centrum jeugd en gezin

emine, e.a.

dank je wel voor je begrip. Sommige lijken inderdaad enigzins hard te oordelen, maar ik heb wel het gevoel dat de meesten begrijpen wat er aan de hand is. In eerdere berichten heb ik al aangegeven dat ik me inderdaad best heel gekwetst voelde door uitspraken alsof ik mijn zoon schoffeer of niet het beste met hem voor heb. Of alsof ik hem vreselijk manipuleer of hem niet de ruimte geef voor zijn ding.

Wij komen er nog niet helemaal uit. Ik heb een hele boze brief geschreven naar het CJG en dat heeft tot gevolg gehad dat ze me toch nog gebeld hebben en aangeboden om toch nog mee te denken.

Het advies is nu om de advocaat van zoon op te bellen en haar onze situatie voor te leggen en misschien met haar als mediator verder te gaan. Uiteraard weten we dat zij niets over de zaak kan zeggen zoals zoon die gebracht heeft, misschien zelfs helemaal niet met ons wil praten. Maar ik ga er een beetje van uit dat een advocaat gespecialiseerd in jeugdrecht, en in mediation toch ook gevoel heeft voor verhoudingen en snapt dat een rechtszaak ook voor zoon zelf uiteindelijk ook niet echt fijn is. Vriendje is misschien straks in eens niet meer in zijn leven, maar ouders....tja dat blijven we altijd.

Mediation is natuurlijk wel iets wat mijn zoon dan TZT moet willen. En we moeten even kijken hoe dat financiel uitpakt, want we willen natuurlijk graag een rechtszaak voorkomen maar als we vervolgens geen kosten vergoed krijgen (ondanks rechtsbijstand verzekering van jaren) dan weet ik niet of dat een beetje te doen is. Of zou je ook mediation kosten vergoed krijgen als je daarmee advocaatkosten voorkomt?

Inmiddels hebben we ook via de huidige school vernomen dat zoon met zijn vriend op zijn nieuwe school is wezen praten en dat vriend daar het woord heeft gedaan. Ze hebben weer behoorlijk wat leugens verteld. In ieder geval dat wij zoon het huis uit gezet hebben en dat er helemaal geen contact meer is... En zoiets zullen ze ook wel die advocate wijsgemaakt hebben denk ik zo maar.

Overigens hebben ze ook een getekend formulier op zijn nieuwe school ingeleverd; een formulier dat wij hadden moeten ondertekenen, wat zoon hier niet heeft laten doen. We vermoeden dus eigenlijk dat ze een nephandtekening hebben gezet...
Heel apart, ik weet niet hoe zoiets opgepakt zou worden op een school. De mentor heeft dit vermoeden wel uitgesproken naar de neiuwe school.

Nimbo, Emine

Goh Emine wat een pikzwart kindbeeld heb jij.
Ja, dan handel je uiteraard ook anders.

Nimbo, uiteraard hoef je het niet eens te zijn met mij en anderen
Ik vind wel dat je volledig voorbij gaat aan de postings die volgens mij allemaal met veel betrokkenheid geschreven zijn.
Dat doet mij afvragen of je irl misschien niet ook voorbij gaat aan het verhaal van iemand anders. Hoe zit het met het verhaal van je zoon? Hou je daar rekening mee? Kun je je verplaatsen in hem?

voorbij gaan

Nou Rian, ik denk dat Nimbo niet voorbij gaat aan bepaalde goedbedoelde reacties, maar dat veel reacties zijn geschreven vanuit de (eigen) ervaring met 'gewone' pubers met lastig pubergedrag. Een puber met een laag iq is echt andere koek en maakt dat het lastiger is om als ouder 'los te laten'. Echt loslaten kan misschien nooit.
Verder geen wijsheid, maar heel veel sterkte. Dit is een enorm stressvolle tijd voor jullie? Zijn er nog andere kinderen in het gezin? Voor hen ook moeilijk.

lastig; fijn die meningen maar oh wat kwetsend soms.

Als jij zegt dat ik volledig voorbij ga aan het verhaal van anderen dan moet je de postings nog maar eens heel goed lezen, want dat is beslist niet waar. Als je zegt dat ik adviezen van anderen niet altijd aanneem, dan heb je gelijk.

Maar je hoeft niet vals te worden op het moment dat je iemand raad geeft en diegene dan toch niet doet wat jij vindt dat ie moet doen. Dat is een heel vervelend kwaaltje, waar meer menzen last van hebben, maar goed.

