Beatrijs en kinderen + groente
Beste Beatrijs, Er zijn nu twee ouderstellen in onze vriendenkring die volhouden dat hun jonge kinderen (tussen de drie en zeven) ’slechte eters’ zijn of ’gewoon geen groente eten’. Dat valt vooral op tijdens uitjes en feestjes.
Dan plukt één moeder de toch al schamele groenten van de pizza omdat haar zoontje hem anders niet zou eten. Voor een meisje dat niets wilde van wat er op tafel stond, werd om een boterham gevraagd. Ik vind de toegeeflijkheid van die ouders een slecht voorbeeld voor hun eigen kinderen, maar ook voor de andere aanwezige kinderen, die wel gewoon hun maaltijd moeten eten. Ben ik hier ouderwets in of is dit relaxte opvoeden juist goed voor kinderen?
Kinderen hoeven geen groente
Beste Kinderen hoeven geen groente,
De manier van opvoeden die u beschrijft, is helemaal niet ’relaxed’. Integendeel, het is een zeer gespannen, extreem kindgerichte opvoedingswijze. En dan bedoel ik niet kindgericht in de betekenis van ’oog hebben voor het wezen van het kind’, maar ’angstvallig meedeinen met de miniemste, volstrekt irrelevante gril van het kind’. Het is de taak van ouders om de langetermijnbelangen van het kind in de gaten te houden. Op het gebied van eten bestaat dat belang eruit dat het kind gevarieerd voedsel leert eten (groente hoort daar natuurlijk bij, al was het maar uit gezondheidsoverwegingen) en dat kieskeurigheid wordt ontmoedigd. Een niet-kieskeurig kind zal later makkelijk bij vriendjes kunnen blijven eten, omdat hij/zij niet moeilijk gaat zitten doen over wat hij geserveerd krijgt en daardoor op een negatieve manier de aandacht op zichzelf richt. De ouders in uw vriendenkring gaan rechtstreeks tegen het belang van hun eigen kind in. Zij geven toe aan eigenaardigheden die in de loop der jaren alleen maar erger worden doordat ze geen tegengas krijgen. Elk kind kan leren om groente te eten. Dat is geen kwestie van dwangvoeding of straffen, maar van onverstoorbaar doorgaan met groente aanbieden en laten proeven, net zo lang tot het eraan gewend is (daar gaan vaak jaren overheen). Het is onverstandig om kinderen alleen maar te geven wat ze lekker vinden onder het motto ’ze moeten toch iets eten’. Kinderen krijgen door de dag heen meer dan genoeg calorieën binnen, en als ze niet willen eten wat de pot schaft, dan eten ze maar niets. Maak u geen zorgen over de slechte invloed van bangelijke ouders op uw eigen kinderen. Bij gezellige etentjes met vrienden hoeft u niet op het vinkentouw te zitten. Misschien nemen uw kinderen hun kans waar om minder favoriete gerechten te omzeilen. Dat kan geen kwaad, het is een feestje en thuis geldt toch weer uw eigen regime. Grijp de gelegenheid aan om na afloop van de bijeenkomst, als u met uw gezin weer terug naar huis keert, met uw kinderen de gang van zaken te bespreken. Waarschijnlijk vinden uw kinderen het ook een beetje vreemd dat die ouders zich zo in bochten wringen om hun verwende kinderen hun zin te geven. En zo komt u tot de fijne conclusie met elkaar dat het er bij u thuis toch een stuk beter aan toegaat.
Ach, de discussie is hier al zo vaak gevoerd. En hoewel Beatrijs nul authoriteit heeft wat betreft opvoeden, noch wat betreft voedingsleer ben ik het "in de geest" met haar eens. Maar nog belangrijker lijkt me is het om je niet met andere ouders en hun "stijl" te bemoeien als je er zelf geen last van hebt.
Izar,
Ik vind mezelf helemaal niet streng!
Niemand hoeft hier verplicht een bord eten leeg te eten van iets wat ie niet lust. Enige wat ik roep is dat ik bij veelvuldige weigering van gezond/voedzaam eten de toevoer van de loze extra calorieen even op 0 zet.
