Alles meteen moeten hebben iets van nu?

Hier ook

Mijn broer (van 1962) had ook een apart peuterbedje en zelfs kleuterbedje. Zijn zussen hebben er ook nog allemaal ingelegen en ook nog wat neven en nichten. Iedere keer in een andere kleur geverfd. Het was zo'n hoog ledikant waar je ook niet uit kan klimmen.
Goeie kwaliteit want de kleinkinderen van mijn ouders die er nog inpassen, slapen er nu nog in als ze bij opa en oma logeren.

Verschil

Het verschil met vroeger is dan wel dat toen zo'n bedje de hele familie doorging, terwijl dat nu vaak niet meer zo is. De eisen zijn en de kwaliteit is wel anders dan vroeger en dat laatste geldt bij heel veel dingen, zoals playmobil.

Onnodig?

Liora:
Ok ok, mijn ouders wisten blijkbaar niet van het bestaan van peuterbedjes. Ik vind het een voorbeeld van een onnodig (maar wel leuk!) product."
Ik niet. Ik vind het een nuttige tussenfase tussen de wieg (0-6 maanden) en het grote bed (vanaf een jaar of 5).

Pelle

Pelle:
"Een peuterbedje gebruik je niet vanaf 6 maanden, dat is een ledikantje!"
Ok, maar dan zie je hoe er een misverstand ontstaat. Wat is dan een peuterbed? Voor mijn gevoel gebruik je een ledikant tot de kleutertijd -daarna kan een kind in een grotemensenbed.

Overigens

Overigens cvinbd ik peuter/kleuterbedden een slecht voorbeeld van 'onzinnige'uitgaven, omdat je die dingen iig gebruikt -je moet ergens in slapen.

Kleuterbed

Ik noem het altijd een kleuterbed, het is bij uitstek geschikt voor kinderen die nog lang geen 1.30 m. zijn. Het bed van mijn dochter is 1,50 x 0,90 m. Mijn dochter is 1.10 m. dus kan er nog een behoorlijke tijd in slapen. Daarna kan het bed nog verlengd worden (ah, het is dus een meegroeibed). Ze heeft een vrij kleine slaapkamer waar geen eenpersoonsbed in de breedte kan. Nu heeft ze meer ruimte om te spelen.

Vooral handig in een kleine kamer

Peuterbedden zijn vooral vaak handig als je een kleine kamer hebt zodat er meer speelruimte overblijft. Verder vind ik het ook niet de meest economische investering gezien je er ook weer een apart matras ed bij moet kopen. Maar als je meerdere kinderen hebt zal het wel zijn geld opleveren.
Overigens heb ik mijn kinderen tot ongeveer 4 jaar in het ledikantje gehad en dan gelijk een groot bed. Hoewel er geloof ik ook weer verschillen bestaan in de afmetingen van gewone eenpersoons bedden.

Maylise

En in zijn algemeenheid

Ik denk dat het best lastig is om als je in een gezin bent opgegroeid dat redelijk welvarend is die knop om te moeten zetten als je op een gegeven moment als volwassene opeens met een stuk minder rond moet komen. Sommige mensen zullen er gelijk aan wennen en ook weten hoe ze goedkoper rond moeten komen maar voor veel anderen geld dat ze misschien helemaal niet weten hoe ze goedkoper rond moeten komen. Als je niet gewend bent om prijzen te vergelijken, om constant af te wegen of een aankoop noodzakelijk is en om gewoon niet te kunnen kopen/doen wat je eigenlijk zou willen lijkt me dat best moeilijk wennen.

Wat dat betreft ben ik wel blij dat ik mindere periodes heb gekent financieel. Ik ben niet bang om met minder rond te komen dan nu. De laaste jaren zijn financieel heel redelijk geweest. Dat is mooi en daardoor hebben we ook spaargeld nu. Als het nu minder wordt dan is dat ok. Ik weet hoe ik met minder dan nu rond kan komen.

Geld lenen zou ik alleen aanraden voor een studie (gunstige rente tarieven en terugbetalen via IBG) en uiteraard voor een huis (hypotheek) maar verder niet. Zeker niet voor meubels/vakanties en dat soort dingen. Meubels hoeven helemaal niet duur te zijn. Met een combinatie ikea/leen bakker/kwantum en tweedehands kan je voor weinig geld prima een huis inrichten. Als er dan later meer geld vrijkomt dan kan je altijd die goedkope niet zo mooie bank vervangen door een exemplaar wat je beter aanstaat.

Maylise

Peuterbed

Die speciale peuter/kleuterbedden vonden wij ook niet echt een handige uitgave. Het ledikantje dat wij hadden, had drie uitneembare spijlen, dus in de tijd dat er uitklimgevaar ging ontstaan, hadden we die drie spijlen gewoon op de kast liggen. Kind kon nog steeds slapen en vanaf hun 4e a 5e jaar gingen ze in een groot bed.

Tegenstelling.

