Bv gezin wordt met strakke hand geleid

Kaaskopje: dat is heel simpel

Als er altijd een ouder om kwart voor zeven op moet staan om de week om een onwillig kind tussen half acht en kwart voor acht de deur uit te werken, waarbij de ander met een eigenzinnige kleuter achterblijft tot een uur of 12. half een.
Voeg daarbij dat ik momenteel zes dagen in de week in touw ben voor werk of zieke moeder, dus dat betekent dat man met oudste en kleuter op pad moet.
Wij hebben ook geen auto en zoon is nog te jong om alleen mee te gaan, dus dat betekent regelmatig een Greenwheels auto die algauw 60 euro kost voor een wedstrijd. Ik vind het ook niet echt te vergelijken dat jij zelf niet mee hoeft. Dat scheelt behoorlijk, jij kunt lekker thuis uitrusten. Wij staan langs de lijn in het winterweer. Als het mooi weer wordt houdt de competitie op.

Het is dus simpel, op een normale zaterdag staan we langzaam op (vandaag bijvoorbeeld), komen een beetje bij van de week. Het is echt onze hersteldag.

Op een wedstrijddag is een van de ouders moe van het vroege opstaan en de small talk langs de lijn, de ander van het geleur met de kleuter. Ik heb er bijna vier jaar tussen zitten, daardoor heb ik wat langer 'last' van jonge kinderen. Ik neem niet aan dat jij je dochter 5x moet aansporen om haar scheenbeschermers aan te doen? Of dat het thuisblijvende kind vier uur lang aan je kop zeurt over deelsommen en nepsinterklazen?

Maar het is vooral die ene rustdag weer vroeg opstaan.

Ik zeg niet dat het voor anderen zo is maar voor ons is dit simpelweg te veel op het moment. Dat kan ook weer veranderen.

Organiseren

Hier drie kinderen met alledrie een teamsport + wedstrijden, muziekles en de oudste twee spelen in een orkest. Binnenkort gaat de jongste zwemmen. Hoewel ik thuis werk (flexibel) en vrijwel altijd een auto tot mijn beschikking heb ga ik niet continu voor taxi spelen...
Zodra de trainingstijden en tijden van de muziekles bekend zijn begin ik met het organiseren van breng- en haalroosters. Er wonen vrijwel altijd kinderen enigszins in de buurt (wat is 5 minuten omrijden als je niet elke week hoeft). Zo moet ik gemiddeld maar eenderde tot de helft van de ritten rijden. Thuiswedstrijden proberen we te supporteren, maar als we een keer niet kunnen is het dus geen ramp. De meeste ouders zijn hier wel voor te porren!

Uh, pelle

Hier wel hoor.

Vorig jaar:

Zoon 1 voetbal - trainen en wedstrijd, fysiotherapie
Zoon 2 voetbal - trainen en wedstrijd, logopedie, muziekles en zwemles voor B/C
Dochter 3 zwemles voor A
Zoon 4 Nog niets

Dit schooljaar is gelukkig zoon 1 klaar met fysio. Zoon 2 is klaar met zwemles en hopelijk ook met snel logopedie. Maar dochter 3 doet er nu wel een kunstklas bij.

Dus het kan hoor. Tussen zoon 2 en dochter 3 zit 14 maanden. Het is dus geen tweeling.

Gelukkig maar dat ik onder schooltijden werk. Nou ja, voorlopig dan nog .

Geen probleem

Als ik dit draadje zo door lees, denk ik dat ik het toch anders ervaar dan de meesten.
Laat ik voorop stellen ik ben geen teamsporter. Ik ben pas op latere leeftijd (haha) gaan sporten. Eerst hardlopen en nu roei ik.
Mijn beide jongens zitten op een teamsport, hockey en voetbal. En laat ik eens bekennen dat ik al mijn vooroordelen heb moeten laten varen. Vroeg blauwbekken langs de lijn leek me inderdaad vreselijk. Maar ach, met wat andere leuke ouders en een kopje koffie erbij, vind ik het echt hartstikke leuk om naar de hockeywedstrijden van mijn zoon te kijken. Het plezier dat ze samen hebben, de groei die je ziet in het spel zo door de loop der jaren. Werkelijk ik ga nooit met tegenzin mee.
Jongste zit sinds twee seizoenen op voetbal. Daar gaat meneer Purk mee. Die is leider geworden (dat laatste heeft hij wat spijt van, wat dat is wel erg veel werk, dus binnenkort gaat er een mail uit voor hulpouders), maar die heeft verder dezelfde beleving als ik.

