Corrigerende tik

Maar wel nul taalfouten hè, kaaskopje. Dat is dan weer bovengemiddeld..!
Peper

Wiebe nik

"Heb je het oorspronkelijke artikel van de onderzoekers gelezen?"

Nee en dan ga ik niet doen ook. Ik ga lekker met m'n kind iets leuks doen vandaag.

"Kun je uitleggen waarom je het onderzoek "flinterdun" vindt? "
Nee. Ik heb die link alleen geplaatst (sorry, niet 'gekopieerd' inderdaad) omdat dit draadje ook over de corrigerende tik ging.

Peper

so iss het maar neet.

Massi

Inderdaad, ik herken het helemaal, dat afreageren van een eigen slecht humeur - bijvoorbeeld door ruzie met man oid. Heel vervelend, al geloof ik wel dat het echt beter gaat nu ik ingezien heb dat ik deze neiging heb.

Lidie: flinterdun!

Lidie,
Hartelijk dank voor het kopiëren van die link naar nu.nl. Het heeft mij en andere forummers op het spoor gezet van interessante onderzoeken en ik denk dat het een waardevolle toevoeging is aan deze discussie over "corrigerende tikken".
Maar vervolgens noem je het onderzoek "flinterdun", zonder enige uitleg of argumentatie. Als ik je vraag om het uit te leggen, antwoord je "nee". Ik vind dat echt niet kunnen. Dat is toch geen goede manier van discussiëren? Het is nogal wat, om een heel onderzoek zo te diskwalificeren. Als je zo'n opmerking plaatst, licht het dan ook toe.

Wiebe nik

Ik heb die link alleen geplaatst. Ik heb de engelse onderzoeken niet gelezen. Zelfs het stuk op nu.nl heb ik alleen vluchtig gelezen. Mijn uitspraak 'flinterdun' sloeg op de uitspraak van Massi Nissa, die dat ook zei.
Maar je hebt vast gelijk, het is vast een gedegen onderzoek. Ik had het niet voorbarig af mogen doen als flinterdun, zonder het te lezen.
Maar je leest zo vaak van die vage onderzoeken waarbij oorzaak en gevolg makkelijk omgedraaid kunnen worden, blindelings schaarde ik dit onderzoek daar ook onder. Blijkbaar ten onrechte.

Asa

Precies, nu ik inzie dat ik het doe, kan ik mezelf veel eerder in het nekvel grijpen. En dochter reageert veel beter als ik zelf kalm blijf bij haar buien. Meestal komt ze na een paar minuten al vertellen dat het weer over is, of dat ze er spijt van heeft. Ik vind dat zo ontroerend, die buien overkomen haar echt.
Groetjes
Massi

Beatrijs

Geen idee of iemand deze al heeft gepost, maar oevallig las ik dit (Trouw, 26 september):
De beste roede voor onze kinderen?
Beste Beatrijs, Wie de roede spaart bederft het kind, en zoals u ook wel weet lopen er thans heel wat bedorven kinderen rond in Nederland.
Als ouders lijkt het ons verstandig om het advies van predikant Gertjan Goldschmeding te volgen en onze zoon en dochter (4), wanneer zij zich misdragen, met de roede op hun blote billen te slaan tot ze huilen van de pijn. Was Nederland in de jaren negentig nog fel tegen het slaan van kinderen, tegenwoordig vindt de meerderheid dat de corrigerende tik moet kunnen. Wat vindt u qua etiquette een geschikte roede? Zou een lange, houten liniaal dienst kunnen doen?
Waar zullen we mee slaan?

Beste Waar zullen we mee slaan,
Predikant Goldschmeding zal ongetwijfeld goed thuis zijn in de Bijbel, maar op het gebied van kinderopvoeding is hij een dwaallicht. De Bijbel staat vol met uiteenlopende, vaak elkaar tegensprekende wijsheden, waar iedereen wel iets van zijn gading in kan aantreffen. Meestal kunnen die aanbevelingen weinig kwaad, maar de minder gelukkige aansporing om de roede te hanteren voor kinderen verdient zeker geen navolging. Zodra er een instrument aan te pas moet komen om iemand te straffen, is er sprake van foltering.

