Beatrijs en kinderen + groente

Koken wat je lekker vind / pandia

Waarom volwassenen wél mogen vinden dat iets een rare combi is?

Ik heb nooit gezegd dat kinderen dat niet mogen, alleen werd bij het aangedragen menu gezegd dat het niet kindvriendelijk was, en ik geef aan dat ik het ook niet volwassene vriendelijk vind.

En nee, als ik weet dat van de 8 gasten er 8 niet van zeedieren houden en ik wel zal ik dat niet serveren. Maar....als van mijn 8 gasten er 8 wel dol zijn op zeedieren, en ik niet zal ik het toch echt niet maken. Dat bedoel ik met 'ik serveer wat ik lekker vind'.

En dus haal ik voor (kinder)bezoek ook niet speciaal yokidrink en snoep in huis (om een dwarsstraat te noemen). Er is nl niemand in het gezin die dat lust. En ik pas er voor om van alles en nogwat weg te moeten gooien. Er is sap en limo en melk en water, en een koekje of rozijnen oid. Net zoals ik voor oma die thuis sherry drinkt ook geen fles sherry in huis haal, om 'm na 1 glas weer door de gootsteen te spoelen.

Bastet, albana,

Die bloemkool met een dipsausje, was dat bedoeld als gruwelijke anekdote? Mijn kinderen vinden dat namelijk heerlijk! Ik ook. De textuur van die bloemkool, het gekraak in je mond, en dan nog een sausje er over heen. Mmmm! Daar mag je me werkelijk voor wakker maken 's nachts. Evenals andijvie gekookt in bouillon. En toen ik zwanger was, droomde ik van spinazie. (echt waar!) En Albana, heb je ooit een potje sperziebonen gegeten, koud. Met wat olijfolie, feta en versgemalen peper.
En oh, verse tuinboontjes. Met bonenkruid. Rucola, dat vreet ik tijdens het eten koken op. Groenteverslaving, bestaat daar al groepstherapie voor?

Nee tuurlijk niet

Je snapt toch ook wel dat ik niet expres iets ga maken voor een pedagogisch leermoment, hier hoort een smiley. Het komt bij ons wel voor dat we dingen eten die de kinderen niet super vinden. Nou, jammer dan voor die enkele keer. En dus nog een keer... dat is dan helaas niet hun dag. Dan moeten ze zich neerleggen bij wat wij op tafel zetten.

Ja hoor albana,

Mij mag je niet wakker maken voor pizza of vlees of kaas (nou ja, vooruit, een enkele soort).

Maar gekookte artisjokken? Ja, dát is bij uitstek waar je me wakker voor mag maken. Idem dito voor geroosterde paprika's.

En de anekdote van die rauwe bloemkool met dip snap ik ook niet. Ik vond dat heerlijk als kind.

Ik snap überhaupt niet wat er hier voor kindvriendelijk doorgaat. Tomaatjes zijn kennelijk wel kindvriendelijk, maar bloemkool niet. Blokjes kaas en worst zijn wel kindvriendelijk, maar drumsticks en aardappelsalade niet. Ik begrijp er niks van.

Hanne,

Waarom zou je niet speciaal Yokidrink in huis halen voor gasten? Dat heet toch gastvrij? En voor oma zou ik zeker een fles sherry in huis halen. Je hebt van die miniflesjes, maar ook nog ietsje groter. Ik heb voor een oude tante die twee keer per jaar op visite komt speciaal een fles advocaat staan. Sterker nog, om haar een plezier te doen doe ik met haar mee.