En Rian, even voor jouw informatie: ik werk in de zorg met behoorlijk gedragsmoeilijke kinderen. Daarvoor heb ik jarenlang met allerlei andere categorien gewerkt, allemaal tot tevredenheid van mijn collegaś en leiddinggevenden. Als ik werkelijk zoń slecht functionerend inlevingsvermogen heb, dan zou dat wel een hele prestatie zijn he?! Of heb je een vermoeden dat mijn inlevingsvermogen thuis niet werkt of zo? Nou ja, misschien heb je wel gelijk, dat er sprake is van uitputting of zo. Maar in ieder geval van mijn man zijn er ook geen klachten!

En Rian, waarom heeft Emine zoń pikzwart kindbeeld? Zij schrijft in haar enorme posting een heleboel dingen over mijn zoon die helaas maar al te waar zijn. Zij schat de situatie misschien juist wel als een van de weinigen wel goed in. Wie had er ook al weer last van een gebrek aan inlevingsvermogen?

Triva, hoezo vergeet ik even dat het niet logisch is dat hij geen contact zou hebben en wel een handtekening zou hebben? Heb ik gezegd dat het wel logisch zou zijn? Misschien is de hele situatie niet zo logisch allemaal? Waarom zeg je dit alsof ik een fout bega of zo? Of begrijp ik dat verkeerd?

mijntje en anderen

Dank je wel! Nee, er zijn geen andere kinderen in het gezin. (Gek genoeg moet ik nu ineens even heel hevig terugdenken aan het feit dat ik in het begin van mijn zwangerschap zwanger was van twee kindjes. Het ene kindje is in de twaalfde week afgedreven/opgelost...)

Wat ik trouwens ook opvallend vind is dat ik nu in mjnpost schrijf dat ik op zoek ben naar mediation en dat er dan eigenlijk net zo negatief gereageerd wordt als verder. Kan ik hier eigenlijk voor bepaalde mensen nog wel iets goed doen?

Het is inderdaad echt een item pubers met een laag IQ. Misschien dat dat voor veel mensen best ;astig voor te stellen is. Zelf heb ik van de week toevallig gesproken met een meisje van 17 met een hoog IQ, en ik was eigenlijk gewoon flabbercastet als ik dat met mijn zoon vergelijk. Er zit in alle opzichten zoń ander persoon tegenover je. Je hebt zoń enorm anders gesprek, het verschil is bijna ongelooflijk.

Maar Pubers met een laag IQ; er was laatst ook een tv programma over wat dan echt over pubes met criminele contacten ging maar het is een groot probleem. Veel van die kinderen van 16, 17 gaan ineens de straat op als ze 18 worden en niet meer vastgehouden worden door instellingen en werken zichzelf binnen de kortste keren in de nesten.
Ik hoor meerdere problemen op school van zoon die behoorlijk heftig zijn: kind wat met 15 jaar zwanger raakt (en ook nog doomoeder van huis weggestuurd) en jongen die in een afkickkliniek zit en ellende met politie....
Ik weet niet hoe vaak dit doorgaans voorkomt bij deze leeftijd maar ik hoor het veel op het PRO

Nimbo

Dat van het benaderen van die advocaat vind ik een verschrikkelijk goed idee. Gewoon beleefd vragen. Het kan dat zij niets met jou 'mag', maar proberen kun je het toch altijd. 'Hallo, ik ben de moeder van ..., zoals u weet wil hij een rechtszaak tegen mij aanspannen. Is het mogelijk om samen met u te kijken hoe dit voorkomen kan worden?' Nee heb je, ja kun je krijgen. De kosten zijn idd wel iets om over te denken, ga even bij je rechtsbijstandsverzekeraar na of zij een evt. mediation zouden vergoeden als deze door die advocaat van je zoon is. Vaak hebben de verzekeraars eigen mediators. Ook nog een optie natuurlijk.

Wat ik nog heel graag tegen jou wil zeggen Nimbo. Ken je het gezegde de beste stuurlui staan aan wal? Het zijn vaak mensen zonder kinderen die het beste weten hoe je met kinderen om moet gaan en het zijn vaak ouders van gezonde kinderen die klaar staan met hun oordeel over ouders van kinderen waar iets mee is. Maar ik weet dat jij zo met je zoon afziet, juist omdat je van hem houdt, dat het soms al kwetsend is dat mensen zeggen dat het zo'n lieve jongen is. Want in zo'n goed bedoelde opmerking wordt totaal voorbij gegaan aan wat jij meemaakt en zegt iemand in feite weer goed met het kind overweg te kunnen, hetgeen jou nou net niet lukt. Alsof dat aan jou ligt.

