Blij met nieuwe (komende) wet

Psychiatrisch probleem

Het probleem Jo Hanna, is dat je in dit systeem niet geholpen bent met een psychiatrisch zieke of verslaafde partner. Daar gaat dit draadje over. Dat je misschien wel naief kunt denken dat er dan eindelijk iets gebeurt maar dat is een illusie. Het is ook gewoon heel moeilijk maar met zo'n circus over je heen wordt het helemaal een onmogelijke zaak. En dat besef, hoop je dan, dat dat doordringt.
Met zo'n partner en zo'n circus als een beschermingsonderzoek kom je voor de kinderrechter en die kan er echt niets mee. Al zeker niet nadat er een dossier samen is gesteld waarin feiten en meningen, roddels, de zaak nog eens ondoorzichtiger maken.
Met een beetje pech ben jij dan ineens degene die zich in onmogelijke bochten moet wringen om aan allerlei, vaak tegenstrijdige, eisen te voldoen.
Maar ik kan me voorstellen dat je ook weleens graag wil dat er nu eens een makkelijke oplossing is voor iets dat zo'n groot probleem kan zijn in je gezin.

Jo hanna

Ik heb echt een oprechte vraag: wat verwacht je dan van een melding bij het AMK? Hoe zie je dat voor je? Het is echt een oprechte vraag en geloof me, er zit meer ervaring onder deze discussie dan het wellicht op het eerste og lijkt.

Tsjor

Vervolgvraag

AnneJ, het roept bij mij meteen de vraag op wat er gebeurt als iemand bewusteloos wordt binnengebracht. Gaan ze dan de portemonnee uit de jas vissen en als er kinderfoto's vinden, het AMK bellen?

Groeten,

Temet

Overigens

Dan is dat EPD weer handig. Even een kijkje in het huisartsendossier en dan komen die kinderen er vermoedelijk vanzelf wel uit.

Groeten,

Temet

Epd

Wordt vrijwillig. Maar er is in de meeste grote steden een onvrijwillig electronisch jeugddossier. Voorlopig denk ik dat ze er op de SEH niet veel tijd in gaan steken met in electronische dossiers kijken. Dat kost teveel tijd en dat wordt ook niet gevraagd. Maar een enkele fanatiekeling kan dat natuurlijk doen.

Burgers

Dit is nou weer typisch een gevalletje hoe zo iets in werkelijkheid werkt. De mensen die weten dat ze buiten de fuik van de hulpverlening moeten blijven doen er alles aan om er buiten te blijven.
De gemiddelde burger, die nog netjes antwoord geeft op vragen, krijgt het dan om zijn/haar oren en die wordt, bij gebrek aan echte noodgevallen, bestempeld als kindermishandelaar.

Precies

Ik quote je even JoHanna: 'Het is best eenvoudig: als je kinderen hebt met iemand met een psychiatrisch probleem, maar zonder ziekte-inzicht, voel je je regelmatig intens machteloos.' Precies, dat bedoel ik.. Wij hebben daar beide ervaring mee en begrijpen elkaar...

Als ik dit weer even op mijn persoonlijke situatie betrek; in mijn meest optimistische fantasie zou een melding bij het AMK destijds, toen mijn (toen nog) man op de eerste hulp werd opgenomen om zijn maag leeg te pompen, hebben geholpen bij het traject dat daarna volgde. Het traject dat uiteindelijk leidde tot onze echtscheiding. Waarbij ik heel veel moeite heb moeten doen om het e.e.a. goed te regelen voor de kinderen. Want de impact van een als boven omschreven ouder is groot, in het gezinsleven maar ook in een rechtbank. Want hij heeft een stevige psychiatrische aandoening maar is bijzonder welbespraakt. Dat maakt het heel moeilijk om iets 'hard' aan te tonen. Als er iets in kaart gebracht zou zijn, iets waarop ik mij had kunnen beroepen, had dat de zaak wellicht een stuk eenvoudiger gemaakt.