Kortom, ik had van te voren gedacht dat ik het vreselijk zou vinden, elke week nog eerder op staan dan door de week, maar het tegendeel is bewezen.

Op woensdag trainen ze allebei, dat is even een gerace, maar uiteindelijk gaat dat over een tijdsbestek van twee uur. De héle middag ben ik er dus niet mee bezig. Ik voel me zeker geen taxibedrijf. Of ik ze nou naar muziekles breng of voetbaltraining, dat maakt m.i. geen biet uit.

groetjes van Purk

Wedstrijden

Wat mij altijd zo verbaasde op de voetbal club was dat ondanks de aanwezigheid van de rijpoule veel ouders toch naar elke uitwedstrijd gingen. Kaaskopje hoeft zich dan ook niet schuldig te voelen omdat zij geen auto heeft, als het team van haar dochter lijkt op het team van mijn zoon gaan er sowieso altijd meer dan genoeg ouders mee. In elk geval was mijn conclusie dat veel ouders het ook gewoon leuk vonden om hun zaterdagochtend op te geven om langs de lijn te staan. Immers anders zouden alle clubs wel met een rijpoule ed. werken en zouden ouders alleen gaan als het hun beurt was.

Wedstrijden op zondagochtend zou ik trouwens ook niet fijn vinden. Als het een keer is dan vind ik best maar in principe ga ik zondagochtend naar de kerk en dat vind ik belangrijker dan een voetbalwedstrijd. Mocht het 1x in het jaar voorkomen of zo dan wil ik wel een uitzondering maken maar als mijn kinderen een reguliere competitie zouden hebben op zondag dan zouden ze dat toch met hun vader moeten regelen (en ik vrees ook niet dat hij genegen is om zijn vrije ochtend op te geven voor een competitie)

Op dit moment werk ik trouwens de zaterdagochtend dus ik ben nu helemaal niet beschikbaar. Gelukkig heeft geen van de kinderen nu een weekendcompetitie.

Hier is het omgekeerd

Mijn man en ik trainen redelijk wat en hebben vaak wedstrijden. Bij ons zitten dus de kinderen aan de kant.

Als zij oud genoeg zijn om te gaan sporten (gaarne één uit het aanbod van onze club) dan willen wij dat gewoon zien, dus zijn we erbij. We gaan zeker niet wachten tot ze er zelf heen kunnen, want dan zijn ze al te oud om eventueel goed te worden. Dat klinkt wel erg, maar ik bedoel meer dat je er meer plezier aan beleeft als je alles eruit haalt. Met 11 jaar word je bij sommige sporten ook niet eens meer aangenomen als beginner.

Dat ik de tweede moet vermaken als de eerste traint, ach, daar ben ik al aan gewend. Ik vermaak er nu twee tijdens wedstrijden van mijn man.

Maar muziekles zal ik ze niet op doen. Daar hebben we niks mee.

Sporter

"Als zij oud genoeg zijn om te gaan sporten (gaarne één uit het aanbod van onze club) dan willen wij dat gewoon zien, dus zijn we erbij."

Mogen je kinderen wel een andere sport kiezen?

"We gaan zeker niet wachten tot ze er zelf heen kunnen, want dan zijn ze al te oud om eventueel goed te worden. Dat klinkt wel erg, maar ik bedoel meer dat je er meer plezier aan beleeft als je alles eruit haalt. Met 11 jaar word je bij sommige sporten ook niet eens meer aangenomen als beginner. "

Ja, dat klinkt idd erg. Volslagen belachelijk dat een kind van 11 'te oud' zou zijn. Net zoals mensen die vinden dat de kinderen jong op muziek moeten en veel moeten trainen om vooral goed te worden.
Het is een hobby. Iets als aardige vrijetijdsbesteding. Net zoals muziek. Er meer plezier aan beleven als je alles eruit haalt: dan denk ik vooral aan endorfineverslaving.......

"Maar muziekles zal ik ze niet op doen. Daar hebben we niks mee."

Ik heb ook niets met muziek, maar toen de kinderen lieten blijken dat ze toch wel heel graag piano wilden leren, heb ik met mijn hand over het hart gestreken. Zou je dat dan niet doen?