Maar je moest eens weten hoeveel kinderen van het niveau van je zoon en nog iets lager geen contact meer met ouders hebben, gewoonweg omdat zij het niet in zich hebben om die band te onderhouden zonder hun ouders (immense) schade te berokken. En als ouders het dan weer proberen, zijn er weer binnen de kortste keren de grootste verwijten. En ook in andere relaties loopt het vaak zo. Laat je niet wijsmaken dat het aan jou ligt Nimbo. Dat is echt niet zo.

Rian

Ik vind dat jij in deze posting als een beest tekeer gaat. Walgelijk gewoon.

Zakelijk

Ik las in je posting best een zakelijke inslag. Je legt zonet uit dat je in de zorg werkt met gedragsmoeilijke kinden. Daardoor ben ik de wat 'zakelijke' en pragmatische aanpak beter gaan begrijpen. Het stilstaan bij wat er door een patiënt/kind heen gaat, werkt vertragend in een oplossing. Hiermee bedoel ik niet dat Nimbo ongevoelig is, maar zodanig door de wol geverfd dat ze kijkt naar structurele oplossingen op lange terrmijn.

Maar door de zakelijke inslag, ook daarnet weer even toen Nimbo schreef over de kosten van mediatie en of de kosten vergoed gaan worden, kwam Nimbo bij mij best wat koud over. Als moeder ga je dan gauw over tot het opnemen van de 'zwakkere' in het verhaal, de zoon dus. Misschien dat Nimbo daarom minder positieve reacties krijgt of antwoorden waar ze niets mee kan.

Toch denk ik dat dit los staat van een IQ. Jonge mensen met een hoog IQ kunnen als gevolg van spanningen ook keuzes maken waar een ouder niet blij mee is en zorgen om maakt. De druk, verwachtingen toekomstperspectieven hebben hun inpact op het denken. Waar een jong iemand het minste druk ervaart, is het het liefst.

Dus hoe wil je kind helpen? Door hem in het diepe te gooien zoals dit soms tijdens de zwemlessen gebeurd?
Wie weet is dat wat je zoon daadwerkelijk nodig heeft. Maar jij kent je zoon het best. Kan hij dat aan of zet je de deur thuis wat verder open , ( minder voorwaarden)?

Juist nu je aangeeft qua werk in eenzelfde milieu te zitten, kan het verhelderend werken wanneer je met een psycholoog je eigen gevoel hierin bespreekt. Bekijk je je kind als moeder of als begeleider van gedragsmoeilijke kinderen. Daarbij opmerkend dat je zoon jou ook misschien is gaan zien als begeleider van gedragsmoeilke kinderen ipv als zijn moeder.
Heb je dus als het ware teveel petten op en stoot dat je kind af?

Ik hoop dat jullie er goed uit komen.

Flanagan

"Maar door de zakelijke inslag, ook daarnet weer even toen Nimbo schreef over de kosten van mediatie en of de kosten vergoed gaan worden, kwam Nimbo bij mij best wat koud over."

Sommige mensen moeten bij de dingen die ze doen, eerst kijken naar wat dat financieel betekent en die vragen dus als eerste: 'wat kost dat?' Niet vanuit koud of zakelijk zijn, maar vanuit anders de rest van de maand geen eten hebben.

De echte zwakkere

...in dit verhaal lijkt me overigens niet het kind, maar de ouder, die zich in een ongekend machteloze positie bevindt.

Emine (ot)

Je haalt mijn reactie in #70 zijn verband door te reageren op slechts een deel van de alinea. Ik reageerde op de vraag van Nimbo in #67 of ze in de ogen van bepaalde mensen het wel goed kon doen. Of de financiële kant een rol speelt, is aan Nimbo. Maar ik begrijp de toon in je reacties, vaak uit herkenning. Misschien heeft Nimbo inderdaad meer aan jouw post in dit proces. Mij lijkt het pijnlijk om die weg te bewandelen met advocaten etc.

flanagan

Ten eerste heb ik het in het geheel niet gehad over kosten van medicijnen, dus je zal in de war zijn met iets of iemand anders.

Maar jouw zin "Het stilstaan bij wat er in een kind/patient heengaat werkt vertragend in een oplossing"

slaat werkelijk kant nog wal!! Iedereen die in de zorg werkt zal het met mij eens zijn (hoop ik) dat het eerste wat je probeert te bedenken als iemand op het eerste gezicht onbegrijpelijk gedrag vertoont is, wat gaat er om in deze persoon.
Ik ga er verder ook geen woorden aan vuil maken want dit is echt een zware belediging voor de gehele zorgsector als dit serieus is hoe jij denkt dat er gedacht wordt.