Maar ik realiseer mij dat hier veel dames (toch?) rondlopen die ervaring hebben met de andere kant van de medaille en juist de zooi hebben gezien die een dergelijk melding kan aanrichten. Ik snap dan ook wel dat zo'n wet helemaal verkeerd kan uitpakken wanneer er niet heel erg genuanceerd wordt. Ik hoop dan ook hard met jullie mee dat dat zal gebeuren.

Toch

Ik help je hopen Arawen. Ik verwacht er niets van. Mijn enige hulp in de rechtbank was de gelukkige omstandigheid dat man zijn dysfunctionele gedrag liet zien bij de ingeschakelde mediator/kinderbeschermers, in een zaaltje bij de rechtzaal. Dat was makkelijk en de door mij ingezette omgangsregeling, regelmatig maar niet te lang, werd gehandhaafd. De volgende zitting bleek men daar geen lering uit te hebben getrokken (hoezo dossier? wordt dus toch niet gelezen) en kreeg ik weer voor 5 centen als zogenaamde ruziezoekende ex en mochten de kinderen gewoon een heel weekend om de week naar vader. Dat kon hij helemaal niet aan en al die jaren was ik dan ook standby en heb wat opgedroogd.

Tsjor: niet veel goeds

Ik schreef al dat ook ik het een gedrocht vind. Ik heb ooit, toen ik nog een stuk naiever was, het AMK en Jeugdzorg gebeld in de oprechte veronderstelling dat ze me konden helpen met begeleid contact tussen mijn baby en peuter en hun op dat moment behoorlijk verwarde vader. Bij beide kreeg ik toen te horen dat ik het maar met een rechter moest regelen als ik vond dat het niet verantwoord was. Toen ik zei dat ik het niet in het belang van mijn kinderen vond om er een juridische strijd van te maken en dat ik juist vond dat ze hun vader wel, en ook snel, moesten zien, maar met iemand erbij, konden zij mij daarbij niet helpen. Toen snapte ik het wel en ik heb nooit meer de aanvechting gehad om me bij deze clubs te melden.
Ik heb alleen gezegd dat ik heel goed weet hoe het is om wanhopig om hulp te snakken en dat daar in deze discussie geen ruimte voor is. Het is prima als jullie een objectieve en objectiverende discussie willen voeren maar dat gaat totaal voorbij aan het lijden van (ex-)partners en kinderen van mensen met ernstige psychiatische problemen. Als mijn kinderen en ik, en mijn ex trouwens ook, een object zijn in een discussie en van beleid, dan hoef ik niet zo nodig. Ik zeg dus niet dat deze wet een goede oplossing is, of dat ik een andere oplossing weet voor deze problematiek. Ik reageerde op de vraag van Anna.
Groet, Jo Hanna

Melding

En dat was nog ver voor we een zorgmelding kregen van de hulpverlening.
Na de zorgmelding was het wel klaar met de omgangsregeling omdat ex zich bedreigd voelde door de kletsverhalen.
Er lopen dan gewoon een paar olifanten door de porceleinkast.

Vraag achter de vraag

Eigenlijk is de vraag achter de vraag van Anna, hoe je kunt zorgen dat je kinderen veilig en verzorgd zijn bij een verslaafde of gestoorde ex. Dat is een lastige.
Instanties kunnen het nog een stukje moeilijker maken.
Het beste is het toch om steun te zoeken in je omgeving en zaken creatief op te lossen. Helemaal goed wordt het nooit.
Hier trokken familie en vrienden op met ex en de kinderen als ze bij hem waren. In het begin kwam vriendin langs of de wijkrechercheur.
Toen ex dat weekend kreeg deed ik gewoon of mijn neus bloedde en bleef ik ook logeren. Dat ging een hele tijd goed.
Hoe langer je op dit soort niet werkende instanties wacht hoe langer het duurt voor je snapt dat je het toch echt zelf moet oplossen. Maar ook dat het je gaat lukken en dat het voorbij gaat. Er komen betere tijden.

Jo hanna

Ik begrijp heel goed dat je je concrete situatie uit de discussie wil houden. Dat doe ik ook. Maar toch begrijp ik je inbreng ook niet helemaal als je zegt:
'Het is prima als jullie een objectieve en objectiverende discussie willen voeren maar dat gaat totaal voorbij aan het lijden van (ex-)partners en kinderen van mensen met ernstige psychiatische problemen.'

