruikt.
De tranen zijn voornamelijk van de schrik geweest. En natuurlijk ervaart een kind het heftig, als het nog nooit eerder is gebeurd.

Zeeeer slechte moeder

je schrijftats! Tik op de vingers dus. Echt niet heel hard, maar het huis was te klein! Je hebt me geslagen! Dikke tranen. Ik heb vriendelijk mijn excuses aangeboden..

hieruit blijkt toch echt wel dat je kind dit als heel heftig heeft ervaren.Misschien niet als lichamelijke pijn maar wel emotioneel.

en volgens jou stelt het niet veel voor,maar volgens je kind dus wel,en daar gaat het om.
Daarbij vraag ik me dus serieus af,is het dit allemaal waard,alleen maar omdat je kind knoeit met eten?

Fietspomp

Zeeeeer slechte moeder schrijft iets in de trant van: ik heb het al 99 keer gezegd en nu de 100e keer was ik het zó zat dat ik een tik gaf. Misschien dat dit dan werkt, want zeggen helpt niet - dat gaat het ene oor in het andere uit.
Vroeger had ik in mijn schoolagenda het volgende verhaaltje:
Leraar: tjongejonge, leerlingen zijn nét lekke fietsbanden, je kunt blíjven pompen en toch komt er niets in.
Leerling: het kan natuurlijk ook aan de pomp liggen....
Oftewel, ZSM, jíj bent de volwassene, jíj bent de opvoeder. Als jij toch na 39, 48, 74 of 80 keer merkt dat Het Zeggen blijkbaar niet werkt, heb je dan geen andere instrumenten meer tot je beschikking? Waarom die tik na 99 keer? Waarom niet na 29 keer? Of 59? Waarom niet eerder wat anders geprobeerd? Luister jij zelf naar de eindeloze verhalen van je schoonmoeder? Welnee. En je zoon dus ook niet naar jouw dagelijkse herhalingen van de vorige dag. Verras hem eens. En dan zonder geweld.

Tirza

Precies

want op deze manier verlies je het respect van je zoon. Als je wilt dat hij je gaat haten moet je het op jouw manier doen.

Genoeg

Nou, dit lijkt me genoeg. Ik stop ermee. Op deze manier discussiëren is niet leuk. Jullie draven enorm door en verdraaien mijn woorden keer op keer.
Rafelkap: "Ik vind het wel jammer dat zeeeeeer slechte moeder het effectief vond en het daarom misschien vaker zo gaat doen, het is wel misschien de gemakkelijkste weg" Ja wie weet Rafelkap, misschien ga ik het zelfs wel leuk vinden! Nee, ik vraag jullie niet voor niets naar jullie mening en naar een alternatieve aanpak!
Sus-anne: Ja, op DAT moment was het even heftig. Maar tijdens het toetje al niet meer hoor.
Tirza: Hij is goed, van die fietspomp. En waar. En daarom heb ik dus om tips gevraagd. Maar de meesten van jullie komen wel met allerlei verwijten en beschuldigingen, maar niet met tips. En jullie maken alles steeds erger en groter.
Rafelkap 2: "Als je wilt dat hij je gaat haten moet je het op jouw manier doen." Mevrouw of meneer Rafelkap, je bent niet goed bij je hoofd. Voor haten is wel iets meer nodig. In een vrijwel "perfecte" ouders-kind relatie is één tik op de vingers echt geen aanleiding voor haat. Wat een belachelijk woord om hier te gebruiken!

Maar goed, ik stop dus met deze discussie. Voordat er straks nog gekkere dingen beweerd gaan worden.

Sus-anne

Sorry als het kribbig overkwam, maar ik wordt ook echt kribbig door dit draadje.

Zsm

je vraagt in je eerste posting het volgende:Wat denken jullie? Ben ik een slechte moeder? En indien ja, wat zou een betere aanpak geweest zijn?

vervolgens krijg je tips en meningen van andere moeders,(waar je dus zelf om vraagt).

en nu blijkt dat niet iedereen het met je eens is haak je af,beetje flauw,vind je zelf ook niet?

Klopt kaaskopje

ik merkte het,niet doen hoor,dat is het echt allemaal niet waard.

