Advies aan Ouders Online
Sinds enkele dagen is Trouw druk bezig met het artikel op de pagina van Ouders Online over consultatiebureaus. Vandaag geeft Hermanns in het commentaar van Trouw advies aan Ouders Online:
'Hermanns had toen ook een goed advies: hulp moet weer gericht worden op het gezin, op herstel van het gewone leven. Dáár zou Ouders Online beter op kunnen aandringen.'
Hermanns vergist zich in één ding: ouders willen geen 'problemen' signaleren waarvoor hulp moet komen, ouders willen risicoloos vragen kunnen stellen waarop antwoorden komen. En als dat antwoord inhoudt dat er hulp moet komen willen ouders weten waarom, wat er te verwachten is van die hulp, wat het vraagt aan tijdsinvestering, hoe lang de wachttijden zijn etc. Om dan zelf te kunnen beslissen of het verstandig is om die hulp ook in huis te halen. Dit wegen ze af in het belang van de kinderen. Ook hulp is niet risicoloos: een alledaagse situatie opwaarderen tot een probleemsituatie
heeft een bepaald effect dat je moet afwegen.
Hermanns vergist zich in een tweede punt: niet het opiniërende artikel op Ouders Online maakt dat consultatiebureaus dezelfde weg op dreigen te gaan als BJZ, maar de in gang gezette ketennetwerken, signaleringsbehoeften, risico-analyses, de roep om preventie en vroegtijdig ingrijpen. Hermanns zelf heeft daar de grootste bijdrage aan geleverd in de inventgroep.
Zie: http://static.ikregeer.nl/pdf/BLG7899.pdf
Dit rapport uit 2005 (dus vóór Rouvoet) heeft alle ingrediënten die tot op de dag van vandaag worden uitgewerkt tot een sluitend netwerk rondom ouders en kinderen, waarin anderen bepalen wat er aan de hand is en wat er nodig is.
Paragraaf 1.3.3 heet: 'Vroegtijdig signaleren en interveniëren is een kerntaak voor allen die met
kinderen of ouders werken.'
Daarin zitten kernen van het probleem: ouders en kinderen zijn tot object gemaakt, de idee dat ouders zelf vaak de eersten zijn die vroegtijdig signaleren is helemaal weg, iedereen die met kinderen werkt krijgt een signaleringstaak (consultatiebureaus, maar ook scholen etc.) en het signaleren en interveniëren is tot kerntaak geworden van mensen en instanties die eigenlijk een andere taak hadden ten aanzien van kinderen.
Op het hierdoor ontstane klimaat is al forse kritiek gekomen van de raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling en de raad voor Volksgezondheid en Zorgin het rapport: investeren rondom kinderen.
Zie: http://www.adviesorgaan-rmo.nl/publicaties/adviezen/2009/1075/
Zij stellen (uit het persbericht): 'Kinderen hebben een rijke sociale omgeving nodig, waarin meer volwassenen belangstelling hebben voor hun ontwikkeling.'
Dat willen ouders wel: een rijke sociale omgeving, waarin andere volwassenen belangstelling hebben voor kinderen en ieder op het eigen terrein (consultatiebureau in de vroege zorg, scholen op het gebied van leren etc.) hun stinkende best doen om kinderen zoveel mogelijk tot ontwikkeling te laten komen. Met respect voor de positie van ouders.
Het signaal dat Ouders Online afgeeft is een logisch gevolg van de enthousiast ingezette ontwikkelingen rondom preventie, kindermishandeling en vroegtijdig ingrijpen. Ouders zijn niet gek. Ze beschermen hun kinderen terecht tegen deze ontwikkeling. EKD, verwijsindex, pro-kid, psychosociale-diagnostiek op scholen, een hulpvraag die eerst bekeken moet worden op de risico's voor kinderen, hulp met dwang en drang, adviezen die niet genegeerd mogen worden, de relatie tussen overheid en ouders is danig onder druk gezet.
Het zal een tour de force worden om deze geest weer in de fles te krijgen en zo een veilig klimaat te scheppen, waarin ouders andere volwassenen om advies kunnen vragen of advies kunnen krijgen, waarin er respect is voor wat ouders doen en ouders niet als enigen voor elk akkefietje van een kind verantwoordelijk worden gehouden (zo groots had zelfs Freud het zich niet kunnen voorstellen volgens mij).