Het is niet zozeer dat 'wij' een objectiverende discussie willen voeren, als wel dat een wet die aangenomen is een objectief gegeven is. Met die wet heeft iedereen te maken, ook de mensen die van nabij te maken hebben met een ernstig zieke psychiatrische patiënt. De wet doet een poging om het leed van de kinderen (niet van de (ex-)partners) op te lossen. Het betoog is, dat de aanpak het leed alleen maar vergroot.

Ik heb niet voor niets steeds benadrukt, dat het wél goed is om in de gezondheidszorg oog te hebben voor kinderen. Zorgplicht heb ik dat genoemd. Zelfs als je een ouder voor langere tijd opneemt, ook al is het voor iets lichamelijks, dan nog is het goed om te wéten of er kinderen thuis zijn en of er goede opvang is voor die kinderen. Alleen zou ik dat eerder plaatsen in de sfeer van behandelend arts, verpleegkundige (evp-er) of maatschappelijk werk. In het kader van zorg, dus.

Binnen de psychiatrie is er wel heel veel aanbod, ook voor kinderen van. Er is een patiëntenvereniging voor familieleden van. Er wordt ook de indruk gewekt dat er veel zorg is. Alleen de wegen naar die zorg toe, die zijn soms onbegrijpelijk en kronkelig, om geen ergere termen te gebruiken.

Tsjor

1e kamer

Overigens is het nog geen wet. De 1e kamer moet er nog iets mee. Hopelijk zijn daar verstandiger mensen te vinden. Ondertussen kunnen een hoop kinderredders, niet gehinderd door enige kennis van zaken, zich weer aangemoedigd voelen om de meldingsdrift op te voeren.

Amk en jeugdzorg

AMK is onderdeel van Bureau Jeugdzorg. Ze komen alleen in actie als er een OTS of UHP kan worden opgelegd. Want ze krijgen geld per OTS en UHP. Een ouder helpen met het begeleiden van omgang met een verslaafde ex, zal dus niet iets zijn waar ze mee aan de gang gaan: het levert ze geen geld op! Tenzij ze het kind OTS kunnen geven. En daar zit je niet op te wachten.

Wegblijven bij het AMK en Bureau Jeugdzorg dus. En straks, als BJZ opgeheven wordt omdat alles via de gemeente geregeld wordt, wordt alles nog erger: dan weten gemeenten alles al van je als je niet oppast. Via de belasting (alleenstaand), via het cb (over je kind), via de sociale dienst (je inkomen), via school enz. enz... Alles via je BSN aan elkaar gekoppeld. Jottem!

Er is maar een dwangmiddel

Johanna:"Ik heb alleen gezegd dat ik heel goed weet hoe het is om wanhopig om hulp te snakken en dat daar in deze discussie geen ruimte voor is. Het is prima als jullie een objectieve en objectiverende discussie willen voeren maar dat gaat totaal voorbij aan het lijden van (ex-)partners en kinderen van mensen met ernstige psychiatische problemen."
Volgens mij is dat nu juist de kern van de kritiek. Die wet zal daar namelijk ook aan voorbij gaan.
De hoop dat zo'n wet de 'gezonde' partner bij zal staan in het goed handelen van de gestoorde of verslaafde en de relatie met de kinderen, is volkomen vals.
Die wet richt zich op de kinderen. Vanuit de veronderstelling dat die kinderen in een bedreigende omgeving opgroeien. De hele omgeving (het gezin) is fout. Ook de niet gestoorde partner.
Kortom: dan heb je eindelijk je gestoorde partner naar hulpverlening geholpen, komt jeugdzorg je kinderen uit jouw handen redden. Dat die kinderen in die situatie zitten, is ook jouw schuld. Jij hebt ze (mede) erin gebracht. (Let op! dat is niet mijn mening, maar die van jeugdzorg in dit soort gevallen).
Bovendien zijn instanties helemaal niet van plan om op maar enige manier een van de twee partners een gevoel van gelijk te geven. Wat die wet ook doet, hij verschaft ook BJZ of AMK niet de macht om de gestoorde partner tot behandeling te dwingen.
Er is maar één dwangmiddel bij deze instanties beschikbaar en dat is de kinderen uit huis halen.
Groet,
Miriam Lavell

Schrijnend

'Er is maar één dwangmiddel bij deze instanties beschikbaar en dat is de kinderen uit huis halen.'