Artisjokken! Die was ik nog vergeten. Goddelijk. Werkelijk. Daar is niets mee te vergelijken. In mijn vegetarische periode gingen we eens heel sjiek met collega's van mijn man uit eten. Als enige vegetariër kreeg ik een artisjok met een vurrukkuluk sausje voorgeschoteld. De kok kwam speciaal naar onze tafel om te vragen of de vegetariër het toch naar zijn zin had. En ik had tranen in mijn ogen van verrukking.
Geheel ot nog een vegetarische anekdote: we aten in een Luxemburgs restaurant, en de ober maakte zich zorgen. Hij had het idee dat dit restaurant mij als vegetariër te weinig te bieden had. Ik heb toen heerlijk gegeten, en kreeg na afloop als genoegdoening een driedubbele schotse whisky. Ik vraag me ineens af waarom ik eigenlijk weer vlees ben gaan eten.

Smaak en "twisten"

Miriam beweert dat ze haar kinderen met een probleem heeft opgezadeld door ze ales te leren eten, met als resultaat dat ze het risico lopen dat ze zich zullen overeten in deze welvaartsmaatschappij. Als je minder lust, dan eet je je minder makkelijk (te) vol. Ik vind dat een uitermate simplistische redenering. Ik denk dat moeilijke eters juist een groter risico lopen om (heel) slecht om te gaan met voeding. Ze zullen hun zuig/sabbel/kauw behoefte ook blijven houden, en dat zal zich dan vertalen in die voedingsmiddelen die "iedereen" lekker vindt: vet/zout/zoet = chips/nootjes/chocola, de "lege" calorieen.
En ik ben echt verbaasd als ik lees over de aversie die mensen hebben naar groenten. Ja, tot snot/verpapt gekookt, dat mag direct in de groenbak. Maar goed bereide groenten heeft smaak en textuur/structuur/vorm. Ik durf blind goed klaar gemaakte groentes te proeven, en ze zijn allemaal heel makkelijk te onderscheiden. Misschien is dat voor (zware) rokers wat moeilijker; hun papillen zijn nu eenmaal niet in topconditie.
Wat advies voor de bereiding: roerbak eens wat meer. (eventueel na kort te zijn voorgekookt voor bijvoorbeeld boontjes en spruitjes ed). Houd het knapperig en durf de groenten eens wat "rauwer" te bereiden. Ook spinazie laat zich prima roerbakken; super snel en heel lekker.
Persoonlijk vind ik mensen met een "smalle" voedselkeuze te vergelijken met mensen die bij muziek alleen van smartlappen houden. Het blijft ieders eigen keus, maar er is zoveel meer, en het leven kan dan op een simpele manier zoveel rijker worden.

Elitair?

Miriam: "Zoiets zal het ook bij mij zijn. Een soort culturele weerstand tegen smaakvervaging. Maar het is ondertussen alleen maar een vreselijk elitair standpunt dat he-le-maal nergens over gaat en voor niets anders 'goed' is dan voor ego's."
Je mist het punt. "breed" genieten is niet hetzelfde als je afzetten tegen "smal" genieten. Je wordt er niet "beter" van dan de ander, maar het is een strikt persoonlijke verrijking. En bovendien wordt je er in het algemeen een aangenamer persoon van als je waardering en respect kunt hebben voor de vele facetten en vormen waarin het leven genoten kan worden; er is ook tijd en plaats voor Andre Hazes.

Ja, hallo hanne!

Wat jij allemaal opnoemt dát vinden wij wél lekker hoor!!!
Bij jouw wil ik wel komen eten....
En die rauwe bloemkool ook, zeker met een sausje....
Maar ik bedoel gewoon groente in water met wat zout en dan koken en dan eventueel afmaken met 'iets' erover.
Zoals 'vroeger' dus....
Dát vindt dus niemand lekker hier.
En die koude sperciebonen lusten wij ook wel....
Maar niet alsnog koken a.u.b.
Zal ik alvast aanschuiven?
groeten albana

Smalle voedselkeus

Maar is niet élke dag gekookte groente met aardappels en vlees (wat heel veel mensen toch vaak wel doen in nederland) niet júist een 'smalle voedselkeuze' ??
Er is zoveel méér op de wereld!
Trouwens mijn niet van gekookte groente houdende gezin houd óók niet van kant en klaar paketten(bami, diepvries aardappels what ever). Daar krijgen ze onmundige dorst van...en daar hebben ze dan de hele avond last van..(ik ook trouwens)
groeten albana