U hebt uw zinnen op een liniaal gezet, maar waarom deelt u niet meteen elektrische schokken uit? Slaan met berkentwijgen, haarborstels, leren riemen, pollepels, knuppels – het valt allemaal onder bruut geweld, en beschaafde mensen gaan niet zo met elkaar om, ook niet wanneer ze hun kinderen willen straffen. Fysiek geweld is vernederend en het is nooit een goed idee om kinderen te vernederen. Daar komen ze niet tot inkeer door, het leidt alleen maar tot een gevoel van waardeloosheid en tot groeiende wrok. Bovendien: als ze groter en sterker worden, slaan ze terug. Kinderen imiteren wat hun wordt voorgeleefd.

De corrigerende tik is een ander geval. Veel mensen vinden het belachelijk dat deze bij wet verboden is, omdat er in de meeste gezinnen wel eens een klap valt. Dit soort klappen (nooit op het hoofd, nooit meer dan een of twee tegelijk) vindt plaats, als de gemoederen hoog zijn opgelopen en de ouder geen andere manier ziet om de situatie te doorbreken. Zo’n klap is een uiting van drift en machteloosheid tegelijk. Een klap in drift gegeven is nog steeds niet goed, maar minder erg dan het afgemeten pak slaag dat vader in zijn dubbelrol van beul bij thuiskomst uitdeelt als de kleine zich eerder op de dag heeft misdragen. En ook minder erg dan ijskoud, verbaal cynisme, waarmee een kind geen haar wordt gekrenkt maar waarmee het wel geestelijk wordt vertrapt. Een emotionele klap laat zien dat de ouder geen ongenaakbare bureaucratische machine is die zichzelf onder alle omstandigheden onder controle heeft, maar dat hij of zij een mens is die ook wel eens faalt. Dat falen zij ouders vergeven, want zo makkelijk is het niet om altijd rustig en redelijk te blijven.

Veel helpen doet zo’n corrigerende klap trouwens zelden, en al helemaal niet wanneer het slaan zich tot een gewoonte ontwikkelt. Daarom is het goed als ouders een hoge drempel bij zichzelf aanleggen om een klap uit te delen. Hoe minder er geslagen wordt, hoe beter, maar die enkele uitzondering is vergeeflijk.

Spijker op z'n kop

De posting van Mirreke met het citaat van Beatrijs uit Trouw is de eerste die ik lees in deze draad (bij een lange verhitte draad is het soms handiger onderaan te beginnen), en wat mij betreft slaat Beatrijs de spijker op z’n kop!
Elisabeth.

Ik kan me er ook helemaal in vinden

Ik ben het dus helemaal met haar eens.

Waarom niet?

Ziet een kind het ook zo? Dat het vergeeflijk is als er heel af en toe een tik voor de billen valt? Tja, ik wel. Mijn moeder heeft me wel eens een klap gegeven. Daar kwam ze altijd later op terug, ze bood dan haar excuses aan en legde uit hoe het kwam dat ze uitschoot, en dat ze zielsveel van me hield. Dat laatste vond ik altijd heerlijk om te horen. Ze knuffelde me dan nog even en het was weer helemaal goed. Dit is misschien vijf keer voorgekomen in mijn hele jeugd. Als het elke week raak was geweest, dacht ik er misschien anders over, maar nu denk ik: ze deed dat goed. Ieder mens maakt fouten en mijn moeder was nooit te beroerd om die van haar toe te geven.
Het blijft me verbazen dat de andere, zeer veel voorkomende vormen van kindermishandeling zo onderbelicht blijven in dit draadje. Er wordt wat afgeschreeuwd en -gedreigd tegen kinderen, kinderen worden uitgescholden, ze krijgen schuldgevoelens en minderwaardigheidscomplexen aangepraat en kinderen wordt allerlei vreselijks verweten ("Je hebt mijn leven verziekt!" hoorde ik pas nog een moeder tegen haar tiener zeggen).
Ik vind dit soort psychisch leed gewoon zwaarder dan een klap voor je billen, sorry. Als je van een klap voor je billen al dommer wordt, zou ik wel eens willen weten wat al dat machteloze geschreeuw met een kind doet.
Groetjes
Massi (gisteren weer geconfronteerd met een platgeschreeuwde tiener op school, sorry)