In de contacten die ik heb met andere vrouwen die huiselijk geweld meemaakten (en dit zijn ontvlucht of willen ontvluchten als er niets verandert), hoor ik namelijk een hele grote overeenkomst: de op hun gedrag aangesproken partners en verlaten ex-partners zijn er stuk voor stuk op uit om de moeder tot incapabel te laten verklaren, danwel de kinderen te ontnemen, of dreigen hiermee. Wanneer dan de jeugdzorg betrokken wordt in een laatste wanhopige poging zaken ten goede te keren (immers: als je gaat scheiden weet je dat ze bloot zullen staan aan een omgangsregeling, voor veel vrouwen reden niet te scheiden), zit je al aardig op weg.....

Beeld

Het beeld dat Arawen heeft bij zo'n wetsvoorstel is nu precies waarom die kindermishandelingsvoorstellen zo juichend binnengehaald worden. Het suggereert een oplossing voor kinderen in nood. Het is alleen nogal onrealistisch, kost een hoop geld dat niet in hulpverlening gestoken wordt maar in repressie, en veroorzaakt grote woede en angst onder ouders en narigheid voor kinderen en hun gezin door het stigma van kindermishandeling (als je om broodnodige hulp komt) de roddeldossiers en meningen die als feiten worden neergezet, de rechtzaken, de dwangmaatregelen, het kwijtraken van je kinderen. Dat is de vergissing die blijkbaar iedereen maar blijft maken. Omdat het zo positief gepresenteerd wordt. Maar je hoopt dat er toch eens mensen gaan nadenken dat het gewoon niet klopt en dat het rondpompen van geld is naar repressie en niet naar hulp, dus die arme kinderen worden nog steeds niet geholpen. Dat is dus gewoon misleiding.

Slechte ervaring gehad met haaglanden

We hebben zelf meegemaakt dat de spoedafdeling van het ziekenhuis Haaglanden een amk-melding deed. Vanaf dat moment krijg je als gezin de stempel van probleemgezin.

Men is sneller geneigd om je gezin in de gaten te houden. School deed dat en maakte nog een melding. Dan wordt je kind vervolgens automatisch onder toezicht gesteld. Wanneer je hier niet aan mee werkt dan halen ze je kind uit huis. Er wordt alleen gekeken of er meldingen zijn gemaakt. De inhoud van de meldingen laten ze buiten beschouwing.

Jeugdzorg heeft op een gegeven moment toegegeven dat alles behoorlijk overtrokken was. Let wel: wij zijn één van de weinigen die dat voor elkaar konden krijgen.

In hoger beroep is de onder toezicht stelling vernietigd. Bij het ziekenhuis staan wij echter nog steeds bekend als zijnde dat de melding terecht was! Wij tellen dus mee met die 95 procent. Ik betwijfel of dit percentage dus betrouwbaar is.

De financiële schade door dit hele gebeuren loopt bij ons op tot €20.000. Deze schade kunnen we niet verhalen omdat het ziekenhuis destijds een melding heeft gemaakt. Juridisch staan we zwak want ze kunnen zich beroepen op die melding.

De psychische schade is enorm. Ik lijd door dit hele gebeuren aan PTSS en kan daardoor mijn werk niet meer goed doen. Ik zou me geen raad weten als mijn contract straks niet meer verlengt wordt.

We gaan niet meer naar de dokter of naar het ziekenhuis wanneer we iets mankeren. De angst dat er weer een onterechte melding komt zit er bij ons heel diep in.