Nee sus-anne

Beter lezen Sus-anne. Ik haak af omdat mijn woorden verdraaid worden en alles veel erger wordt gemaakt dan het is. Niet omdat we het niet met elkaar eens zijn.
Ik heb al een paar keer bedankt voor de tips en daar ga ik zeker iets mee doen.
Maar ik ben nu het grootste deel van de tijd bezig met jullie woorden weer terugdraaien. En als het woord "haten" gaat vallen, nee sorry, dat gaat veel en veel te ver.

Ach 2

het is altijd wat lastig dit soort draadjes. En het is ook lastig om je geduld te bewaren op het moment dat je moe en geirriteerd bent. Dus hoe blijf je no-matter-what geduldig ?

De 1 vindt een tik op de vingers niet zo erg, de ander vindt het een vorm van beschadigende agressie. Schreeuwen is ook agressie, niets zeggen is agressie, geen kus geven is agressie.

We zijn allemaal verschillend en daarom heeft ieder zijn eigen moeilijke issues wel denk ik met opvoeden. Maar volgens mij doen we allemaal wel ons best en het is eigenlijk wel heel prettig dat het aller ergste hier in de draad een moeder is die haar kind een tik op de vingers heeft gegeven. Dus in die zin, valt het echt allemaal heel erg mee.

Zsm

Ik denk dat het gevaar vooral schuilt in het feit dat de tik het beoogde effect had. Het zou maar zo kunnen dat je in een volgend noodgeval weer naar die tik grijpt, omdat-ie de vorige keer ook werkte. Ik zeg niet (!) dat jij dat ook zeker zult doen, het is een mogelijk scenario. MogelijkER dan voor die tik. Snap je? En wat dat betreft is tikken uitdelen een hellend vlak (dat voor veel ouders vals plat lijkt, om maar even in de metafoor te blijven). Het is beter om naar alternatieven te blijven zoeken, ook als je van bepaald gedrag stapeldol wordt. Van klappen uitdelen, ook zachte, worden jij en je zoon nooit beter.
Let wel, hier spreekt een moeder die haar dochter van nog geen drie al een paar keer een tik op de billen heeft verkocht. Wat mij beangstigt, zijn niet eens die tikken, maar het controleverlies. Jij kunt dan zeggen: ja maar, ik gaf die tik heel bewust. Aan de ene kant wel, aan de andere kant zag je duidelijk geen andere opties meer (anders had je die wel gekozen).
Ik blijf het trouwens heel erg lastig vinden, want hard NEE schreeuwen of met de vuist op tafel slaan vind ik ook griezelige acties waar een (klein) kind zich rot van kan schrikken.
Ik los het tot nu toe zo op als mijn moeder het deed, ik laat zien dat ik heel fout bezig was en toon mijn liefde voor het kind. Dat heeft wel degelijk effect. Pas duwde mijn man onze dochter terug op haar stoel toen ze op haar voetentreetje ging staan en naar het broodmes graaide. Dochter reageerde heel verontwaardigd: "Je mag niet duwen papa, dat is niet aardig!".
Ik wens je veel sterkte (en mezelf ook, haha, het valt soms echt niet mee).
Groetjes
Massi

Haten

Ben het met ZSM eens. Een kind gaat je echt niet meteen haten na een tik op de vingers. Je draaft wel erg door Rafelkap. Hij zal je even niet zo aardig vinden, maar dat moet dan maar. Hij zou je ook niet aardig vinden als je er over gaat praten. Hij wil met zijn vingers in zijn bord graaien en heeft geen zin om normaal te doen. Álles wat daar tegenin gaat is vervelend.
Sommig gedrag heb ik maar gelaten voor wat het is. Ze hebben zichzelf ermee als ze overal doen of ze thuis zijn. Ik mag dus aannemen dat ze zo verstandig zijn om dan te laten zien dat ze thuis echt wel wat geleerd hebben

Juist

"Af en toe heb ik het gevoel dat opvoeden in deze tijd vooral lief zijn is, steeds maar pedagogisch bezig zijn. Ik krijg daar heel soms een gevoel van alsof mensen met een project bezig zijn."