Ik vraag alleen wel om altijd op zijn minst 1 hap te proeven van iets wat je niet kent, en om van de dingen die je niet lust zo eens in het kwartaal weer eens uit te proberen of het nu misschien iets lekkerder is.
En dan zet ik nota bene ook nog gewoon worteltjes op tafel voor de kinderen als we asperges eten!
Ik zie niet in wat daar streng aan is....
Oh ja (izar)
of bedoelde je dat appelsap-verhaal van neefje? (qua streng?)
Als je min of meer laat gebeuren/goedkeurt dat een kind van 10 zijn favoriete drankje weigert aan te raken omdat het iets minder doorzichtig oogt dan gebruikelijk, dan kweek je in mijn mening als ouder inderdaad kinderen die onnodig pielig zijn met eten en drinken.
Pelle
Alleen de jongste is erg moeilijk. Die gooit zichzelf totaal op slot als ze het niet wil eten.
Een dreigement als 'dan ga je zonder eten naar bed', betekent simpel dat ze van tafel rent en alvast in haar bed gaat liggen.
Ik heb al snel besloten dat ik geen zin heb om net zulke drama's te laten ontstaan als vroeger thuis, waar mijn moeder de strijd keihard aanbond met mijn broer. Dwangvoederen, 3 dagen lang hetzelfde voorzetten: ik heb ze niet verzonnen ;-(
Ik heb wel gezien dat het totaal niets opleverde, behalve een zeer slechte sfeer aan tafel.
De oudste is een prima eter. Wil graag experimenten aangaan. Bestelt in restaurants bij voorkeur datgene dat hij nog nooit gegeten heeft.
Vanwaar de vraag?
Tihama
Laten gebeuren
Hier dus een ouder die het 'laat gebeuren' dat kind (jongste, 3) geen dingen eet/ proeft/ ruikt/ aanraakt/ drinkt die hij niet kent. Zéker bij anderen vind ik dat onnodig, het levert veel stress op en (bij anderen) eten en drinken mag leuk zijn. Thuis proeven we wel, maar dan heel voorzichtig en we doen zeker een maand over iets nieuws. Dwingen zou absoluut niet helpen. Hij zou het heel verdrietig vinden, maar beslist liever eerder naar bed gaan dan een hap onbekend eten nemen. En geloof me, ik heb ruim ervaring met kinderen en eten, sommige kinderen zijn wat dat betreft gewoon een beetje anders (ik ben toch geneigd om als bewijs dat ik best goed kan eetopvoeden hier nog een verhaal te houden over onze andere kinderen die alles eten, óók asperges en sla en alles wat jullie opnoemen, maar ik doe het niet 
)
Izar
Ik vind het toch wel plezierig als mijn kinderen aan verschillende smaken wennen. Als je overal ketchup of appelmoes opgooit dan wen je nooit aan andere smaken.Dat is voor mij een opvoedkundig argument. Bovendien ben ik wel zo egoïstisch dat ik het zonde vind van de moeite die ik het koken heb gestoken.
Daarnaast kan je natuurlijk best je hele leven alles met ketchup eten à la Archie Bunker maar sociaal gezien is dat niet acceptabel en je mag toch wel een minimale moeite doen om je aan de gewoontes van de maatschappij aan te passen.
Dat betekent natuurlijk niet dat er nooit ergens appelmoes op mag. Als er bijvoorbeeld een groente is die ze niet zo lekker vinden maar met wat appelmoes er op wel zouden willen eten dan mag dat wel een keer. Maar als uitzondering. Niet standaard overal appelmoes/ketchup/mayonaise op. Bij sommige gerechten past het en dan kan het wel. Een keer als uitzondering mag ook (zo vind een van mijn kinderen spaghetti met ketchup lekker, ik gruw ervan maar voor een keer mag het wel zolang kind ook maar leert spaghetti met andere dingen te eten).
Maylise
Gosh, ik ben wel van de etappes vandaag....
eeehm. Izar, neefje heeft gewoon ranja gekregen hoor.