Schade

Het is diep treurig Richard. Hier hetzelfde verhaal. Het wordt wel minder in de loop van de tijd, bij ons is de melding nu zo'n 6 jaar geleden. Maar je blijft tot de kinderen groot zijn last houden van die angst en nog een keer een ontregeling van je leven en dat van jou kinderen. Het is niet anders. Ik heb me voorgenomen niets meer te accepteren op dit gebied, met mij kun je oorlog krijgen, en het verder los te laten. Ik kan dit soort immoreel gedrag niet voorkomen maar ik benoem het wel. Hier houdt ik het er onder met af en toe Valeriaan of valium. Ik zou ook weleens willen weten hoe je dat makkelijker kunt maken voor jezelf en je gezin.
Dan uiteraard je best doen te genieten van je leven met je kinderen.

Het heeft zin

Richard, het heeft zin om juist nu met jouw verhaal de eerste kamer en de publiciteit op te zoeken. Leden van de eerste kamer kun je op internet vinden, even goed nadenken welke mensen je mailt, wat effectief is.

Tsjor

Waarom juist nu?

Tsjor, waarom denk jij dat dit juist nu zin heeft?

Nog een initiatief

Kwade tongen beweren dat alle initiatieven die op dit moment rondgaan op het gebied van jeugdzorg te maken hebben met de competitie wie er ingezet gaat worden straks als de jeugdzorg naar de gemeente gaat.
http://nos.nl/video/473429-rotterdam-experimenteerde-met-een-sportpedagoog.html
Op het journaal vandaag de 'sportpedagoog'. Lijkt me nuttig. Niet nuttig lijkt me dat "de sportpedagoog kan ook echte probleemgevallen melden bij jeugdzorg".
Goed om te weten maar weer.
Deze week gehoord van een school voor speciaal voortgezet onderwijs waar de vakleerkracht gymnastiek de kinderen met autisme met de jeugdarts dreigt als ze de piepjestest niet halen.
Ik begrijp niet dat ze dan zelf niet snappen dat zij de deskundigen zijn op het gebied van autisme en sport en niet de jeugdarts en dat de jeugdarts op iemand afsturen gewoon pure pesterij is.

Eerste kamer

De wet en de motie is aangenomen door de tweede kamer. Maar dat moet nu nog naar de eerste kamer. In de eerste kamer hebben VVD en PvdA geen meerderheid. Het dus zin om de andere partijen nu ervan te overtuigen dat een automatische (ongeziene) melding bij het AMK (Haaglandenmodel) echt geen goede weg is.
Het verhaal van Richard illustreert helaas heel erg goed, waar iedereen bang voor is. zijn ellende (PTSS, financiële problemen) zal níet voorkomen in de evaluaties van het experiment van Haaglanden (die evaluaite moet nog komen). Er wordt bijna nooit de vraag gesteld: wat betekent dit nu voor de ouders? Hoeveel tijd en geld zijn de ouders kwijt door deze melding, wat zijn de emotionele gevolgen voor hen, wat betekent het voor hun vertrouwen in de zorg (eerst jeugdzorg, nu ook de gezondheidszorg), wat betekent het voor hun ouderschap en daarmee ook voor de kinderen. Angstige, onzeker gemaakte ouders met financiële problemen en soms ook zonder hun werk zijn een slecht resultaat voor de kinderen. Maar ik heb nog nooit iets gezien van een onderzoek, wat daaraan aandacht besteedt.
Richard kan met zijn verhaal die werkelijkheid heel goed naar voren brengen. En dan maar hopen dat de eerste kamer het hele verhaal terugstuurt.

Alle stukken kun je vinden op de site van de tweede kamer onder officiële bekendmakingen onder nummer 33 062. Het gaat om een wet die een verplichte meldcode wil invoeren voor ziekenhuizen etc. En dan is deze motie aangenomen:

33 062 Wijziging van diverse wetten in verband met de invoering van de verplichting voor bepaalde instanties waar professionals werken en voor bepaalde zelfstandige professionals om te beschikken over een meldcode voor huiselijk geweld en kindermishandeling en de kennis en het gebruik daarvan te bevorderen, onderscheidenlijk die meldcode te hanteren (verplichte meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling)