He-le-maal mee eens

Massi, jij verwoordt wat ik denk. De klap, de excuses, de uitleg, zeggen dat ze zielsveel van je houdt, het knuffelen...En dat allemaal natuurlijk in de context van de uitzondering (dus hooguit een paar keer, niet regelmatig).
Ik had dat duizendmaal liever gehad dan een moeder die gewoon onverschillig was. Heb jaren paardgereden, aan wedstrijden meegedaan, zelfs wel eens iets gewonnen Maar kwam mijn moeder kijken? Nooit. Ik kreeg maandelijks kleedgeld maar mijn moeder ging niet een keer gezellig met mij winkelen (dat deed ze wel met haar eigen vriendinnen). Zo zijn er nog veel meer voorbeelden.
Ik sprak jaren later een psychotherapeute die zei:"Kinderen die (fysiek) mishandeld zijn hebben een aanwijsbaar trauma, maar jouw geschiedenis is subtieler (veel "kleine dingen" bij elkaar) en gecompliceerder. Minder aanwijsbaar dus, maar niet per se minder erg. Ik vind de focus hier op een tik/klap dan ook te beperkt en ja, misschien wel wat gemakzuchtig.
even Ano Nym

Grappig

Jessica's vraag en de reacties erop. Die reacties komen overeen met het mijne. Er zijn gebeurtenissen in mijn jeugd die stempels hebben gedrukt, zowel thuis als op school. Dingen waar ik soms nog last van heb.
Maar hierbij gaat het enkel en alleen om verbale dingen. De klap die ik af en toe kreeg heeft op geen enkele manier een litteken achtergelaten. Ik kan er niks aan doen, zo is het gewoon. Alsof ik die gewonn in een bepaalde context kon plaatsen of zo. Hij ondermijnde me niet.

Kaaskopje nog even

Heb even weinig tijd gehad om te computeren maar ben inmiddels weer bijgelezen. Wilde toch nog even tegen je zeggen dat ik je zeker niet onder de geweldadige personen schaar. Gewoon zeggen dat je weleens uit je slof schiet is eerlijk en zeker op een forum als dit is het makkelijk je anders voor te doen. Respect voor jou en iedereen die in ieder geval zijn/haar uiterste best doet de kinderen een warm nest en alle andere voorwaarden voor het opvoeden van een hopelijk stabiel mens te bieden. Las trouwens in Groter Groeien (zeg elke keer te laat op dus krijg 'm nog) het verhaal van Linda Wagenmakers en die zette haar kind voor een kleinigheidje (in mijn ogen) onder de KOUDE douche! Ook de opvoedtactieken van haar tante deden mijn haren te berge rijzen. Het kan inderdaad ook op andere manieren erger hoewel ik zeer anti-tik blijf.

Vergeeflijk, maar niet goed te praten

Ja, ik vind het allemaal vergeeflijk. Als je een goede band hebt met je kinderen en niet te beroerd bent om op het gebeuren terug te komen, denk ik dat schreeuwen of gooien met iets en misschien zelfs een klap best vergeeflijk is. (Hoewel ik met dat laatste echt veel meer moeite heb.)
Bij mij gaan pas echt mijn haren omhoog als mensen gaan zeggen dat die tik een pedagogisch doel dient. Dat hij erom vroeg. Dat ze het na die koude douche "wel uit hun hoofd liet". Dat een preek ook erg is.
Als ze dus niet willen toegeven dat ze fout zaten, over hun eigen vermoeidheid en ongeduld waren uitgegleden of tegen hun onmacht aanliepen, maar dat het gewoon o.k. was om die corrigerende tik (e.d.) als laatste middel in te zetten. Die gedachtengang staat mij enorm tegen.
Groeten, Maw.

Douche

Ik heb ook wel eens een kind onder de douche gezet en dat was schrikken. Als ik het mij goed herinner was dat na een ´dat doe je toch niet!´ van mijn dochter. Ik heb het er laatst nog over gehad en toen bleek mijn dochter het vergeten te zijn, maar ze hebben het nog wel een poosje onthouden in de zin van ´nou dat was me wat!´ Maar niet boos.

Shalil

Bedankt voor je aardige woorden

Kaaskopje

Dank je, nog even over die douche. In dit geval was ze kleren voor haar kind aan het klaarleggen en had ze haar al gezegd dat ze uit bed moest komen.

Dat had ze ook gedaan maar was nog even lekker bij papa en jonger zusje! gekropen. Om daarvoor nou onder een koude douche gezet worden vindt ik heftig hoor. Je zusje mag lekker blijven liggen en jij krijgt een koude douche als je precies hetzelfde wilt. Voer voor een jeugdtraumaatje denk ik

Voor die 2 van mij zou het echt een afgrijselijke straf zijn. Die staan graag onder een hele warme douche en dan legt deze (gekke) moeder de handdoek 1 minuut in de magnetron want dat droogt zo lekker warm af.