Enne, de tactieken die ik hierboven beschreef gelden alleen voor mijn eigen koters, in mijn eigen huis, als we geen bezoek hebben.
Bezoekende kinderen probeer ik normaal gesproken aardig tegemoet te komen qua eetwensen (met uitzonderingen. Zoals een klasgenootje van middelste, jaar of 6 oud toen, die alleen cola of fristi lustte bij de lunch. Fristi had ik niet in huis, de karnemelk met een scheutje ranja werd als alternatief niet goedgekeurd, en naar de cola, die ik wel had kon ie wat mij betreft fluiten. Er zijn grenzen....)
Jamaarjamaar yta....
'Hier dus een ouder die het \'laat gebeuren\' dat kind (jongste, 3) geen dingen eet/ proeft/ ruikt/ aanraakt/ drinkt die hij niet kent. Zéker bij anderen vind ik dat onnodig, het levert veel stress op en (bij anderen) eten en drinken mag leuk zijn. Thuis proeven we wel, maar dan heel voorzichtig en we doen zeker een maand over iets nieuws'
Wat jij beschrijft is geen gemiddeld kind.
Ik praat hier over een grote jongen van 10!!!!! Ik ken zijn vader (mijn broer) al mijn hele leven, en zijn moeder (mijn schoonzus) al 20 jaar. Neef zelf ken ik vanaf baby. Geloof me nou maar dat dit gewoon een gevalletje is van mede door de ouders aangekweekte 'wat-de-boer-niet-kent-dat-eet-ie-niet-neigingen'.
Jammer, niet nodig, en af en toe behoorlijk onhandig in het dagelijks leven.
Ingrid
En (yta)
het was niks wat hij niet kende!!!
Het was appelsap!!!
Zijn favoriete drankje!
(als ik hem nou kokosmelk had aangeboden, of ginger ale, of iets ander obscuurs...okee, ander verhaal)
Het komt goed
Mijn kinderen lijken gruwelijk verpest qua eten omdat ik er ook nooit 'een strijd' van wil maken. Vorige week waren we met mijn zus en haar dochter op vakantie en we hadden allebei een 'kookdag' (niet mijn idee, maar goed...). Mijn zus verraste ons met gekookte aardappels, sperziebonen uit blik en vissticks. Ik heb zelf nog even snel een potje aromat gekocht, want zout en peper hadden we niet mee. Tot mijn grote verbazing en blijdschap heeft mijn oudste twee keer opgeschept! Twee jaar geleden at ze nog helemaal niets wat op groente leek, en nu at ze zomaar iets wat ik niet bijster lekker vond. Jongste at alleen haar vissticks en 1 sperzieboon. Ach ja, die is ook pas 4. Mijn vertrouwen groeit dat het ook met haar helemaal goed komt 
Ketchup
Ooit iemand gesproken (volwassen dus, maar nog bij zijn ouders wonend) die verkondigde niks (maar dan ook echt letterlijk niks) te eten als er geen ketchup op zit.
Zo iemand komt bij mij dus niet aan tafel. Ik kook heerlijk, en mensen mogen van mij best iets niet lusten of liever wat anders eten, maar ik ga mijn kunst niet verspillen aan iemand die er ongeproefd meteen een plens ketchup overheen gooit.
Dat is aangeleerd gedrag. Het gaat er bij mij niet in dat zo iemand niet een beetje normaler zou kunnen leren eten.
Dat soort gedrag, evenals dat van de kipschrapende schoonvader en de delicatessenvrezende Bert, wordt gefaciliteerd door ouders en partners.
In dat licht snap ik best dat het mensen een beetje irriteert als ouders schijnbaar erg toegeeflijk met kinderen omgaan.
Een feestje is niet zo het moment om erg opvoedkundig te gaan zitten doen. Aan de andere kant: hoe vaak is het wel niet feest in een kinderleven? Als je alle sociale gebeurtenissen, eten bij anderen, verjaardagen, schoolontbijten, etc optelt, komen sommige kinderen op heel wat dagen dat er niet opgevoed hoeft te worden .