Wij willen geen hulp ín de gezinnen, wij willen het veilige sociale klimaat rondom onze kinderen. In het belang van de kinderen en om ouderschap weer leuk en interessant te maken, zodat je met een gerust hart kunt zeggen dat het af en toe knap lastig is, maar wel uitdagend en leuk.
Tsjor
Mirreke
Ja, ik snap waarom jouw reactie zo geschreven was.
Voor de duidelijkheid: ik heb in zeven verschillende schoolklassen gezeten, ik heb het dus niet over twee kinderen. Verder zijn mijn broer en beste vriendin in begeleid wonenprojecten terechtgekomen en van hun huisgenoten heb ik ook het één en ander gehoord.
Ik geloof zeker dat de jacht is doorgeschoten en ook dat hij zijn doel voorbij is geschoten. Want van mijn dochter hoor ik dat gevallen nu niet worden gemeld omdat kinderen bang zijn dat ze uit huis geplaatst zullen worden. Meestal is dat niet wat de kinderen willen.
Maar ik denk dat jij en ik hier vanuit verschillende uitgangspunten schrijven. Je schrijft "dat veel ouders een boel kunnen hebben aan een beetje hulp en advies". Als er kinderen mishandeld worden, dan is het mijn primaire zorg wat die kinderen nodig hebben en komen de ouders wat mij betreft op de tweede plaats. Maar goed, de betrokkenheid die we hebben bij dit onderwerp heeft bij mij een andere achtergrond dan bij jou. Ik geloof absoluut in de waarde van jouw input (ik krijg af en toe al de kriebels over de reacties op het kdv op de blauwe plekken van mijn peuterzoon), maar soms lijkt het in deze discussies alsof de kinderen die wel mishandeld worden een beetje in de marge verdwijnen. Terug in de marge, waar ze ook zaten in mijn schooltijd. En dan boeit het mij eigenlijk totaal niet of het er 10.000 of 100.000 zijn.
Heel voorspelbaar
dat zo`n draadje gestart wordt door Tjor Mirreke en Miriam: er kan weer goed geklaagt worden over wat er mis is en hoe het beter moet. Je voeden elkaar weer lekker met jullie wereldbeeld. Let wel het is jullie wereldbeeld met misschien wat paranoïde trekjes
Anders
Jij had ook eend raadje mogen starten hoor. Overigens begon het AD: zij zagen nieuws in het 'achter de voordeur' verhaal. Dat het nieuws was was mij ontgaan. Het is eerder een kwestie van logisch redeneren en dan kun je deze verhalen verwachten. Martijn van der Plas heeft dan ook gelijk met zijn historische verwijzing. Een van de wetenschapstheorieën zegt dat iets waar is als het voorspellende waarde heeft.
Tsjor
Paranoïde?
Of realistisch...
Lees maar eens op die site van Paul Pollmann, ongetwijfeld een erg betrokken en goedwillend mens. Maar als je aan de andere kant staat is het heel bedreigend wat er staat. Ook jij, anders, bent een potentiële dader, want ouder. Als je zo naar mensen kijkt, wie is er dan paranoïde?
Biene, je hebt gelijk
Ik schreef dat veel ouders veel kunnen hebben aan hulp en advies, ik had beter kunnen schrijven dat veel gezinnen, veel kunnen hebben aan hulp en advies. En eerlijk, ik denk ook dat de wijze waarop kinderen soms door jeugdzorg worden geholpen echt van de regen in de drup is. Hup uit huis, met veel drama.
Een kleine twee jaar geleden, een vriendin van een vriend, hij was er toevallig bij toen het gebeurde. Moeder met vier kinderen, een melding gedaan door haar ex... Jeugdzorg valt binnen met een team van de politie. De kinderen moesten direct mee, de baby is uit handen van de vriend getrokken. Eerst wilde hij het kindje niet loslaten, maar er is door de politie gedreigd met geweld. Echt een beeld uit een film, gillende kinderen, hysterische moeder die door de politie in bedwang werd gehouden, kinderen die door de politie naar buiten werden gesleept...