Ik zeg altijd maar zo

Ik lust alles. Dat is nou juist mijn probleem. De wereld is vol met spullen die naar me lachen, eeeeeet mij mij mij mij, ik ben lekker. En ik maar weigeren en afslaan. Ook onbeleefd

Tirza

Bastet

Wat bedoel je precies met die bloemkool, dat is iets heel normaals hoor, rauwe bloemkool met dipsaus!

Bloemkool

Als avondeten op een feestje,voor een groep kinderen?Sorry,nee,ik ben wat bourgondischer ingesteld..
Bastet

Sherry

Waarom zou je sherry weggooien na één glaasje? Die kun je toch bewaren tot het volgende feestje, net als port? Of gaat de kwaliteit wel achteruit en heb ik hier een heel erg bedorven fles sherry staan? Bah, ik lust het trouwens ook niet.

Ellen/wouters

Grappig je stelling: niemand watertand of wil wakker gemaakt worden voor groente. Ja, dat is wel zo denk ik, maar toch.......ik heb een kleine uitzondering: een blik/pot/diepvries velderwtjes (jonge capucijners), ik VREET dit gewoon helemaal op en kan me er vreselijk op verheugen (zonder jus, saus of wat dan ook, alleen maar warm gemaakt). Hahaha, ik ben vast niet normaal.
Groetjes,
Bibi

Ikke wel

Ik hou absoluut niet van vlees. Ik eet het wel, maar ik word er niet blij van. Ik hou erg van groente.

Tirza

Snot

Pluk...Ja, tot snot/verpapt gekookt, dat mag direct in de groenbak. ...
Deze discussie draait om smaak. Wat de een lekker vindt vind de ander vies. Zo vind ik tot snot gekookt eten niet per definitie rijp voor de groenbak. Andijvie met een ´papje´ vind ik eens in de zoveel tijd best weer eens lekker. Groente zonder zout vind ik ook niet zonder meer een smakeloze hap. Ik eet mijn vingers erbij op als ik witlof gewoon gekookt heb, zonder zout en zonder sausje oid. Gewoon naturel. Diezelfde witlof als sla vind ik ook lekker, met ham en kaas ook. Datzelfde geldt voor sperziebonen. Héérlijk als ze vers zijn en gewoon gekookt, klein flintertje boter erdoorheen en smullen maar. Niks mis mee. Ik begin bijna het gevoel te krijgen dat je als kok niets voorstelt als je niet minstens een eenvoudig recept loslaat op elke peul omdat het zonder recept een saaie boel wordt.

Bibi,

Nee! Veldertjes eet je koud! Met eventueel wat olijfolie, en anders slecht vers gemalen peper. Het is maar goed dat niemand me ooit wakker maakt om te eten. Ik zou anders chronisch groentegerelateerd slaaptekort hebben. Voor alle duidelijkheid, ook ik ben een omnivoor. Ik eet alles. En dat is mijn makke.

Wat is dwingen

Maar wat is dwingen?
Emma, jij zegt: hij moet er wel wat van eten.
Als je kind weigert, hoe dwing je dan? Trek je hun mond open? Ga je dwangvoederen? Weiger je al het andere eten te geven? Gaan ze dan met honger naar bed? Zet je ze dan de volgende ochtend weer hetzelfde voor? En als ze het dan niet opeten, net zolang eten weigeren tot ze dagen niet gegeten hebben?
Of is het dwingen zo makkelijk dat je alleen hoeft te zeggen: je mag niet met je Nintendo spelen als je niet geprobeerd hebt?