Verkeerde ketchup
ook voor ketchup zijn mensen hier aan het verkeerde adres. Ik serveer het met liefde. Maar het is natuurlijk al verdacht als het geserveerd wordt in een bakje met een lepel.
En dochterlief vindt het verdacht als het uit een fles komt... Dat is geen ketchup volgens haar.
Nee, tuurlijk niet, die is mijn eigen gemaakte gewend. (recept van Jamie Oliver)
Socialisatie
Inderdaad zijn er altijd wel een paar afschrikverhalen te vertellen over kennelijk spectaculair ongesocialiseerde volwassenen op dit gebied. Juist uit hoe schokkend wij dat soort 'alleenmetketchup' verhalen vinden, blijkt volgens mij maar, hoe weinig het voorkomt. Volgens mij gaan bijna alle kinderen wel hun best doen om niet-lekkere dingen te lusten als ze groter worden omdat je anders buiten de groep valt. En nergens te gast kunt zijn zonder met een lege maag weer naar huis te moeten. Ook ik heb zo bijvoorbeeld alcohol en koffie leren drinken en brood met boter. En wie vindt zijn eerste sigaret lekker...
Kortom ik wil niet zeggen dat alles perse gefaciliteerd moet worden maar ik zou er niet van uitgaan dat 1+1 twee is, volgens mij worden de meeste kinderen heel normale eters ook als hun ouders wel de stukjes van de pizza pulken. Peer-socialisatie is veel belangrijker.
Hahaha (ketchup)
Natuurlijk leer je met ketchup op al je eten allerlei smaken proeven. Zeker als je het kind niet meer dan een bepaalde hoeveelheid ketchup per dag toestaat, dan is niet alles bedolven. En dankzij dat drupje ketchup is zoon 
hier bereid om allerlei nieuwe smaken een keer te proberen. Leve de ketchup! Overigens vergeet hij tegenwoordig regelmatig om ketchup op zijn bord te gooien, dus dat komt helemaal goed. Overal appelmoes overheen smijten heeft ie ook uit zichzelf afgeleerd. Het kon mij trouwens geen fluit schelen, ik was indertijd al blij als hij iets at.
Izar
Als je kinderen hier zouden komen eten hoeven ze zich geen zorgen te maken. Ik ben alleen zo tegen mijn eigen kinderen. Kinderen die te gast zijn mogen overal ketchup en appelmoes over doen en als ze het niet lekker vinden maak ik een alternatief voor ze. En ze mogen cola/sap/fristi of wat ze maar willen bij het eten drinken.
Kinderen die op bezoek zijn is echt een ander verhaal dan mijn eigen kinderen. Tegen mijn eigen kinderen kan ik streng doen maar tegen andere kinderen doe ik dat niet.
Ik vind sowieso dat je naar gasten toe rekening moet houden met wat ze wel of niet eten. Dus als ik hindoeïstische vrienden op bezoek krijg maak ik geen rundvlees, voor mijn enkel halal etende schoonzus ga ik langs de islamitische slager terwijl ik daar normaal nooit kom, vegetarische vrienden krijgen geen vlees en vis hatende vrienden krijgen vlees.
Voor kinderen van vrienden ligt het vaak lastiger omdat ik hun voorkeuren vaak niet ken. Maar als ze het eten wat ik heb gemaakt niet lekker vinden dan heb ik meestal wel een alternatief in huis al is het maar iets simpels als Mac and Cheese of een hamburger of zo.
Maylise
Wat ik wel erg vind...........
Wat ik wél erg vindt en zeker van mijn eigen kinderen en andere kinderen ook wel hoewel veel minder...
Is als kinderen weigeren te proeven......
1 schepje/hapje maar, dat moet toch kunnen? Mijn eigen kinderen doen dat dan ook braaf, dat heb dan ik tenminste voor elkaar gekregen, zelfs rare dingen, zo hebben ze al menig(zeker voor kinderen) 'vreemd' voedsel voorgezet gekregen in het buitenland (hersens, kikkers, tong, brandnetels, slakken etc.) en altijd ondanks hun weerstand in eerste instantie (ach, zielig...!) proberen ze toch een beetje.