Nr. 15 MOTIE VAN DE LEDEN VAN DER BURG EN HILKENS

Voorgesteld 31 januari 2013

De Kamer,

gehoord de beraadslaging,

overwegende dat het ouderprotocol Haaglanden een zeer effectief instrument is waarmee het signaleren van kindermishandeling wordt verbeterd;

overwegende dat vanwege de anonimiteit meer mishandelde kinderen bij een huisartsenpost dan bij de eigen huisarts worden behandeld;

overwegende dat dit instrument nu slechts als goed voorbeeld is opgenomen in de toolkit meldcode;

verzoekt de regering, het ouderprotocol Haaglanden verplicht te stellen voor alle spoedeisende hulpafdelingen in ziekenhuizen, ambulancediensten en huisartsenposten in Nederland,

en gaat over tot de orde van de dag.

Van der Burg

Hilkens

Voorlopig zijn we er nog niet van af

AnnaJ, ik had al verwacht dat ik de aanvallen van jeugdzorg zou moeten verwerken, en daar heb ik ook de tijd en rust voor genomen. Alleen valt het mij zwaarder dan verwacht. Het is namelijk heel realistisch dat ze je kind af kunnen pakken, zonder dat daar een gegronde aanleiding toe is.

Aangezien er nogal wat roddel in het dossier van mijn kind staat heb ik er nog heel veel werk aan om dit er uit te krijgen. Ik zie er tegenop om al die rechtszaken aan te moeten spannen, want ik weet hoe koppig ze zijn bij jeugdzorg. Ze denken nooit in het belang van het kind. Anders hadden ze uit eigen beweging wel het dossier vernietigd en aan alle instanties medegedeeld dat hun bemoeienissen onterecht waren geweest. Nu zitten we nog steeds met die negatieve stempel op onze naam.

Voorlopig zal ik die angst blijven houden. Want mocht er een onverlaat weer achter onze rug om zo laf zijn om een valse melding te doen, dan halen ze het dossier weer uit de kast. Wat ze dan doen is weer onnodig ingrijpen, want ze kijken alleen maar of er eerder een ondertoezichtstelling is geweest. Dat is al genoeg reden om er bovenop te gaan zitten.

Het is niet zo dat die angst over gaat als mijn kind 23 jaar is geworden. Het dossier van mijn kind blijft bewaard. Als mijn kind later zelf kinderen krijgt dan zullen deze ook onnodig extra in de gaten worden gehouden omdat er destijds een ondertoezichtstelling is geweest. Dit betekend dat ook mijn kind en mijn kleinkinderen een hoog risico lopen om wederom de dupe te worden van het wanbeleid van jeugdzorg.

tsjor, ik moet inderdaad wat doen met mijn verhaal. Het heeft mij enorm geraakt hoe lichtzinnig jeugdzorg ingrijpt en totaal geen besef heeft welke gevolgen dit voor een kind heeft. Ik ben in ieder geval van plan om volgende week naar Brussel te gaan om samen met andere mensen jeugdzorg aan te pakken. Want ik kan dit allemaal niet alleen af.

Tsjor

Heb jij enig idee naar wie in de eerste kamer ik mij verhaal het beste toe kan sturen. Ik denk dat het wel belangrijk is dat deze motie wordt tegengehouden. Als ik daar mijn steentje aan bij kan dragen wil ik dat wel doen.