In eerste instantie zou het allemaal te doen zijn geweest om de baby (die niet het kind van de ex was). Voor die baby zou het een te ongeregeld huishouden zijn. Onderzoek geweest, baby mocht terug. De andere kinderen, die bij ex waren geplaatst, mogen niet terug. Mochten zelfs niet bij moeder naar binnen om haar te feliciteren, en moesten op de stoep blijven staan om de cadeautjes te geven.
Nogmaals, ik begrijp het nut hiervan niet, volgens mij kweek je zo'n enorme haat tegen het systeem, zo'n groot gevoel van onmacht, van onzekerheid, bij moeder en kinderen...
Het nare van dit soort discussies is dat je vaak onbedoeld in twee kampen wordt verdeeld. Alsof ik het niet erg vind als er kindermishandeling optreedt. Maar dit vind ik net zo erg. Is het dan geen kindermishandeling om kinderen zo bij hun moeder weg te slepen? En zou dat het dan waard zijn? Dit trauma is net zo erg...
Zelfs als een kind in een erge situatie zit, denk ik dat het kind op deze manier wegslepen uit zo'n situatie nog eens dubbel zoveel schade veroorzaakt.
Maar nu dwalen we af...
Justien
"Ouders Online gaat nu alleen de ouders hun verhaal laten vertellen." dat lijkt me een grote leugen: OOL laat ouders een verhaal vertellen dat in hun straatje past; op dit forum is vaak genoeg een ander verhaal te lezen. Helaas kennelijk niet sappig genoeg.
Heel veel broodjes aap
Drommels, een broodje aap is toch een verhaal dat niet waar is? Of vergis ik me nu? Dus het verhaal 'achter de voordeur' is niet waar, een journalistieke doodzonde van Justine dan.
En het EKD is niet waar. De verwijsindex is niet waar. De observaties van de RMO zijn niet waar. Uitbreiding van het takenpakket van de consultatiebureaus zoals Rouvoet dat heeft beschreven in zijn toespraak op 10 december 2009 voor de jeugdgezondheidsmedewerkers is niet waar.
Kamervragen van de VVD mevrouw Dezentjé Hamming-Bluemink over probleemterreur op het consultatiebureau (terug te vinden onder nummer 2489) is ook allemaal niet waar.
Het rapport van de RIVM, ook niet waar.
Allemaal broodjes aap.
Wat is de bedoeling? Mensen onwetend houden, zodat zij nooit weten wat er met hun gegevens kan gebeuren?
Tsjor
Op de man?
Anders, nu ga je op de man spelen.... Als je het oneens ben met de mensen in dit draadje, voer dan je standpunten aan in plaats van iemand persoonlijk aan te vallen.
Kun je je voorstellen dat mensen die de negatieve kant van jeugdzorg hebben gezien zich relatief meer zorgen maken (of die nu onnodig zijn of niet) ??
Martine
Drommels
Als je zegt dat ik broodje-aap verhalen vertel, dan noem je me een leugenaar.
Oh jee, sorry drommels
Meestal heb ik een goede cynismeradar. Hij stond deze keer zeker niet aan 
Kijk wat ik tegenkom
Fijn stukje Justine!
Rosa-
Blijf dit onzin vinden
totdat Justin met de eerste door risicoindex uitgesproken ots op de proppen komt
Anders
heeft geen idee!
Laat haar in die waan!
Klassieke reactie
anders:"totdat Justin met de eerste door risicoindex uitgesproken ots op de proppen komt"
Dat is een klassieke reactie anders. Alsof dreiging zelf, de tijdelijke ots (onderzoek), de intimidatie (als u niet doet wat wij zeggen dan worden uw kinderen uit huis geplaatst), helemaal niks betekent.
Het is zonder meer waar dat heel veel OTS en UHP aanvragen door rechters niet worden toegekend. Maar het leed is in al die gevallen al geleden.
Groet,
Miriam Lavell
Dat leed
vind ik ruimschoots opwegen tegen het evt leed wat kinderen ervaren wat anders misschien niet aan het licht zou komen
En dat
ben ik niet met je eens, anders.