Ons huis is niet zo geweldig geisoleerd dus vooral in de winter is zo'n warme handdoek heerlijk. Toch eens kijken om mijn man niet zo gek te krijgen is (voor mij dan hè)

Lief van je

Zo´n warme handdoek is heerlijkEen kind onder de douche zetten omdat het nog even ligt na te genieten is natuurlijk raar, maar aan de andere kant was je er niet bij en weet je niet wat eraan vooraf is gegaan en dat maakt oordelen altijd een beetje lastig.

Amen

Jammer, Jessica. Maar je valt nu wel flink door de mand. Je start een draadje en lijkt open te staan voor alle meningen, maar nu blijkt dat je toch vooral je eigen punt wilt maken. Andermans ervaringen maar even gemakshalve van tafel vegend.

Ja hoor anders

nou heb jij het weer over mishandelen. Daar ging het niet meer over, daar was iedereen het inmiddels over eens.
Ik denk wel degelijk dat kinderen in een gewone, gezonde, liefhebbende gezinssituatie genoeg overcapaciteit aan liefde, vertrouwen ed. hebben om een uitschieter echt gemakkelijk aan te kunnen. En als bijvoorbeeld een ongewilde frustratieklap daarna ook nog goed wordt besproken denk ik dat er misschien nog wel meer gesmeed is daarna, tussen ouder en kind. Dan kun je een fout of een ongewilde situatie toch weer ombuigen naar iets goeds.

Anders

Ik had helemaal niet de bedoeling iets te ´pareren´. Het is gewoon een feit dat hoe goed je het ook uit probeert te leggen het voor een ander nooit goed te overzien is hoe de situatie werkelijk was. Misschien zou er zelfs begrip zijn dat ik uit de bocht vloog terwijl je dat zo vanaf het scherm niet kunt voorstellen.

Iedereen, mirreke?

Is iedereen het er inmiddels over eens dat een corrigerende tik geen mishandelen is? Eeeeeeeeh....ikke niet hoor. Het inzetten van lichamelijk geweld tegen iemand die jonger, kleiner, lichter en onervanerer is dan jijzelf vind ik toch wel heel akelig dicht bij mishandeling in de buurt komen.

Tirza

Ach ja

Het woord nee als mooiste woord beschouwen bij de opvoeding is ook discutabel. Het zal een grapje geweest zijn, maar je hebt het toch maar gezegd. Woorden kunnen ook zeer doen en psychisch langer nawerken dan die tik op je 7de.

Tirza

"..vind ik toch wel heel akelig dicht bij mishandeling in de buurt komen." Ja, is het nou mishandeling of niet? En zo ja, wat dan? Strafbaar stellen? En hoe implementeren we dat dan vervolgens? En wat doen we met alle gevallen van geestelijke mishandeling, heel hard schreeuwen, kleineren, of, godbetere - totale onverschilligheid?
Hier "moreel superieure uitspraken" doen is niet zo moeilijk, maar nu even concreet worden graag.
Groet, Ano Nym

Ano nym

Dat zou wat zijn zeg, dat je alleen een mening mag hebben over dingen als je ook een oplossing kunt bedenken voor allerlei andere problemen die je zelf niet hebt.

Ik vind incidenteel slaan van kinderen ook wél afkeurenswaardig. Maar ik weet geen oplossing voor het wereldvoedelsprobleem. Sorry.

Daar

gaat het niet om. Je noemt iets "mishandeling" met een reden. Anders kun je dat net zo goed achterwege laten. Bovendien was de oorspronkelijke vraag ook nog eens "tik strafbaar stellen of niet". Hoor graag Tirza's reactie.

Sorry hoor

Tirza:"Het inzetten van lichamelijk geweld"
Een kleine tik op de vingers is inzetten van lichamelijk geweld ??? Kom op zeg.
Als ik in de keuken beslag aan het maken ben, en ukkepuk van 3 staat op het krukje naast me en steekt voor de 10e keer haar vingers in de kom, geef ik daar ook een klein tikje op. Weliswaar met een lach en ukkepuk ligt helemaal in een deuk, want daar gaat het namelijk om. Dat is het spelletje. Is dat dan inzetten van lichamelijk geweld ? Of is het anders omdat het met een lach en een giechel gebeurt ?
De tik is namelijk exact hetzelfde (op dezelfde plek, dezelfde sterkte) als een corrigerende tik als mijn kind iets écht niet mag en hij/zij niet wil luisteren en toch voor de 80duizendste keer in de geraspte kaas zit tijdens het eten. Is het dan wel inzetten van lichamelijk geweld ?
Jakiro