Je verhaal over petten en mijn zoon die mij niet als moeder zou zien....weet je: laat maar

moeder

Ik sprak laatst een moeder van een groepsgenootje van mijn jongste. Zij werkte vroeger met ernstig verstandelijk gehandicapte kinderen en dacht toen dat ze wist hoe dat was voor de ouders. Tot ze zelf zo'n kind kreeg. Niet dus, beroepsmatig is totaal wat anders dan als moeder zijnde.

Misschien kan de huisarts of de school nog wat wegen wijzen die je nog niet hebt bewandeld voor advies, Nimbo. Het lijkt me iets wat vaker gebeurt, dat jongeren met een laag iq (dreigen te) ontsporen.
Het zou misschien ook een idee zijn als een vertrouwenspersoon binnen de familie, een oom of neef zich zou kunnen opwerpen als mentor. Iemand tegen wie hij opkijkt, die hij vertrouwt. Jullie ouders hebben nu even afgedaan vrees ik. Het jammere is dat die vriend zich nu als begeleider opwerpt (wat hij misschien niet eens zo slecht doet, maar jullie vertrouwen hem niet), hoewel het goed mogelijk is dat die vriend hem na een tijdje wel zat is, het is natuurlijk een erg ongelijke relatie.

Nimbo

Ten eerste doel ik niet op medicijnen, maar op het wel niet geven van onderhoudsgeld en daarnet de vergoeding van mediatie.

Ten tweede doel ik met vertragend op het praktisch denken en handelen om verder te gaan omdat men in de zorg niet ruim in tijd zit om lang over een probleem te brainstormen. Daarbij zeg ik niets over het ontbreken van een luisterend oor om een ander te helpen. Dat maak jij ervan.

Maar je trekt snel wat ik schrijf uit zijn verband, waarschijnlijk omdat het je niet uitkomt.
Niet boos worden, je ziet alleen niet dat ik probeer je je situatie vanuit een andere hoek te bekijken om zo sneller de boel los te trekken.

nieuwe ontwikkeling makes me happy!!!

Net kwam zoon langs: het formulier van school moest getekend worden en hij kwam vragen of ik morgen mee kon komen naar zijn nieuwe school voor een gesprek. Dat hadden ze daar gevraagd....geeist

Zo waar : we hebben even gewoon gekletst. Vlak voor hij wegging zei ik tegen hem: Ík mag zeker geen knuffel?'
Hij bleef naar beneden kijken, gaf geen antwoord maar ik zag zijn mond trekken. Toen ik niets deed maar bleef zitten zei hij:'nou, kom dan", zachtjes, een beetje verlegen. En ja hoor, ik kreeg een vette knuffel toen ik bij hem ging staan.

ahhhhhhhhh!!! )))

Ik moet meer vertrouwen hebben. Het gaat goed komen en hij weet wel dat we van hem houden. Sterker nog het is wederzijds!

Flanagan, wat iemand anders al zegt; sommige mensen moeten gewoon echt bepaalde keuzes laten afhangen van mogelijkheden in de financien. Misschien kun je je iets voorstellen van onze situatie; mijn man is ambtenaar, ik werk in de zorg. Hoe rijk zullen we zijn?

Ik ga niet te veel op je in want je legt mij woorden in de mond alsof ik iets gezegd heb over een 'luisterend oor'.
Je geeft ook een beetje valsige steek zoals dat ik waarschijnlijk ietsniet wil horen omdat het mij niet uitkomt. En tegelijkertijd moet ik vooral niet boos worden. Nou, ik ga ook niet boos worden, ik heb genoeg aan mijn eigen sores. Desalniettemin weet ik dat jij het niet slecht zal bedoelen, hier meeschrijft omdat je met me mee wil denken dus dank daarvoor.
Je schreef waarschijnlijk iets verkeerd waardoor ik mediation en medicijnen door elkaar ging halen. Whatever.