Soms zegt iemand zomaar wat ik ook denk Ik maak er soms grapjes over. Dan zeg ik tegen mijn dochter 'Zo dit was het pedagogische moment van deze dag, wat zullen we nu eens doen?'

Kaaskopje (ot)

Ik zeg weleens:Sorry dat ik zeur over je huiswerk,maar dat staat in mijn taakomschrijving..
Bastet

Pinokkio

*"Af en toe heb ik het gevoel dat opvoeden in deze tijd vooral lief zijn is, steeds maar pedagogisch bezig zijn. *
ik ben opgevoed als was ik een onmondig ,geen mening hebbend kind.
kinderen hoorden gewoon te luisteren,hun mening was niet belangrijk,vader was de baas,en de kinderen waren maar snotneuzen die vooral niets te vertellen hadden.
en ging alles niet naar wens,dan kwam er een klap,of een grote mond,of je werd gekleineerd met woorden.
ik heb me als klein meisje al voorgenomen om het anders aan te pakken,inderdaad,met heel veel liefde,met respect voor mijn kinderen en hun mening.Dat betekend niet dat mijn kinderen altijd hun zin krijgen,dat ze niet beleefd hoeven te zijn,of dat er geen duidelijke grenzen zijn voor hen.
Mijn kinderen worden ook opgevoed,alleen doe ik het op een ándere manier dan mijn vader.en dat voelt echt niet als een project,dat gaat bijna vanzelf ,gewoon van uit mijn hart.( en dat bevalt me prima).
en nu aan jou de vraag: wat is er mis met een liefdevolle respectvolle opvoeding?

Zeeeeeeer

Ach ja, dat klinkt hard en na een tik op de vingers zal het zo'n vaart niet lopen, maar ik meen het wel: van zo'n soort opvoeding (tikken uitdelen) denk ik dat je vroeg of laat haat creeert bij je kinderen. Noem het dan maar: respect verliezen als dat minder erg klinkt
Overigens vind ik het wel weer symphatiek dat je je zeeeeeer slechte moeder noemt. Want dat ben je uiteraard niet. Je schreef ook dat je open stond voor andere manieren, maar ook dat je het effectief vond, die tik en dat stuitte even tegen mijn zere been
Ik ga nu ook weer verder met opvoeden want dit draadje blijft eeuwig bestaan.

Zo ben ik ook opgevoed sus-anne

Mijn ouders zouden ook niet de prijs 'opvoeder van het jaar' krijgen en als ik het zo lees die van Kaaskopje ook niet. Ik heb ook voorgenomen veel dingen anders te doen, dan mijn ouders. Overigens heb ik het kleineren een stuk vernederender ervaren als de incidentele klap die werd uitgedeeld.

Iedere weldenkende ouder streeft toch een respectvolle, liefdevolle opvoeding na. Je maakt mij niet wijs dat doordat een ouder een keer zijn/haar geduld verliest, de opvoeding gelijk niet meer respectvol of liefderijk is.

Pinokkio

Mijn kind mag niet worden afgezonderd uit de groep, dus *geen straffen a la stoeltje of trap, want dat is vernederend/zielig. *

ben ik het mee eens.

*Mijn kind mag niet bij het armpje gepakt worden, dat doet pijn en dan zegt ie dat ik m knijp *.

ben ik het ook mee eens.

*Er mag niet worden geschreeuwd tegen mijn kind, dat is psychische mishandeling .*

ben ik het ook mee eens.

Want het hoéft niet op deze manier,het kan op vele andere manieren,en dan is de boodschap ook duidelijk.

pinikkio:Kinderen zijn vaak helemaal niet vriendelijk, kinderen gaan continue over grenzen heen, als je het als mishandeling ziet, dan mishandelen kinderen ouders redelijk vaak.

dit vind ik een heel bizarre uitspraak,er is namelijk geen kind dat zijn ouders bewust pijn zal doen,of bewust zal treiteren met de gedachte : ik zal mijn ouders of tante truus eens even lekker schoppen.een kind beseft gewoon nog niet wat zijn akties voor gevolgen hebben,dat iets pijn kan doen of dat hij iemand kwetst.
en jij als ouder bent er voor om hem dat te leren.en nogmaals ik vind dat dat niet hoeft met een tik,met schreeuwen of met een stoutstoeltje,dat kan op veel vriendelijker manieren.