Tihama

Kaaskopje (ot)

versnot eten, prakken, waar hebben we die onderwerpen eerder gezien ).
Ik denk dat vanuit "voedingswaarde-perspectief" versnotte groenten beter in de groenbak horen. En verder is het inderdaad een kwestie van smaak.

Anecdote

Enige tijd geleden hadden wij een neefje van down under over de vloer en aan tafel dat zich bij zijn grootouders al bekloeg over het harde brood dat er in Nederland geserveerd wordt. (Het assortiment in zijn thuisland bestaat hoofdzakelijk uit nagenoeg korstloze kauwgom die eerst in de broodrooster moet om nog enige consistentie en smaak te krijgen). Het arme schaap (sowieso al een slechte eter) was bovendien aan het wisselen.
Het schaap verscheen eerder aan het ontbijt dan zijn vader, zag zijn grote neven het brood met korst en al verorberen en volgde dat voorbeeld manmoedig. Zijn vader arriveerde halverwege de eerste boterham, riep uit dat zijn zoon helemaal geen brood met korst kon eten, waarop deze het restant terstond op zijn bord liet vallen. Iets soortgelijks meegemaakt met autochtoon neefje dat geen brood met pitjes zou lusten.

Vergelijkbaar met wendelien

vriendinnetje (toen een jaar of 12 - 13) van mij heeft al 2 porties andijvie met saus op. En schept vrolijk voor de 3e keer op. Zij vraagt aan mijn moeder wat het nu eigenlijk is. "Andijvie" zegt moeders. O, dat lust ik niet, en ze schept vrolijk door.
Even later komt haar broertje binnen (ze was vergeten te melden dat ze mee at) en vraagt ook wat het is. En hij antwoordt: "dat lusten wij niet volgens mijn moeder" Onder tussen heeft vriendinnetje het 3e portie ook op en hij proeft ook nog maar even een bord vol.

Een kwartiertje nadat beiden zijn vertrokken hangt moeders aan de lijn, wat wij dan wel met die andijvie doen waardoor het duo het wel lekker vindt.
Mijn moeder bleek het exact hetzelfde klaar te maken.
Het enige verschil was dat ik het wel lekker vond en dus gewoon at.

Brood

Groenten is hier eigenlijk geen probleem, uiteraard wel voorkeuren maar dat is logisch.

Ik vond het broodverhaal hier net boven wel erg mooi en moest meteen aan mijn oudste dochter denken.. die wil absoluut niet bij een ander lunchen omdat ze het brood van thuis zo lekker vindt.. (de meeste vriendinnen hebben supermarktbrood of witbrood en zij wil liefst brood met pitjes en een knapperige korst).

Ook het andijvieverhaal vond ik erg vermakelijk.

Maar om terug te komen op het onderwerp: als er een feestje is dan is er een feestje.. dat hou je leuk en gezellig. Niet emmeren over vieze dingen maar genieten van de lekkere dingen en dat het dan wat anders gaat dan normaal daarvoor is het toch een feestje?

Als we zelf op visite gaan nemen we soms wel iets voor de kinderen mee.. de ene oma erg oud heeft niet zo'n besef meer van wat kinderen lekker vinden en biedt ze gerust koffie aan, dus we zorgen dat ze een pakje drinken bij zich hebben. Een andere oma heeft alleen maar water of koopjeslimonade en die is echt smerig.. dus ook daarnaartoe een pakje drinken voor de kinderen.

Emma b., dwingen

Ik probeerde op dezelfde manier te "dwingen" als jij. Alleen hier zonder resultaat terwijl wij nog veel vroeger eten. Dochterlief zei na een paar keer naar bed gemoeten te hebben na een blik in de pan, "mag ik naar bed mam, want dat kan ik niet eten denk ik". Met heel veel moeite en telkens op mijn tong te moeten bijten zijn we het compleet gaan negeren, met als enige regel "geen commentaar op het eten!!". En dat werkte na een lange adem gehad te hebben, ze eet nu veel dingen wel op. Niet van harte maar zonder gezeur in ieder geval.