Maar ik heb misschien nog wel goed nieuws voor je op een ander vlak. Natuurlijk hebben we het gigantisch druk in de zorg. Toch is er een ontwikkeling in de zorg voor mensen met een beperking waarin er heel kritisch gekeken wordt naar allerlei middelen en maatregelen die vaak genomen worden om agessie of ander lastig gedrag te beteugelen. Denk aan vastbinden, afzonderen, medicijnen of ruimtes afsluiten waarmee je iemands persoonlijke ruimte beperkt. Zeker willen we bij kinderen niet te snel naar dat soort middelen grijpen. De ontwikkeling is erop gericht om constant te kijken naar allerlei mogelijkheen om gedragsproblemen op te lossen. Zeker, je moest eens weten hoeveel vergadertijd er opgaat bij ons puur om gedrag te analyseren. Er worden videotrainingen gebruikt om naar gedrag van client en begeleider te kijken: alles om de begeleiding zo aan te passen dat we er allemaal blij van worden. En jazeker, daar maken we tijd voor. We krijgen ook ruimte om bepaalde begeleidingsstijlen aan te bieden om bepaald gedrag te voorkomen. De mogelijkheden zijn niet eindeloos. En de mogelijkheden worden helaas, helaas, ook minder en zullen dat in de toekomst nog meer worden. Maar wij in de zorg voor gehandicapten hebben echt wel meer ruimte dan bijv. de verzorgenden in de verpleeghuizen. Helaas voor alle ouderen in onze maatschappij want eigenlijk verdienen zij ook die extra zorg en aandacht die soms gewoon nodig is voor een liefdevolle verzorging.

Verbetering

Al eerder is door meerderen geattenteerd op het inschakelen van hulp voor jezelf. Je bent daar niet op ingegaan.
Vandaag gaf je aan wat voor werk je doet. Is dat indirect aanleiding om geen zelfhulp in te schakelen?

Kijk je hebt een moeilijke tijd reeds meegemaakt, Gelukkig staan je man en jij hier samen in en heb je steun aan elkaar. Maar dat hoeft niet altijd genoeg te zijn als er emoties en gevoelens zijn, die je graag een plekje wilt geven. Zo ken ik ook een fase ( zorgen om kind op school en diens toekomstbeeld), een fase met gevoelens die een plekje moeten krijgen. Ik durf de niet goed naar psycholoog te gaan door de ervaring hoe suggestief meningen en voorvallen gedocumenteerd worden. Elke psycholoog documenteert, ik werd er huiverig van.. Dus verwerkte ik het zelf; langzamer dan mbv een psycholoog maar wel gestaagd en met sprongen.
Ik heb gevoeld wat emoties en zorgen met een mens kan doen. En hoe moeilijk het is dat te moeten verwerken.
Met niet willen lezen, doelde ik op het niet reageren op die adviezen alsof zelfhulp niet voor jou van toepassing is. Daar zit niets vals in.

Geld: arm of rijk, het maakt niets uit. Ook rijke mensen kunnen zo hun redenen hebben om iets niet te betalen. Ik trek ook geen conclusie over iemands financiele ruimte.

Praktisch handelen: geen moment dwaalden mij gedachten naar oplossingen zoals medicatie of vastbinden als ik het had over praktisch handelen. Ik dacht meer aan zaken zo regelen dat ieder zich daarin kan vinden ipv langdurig discussieren.

Als laatst: mooi bericht daarnet, fijn zo'n momemt van genegenheid. Biedt opening en bevestigt de band tussen jullie. Geniet ervan.

Nimbo

ik ken iemand die in een huisartsenpraktijk werkt als praktijkbegeleider, die werkt met jongeren met ADD en ADHD en autisme, die zelfde persoon zit in het wijkteam en praat over gezinnen die wel of geen hulp krijgen.

Deze moeder heeft zelf een kind met ADD. Een jongvolwassene nu. Het gaat zo slecht thuis dat mensen vanwege huiselijk geweld het 'veilig thuis' hebben gebeld, en de politie.

Het feit dat je beroepsmatig werkt met een bepaalde categorie jeugdigen hoeft niets te zeggen over je vaardigheden als ouders met een vergelijkbaar kind. Soms verhindert het je om vanuit je emotie te handelen...

Emine

Hoezo denk jij te kunnen weten dat er hier geen mensen met ervaring met kinderen met een lager iq bij zitten... Hoezo denk jij te weten:

"Het kind van Nimbo moet je denk ik zien als een kind waar je totaal geen vat op hebt, in zeven sloten tegelijk loopt en vanuit een zeer zwart wit denken de rechten van anderen schendt als het meent zelf ergens recht op te hebben. Een kind dat niets van je wil weten en je keihard aanpakt als het denkt zaken op orde te hebben, toenadering zoekt als het (iets van) je nodig heeft), om je vervolgens, als de buit binnen is, weer keihard te laten zakken. Dit alles niet vanuit slechtigheid, maar vanuit beperking."