Tihama

Inderdaad

Wat Tihama zegt ben ik het mee eens. Natuurlijk kan je als ouder grenzen stellen aan welke hobbies/sporten op basis van wat praktisch is en financieel haalbaar maar het andere uiterste lijkt me om te verwachten dat kinderen zich helemaal aan de sport van de ouders aanpassen en dezelfde sport kiezen.
Ik heb ook niet zo veel met sommige sporten maar als mijn kinderen het echt graag willen dan probeer ik dat wel voor elkaar te krijgen zoals bijvoorbeeld met voetbal. Natuurlijk is het leuk als je kinderen een hobby hebben waar je zelf ook wat van snapt maar uiteindelijk is het hun hobby en niet de mijne.

Maylise

Purk

jij vind het geen probleem,kan ik me indenken,zoals je het beschrijft kost het niet zoveel tijd.
hier hebben we vier kinderen,kun je je voorstellen dat het dan soms wel een probleem zou kunnen worden? als ze allemaal een andere sport doen op andere tijden?.dan is het soms gewoon niet te plannen om iedereen op tijd op de juiste club te krijgen,zonder een *taxibedrijf* te worden.
en het gezin in de volkskrant had maar liefst zes kinderen,dat is wel even wat meer geregel dan met 2 kinderen.

Ha, ha, pelle

Nee zo gek ben ik niet. Mijn twee kinderen hadden tegelijk zwemles. Ik blijf niet bezig met heen en weer rijden.

Nu hebben wij gewoon bijna alles op de zaterdag gepropt. Zwemles en wedstrijden. Soms een logistieke nachtmerrie maar manlief en ik redden het zo wel.

Verder heb ik een voorwaarde aan alles wat mijn kinderen willen doen. Het moet op loopafstand zijn want zodra ze oud genoeg zijn, moeten ze er zelf naar toe kunnen gaan.

En dat is soms ook wel weer grappig. Zo was ik vorige week iets te laat om mijn zoon van muziekles te halen en wie kwam mij op zijn fiets al tegemoet rijden. Mijn zes jarige zoon. Hij zag mij niet en hij dacht dat hij dan best alvast naar huis kon fietsen.

Valt wel mee

Mocht blijken dat er eentje ontzettend graag wil hockeyen, dan bekijken we dat dan wel. Het lijkt me echter sterk, gezien hun huidige voorkeuren.

Net zoals er een kritische leeftijd is voor bijvoorbeeld taal, heb je dat in mindere mate ook bij bewegingen vloeiend aanleren. Bij sommige sporten is dat sterker nodig dan bij anderen. Als je 'te laat' instroomt, heb je een erg grote kans dat je op recreantenniveau blijft hangen. Prima als dat ook bij je mentaliteit past, maar je kunt makkelijker afstromen dan opstromen. Als je wel heel fanatiek bent maar je blijft, omdat je te oud begonnen bent, qua niveau hangen tussen de recreanten voor wie het niet zo hoeft lijkt me dat ook frustrerend. En bovendien loop je dan alle leuke dingen mis, buitenlandse wedstrijden bijvoorbeeld. Dus ik vind dat je beter alle mogelijkheden open kunt houden door zo vroeg mogelijk te beginnen.

Ze hoeven echt geen kampioen te worden, maar ik heb bij voorkeur wel dat ze een beetje serieus en gericht bezig zijn. Niet alle trainingen afzeggen en ieder jaar een andere sport proberen en daar ook weer bij afhaken.

Wat muziek betreft, als ze dat echt graag willen, zal daar tijd en geld voor moeten zijn. Sport gaat voor, omdat ik het belangrijk vind dat ze bewegen. Maar ze hebben in ieder geval al niks geërfd en er wordt hier in huis ook nergens naar geluisterd.

Joh

Maak je er niet zo druk over. Wij sporten zelf, doen wedstrijden en hebben daardoor begrijpelijk een ander perspectief. Maar omdat hierboven over het algemeen een andere mening overheerst leek het me wel nuttig om ook eens een ander geluid te laten horen.

"Heb je wel door hoeveel procent het bij een sport tot de top haalt en dat de hele grote groep eronder het misschien ook gewoon heel leuk vindt?"

Eh ja, we doen zelf ook wedstrijden, hè? Al een kwart eeuw.

Tussen een redelijk serieus trainende middenmoter (ja, die mag óók wedstrijden in het buitenland doen hoor, al is het maar België, toch leuk) en een recreant zit een groot verschil.