Hoe dwingen hier werkt....

Bij 'slecht' eetgedrag gaat de snoep/koek/chips/limonade toevoer simpelweg op 0. Niet dat er hier nou zo overdreven gesnackt wordt, maar alleen maar water en fruit als tussendoortjes gaat toch vervelen op een moment.

Hoef ik al jaren niet meer te doen trouwens.

Wat hier onder 'slecht eetgedrag' verstaan wordt??

Voornamelijk niks willen proeven, danwel geen hap groente eten.

Er zijn een paar dingen waarvan ik weet dat ze er echt niet ingaan (champignons, sla, asperges) en dan zorg ik dat ik voor de kinderen een alternatief op tafel heb staan (hoewel ze ook dan regelmatig even 1 dingetje moeten proberen, want je weet maar nooit of het toch lekker wordt)

Deze methode werkt uitstekend, is helder en duidelijk, en de kinderen leren tenminste om een beetje gemakkelijk met eten om te gaan. Ik vind dat ook onderdeel van de opvoeding, want net als Cobi gruwel ik echt van volwassenen die 'niks lusten'.

Ik ben hier jaren geleden mee begonnen, nadat de 'het komt vast vanzelf goed methode' me toch te lang begon te duren.

Ook de zinsnede ' je hoeft het niet perse lekker te vinden, je kunt het ook gewoon opeten' heeft hier wonderen gedaan. Koters hebben ondertussen ook prima door dat je sommige dingen moet 'leren eten' (ze smullen nu van zaken waar ze vroeger met een boog omheen liepen)

Overigens vinden ze (ondertussen 12/9/7) nu meestal
dat ik heerlijk kook, en zijn ze blij dat ze niet zo pieperig zijn met eten als sommige van hun vriendjes.

En ze zeggen nu netjes dat iets 'best wel apart smaakt' of dat ze er 'niet zoveel van gaan nemen' ipv dingen te weigeren, of luidkeels te melden dat het ontzettend vies is.

Ingrid

PS..ik heb trouwens een schoonzus die tot aan haar trouwen alleen maar sperziebonen en worteltjes lustte. Dat vond haar moeder OK. In de jaren dat ze bij ons ouderlijk huis over de vloer kwam maakte mijn moeder dus altijd een apart bakje groente voor haar.

Toen ze ging samenwonen en regelmatig bij mij & man over de vloer kwam heb ik haar gewoon altijd voorgezet wat ik maar gekookt had. Meestal vroeg ze me achteraf gelijk om het recept. Gna. Tegenwoordig eet ze alles.

Niet alles accepteren maar ook niet dwingen

Zelf heb ik nooit de kinderen echt gedwongen om te eten. Ik had geen zin om te belanden in de situaties die Tihama schetst (drie dagen hetzelfde prakje voor te moeten schotelen of fysiek te dwingen). Ik heb wel geprobeerd ze aan te moedigen te proeven. Bij mijn jongste zoon werkt dat wel. Met positieve aandacht kon ik hem meestal wel zo ver krijgen dat hij het toch even probeerde. Mijn jongste dochter daarentegen is veel moeilijke. Die vond bijna niks lekker (nu wordt het iets beter maar ze is ook al 12 dus dat mag wel een keer) en at sowieso altijd heel weinig. Er viel en valt weinig eer aan te behalen om voor haar te koken.

Ondanks dat er niet persé gegeten hoeft te worden of geproefd van de gerechten heb ik geen zin in opmerkingen over dat het eten vies is of kinderen die met lange tanden en chagrijnige blikken eten. Ik waarschuw één keer en daarna ga je maar verder met (niet) eten in de bijkeuken. Ik wil geen negatieve aanmerkingen over het eten hoor of ander gezeik. Dan ga je maar fijn ergens anders zitten. Daar ben ik dan wel consequent in.