Wat een waardeloze opvatting van een kind met een beperking.

Ik zeg je bij deze Emine: ik HEB ervaring (en niet wat ik hierboven schreef, maar een andere waar ik verder niet over uitweid) met puberkind met iq van 85!!!
En mijn hele verhaal, al mijn bijdragen, zijn onder andere gebaseerd op die ervaring. Juist daarom pleit ik zoals ik dat doe!!

Juist daarom begrijp ik de situatie zo goed. En juist daarom ben ik zo bang dat Nimbo precies het tegenovergestelde bereikt dan ze wil bereiken...

hulp voor mij/ons

Dat is een puntje waar ik nog niet op in ben gegaan omdat ik dat al lang heb. WE hebben samen als stel hulp/gesprekken hierover.
Wij hebben in de loop der jaren heel vaak allerlei begeleidingsgesprekken gehad met diverse hulpverleners. Om opvoedingstips te krijgen en toen zoon wat ouder werd ging hij zelf mee en hadden gezinsgesprekken. Dit is allemaal al ver voor deze toestand ontstond. Vandaar dat wij onze regels en manieren van omgaan ook altijd getoetst hebben aan de mening van de hulpverleners. Eigenlijk hebben wij in de loop der jaren steeds meegekregen dat we het erg goed doen (al vinden jullie misschien van niet )

Mirreke, ja het kan in de weg zitten dat je ook beroepsmatig met een bepaald soort probleem te maken heeft hoewel er hele grote verschillen zijn in het soort kind. In de loop der jaren heb ik duidelijk gemerkt dat ik bepaalde trucjes thuis heel goed kan uitwisselen met mijn werk, maar ook goed andersom. Maar bepaalde zaken blijven gewoon heel moeilijk in die zin dat thuis je eigen emotie veel meer meespeelt. Zo blijf ik op mijn werk veel rustiger als iemand boos wordt en spullen gaat vernielen. Als mijn zoon dat deed (toen hij jonger was gebeurde dat vaak) dan had ik daar veel meer moeite mee, deels heeft dat te maken met puur het feit dat het dan jouw spullen zijn die beschadigt raken. En deels hebben al die emotie te maken met de teleurstelling dat bepaalde zaken niet lukken met je kind; dat is veel dichterbij dus het raakt je veel meer.

Mirreke, kun jij nog eens concreet benoemen wat ik volgens jou vooral anders zou moeten doen? Wat maakt dat jij denkt dat ik het tegenovergestelde bereik van wat ik wil bereiken en hem dus verder van mij afstoot?

Emine heeft volgens mij haar verhaal vooral gebaseerd op het lezen van mijn draadjes. Zij zegt inderdaad vrij negatieve dingen, maar het past echt wel in de situatie. Hij is erg egocentrisch ingesteld en heeft weinig tot geen inlevingsvermogen en ja, dat is allemaal ook een deel van zijn lage IQ en zijn licht autistische trekjes vanuit de NLD. Misschien drukt ze het te negatief uit, maar het is wel zoals hij zich tegenwoordig manifesteerd. In zijn hart is het een goede jongen; zorgzaam op zijn manier, lief behulpzaam en humorvol. Maar ook heeeeeeeeeeeeeeel beinvloedbaar en momenteel zijn er flink wat negatieve invloeden voelbaar: liegen/ bedriegen, doortrapt zijn, en manipulatief en boerenslimheid; opkomen voor jezelf lukt prima als het om geld gaat. mine heeft dat heel goed uit mijn draadjes gelezen. Misschien drukt zij dit erg negatief uit...maar het is ook negatief.

nimbo

'Triva, hoezo vergeet ik even dat het niet logisch is dat hij geen contact zou hebben en wel een handtekening zou hebben? Heb ik gezegd dat het wel logisch zou zijn? Misschien is de hele situatie niet zo logisch allemaal? Waarom zeg je dit alsof ik een fout bega of zo? Of begrijp ik dat verkeerd?'

Ik bedoelde natuurlijk dat school echt wel ziet dat er dan iets niet klopt maar ik las al dat dat opgelost is. Fijne ontwikkelingen zo!

Nimbo, even kort

En als eerste: ik ben niet tegen jou hoor... Helemaal niet zelfs. Ik hoop dat je dat toch uit mijn stukjes kunt halen. Ik snap ook dat het best heftig kan zijn als het lijkt alsof een ander je hele goed gemeende en doordachte aanpak afkraakt. toch meen ik hier in dit draadje een grote betrokkenheid te lezen. Ik vind eigenlijk alle bijdragen erg serieus en meedenkend.
Even in het kort dus (ben heel erg druk met iets heel anders nu).