Rechteloos richard

Ik vind het erg dapper van je Richard dat je het gevecht om het dossier aangaat. Ik wil je toch een aantal overwegingen meegeven.
Hoe meer jij je bemoeit met het dossier van je kinderen des te meer aandacht is er voor dat dossier. Je bent er bovendien een hoop emotionele energie en tijd aan kwijt die je nodig hebt voor jezelf en je kinderen.
Bureau Jeugdzorg vernietigt geen dossier. Het schijnt dat het met bepaalde formuleringen wel kan lukken, maar dan moet je dus maar net een uitspraak hebben waarin die formulering staat.
Vervolgens trekt BJZ, en de Kinderbescherming, zich nergens wat van aan en bewaart zo'n dossier vervolgens toch gewoon. Dan heb jij wel een uitspraak dat het vernietigd moet worden.
Ik heb gemerkt dat hulpverleners zich vaak helemaal niet voorbereiden en jou dossier helemaal niet inzien. Dat ligt gewoon ergens te verstoffen of kwijt te raken terwijl ik verwacht dat iedereen het weet.
Ik heb dus geen toestemming gegeven aan de huisarts om bij verhuizing dit roddeldossier door te sturen naar de opvolgende huisarts en de zaak daar uitgelegd.
Juist mijn pogingen om bij de huisarts zaken te laten verwijderen deden een hoop stof opwaaien.
Ik zet zelf in op het ondertekenen van petities en het waarschuwen van ouders. Het is een mentaliteitskwestie. En inderdaad wordt je geholpen door deskundigen die met dezelfde kritiek komen.
Als je je kinderen en toekomstige kleinkinderen wilt beschermen is het zaak ze goed te informeren en te voorzien van goede rechtsbijstand. En bescherming te zoeken bij buren, kennissen en familie. En zelf helder te blijven redeneren. Zoek steun bij stichting KOG zodat je goed geinformeerd het gevecht aan kunt gaan waar dat nodig is. En zoek hulp bij vrijgevestigden waar dat nodig is. Laat je niet meezuigen in dit circuit. Afijn, ik wens je veel sterkte.
Mocht de kinderbescherming weer aankloppen dan heb ik mij voorgenomen om het contact summier en schriftelijk te houden. Onderkoeld. Ik heb mijn energie nodig voor mijn kinderen. Mijn woede blijft een issue.
Zolang de mensen van de kinderbescherming en jeugdzorg zelf niet inzien wat ze aanrichten kun jij ze dat besef niet geven.

Richard dossier vernietiging

Dat is interessant maar wel ernstig om te horen. Ik heb nl. begrepen dat een dossier wel vernietigd wordt.
Net gezocht. Ik lees net iets over wettelijke bewaartermijn van 15 (!) jaar. Idd, als je 17 bent en je krijgt een dossier wordt dat pas als je 33 bent vernietigd, en volgens mij moet je dat zelf aanvragen.
Klopt dat?
Nog iets gevonden:

"De werkwijze van de Raad voor de Kinderbescherming is vastgelegd in het Kwaliteitskader. Dit is een algemene aanwijzing van de minister van Veiligheid en Justitie. De richtlijnen uit het Kwaliteitskader zijn voor de medewerkers van de Raad leidraad voor hun dagelijks werk. Het document beschrijft onder andere hoe een onderzoek uitgevoerd wordt, welke informatie in het rapport komt en hoe lang een onderzoek mag duren. In het Kwaliteitskader staat ook beschreven wanneer dossiers vernietigd worden.
Een kinddossier wordt vernietigd wanneer het kind met wie de Raad bemoeienis had, 24 jaar is geworden. Op deze regel geldt een uitzondering als er sprake is van adoptie, afstand, ontheffing of ontzetting uit de ouderlijke macht. In dat geval wordt het dossier onbeperkt bewaard."

Van: http://www.antibjz.nl/page/articles.html/_/jeugdzorg-algemeen/vernietiging-dossiers-rvdk-in-het-verleden-r1636

Niet bij OTS dus, en ook niet bij een onderzoek dat in het voordeel van de ouders is afgerond lijkt me. Maar dus wel zelf aanvragen...

Annej

volgens mijn stiefdochter is haar dossier vernietigd. Hoe zou je dat kunnen controleren?
Overigens was zij op vrijwilige basis (ahum) bekend bij jeugdzorg.

Mirreke

Ik zou dat dossier eens argeloos proberen op te vragen.
Inclusief contactjournaals.
http://ombudsman.vara.nl/Newsdetail.8265.0.html?tx_ttnews%5Btt_news%5D=58023&cHash=32268c759d93ff0254c002cb34d3b653
"Dossiers worden alleen vernietigd als kindermishandeling niet is bewezen en er geen verdere zorgen zijn omtrent het gezin. Zolang er nog zorgen zijn over het gezin blijven de dossiers bewaard".
Nou dan weet je het wel. Er zijn altijd zorgen, dus blijft het dossier bewaard.