Overigens

Overigens doe ik het zelf uiteraard ook voor de lol, anders zou ik het niet zo lang hebben volgehouden. Maar! Het moet voor mij wel ergens over gaan. Dat vrijblijvende gedoe met mensen die eigenlijk geen zin hebben om te trainen, of maar af en toe, of geen wedstrijden willen doen, dat is gewoon niks voor mij. Ik zou van zo'n kind ook de kriebels krijgen. Ik wil gewoon mijn best doen en ook wel eens winnen, al is dat iemand verslaan voor de 10e plek. Maar we hebben echt wel lol hoor

Pelle

Ik werk inderdaad als mijn dochter wedstrijden heeft of ik kom halverwege die wedstrijd thuis. Zo begon haar wedstrijd vandaag pas rond vijf uur. Voor mij is de zaterdag een dag waarop iedereen iets doet en is het dus geen huiselijk dagje met ons vieren. Ik heb daar iets positiefs mee gedaan door een weekdag in te ruilen voor de zaterdag, waardoor ik een beetje extra salaris bijgeschreven krijg, terwijl ik nog steeds 32 uur per week werk. Dat is een bewuste keus geweest.
Maar mijn dochters zijn ook jonger geweest. Ik heb ze heen en weer gefietst naar knutselclubjes, zwemles, twirlen, turnwedstrijden, e.d.. Ik mag nu genieten van het voordeel wat je met oudere zelfstandig geworden kinderen hebt. Ik hoef niet meer overal mee naar toe.

Gelijk op zwemmen

Mijn dochters hebben gelijktijdig zwemles gehad, ondanks een kleine 2 jaar leeftijdsverschil. Niet elk kind heeft het even snel onder de knie, dus als de oudste er langer over doet komt de tweede er vanzelf bij. Daarnaast zaten ze (op verschillende uren) op gym. Bij ons was het dus niet alleen zwemmen, maar zwemmen én gym. Zwemmen was verplichte kost, de turnclub voor eigen plezier.

Jetteke

Ik beken, ik ben geen modelouder waar het aankomt op kijken en meehelpen bij de voetbalclub van mijn dochter. Ik ben zelf niet zo'n verenigingsmens. Mijn dochter zit bij een vereniging, ik niet. Mijn man gaat wel kijken als het even kan, dus er is een vertegenwoordiger van ons op gezette tijden langs de lijn te vinden. Daarnaast draait de wasmachine een paar wasjes per seizoen, dat is mijn taak. En ik maak de contributie over, ook niet onbelangrijk.
Als wij een auto hadden gehad, was ik mijn man helemaal kwijt geweest. Die had dan naar alle wedstrijden van zijn eigen club en die van mijn dochter gegaan en had met liefde voor taxi gespeeld. Maar zo is het nu eenmaal niet. Een leven zonder auto heeft zijn voor- en nadelen. Op gebied van sport kan het een nadeel zijn. Het is trouwens niet standaard of gebruikelijk dat ouders betaald worden voor hun ritten. Bij de club van mijn man is er dan wel weer jaarlijks een feest om alle vrijwilligers te bedanken. Mijn man steekt aardig wat tijd in het werk wat hij voor zijn club doet en krijgt daar ook niets voor in de vorm van een financiële vergoeding.
Ik heb, naast dat ik gewoon een ontaarde moeder ben, 1 excuusje voor mijn gebrek aan belangstelling: mijn man moet mij aanwijzen wie mijn eigen dochter is, omdat ik het zo slecht zie dat ik me bij de aanwezigheid van gelijksoortige meisjes met dezelfde blonde koppies en staarten afvraag of dat mijn dochter is. Dat is niet leuk kijken. Toen ze op de turnclub zaten kon ik het nog redelijk overzien, omdat het oppervlak kleiner was.

Leuk raadseltje op de herfstavond

... ik gok paardensport.

Bedankt sporter, het is idd leuk op zo'n forum om van verschillende kanten te horen. Mag ik je nog iets vragen? Hier klinkt de hele dag muziek en het verhaal dat jij over sport ophangt kan ik over muziek vertellen. Op tijd beginnen brengt je verder. Daar komt bij dat mijn kinderen vanaf een jaar of drie al een instrument op het oog hadden en er nooit bij stil gestaan hebben dat je ook niet zou kunnen spelen. Overigens vind ik sport wel belangrijk, maar dan voornamelijk vanwege de beweging en die krijg je ook met ongeorganiseerde buitensport. Het hele team, prestatie, ontwikkelingsding krijgen ze bij mij door de muziek.