Ik denk uit jouw omschrijvingen op te maken dat jij je zoon min of meer wilt sturen door regels, kaders en structuur aan te bieden. Jij ziet het soort kind dat hij is, en je ziet de valkuilen waar hij in kan vallen en daar wil je hem op die manier tegen beschermen (logisch). Maar ik denk te lezen dat je zoon zich daaronderuit wil wurmen, het niet meer accepteert. Omdat hij jou/jullie daarin vaak wel voor een voldongen feit stelt en jou telkens weer verrast met zijn nieuwe acties, moet jij telkens weer jouw aanpak bijstellen. Je gaat deels mee in de adviezen hier, namelijk 'meebuigen' maar (naar mijn gevoel) niet ver genoeg, want je blijft toch telkens eenzijdig regels opleggen die je zoon dan morrend accepteert en waar hij zich vervolgens weer niet aan houdt. (mind you, dit is op basis van jouw verhalen). Net zoals je aangeeft dat jij het eigenlijk niet over je hart kunt verkrijgen hem leefgeld te geven omdat dat voor jouw gevoel impliceert dat je die relatie goedkeurt, denk ik dat jij ook niet volledig een andere opvoedaanpak kunt aannemen, omdat dat tegen jouw gevoel indruist, jij vindt dat jij als ouder/opvoeder toch (en nu ik lees dat jij beroepsmatig met dit soort jongeren werkt, begrijp ik ineens waar dat vandaan komt) de regels moet bepalen of in eigen hand houden. Jij denkt (en zo verwoordt Emine het ook in haar beschrijving van een kind met een laag iq) dat nu een andere opvoedings- of begeleidingsstijl gaan gebruiken gelijkt staat aan toegeven aan de grillen van je zoon. Alsof hij gewonnen heeft en nu voortaan hier gretig op dezelfde manier misbruik van maakt.

Nogmaals: je zoon bepaalt het nu eigenlijk ook al. Plus, ik kan me zo voorstellen dat er eigenlijk niets leuks meer is aan de relatie met je zoon, dat alles beladen en gespannen is en dat hij op zn hoede is en zich niet geeft.

Twee dingen die mij aan het denken zouden zetten: werkt dit wel en wil ik dit wel. Het lijkt mij dat het antwoord op beide vragen nee is.

Dan zou ik me afvragen: wat wil ik in ieder geval wel en hoe zou ik dat kunnen bereiken. Ik denk persoonlijk dat de emotionele band met je kind het allerkostbaarste is wat er is. Die zou ik niet willen kwijtraken. Watn je zoon kiest nu althans even zijn eigen weg, en hoe moeilijk me dat ook lijkt (want echt, dat kan ik me reuze goed voorstellen), jouw bemoeienis werkt nu niet.

Daarom zou ik proberen of ik in ieder geval de relatie met mn kind niet op de een of andere manier kan resetten. Grote kans dat vanuit een andere en hopelijk verbeterde verstandhouding, ook meer dingen te bereiken vallen.

Hmm, toch weer lang geworden. Het zegt ook nog steeds niet helemaal goed hoe ik het voel. Ik hoop dat je toch een beetje begrijpt waar ik heen wil. Laat nou eens los wat je geleerd hebt over opvoeden, grenzen aangeven enz, probeer ook je angsten eens los te laten (die zeven sloten waar je kind in terecht kan komen). Want jij kunt er nu toch niks tegen doen. Het enige wat je kunt proberen te herstellen (en dikke kans dat je daarvoor een lange adem moet hebben) is zijn vertrouwen in jullie, en jullie relatie met elkaar... En verder ja, ik geloof dat ik mijn kind liever geld geef dan hem de munitie geven (rechtszaak) om nog meer in verzet te gaan...

(Vraagje: kan het zijn dat je zoon een hechtingsstoornis heeft? Ik herken erg veel van wat je vertelt over hem.)

Jammer Nimbo

Mijn postigs waren echt goed bedoeld, ik merk dat je ze niet op prijs stelt. Ik laat het hier maar bij, ik geloof dat we er gewoon te verschillend instaan.

Mirreke

Op je vraag waar ik de typering van het kind van Nimbo vandaan haal: combinatie van goed de postings van Nimbo lezen en herkenning vanuit eigen ervaring. Ik schreef dat omdat ik veel onbegrip zag en ik probeerde zo duidelijk te maken waar Nimbo mee te maken heeft.