Als het zulke excessen zijn zou ik het van andermans kind misschien nog wel begrijpen, maar als zo'n kind dat in een sociale situatie aan tafel zit vrij 'gewone' dingen zou weigeren te proeven (b.v. groentekwakjes, hahaha) dan zou ik dat helemaal niks vinden. Niet dat ik er iets van zeg, maar ik houd het wel in m'n hoofd...zo van de volgende keer slaan we de familie van pietje maar over want die kan niet fatsoenlijk mee doen. Die wil niet eens proéven.....
Heb de bewijzen dat mijn kinderen áltijd proeven van gisteren in m'n buik. We waren bij een voorstelling, alwaar we allerlei excotische/excluxieve hapjes kregen aangeboden, jongste nam alles aan (en ach, zo'n schattig klein meisje krijgt extra veel) nam braaf 1 hap, afgekeurd en richting mama (die de rest mocht opeten), goedgekeurd in d'r eigen buik. Ik zat propvol want ik kreeg her en der zelf ook nog wat...
groeten albana
Proeven
Hier hebben we de regel, je hoeft niet alles lekker te vinden, maar je moet wel alles proeven.
Het resultaat van die regel is dat ze eigenlijk wel alles lusten maar niet alles even lekker vinden. Dus eigenlijk eten ze wel alles.
En van die paar dingen die ze echt niet lusten (die dingen heeft elk mens wel) hebben we besloten dat ze die gewoon echt niet hoeven te eten van mij. Zo lust mijn dochter echt geen lof, geen probleem want verder gaat elke groente er zonder problemen in. Eet ze ergens waar op dat moment lof op het menu staat dan vraagt ze of de lof mag ruilen voor een stuk fruit of een ander gezond alternatief dat op dat moment voor handen is. Ze legt dan uit dat lof de enige groente is die ze echt niet lust, dat geeft eigenlijk nooit problemen.
Verder probeer ik thuis zo veel mogelijk om voor iedereen iets op tafel te zetten dat als lekker beschouwd word. Dus is mijn zoon niet dol op doppertjes dan zorg ik dat er kipfillet op het menu staat, die kipfillet is geen favoriet van mijn dochter maar die kan je begraven onder doppertjes. Ze lusten het alle 2 maar hun voorkeuren liggen ergens anders. Ik denk wel dat dat alleen mogelijk is omdat ze eigenlijk alles wel lusten en we weinig tot nooit te maken hebben met tafeldrama's.
Ik vind dat eten niet alleen lekker moet zijn maar ook "gezellig". Samen eten is een sociaal gebeuren, je gedraagd je sociaal. Vind je het een keer minder smakelijk dan eet je maar wat minder maar je blijft er wel gezellig onder, je blijft dus lief zitten en doet "sociaal", en zolang het gezellig blijft aan tafel eten ze dan ongemerkt meer dan ze zelf van plan waren. Is ook meteen duidelijk als je niet thuis eet, dan word sociaal gedrag ook op prijs gesteld.
Ik merk wel dat het eten van een ander kan tegenvallen. Ze zijn verzot op stamppot, maar meestal vinden ze de stamppot van een ander lang niet zo lekker als ze hem gewend zijn. Dan krijg ik een discreet toe gefluisterd, mam, ik vind deze eigenlijk niet zo lekker en dan fluister ik terug, geeft niks, dan eet je wat minder en dan maken we hem binnen kort zelf nog een keer. Dat is meestal genoeg motivatie om toch door te eten. Maar ik vind het wel belangrijk dat ze leren dat het zelfde gerecht uit 10 verschillende keukens ook 10 keer anders kan smaken, soms beter dan je gewend bent en soms slechter.
Voorleven
Ik ben het met Beatrijs eens, je bewijst je kinderen geen dienst als je toestaat niets mogen lusten.
Reizen en sociale gelegenheden worden een ramp als ze eenmaal volwassen zijn en ze blijven volharden in hun eetgewoontes.