***Ik denk dat het best lastig is om als je in een gezin bent opgegroeid dat redelijk welvarend is***

of als je in een zuinig gezin bent opgegroeid en je man in een gezin waar veel kon. Ik word nog steeds bespot om het gebruik van een flesselikker, het uit laten lekken van yoghurtpakken, het laatste restje halvarine uit het kuipje schrapen, tandpastatube doorknippen etc. Man en kinderen (die zien dat van hun vader) gooien alle restjes gedachteloos weg. Vreselijk vind ik dat, echt een product van mijn opvoeding.
Lastig is het dan om je kinderen het goede voorbeeld te geven als bij de andere partij veel meer mogelijk is, ook op gebied van: ik zie het, ik wil het nu. Bij mij zit dan nog steeds de spaardrang erin.

Peuterbed

Kijk, daar zit het hem in waarschijnlijk. Voor mij is een peuterbed het bed dat na de wieg komt, meestal een ledikant. Die "gewone" bedden die wat korter zijn, die komen daar weer na. Daar zou ik na de wieg nou niet meteen een halfjarige in willen leggen.
Pakken yoghurt knijp ik ook uit.
Mijn moeder was redelijk zuinig vroeger, maar mijn schoonmoeder helemaal. Die heeft geen tupperware-achtige bakjes, maar afgewassen boterbakjes. En zij gebruikt theezakjes minstens 3 keer. Stofzuigerzakken schudt ze ook altijd uit.

Afgewassen boterbakjes

Ja, die hebben wij ook! En wij zijn allebei van de bewaarderige... ga maar na... we groeien uit ons huis . Daarentegen heeft man wel een hekel aan kliekjes dus die blijven weer binnen de perken. Beschimmeld en voor-2000 spul bij onze ouders weggooien doen we ook heel veel, heel herkenbaar.

Reactie

Hoi,

Even wat reacties. Nikus: je schrijft dat je zoon nu een tienerkamer heeft waarmee hij als twintiger ook goed uit de voeten kan. Ik zou zeggen: NEE! Ik vond in mijn studietijd niets zo erg als een jongen die tienermeubels in zijn kamer had.

Pelle: ik ken echt geen mensen die een 'babykamer' kopen. En al mijn vrienden kochten alles voor de baby nieuw, maar geen 'babykamer'. Sterker nog, ik wist niet eens dat een babykamer iets anders is dan een kamer waar een baby slaapt!
Ik heb ook enkele vrienden die een ledikantje lenen of krijgen, maar die zijn een kleine minderheid.
Ik zie zelf geen tegenstrijdigheid in dit bericht.

Tinus: een peuterbed is een bed tussen ledikantje en groot bed. Mijn zoon lag vanaf 2,5 in een grote mensen bed, wel met uitvalbeveiliging. Hij was er heel klein voor, lag ook vaak dwars erin, maar dat maakt helemaal niks uit. Ik vind peuterbedjes wel heel leuk en schattig hoor, maar dat bedoel ik met onnodig, het hoeft gewoon niet echt.

Liora

Tops

Toen mijn oudste zijn vierde verjaardag vierde, kwam hier nr 3 ook al bijna. Oudste is met 4 jaar naar een groot bed gegaan en we hebben inderdaad een tijd twee ledikantjes gehad. Peuterbedden die ik gezien heb, waren nogal duurder dan ledikantjes, maar wellicht zijn peuterbedden weer prima tweedehands verhandelbaar.
Begrijp me goed, ik heb geen principieel probleem met het creëren van een gat in de markt, wat het peuterbed volgens mij is. Ik denk alleen nogal erg na over wat ik wel of niet een handige aanschaf vind, nog los van of ik het geld ervoor heb of niet.

Ruimte

Veel doorsnee woningen hebben drie slaapkamers, waarvan twee met normale afmetingen en een heel klein (baby-)kamertje van 2 x 3 meter of nog kleiner. In zo'n kamer is het toch uitermate praktisch als je jongste kind tot een jaar of 8 in een kleuterbedje kan? Het goedkoopste kleuterbedje bij IKEA kost 70 euro, het bijpassende matrasje 25. Vind ik niet echt overdreven veel om een tijd te overbruggen, maar dat is persoonlijk natuurlijk.

