Bewust alleenstaande moeder worden?

Ik begrijp misschien niet helemaal wat je bedoelt. Vind je het in het algemeen niet zo'n goed idee als iemand BAM wil worden? Of specifiek omdat je vriendin enigs kind is? 

Je schrijft 'in een dergelijke situatie', maar over de situatie vertel je alleen maar dat je vriendin enigs kind is. Dus dan lijkt dat het probleem te zijn. Maar enigs kinderen planten zich wel eens vaker voort. Als ze een vriend had gehad die ook enigs kind was en mss zelfs al wees, had je dan ook gevonden dat het beter was van niet? 

Vind je dat iets voor een ander om over te oordelen? Ik ken meerdere mensen die wees zijn en wier ouders ook enig kind waren. Die hebben ook geen familie meer.
Ik ben zelf ook alleenstaande moeder. De kinderen hebben wel een vader die in beeld is en familie en toch vonden mensen daar ook wat van. Wat je vindt, mag je houden, denk ik dan.

Tja ik vind het wat ver gaan om te zeggen dat als iemand geen extended family heeft, zij dan maar geen kind moet krijgen. Wie weet krijgt ze wel meerdere kinderen of later nog een relatie. In eerste instantie lijkt het voor het kind geen ideale situatie en zou samen met een gay  koppel bijvoorbeeld een optie kunnen zijn? 

ik begrijp eigenlijk niet zo goed waarom jij je er druk over maakt en er zelfs een topic op een forum over opent? Ik kan die gedachtengang niet vatten of ben jij soms zelf "die vriendin"? 

Familie is niet zaligmakend. Het lijkt mij dat als je niet veel familie hebt met wie je een goede band hebt, dat je op zoek gaat naar andere mensen.
Vrienden kunnen closer/dierbaarder zijn dan familie. Familie krijg je ook maar bij je geboorte erbij, terwijl je vrienden zelf uitkiest.

Los daarvan vind ik het egoïstisch om een kind te krijgen van een onbekende donor. Maar dat vind ik ook als je relatie slecht is, de ouders niet stabiel zijn of op een andere manier niet goed voor een kind kunnen zorgen.

Lotte37 schreef op 02-08-2023 om 13:12:

Ik maak me inderdaad zorgen om het feit dat ze enig kind is en buiten haar ouders echt geen andere familie meer heeft. Daarnaast vind ik ook de identiteitsvragen waar het kind mee gaat worstelen als het ouder/volwassen wordt wel iets om mee rekening te houden. Het kind heeft daar tenslotte niet om gevraagd. Ik steun haar beslissing wel, het is uiteraard haar eigen keuze, maar ik weet niet goed of ik hetzelfde zou doen in haar situatie.

Ik heb ook geen familie, beide ouders en zussen overleden. Ik heb hier ook niet om gevraagd maar wel alleenstaand met kinderen.... en nu?

Ik ben faliekant tegen anoniem donorschap. Dus zaad uit denemarken Dat is het enige waar ik echt een mening over heb (of anoniem eicel donor uit spanje bv).  Het is gewoon tegen rechten van een kind in

verder is het ongelooflijk zwaar maar het kan natuurlijk. Als zij dat ziet zitten moet ze doen wat ze wil. 

Nou over BAM worden kun je van alles vinden. Er lijken me daarin nog wel belangrijkere voorwaarden of bezwaren dan of de moeder wel/geen broers en/of zussen heeft. 

Ik snap niet zo goed waarom jij er wat van moet vinden? Ben jij van de BAM-ballotagecommissie?
Anonieme donor vind ik niet kunnen, inderdaad tegenover het kind misdadig. Verder heeft naar mijn idee (bijna) iedereen het recht om een kinderwens uit te laten komen. Of het altijd verstandig is, vast niet. Maar de toekomst is voor iedereen koffiedik kijken, er kan van alles gebeuren in het leven.
Maar vooral vraag ik me dus af waarom jij er een topic op een forum over opent.

Is ze al bezig met het traject? Een vriendin van mij heeft dit ook overwogen. Aan het begin van het traject krijg je uitgebreide gesprekken over je leven, wat voor jou belangrijk is, hoe een kind daar in past, etc.
Voor mijn vriendin waren die gesprekken reden om het niet te doen. Als jouw vriendin deze gesprekken voert en tot de conclusie komt dat dit prima in haar leven past... dan is dat toch goed?

Ik heb persoonlijk al rond mijn 21e besloten dat ik nooit in mijn eentje een kind op de wereld wilde zetten omdat ik dat te kwetsbaar vind. In die zin, stel dat mij iets overkomt, dan heeft mijn kind niemand meer. Ouders hebben niet het eeuwige leven en zijn de kleine kinderen fase ontgroeid, zijn fysiek en qua mobiliteit niet meer tot alles in staat soms. 
Als je dit wel doet, moet je in ieder geval heel goed regelen op wie je kunt bouwen. Dat kan een familielid zijn, maar ook een goede vriend of vriendin. 

Ik gun het iedereen om een kind te mogen krijgen, maar een fundamenteel recht is het niet. Dat kan ook niet, want dat zou betekenen dat je er op een of andere manier aanspraak op kunt maken en dat een ander het dan voor jou moet gaan regelen.

Ik vind het niet aan jou om hier een oordeel over te hebben. Het is aan haar. Ik ken wel iemand die enig kind is en van een donor alleenstaande moeder is geworden. Zij is er heel gelukkig mee. En het kind krijgt gewoon op de leeftijd dat het daar recht op heeft te horen wie de vader is als het dat wil.

Er zijn zoveel alleenstaanden met kinderen. Dat jouw vriendin enig kind is, tja, waarom zou zij alleen moeten blijven als dat niet hoeft? Misschien heeft ze wel ooms, tantes, neven, nichten, en de grootouders zijn toch nog niet overleden? Ze kan ook altijd nog later een partner tegen het lijf lopen. Je weet toch niet hoe het leven loopt. In elk geval heeft het kind een moeder die daar bewust voor heeft gekozen en wordt het niet geboren door een ongelukje of in een slecht huwelijk.

Waarom zou steun en liefde altijd van familie moeten komen? Misschien heeft deze vrouw wel een heel goede vriendin die er voor haar en haar kind wil zijn. Dat zou toch mooi zijn? 

Als je een kind opvoed is het fijn om een sociaal netwerk in de buurt te hebben. Ouders kunnen dat netwerk vormen maar vrienden/buren net zo goed. Met een partner is het makkelijker omdat je iets minder snel op het netwerk hoeft terug te vallen maar ook dan zijn er situaties waar het fijn is. 
Denk aan:
- beide moeten werken maar kinderopvang dicht. 
- vertraging met de trein en daardoor te laat op school voor het ophalen. 

Wat betreft de identiteit van het kind: de afgelopen eeuwen is er veel bekend geworden over het emotionele welzijn donorkinderen/adoptie kinderen. Als het zover is denk ik dat je vriendin genoeg te lezen heeft en een weg kan vinden die bij haarzelf en haar kind past. (Eigenlijk net zoals ieder andere opvoedkundige uitdaging).