Volgens mij is het leren eten van een gangbare, gezonde maaltijd zonder morren en het durven proeven van nieuwe smaken iets van "jong geleerd, oud gedaan". Ik geloof niet dat dit kinderen vanzelf komt aanwaaien. Dit moet je voorleven.
Als tiener heb ik veel vrijwilligerswerk in het buitenland gedaan, maar er waren altijd een paar afhakers die na een paar dagen naar huis gingen omdat er geen patat en pizza te eten was en honger kregen.
Jammer toch, zo'n leuke buitenlandervaring mis te lopen omdat je niets lust en durft te proeven? Vaak was er de gelegenheid om zelf te koken en boodschappen te doen maar een opvallend kenmerk van deze jongeren was dat ze nog nooit een gasfornuis van dichtbij hadden gezien en doperwten van sperziebonen konden onderscheiden slechts bij gratie omdat dit op het etiket van het blik stond.
Ik dwing mijn kinderen niet om een bord eten met een sterke smaak leeg te eten. Als ze het geproefd hebben maar het eten tegenstaat dan geef ik iets anders.
Ik lust zelf ook niet alles, ik gruwel van een sterke paddenstoelensmaak en orgaanvlees. Mijn kinderen mogen hun eigen smaak ontwikkelen. Misschien houden ze wel van kippenlever maar ik niet.
Hahaha emma b
Haha Emma B, dus ik kan niet koken volgens jou? Hoe kun jij in vredesnaam het verband leggen tussen mijn kookkunsten en het gebruik van ketchup/appelmoes door mijn zoontje? Kinderen zijn (over het algemeen) een stuk kritischer met eten, zo simpel is het. Hoe elke individuele ouder het aanpakt om zijn kinderen van alles te leren eten, hangt van de ouder én van het kind af. Jouw manier is dus beslist niet beter of slechter dan mijn ketchupmanier.
Haggis, ik heb het idee dat jij enkele voorbeelden van lastige pubers die alleen maar pizza lustten doortrekt naar het algemene. Dat heeft niets te maken met het weghalen van een paar groene stukjes op een pizza als je ergens op bezoek bent. Juist fijn dat die kinderen uit het verhaal van Beatrijs het daarna wél lustten. En jammer dat de gastheer/vrouw daar een punt van maakt. Die gastheer/vrouw heeft zelf een probleem, de bezoekers niet.
Pelle,
mijn kinderen drinken bij de lunch melk, karnemelk (soms voor de verwennerij met een scheutje ranja erin) of een cup-a-soup achtig drinkbouillonnetje. Water mag ook natuurlijk, maar dat is hier meer iets voor bij het avondeten.
En inderdaad, ik kom mijn etende bezoek ver tegemoet, maar cola serveren bij de boterham aan een 6 jarige...no way!
Ingrid
Cobi,
Caffeine? dat mag hoor!! No problem. Als je nou om de jonge jenever vroeg, hmm. ander verhaal...
Ik durfde het trouwens bijna niet zeggen, maar deep down vind ik overmatig pielig eetgedrag inderdaad gruwelijk verwend.
Wees blij dat je ergens geboren bent waar het normaal is dat je elke dag gezond, gevarieerd en vers eten krijgt voorgezet!! Ik vermijd al te opdringerig gepraat tegen de kinderen over 'de arme kindertjes in Afrika', maar ik zorg wel dat ze tussen neus en lippen door snappen dat ze het best goed hebben, hier in Nederland (en niet allen qua eten).
Ingrid
Trouwens, dat cola-jongetje....
was echt een geval apart. Later uit nieuwsgierigheid nog eens met zijn moeder gecheckt (die had mij nl wel verteld dat pietje een lastige eter was). Hij kreeg thuis idd cola of fristi, en anders niet.
Laat ik het aan Yta over om van een afstandje te bepalen of dit een gevalletje is van overmatig toegeeflijke ouders, danwel een kind inherente eetproblemen.
Ingrid
Tja emma
Om nog eens door te zemelen: hoe moet ik deze uitspraak van jou dán uitleggen? "Zo voel ik het ook wel. Van kinderen is het tot daar aan toe, maar dit soort trucs gebruik je alleen als het eten echt niet te eten is en je moet het toch opeten. Dan staat het ook meestal standaard op de tafel. Ik kook goed, die kunstgrepen zijn niet nodig en ketchup en mayonaise gaan hier alleen over de patat."