Kinderen die 'ontevreden'zijn

Ik las het al in een eerdere posting maar ik vind het vreselijk dat mijn kinderen soms zo ontevreden zijn. Maar goed dat zal inderdaad ook wel een beetje kind eigen zijn. Ze zijn 6 en 3. Ze krijgen bij ons niet alles en ook niet meteen maar goed we gaan weleens (2 keer per jaar max?) naar de dierentuin. Oudste was bij feestje naar kidszcity geweest dus hij MOEST daar de week erna weer heen (niet dus). Heeft ie een ijsje gehad, wanneer krijg ik snoep?
etc etc. Ik word er echt totaal kriegel van!
Maar missch was ik zelf ook zo.
We hebben ook veel dus het geld lijkt ook uit de muur te komen voor ze. Ik had de halve wereld al gezien en een auto voor de deur toen ik in de 20 was. Op die leeftijd was mijn moeder missch net aan in Belgie geweest bij wijze van. De materiele bevrediging wordt veel eerder bereikt. Het mooie daarvan vind ik eigenlijk wel weer dat veelal de spirituele verlangens en groei ook eerder beginnen en de midlife zeg maar zich vervroegt. Ik vind dat ergens een mooie ontwikkeling omdat het je iets moois geeft.
Ik ben heel dubbel in mijn consumptiepatroon. Ik heb wel graag een auto voor de deur, maar zeker niet een nieuwe of hippe. Ik geef niet zoveel om hippe kleding of veel schoenen of tassen en zonnebrillen. Dat vind ik dan weer zonde geld Een ieder legt denk ik de prioriteit ook ergens anders. Ik merk echter ook om me heen dat vriendjes en kinderen van onze vrienden ook zeker niet alles instant NU krijgen maar er is wel een veelheid overal aan spullen. Kinderen kunnen niet van de buitenkant zien dat die vriendjes ook niet alles krijgen maar als zoon ergens geweest is en iets ziet of hoort dan wil hij dat ook.... en dat doen we dus niet. Toch is het uitermate luxe dat we terrasjes met ze doen, een ijsje of iets, op vakantie kunnen of een weekendje weg. Ja dat is zeker luxe.

Peuterbedden zijn heel handig

zeker als je 2 kinderkamers hebt die heel klein zijn en ook nog een laag plafond en een schuine wand.
Een peuterbed betekent toch een aantal jaren (6 jaar voor de oudste, van 2- 8 jaar) wat ruimte extra op de kamer. Nu is ze 11 en heeft ze alleen nog 1 meter ruimte tussen bed en kast. De ruimte in de lengte is op.

Leve het peuterbed

Haha

Nee, maar ik vind ze echt schattig, die peuterbedjes. Wij hadden de eerste paar kinderen ook vlot op elkaar en dan is het inderdaad handig. Oudste moet al met 2 uit z'n ledikant, en ik vond ook de overgang naar een groot bed wel erg groot.

Trouwens, het scheelt ook hartstikke veel was. Nogal een verschil: dat kleine beddengoed wassen tegenover volwassen beddengoed wassen.

Wij hebben ons peuterbed tweedehands gekocht, van Marktplaats geloof ik. Het was een ontzettend degelijk bedje van een Duits merk, en het was zowel als ledikant als als peuterbed te gebruiken (dat ledikant was dan wel erg groot). Dus oudste heeft eerst nog een tijdje in het grote ledikant geslapen. Daarna konden er drie spijlen uit, ook heel handig, want dan hoef je niet meer te tillen. En pas daarna kwam de peuterbedfase.

Al onze drie kinderen hebben erin geslapen, en nu staat het bij mijn zusje waar er ook drie kinderen in gaan waarschijnlijk.

Margje

Trouwens

Wij zijn enorm van de recycle in onze familie. Ik heb amper iets nieuws gekocht voor onze kinderen, en wat we kochten was tweedehands. En dat heb ik nu ook weer doorgegeven aan m'n zusje dus.

Ik vind tweedehands spullen vaak veel mooier.

Overigens kan ik ook moeilijk dingen weggooien. De meubels die ik als student had staan nu weer op zolder (op 'mijn' kamer, de overloop). In mijn studentenbed slaapt mijn oudste zoon (wel met een nieuwe matras . De bureautjes van zoon 1 en zoon 2 komen van mijn zusjes van vroeger.

En de rest van de kinderen komt van Ikea.

Met kleren ben ik net zo makkelijk maar dat komt waarschijnlijk ook omdat mijn kinderen daarin niet veeleisend zijn. Ze spelen dagelijks in de zandbak, in de sloot, op het plein, ze klimmen in bomen, dus het moeten gewoon robuuste kleren zijn die niet meteen stuk gaan, dat is de enige vereiste.

Margje

Niet weggooien

Dat is hier ook de truuk Tirzaman repareert zelfs nog de inhoud van surprise-eieren en Happymeal-poppetjes als je hem de kans geeft. Of lijmt liefdevol gummen terug op potloden. Dáár zijn we wel een beetje vanaf inmiddels, maar iets weggooien gebeurt niet zomaar.

Tirza (met kruiden-op-de-kweek in ouwe eierdozen)

Boterbakjes

Volgens mij is de drang tot bewaren van plastic gerelateerd aan het niet hébben van plastic - vroeger. Toen ik geboren werd, bestonden er nog geen wegwerpluiers en strikslips enzo. Nou, dán had je pas veel was Plastic bakjes en zakjes kon je in mijn jeugd echt niet zomaar heel goedkoop kopen, sterker nog, voor een plastic tasje moest je een dubbeltje betalen. Mijn moeder bewaarde bijv. óók de plastic zakken van brood. Uitschudden, omspoelen en binnenstebuiten gevouwen over de keukenkraan hangen om te drogen. Daar deed je dan weer andere handige dingen in. Had je zomaar gratis een plastic zak!

Tirza

Tirza

Is Tirzaman familie van ons?

Manda

krijtjes, spulletjes-die-je-nog-kunt-gebruiken-om-iets-van-te-knutselen, mijn oudste kweekt er paprikaplantjes in...