Één vraag heb ik. Wat geeft sport jullie? Want dat snap ik niet. Muziek begeleidt mij namelijk mijn hele leven, ook als ik oud en zwak ben geworden, hoe zit dat met sport? Denk je dan terug aan vroegere prestaties of mooie ervaringen, of leef me mee met de volgende generatie? Gewoon een vraag uit oprechte belangstelling. Of is jouw sport er een die je tot je laatste snik kunt beoefenen? Het is dus niet mijn bedoeling om sport af te kraken, helemaal niet zelfs, maar wat bindt je eraan? Of is het de competitie? Dat is iets wat je in de muziek alleen maar in voorspelen en audities hebt, niet in de kern van de zaak. Of is de kern van de zaak bij sport ook meer het in de flow zijn, volledig in beslag genomen worden door het gebeuren op het moment zelf?
...je ziet, het interesseert me

Nou

ik ben dan wel niet "sporter" maar ik heb een dochter die op hoog niveau sport. En nee, ik zeg niet welke sport - het is een heel klein wereldje. Overigens, dames, een wedstrijd betekent hier 7.30 vertrekken en 19.30 weer thuis Maar ik mag wel binnen zitten
Wat haar aantrekt in de sport is natuurlijk het beoefenen van de sport zelf, maar ook het hele wereldje. Elke sport (en muziekvorm ook denk ik) heeft z'n eigen codes, vriendschappen, omgangsvormen, sociale structuren enzovoort. Vorige winter is dochterlief een tijdlang uitgerangeerd geweest door omstandigheden en vrijwel haar hele leven lag stil. Elk boek wat ze leest, elke website die ze bezoekt, elke winkel die ze binnenloopt, elke vriendschap die ze heeft: het stond altijd in het teken van haar sport of had daar mee te maken. Om nog maar te zwijgen van de tijdsinvestering: alle trainingsuren en wedstrijden kwamen te vervallen. Ze viel in een peilloos gat. Gelukkig is ze er nu weer uit En ja, ook bij deze sport kun je al vrij snel over de grens meedoen

Tirza

Pelle

"Ik weet dat ze bestaan maar jij bent NIET zo gek om twee kinderen op 2x per week zwemles 1x per week training 1x per week wedstrijd en 1x per week muziekles te doen waarbij je ze ALTIJD moet brengen. DAt was geloof ik het voorbeeld."

Hier dus wel en als ik in de klassen van mijn zoontjes kijk dan zitten de meeste kinderen wel op twee dingen. En de meeste kinderen hebben ook broertjes en/of zusjes.

Hier dus: 1 x zwemles, 1 x voetbaltraining, 2 x voetbalwedstrijd op zaterdagmorgen, 1 muziekles, 1 theaterles en straks 2 kinderen op schaatles (grotendeels tijdens winterstop voetbal). We moeten de kinderen overal naar toe brengen.
Geen probleem. Ik rijd met zwemles samen met een andere moeder en met de voetbaltraining ook. Muziekles en theaterles combineer ik met boodschappen doen.

Nou pelle

"Recreatief nivo: daar praat je toch niet over bij kinderen?"

De speciale afdeling binnen een club die 'recreanten' heet. Zal misschien niet binnen een teamsportclub voorkomen, maar ik doe geen teamsport.

Enne, ik heb geen probleem hoor, maar volgens mij hebben sommigen een probleem met het feit dat ik er anders tegenaan kijk.

Sporter

Mijn dochter,bijna 11, turnt. Vanaf haar zesde. Bloedfanatiek, mist geen enkele training, en geen enkele clubwedstrijd.
Maar meer dan recreant zal ze nooit worden, dat zit er gewoon niet in.
Maar recreanten gelijk stellen aan mensen die het allemaal niet zo boeit, lessen missen en geen inzet tonen....laat dat haar groep meiden maar niet horen!

Rodebeuk

Ik vind het gewoon lekker om te doen. Als je de bewegingen goed uitvoert gaat het superlekker. Daarnaast is het natuurlijk een enorme kick om je inspanning omgezet te zien worden in een snellere tijd, of een goede klassering. Laatst kon ik een snelle man bijhouden in de training, dat geeft dan weer veel voldoening en zin in de volgende wedstrijd.
Het is een individuele sport, maar je traint samen en naar wedstrijden ga je ook samen. Dat is ook heel gezellig. Je hebt contact met je tegenstanders (medestanders). Hier kletsen, daar kletsen, tot je aan de beurt bent. Ik heb ook een tijd een teamsport erbij gedaan, maar daar had je nooit contact met de tegenstanders. Of negatief.
Het is na de jeugd niet meer zo'n heel grote wereld, een paar honderd schat ik, dus je kent veel van de anderen best goed. Ons oudste clublid is in de tachtig, dus je kunt het lang blijven doen. Bij de ouderen zitten ook veel weduwes die gewoon altijd weg kunnen (of willen). En er ontstaat veel stelletjes. Waarvan de kinderen dan ook dezelfde sport gaan doen.
Jesses, het klinkt als een blije hippiecommune