Ik kom dan maar niet met mijn zoon bij jullie eten, want dan mag hij geen ketchup.
Psies cobi
Als er op voorhand beslist ketchup overheen moet, dan krijgt diegene van mij wel frieten of wat andere simpele kost.
Bewaar ik de artisjokken, inktvisjes, biologische lamskoteletjes van tig euro per stuk en rauwmelkse kaas wel voor degenen die dat zonder ketchup durven te eten.
Goed
Goed, dan eten we die heerlijke paella wel met een schermpje om ons bord heen! Wanneer zal ik komen met mijn zoon? Jongste zoon van 2 neem ik ook mee, die lust alleen maar brood (zonder ketchup en appelmoes, dat wel).
Prima idee trouwens, die paella kan ik vanavond wel klaarmaken. Ik heb nog een lading zeefruit in het vriesvak.
Cola bij de lunch
Mijn kinderen zitten op een school met continu rooster dus er eten hier 's middags zelden kinderen mee eigenlijk. Alleen soms op de zaterdagmiddag komt het wel eens voor dat een kameraadje van de jongste kinderen hier mee eet. Ik laat dan meestal het bezoekende kind kiezen wat ze willen drinken. De meeste kinderen vragen om sap/water/yoki drink/limonade. Soms vraagt er een kind om cola. Als ik het in huis heb (en dat is meestal wel zo) dan mag er best cola bij de lunch gedronken worden. Geen liters maar één glaasje cola lijkt me prima. Vinden de meeste kinderen trouwens wel leuk dus ik denk dat veel het niet van huis gewend zijn behalve een paar vriendjes van zoon die uit gezinnen komen waar meestal ontbeten wordt met chips en frisdrank.
Mijn eigen kinderen mogen dan ook kiezen. Normaal krijgen ze trouwens water bij het eten maar als er vriendjes zijn die wat anders drinken mogen ze ook wat anders.
Het is natuurlijk wel zo dat het alleen om het weekend gaat. Ik kan me voorstellen dat als ik elke dag kinderen te eten zou hebben 's middags (dus ook doordeweeks) dat ik dan misschien iets meer regels zou hebben op drink gebied.
Ingridt's bezoekjongetje:
Ik gok op reële problemen, en ouders die getracht hebben dat op te lossen door de verkeerde dingen aan te bieden. Vol goede bedoelingen de verkeerde weg genomen, zeg maar.
Ik verbaas me over van alles, ik geloof dat ik alleen Maylise's postings snap, die herken ik. Melk? Bij het eten? Dat doen we hier niet ('t is niet alleen niet erg lekker maar ook niet erg gezond) Dus verplicht stellen is al helemaal ver van m'n bed. En kinderen van een ander bij de lunch iets te drinken weigeren wat je wel in huis hebt zou ik ook niet doen. Cola heb ik meestal niet in huis, maar een beker sap of limonade (of thee) vind ik prima bij de lunch. En het ontbijt, en het diner.
Misschien ben ik ubertoegeeflijk (ik betwijfel het maar ik maak me er niet zo druk om allemaal. Dingen die ik echt niet zie zitten haal ik niet in huis, en voor de rest mag iedereen zelf weten of hij/zij wel of niet eet van wat er wordt aangeboden. Leenkinderen mogen best om dingen vragen, raak ik ook niet van in de stress. Ik vind het ook leuk om dingen te koken die mensen lekker vinden als ze komen eten, dus daar vraag ik altijd even naar. Alle soorten diëten, voedingsvoorkeuren- en afkeuren ga ik in mee bij volwassen vrienden (het is echt niet aan mij om ze op te voeden), maar ook bij aanwaaiende kinderen. Hun ouders mogen ze lekker zelf opvoeden
Pelle
Wat gebeurt er als je een incidenteel langskomend kind een glas cola geeft bij de boterham? Niks toch? Kind blij, gezellig, opvoeden doen ze thuis maar. Wat bezwaart jou hier nou zo in?