Op je opmerking dat ik zou denken dat hier geen ervaren mensen zitten: nee, ik schreef dat de beste stuurlui aan wal staan. Als jij deze opmerking op jezelf betrekt, dan zeg ik: wie de schoen past trekt hem aan.

Dan je opmerking dat de omschrijving die ik gaf over het gedrag van het kind van Nimbo mijn beeld zou zijn van een kind met een laag IQ/verstandelijke beperking, het volgende: Als jij zo ervaren bent als dat je zegt te zijn, dan hoop ik toch dat je weet dat er geen algemene omschrijving bestaat van 'het kind met een laag IQ/verstandelijke beperking.' Daar zit net zoveel verschil in als bij gezonde kinderen. Net als dat jouw ervaring met jouw kind geen blauwdruk is voor het kind van Nimbo, heb ik nimmer een omschrijving gegeven van het verstandelijk beperkte kind in zijn algemeen. Dat het even duidelijk is.

goede ontwikkelingen

Vandaag hebben wij advies gevraagd bij het advocatenburo waar zoon bij is. Zij gaven aan geen advies te geven aan ons, ze waren erg strikt, ze gaven ook niet toe dat zoon bij hen is (ondanks dat wij zeiden dat we dat van hem al wisten) hoewel wij dat niet vroegen, bleven zij praten :'Als uw zoon hier dan....". Zij wilden ook de optie van mediation niet overwegen.
Daarna hebben we met Centrum jeugd en gezin gebeld; zij gaan ons nu toch helpen door mediation aan te bieden.Dat wordt dus mediation van iemand anders dan van de advocaat die zij al hebben ingelicht.
Inmiddels hebben wij zoon en vriend al gevraag morgen langs te komen: we gaan dan met hen bespreken of zij akkoord willen gaan met mediation om de financien te regelen. Zij gingen onmiddelijk akkoord om hier te komen om te praten over een mediator i.p.v. een rechtszaak te starten. Nou ja, in de app hebben wij alleen benoemd dat we een ander soort oplossing voor het probleem met hen willen zoeken. Op zich een heel goed teken dat ze onmiddelijk reageerden en eigenlijk ook direct bereid waren vlot te komen. Ze komen dus morgen.

Nimbo,

Bedoel je nu dat zij niet weten dat jullie een mediator erbij willen halen? Dat lees ik dus uit je zin:' nou ja, in de app hebben wij.... Ipv een rechtzaak te starten.' Is dat wel een expressie van openheid van zaken? Ik hoop voor jullie dat de jongens daar niet te zwaar aan tillen. Bewust informatie achter houden ligt gevoelig wanneer zij zich op het verkeerde been gezet voelen.
Misschien heeft je zoon dat niet meteen door, zijn vriend kan daar anders over denken.
Geef alsnog aan dat jullie gedachte uitging naar een mediator van het cjg, dan kunnen zij zich ook voorbereiden.
Dat lijkt mij eerlijk en minder overruled.
Goed gesprek toegewenst.

huh

we hebben gewoon gevraagd of ze langs willen
komen om te praten over een ander soort oplossing van het financiele probleem.

Wat klets jij nou over bewust in formatie achterhouden? Doe ff normaal zeg. Je kunt toch iemand vragen te komen praten over iets??

Delen

Je deelt hier wel hoe je dat gesprek voor ogen hebt, maar niet in een app naar degene die het betreft.
Daar kan ik mij over verwonderen. Maar het zal wel aan mij liggen want ik moet volgens jou normaal doen.
Laat maar.

Geklets

Iemand die schrijft dat 'Ze onmiddelijk akkoord om te komen praten over mediatior ' terwijl in de app de mediator niet genoemd is en want ' Nou Ja, Alleen een andere oplossing' kan wel denken dat dit niet hoeft . Maar helemaal kloppen doet het niet. Het gaat er niet om wat ik er van denk. Het gaat er om hoe de jongens dit ervaren.

vriend

Ik zie niks raars in in het berichtje. Een goed teken, dat ze willen zoeken naar een oplossing. Goed mogelijk dat ze alleen maar dreigden met een rechtzaak, zodat jullie over de brug kwamen. Ik zou hier proberen niet boos over te doen. Je kan idd voorstellen dat je denkt aan een mediator voor de financien, omdat je geen ruzie wil. Je kan het ook zo brengen dat die 'vriend' gewoon dan vriend kan zijn en geen hulpverlener, dat is beter voor hun relatie.