en wat Jasper betreft;ik leg hem uit dat schoppen pijn doet,dat hij dat niet mag doen,en vraag hem sorry te zeggen tegen tanta truus,en nee,daarbij glimlach ik niet ,ik zeg dit gewoon serieus,maar ik zet jasper ook niet op de gang ,en ik schreeuw ook niet dat Jasper nú moet stoppen,en ik geef jasper al helemaal geen tik om hem te corrigeren.gewoon om dat ik dat niet wíl.

ik merk dat ik boos wordt van je berichtje Pinokkio,jij doet net alsof mensen die hun kinderen nooit een tik geven ,of nooit schreeuwen,of nooit hun kind op een stoutstoelje zetten niet opvoeden,niet duidelijk zijn en geen grenzen stellen.
Dat beeld klopt totaal niet, er bestaan namelijk ándere manieren van corrigeren,ipv een tik,een schreeuw of een stoutstoeltje.en het resultaat is het zelfde.
Twee van mijn kinderen zijn inmiddels volwassen,
ik kan je vertellen dat het volwassen mensen zijn geworden die lekker in hun vel zitten,die stevig op hun benen staan in de maatschappij,die respect hebben voor alles om hen heen.
en dat allemaal zonder tik,schreeuwen en stoutstoeltjes.

ik werk inde kinderopvang met kinderen van 0 tot 8 jaar.
er wordt regelmatig aan me gevraagd: heb je nou nooit eens rótkinderen op je werk?
mijn antwoord is altijd: Nee rótkinderen bestaan niet,er zijn genoeg kinderen waar ik mijn handen aan vol heb,die *moeilijk gedrag* vertonen,maar dat heeft altijd een oorzaak,ofwel het kind heeft een stoornis,ofwel de ouders pakken het kind totaal verkeerd aan.ik vind het soms vrdrietig om te zien,maar ik ben er van overtuigd,geen 1 kind is van nature slecht,of er op uit om zijn ouders dwars te zitten.

Kiki

"Je maakt mij niet wijs dat doordat een ouder een keer zijn/haar geduld verliest, de opvoeding gelijk niet meer respectvol of liefderijk is."

Dat zeg ik ook niet,ik zeg alleen dat het niet hoeft met een tik,dat het ook anders kan.

Opvoeding anno vroeger

Sus-anne: ik ben opgevoed als was ik een onmondig ,geen mening hebbend kind.

kinderen hoorden gewoon te luisteren,hun mening was niet belangrijk,vader was de baas,en de kinderen waren maar snotneuzen die vooral niets te vertellen hadden.

en ging alles niet naar wens,dan kwam er een klap,of een grote mond,of je werd gekleineerd met woorden. ===
Ben ik met je eens. Zo ging dat vroeger. Maar het is héél erg anno jaren '70 om dat allemáál af te keuren. In de jaren '70 ontstond de 'geitenwollensokken'-stijl. Vooral véél praten en een vrije opvoeding. De generatie erna zat een beetje met de brokken. Veel praten en een al te vrije opvoeding is ook niet dé oplossing, luisteren en doen wat pa zegt ook niet helemaal. De gulden middenweg is dus het beste. Wat inhoudt dat pa én ma de baas zijn, dat zíj de regels in huis in principe bepalen en grenzen trekken (als dat gepaard moet gaan met straf of een grote mond zij dat zo), de kinderen zijn dus niet vrij om alles te doen zoals zij willen, maar een gesprek over het een en ander is wel heel goed mogelijk en wij als ouders erkennen onze fouten als die gemaakt zijn. De geitenwollensokmethode zit voor een groot deel in mijn denken, maar het werkt gewoon niet bij ieder kind. Daarom combineer ik het met een stukje van de autoritaire aanpak van daarvoor. Een héél klein stukje, maar ik denk dat het 'gezonder' is voor kinderen als ouders wel de baas zijn in huis en de regels bepalen en dus ook optreden als dat nodig is, als er maar een gesprek mogelijk blijft en er oplossingen gezocht worden waar dat kan.
We aten met de kinderen aan de eettafel, maar dat doen we al héél lang niet meer, omdat mijn oudste dochter áltijd strijd voerde onder het eten. De rust is teruggekeerd sinds we daar niet meer eten. Het is dus niet zo dat omdat ík vind dat er aan tafel gegeten moet worden ik niet verder wil kijken dan dat. Ik steek ook verrassend vaak iets van mijn kinderen op, hun mening en kennis is voor mij belangrijk.