Yta,
Ik vind de combinatie van een ongeveer kleuter, en cola nogal obscuur. Ik denk dat ik puur uit perplexiteit (??)is dat een woord??) nee heb gezegd. Misschien zelfs wel met in mijn achterhoofd de vage gedachte caffeinehoudende drankjes aan zo'n jong kind voeren eigenlijk gewoon not done is of zo. Als ie nou om Red Bull had gevraagd? Of Shandy?
Overigens (ik moet er opeens aan denken) ken ik ook een moeder wier kinderen doordeweeks nooit zoet op hun brood mogen. Als 1 van mijn koters daar lunchte dan mochten die onbeperkt hagelslag en duo penotti eten, terwijl haar eigen kroost alleen maar kaas of worst mocht. Moet eerlijk zeggen dat ik die benadering ook wat mallotig vond. (die kinderen lunchten trouwens erg graag bij ons als het enigszins te regelen was en aten dan 6 boterhammen met alle soorten zoet beleg die ik in huis had). Geen idee wat dit er mee te meken heeft trouwens, maar goed, ik vond het altijd wel grappig.
Pelle
Pelle: "Ik hoef geen discussies over de gezondheid van melk bij het eten overigens."
Ik stelde je dan ook een heel andere vraag. Maar nu je het zo stellig zegt: Ik hoef geen melk. En mijn kinderen ook niet. Voor mij zou cola bijvoorbeeld een veel betere keus zijn dan melk.
"waar ben ik in de opvoeding als ik een vriendje ineens cola zou geven.."
Ja, waar ben je dan? Kunnen je kinderen jou dan nooit meer serieus nemen ofzo? Is dat niet gewoon de uitzondering die de regel bevestigt? Zouden je kinderen het niet vreselijk leuk vinden en het als goede herinnering later nog eens aanhalen?
"Ja sorry hoor... er is niemand die mij kan vertellen dat dat in het kind zit.."
Wie doet dan dan? Stropop 
!
Lig echt slap van het lachen hier
Ik heb vanmiddag twee uur in de keuken gestaan om jambalaya te maken omdat mijn zwager mee zou eten (hij is op bezoek uit Marokko). Man en zwager komen thuis, schuiven aan en bewonderen mijn kunstwerk (- had zo'n grote Marokkaanse schaal gebruikt om het op te dienen, gamba's erop). Zwager staat op, loopt naar de koelkast, rommelt er wat in rond, gaat weer zitten en bedekt de jambalaya op zijn bord met... een laag slasaus. I kid you not. Slasaus.
Ik kan me het meest vinden in de postings van Yta, Maylise en Izar. Onze dochter van 2,5 eet nu, na een jaar vrijwel geen avondeten te hebben genuttigd, vijf groentes. Nog geen rijst of pasta en vrijwel geen vlees. Ik ben oprecht blij met de vooruitgang en zie wel waar het schip strandt. Ik heb zelf heel, heel veel dingen pas leren eten na mijn (pakweg) zestiende.
Heel leuk en interessant draadje, dit. Mijn man heeft liever niet dat onze dochter varkensvlees eet (om geloofsredenen). Ik heb hier geen moeite mee. Helaas heb ik al diverse malen meegemaakt, met name op verjaardagen en feestjes, dat er mensen zijn die dit heel vreemd vinden en menen zich ermee te moeten bemoeien. En dat vind ik dan weer vreemd.
Gasten (jong, oud en alles er tussenin) mogen bij ons alles eten wat er in huis is en vragen staat vrij. Mi casa, tu casa. En ik vind net als Maylise gezeur aan tafel afgrijselijk. Als dochter een keer erg zeurt, mag ze gaan spelen. Ik kan de hele dag uitkijken naar het avondeten, het is echt een hoogtepunt van de dag. Daar wil ik geen kindergejengel bij aanhoren.
Oooo leuk dit, ga door allemaal, het is echt boeiend om te lezen hoe het er bij anderen aan toe gaat en waarom.
Groetjes
Massi