Ik bied verder ook geen alternatieven aan en wil ook niet dat er overal ketchup/mosterd ed. op wordt gedaan. Als er geen ketchup op tafel staat dan hoort dat niet bij het gerecht en mag het ook niet gehaald worden.

Maylise

Ook zo´n voorbeeld

Moeder is stellig ´mijn kinderen lusten hun eten alleen als er appelmoes overheen zit´. Ik riep verbaasd uit dat ze dat vast niet over élk eten doen. Jawel, álles. Op een dag komt de oudste dochter bij ons eten en mijn eerste gedachte was ´ik zal die moeder eens even een poepie laten ruiken met haar appelmoes´. We aten boerenkoolstamppot. Ook zo´n gerecht waar vies over gedaan werd daar thuis en waar zéker appelmoes over geplempt zou worden. Bij ons niet. En ze vond het heerlijk. In geval van nood had ze wel appelmoes gekregen hoor, maar ik had het niet op tafel gezet.
Rare eetgewoontes kunnen er in sluipen. Het kán gebeuren dat je opeens ontdekt dat eten wat eerder niet in de smaak viel eigenlijk best te eten is. En daarom moet je het ook blijven proberen vind ik. Ik als verstokte zuurkoolhater eet het nu vrolijk mee. Ik heb blijkbaar met die smaak leren omgaan. Er zijn andere producten die ik niet zal eten als het niet nodig is. Bijvoorbeeld mosselen en garnalen. Ik vind het niet echt vies, maar ik vind het bepaald geen meerwaarde geven in mijn leven. Bij een ander zou ik het wel opeten. En persoonlijk, heel persoonlijk dus, vind ik dat je qua beleefdheid in de loop van je liefst jonge leven wel dat punt ´moet´ zien te bereiken. Eten wat de pot schaft zonder te laten merken dat de gastvrouw of -heer je er die keer niet zo´n plezier mee doet. Ik weet overigens niet of regelrechte dwang daarbij zo´n goede stimulans is. Mijn man en ik hebben voor we kinderen kregen al afgesproken dat we kinderen nooit zonder eten naar bed zouden sturen. Ik vind dat een rare straf.

Vorige week nog trouwens ....

had ik paella gemaakt met een voor mij doen vrij exotische selectie zee-dingetjes erin. Onder andere complete miniinktvisjes, met alle 8 pootjes er nog aan.

Paar jaar geleden was mijn hele kinderschaar acuut in eetstaking gegaan bij een dergelijke aanblik. Nu prikten ze alle 3 na de mededeling dat 'dit ook vis was' alle 3 een complete inktvis aan hun vork, en vonden het verschrikkelijk.

Toch een schril contrast met neefje van 10 (jawel, van die ene schoonzus) die vorige week hier was en weigerde ook maar 1 slokje van de troebele-flevo-appelsap te proeven. Terwijl zijn favoriete drinken appelsap is. maar dan wel 'de gewone'. En dat laat mijn schoonzus dus gewoon gebeuren. Snap ik niet.

Oeps. negeer aub de posting hierboven wegens cruciale typo....

Vorige week had ik paella gemaakt met een voor mij doen vrij exotische selectie zee-dingetjes erin. Onder andere complete miniinktvisjes, met alle 8 pootjes er nog aan.

Paar jaar geleden was mijn hele kinderschaar acuut in eetstaking gegaan bij een dergelijke aanblik. Nu prikten ze alle 3 na de mededeling dat \'dit ook vis was\' alle 3 een complete inktvis aan hun vork, en vonden het verrukkelijk!!!.

Toch een schril contrast met neefje van 10 (jawel, van die ene schoonzus) die vorige week hier was en weigerde ook maar 1 slokje van de troebele-flevo-appelsap te proeven. Terwijl zijn favoriete drinken appelsap is. maar dan wel \'de gewone\'. En dat laat mijn schoonzus dus gewoon gebeuren. Snap ik niet.

Ingrid