(Overigens kan het bij de jeugd natuurlijk veel fanatieker en kortzichtiger, met veeleisende trainers, roddelende ouders en gemene clubgenoten. Maar ja, waar niet.)

Ik vond het zelf altijd een goede prestatie meer voldoening geven dan een goed cijfer op school. Ik had er namelijk zelf voor getraind en voor een goed cijfer hoefde ik niks te doen. Misschien dat dat ook nog meespeelde. Dit gaat niet vanzelf. Automatiseren van een kleine aanpassing in de techniek kan een jaar duren. Dat geduld moet je opbrengen.

Sporter

klinkt allemaal heel bekend. Ook van die kick dat je iets ingesleten krijgt. Zoon is dit jaar echt zelfstandig gaan oefenen (zowel het oefenen als het eraan beginnen doet hij zelf, gisteren bijv. constateerde hij dat hij door de extreem drukke week met zijn verjaardag/partijtje/concert nog niet geoefend had, pakt ie gewoon meteen zelf zijn instrument) en ik zie hem nu genieten van 10x hetzelfde doen iedere dag en dan na een week het verschil merken.

Uiteindelijk maak je muziek ook met je lijf ..

Nou ja, laatste vraag dus, muziek helpt mij ook door heel veel moeilijke momenten heen. Met de goede tekst, of het goede fragment waardoor ik me weer gesteund voel, opgenomen in een grotere wereld. Hoe zit dat dan?

Sus-anne

dat kan ik me helemaal voorstellen dat het zeker verschil maakt of je twee of vier kinderen hebt die sporten. Het maakt dan denk ik echt wel uit en moet je veel meer organiseren om iedereen overal op tijd te krijgen.

groetjes van Purk

Pelle

Nee, ik ben niet in de meerderheid als ik om me heen kijk. Dat was precies mijn punt. Ik ken meer kinderen die op drie dingen zitten dan helemaal nergens op.

Als ik kijk in onze straat en in de klas van mijn kinderen dan zie ik dat de meeste kinderen (zeker 80%) op meer dan één ding zitten. Voetbal en scouting, turnen en theaterles, voetbal en muziekles, zwemles en voetbal, voetbal en tennis, zwemles en judo, tennis en theaterles, zwemles en theaterles, hockey en muziekles, paardrijden en Engelse les, .... en sommige kinderen hebben dan ook nog BSO, logopedie, fysiotherapie. Die dingen tel ik niet mee.

Oeps

Ik ben dus WEL in de meerderheid met meerdere kinderen die op meerdere dingen zitten.

Blessure

Uit het verhaal van Tirza:...dat is precies wat ik bedoel; ik heb een ernstige blessure gehad waardoor ik tien jaar mijn oorspronkelijke instrument niet kon bespelen. Maar ik kon wel muziek blijven luisteren, naar concerten gaan. En ik kon uitwijken naar andere instrumenten en naar mensen begeleiden enzo.

En Berber: ja, dat de actieve beoefening veel overeenkomsten bevat is me duidelijk. Het gaat me er meer om dat je kan blijven luisteren al kan je, zoals mijn moeder nu, niet meer zelf spelen, eten, praten, lopen... van muziek geniet ze nog steeds.

Maar ik kleur ff in vanuit mijn privé... dus nogmaals, ik ben zeker geen zendeling en ik gun iedereen zijn sportplezier. Alleen als mijn kind voor de keuze staat en mij vraagt, dan zal ik hem aanraden om voor muziek te kiezen. Hmm.. zou ik dat echt doen? Ja, ik héb het gedaan dus ik kan het moeilijk ontkennen. Had er ook mee te maken dat hij in muziek beter en verder is dan in sport, en dat muziek veel minder tijdsinvestering vraagt van het gezin.

En toch

denk ik dat mijn rekenvoorbeeld best realistisch is. Het is vast geen toeval dat zoveel moeders in dit land parttime werken. Je hebt namelijk de andere helft van de werkweek nodig om dit bij te houden

Tihama