Sus-anne

Met je laatste zin uit je reactie naar Pinokkio ben ik het in principe eens: geen 1 kind is van nature slecht,of er op uit om zijn ouders dwars te zitten. De praktijk is dat sommige kinderen zich wel slecht gedragen en hun ouders daarmee dwars zitten. Ik vind het knap dat jij het allemaal anders hebt gedaan dan eens stevig beetpakken, naar de kamer sturen e.d., maar dat dit bij jou anders is gelukt wil niet zeggen dat het verkeerd is als het bij andere mensen niet zo lukt. Het mag misschien niet, maar ik word echt een beetje iebel dat jij stevig beetpakken zelfs al slecht vind en apart zetten ook. Sterker nog: het is best wel eens voorgekomen dat ik mijn dochter stevig beetpakte om haar zo naar haar kamer te sturen. Wat is beter: je kind 'verwijderen' voor de situatie echt totaal escaleert of je kind zijn zin maar geven zodat kind leert dat als hij zich maar flink laat gaan hij zijn zin gewoon door kan drijven? Niet bij elk probleem is namelijk een snel alternatief om kind op andere gedachten te krijgen.

Mag misschien niet

Met mijn ´maar het mag misschien niet´ wilde ik eigenlijk zeggen ´ik vind het niet leuk om te zeggen´.

Stevig beetpakken

ik had laatst een kindje op mijn werk die een beetje stevig was beetgepakt; haar bovenarmpje was blauw.
ik weet zeker dat deze moeder haar kindje geen blauwe plek heeft willen bezorgen,en dat ze haar geen pijn heeft willen doen,maar toch had een kindje een blauwe plek.
en daarom ben ik tegen stevig beetpakken ,in je frustratie of woede van het moment kan het zomaar uit de hand lopen.en daarmee ga je in mijn ogen een grens over.

Sus-anne

En wat als dat jochie uit het voorbeeld van Pinokkio dan nog niet luistert? Je hebt hem uitgelegd dat het niet mag en dat het pijn doet om tante te schoppen. Hij heeft zijn excuses aan tante aangeboden. En 10 minuten later doet hij het weer? Geef je hem dan nog steeds geen straf?

Nog niet af

Mijn reactie was nog niet helemaal af:

Als zo'n kind nou steeds doorgaat met ongewenst gedrag? Grijp je dan op een gegeven moment nog steeds niet naar "hardere"maatregelen? En daarmee bedoel ik niet persé slaan maar een andere vorm van straf.

Maylise

Rafelkap

Als een kind gelijk zijn ouders zou haten na 1 tik of zijn respect er voor zou verliezen dan zouden er denk ik maar weinig mensen meer zijn die hun ouders niet zouden haten.

Een tik geven verdiend geen schoonheidsprijs maar overdrijven is ook een kunst.

Maylise

Of kinderen er nooit oprecht op uit zijn om iemand pijn te doen waag ik te betwijfelen. Peuters en babies niet maar oudere kinderen? Als ik zie hoe kinderen soms onderling met elkaar omgaan, pesten ed. dan denk ik helemaal niet dat kinderen zich van geen kwaad bewust zijn. Ik denk dat kinderen heel bewust iemand anders pijn kunnen doen. Het zijn namelijk net mensen. En net als volwassenen verschrikkelijk wreed kunnen zijn kunnen kinderen dat heus ook wel.

Overigens is dat geen reden om slaan als opvoedingsmethode te gebruiken maar het viel mij gewoon op dat dit ergens gezegd werd.

Maylise

Autoritair zonder te schreeuwen en te slaan (dat kan ook nog)