Het weegt namelijk niet daar tegenop. Want het brengt zelf leed toe. Als je wel eens hebt gehoord of zelfs meegemaakt hoe kinderen uit huis worden gehaald, met soms wel tien agenten erbij, alsof je een terrorist bent, dan weet je hoe bedreigend dat is. Hoe het je leven op zijn kop zet, zekerheden wegneemt. Denk je nu echt dat men dat schouderophalend ondergaat met de gedachte, ach, beter dit dan een kind onterecht in een onveilige situatie gelaten. En het erge is ook nog dat de daaropvolgende situatie vaak helemaal niet beter is. Tijdelijke pleeggezinnen waar kinderen na korte tijd alweer weg moeten, omdat ze zich anders gaan hechten, of opvanghuizen, geen hulp, onzekerheid omdat je ineens je eigen omgeving kwijt bent, vaak ook school ed.
Je bagatelliseert dit telkens weer. Ik hoop echt dat je niet hoe dan ook op de één of andere manier bij jeugdzorg betrokken bent, want je doet me het ergste vrezen voor de empathie en het inzicht van jeudgzorgers.
Tja
behalve als je zelf slachtoffer bent geweest van kindermishandeling dat lijk jij te bagitaliseren
Ach anders
Dat is dus helemaal niet zo...
Dat is de kwestie
Anders:"dat leed vind ik ruimschoots opwegen tegen het evt leed wat kinderen ervaren wat anders misschien niet aan het licht zou komen"
En ook dat is een klassieke reactie. Het is makkelijk om die mening te hebben als je dader bent van dit soort intimidatie. Het is een stuk ingewikkelder om dit soort intimidatie te ondergaan, zeker ook voor kinderen. Het is eigenlijk onbegrijpelijk dat de firma jeugdzorg en alle betrokkenen zo flierefluiterig de mening zijn toegedaan dat het leven dat zij (zo mogelijk tijdelijk) overhoop halen in hun nobele queeste naar kinderleed, geen noemenswaardig kinderleed oplevert.
Het is precies vanwege die gedachte dat men zich te groot ingrijpen permitteert (als de rechter 'nee' zegt is er geen vuiltje aan de lucht). En het is precies vanwege die houding dat ouders en kinderen zich mishandeld voelen door die omgang.
Groet,
Miriam Lavell
Ja ja miriam
dat geldt ook voor jouw reactie: een klassieke reactie van een kindermishandelaar
Lol
anders:
dat geldt ook voor jouw reactie: een klassieke reactie van een kindermishandelaar"
LOL; jij komt nu met de klassieke reactie van de stalinist: iedereen die tegen mij is, is verdacht.....
Miriam
Je verwoordt exact zoals het is.
Wat een gave
Ja tinus
ik zie ook wel wat stalinistische trekjes in de reacties hier: kinderen zijn ons bezit wij mogen er mee doen wat we willen en wee degene die kritisch is over het gevoerde bewind.
Dank anders
Je geeft kort maar krachtig voor alle (eventueel nog twijfelende) meelezers een helder inzicht in hoe die verdachtmakingen nu toch tot stand komen.
Met je jijbak over Stalinistische trekjes laat je bovendien zien dat het kennelijk hart tege hart moet en dat er iemand, jij als hoeder van de gekwelde kinderziel, het moet winnen.
Daarbij passeer je met gemak het positieverschil. Stalin was overheid. Jij bent dat in je rol binnen de Jeugdhulp ook. Je hebt bevoegdheden die gewone burgers als ik niet hebben. Daaruit volgt de mogelijkheid tot machtsmisbruik.
Als je ballen hebt, dan doe je aangifte tegen mij. Je hebt mijn naam. Je kunt bij de verwijsindex. Dat is genoeg. Maar dat zal wel weer niet gebeuren. Ik ben geen makkelijke prooi. Te veel werk.
Groet,
Miriam Lavell
Daar gaat ie weer
er is nog nooit een ots tot stand gekomen door de verwijsindex wel door een houding van een ouder dat zijn kind zijn bezit is. Lijkt me een typisch geval van machtmisbruik. Daar aan vast blijven houden maakt je wel verdacht dat tezamen met je toch wel zorgelijke wereldbeeld zou misschien een reden zijn voor een melding bij het AMK. Maar nee Miriam de wereld zit gelukkig niet zo in elkaar: ik ken je kinderen niet (maar leef wel met ze mee)
Verwijsindex
Anders, je wilt nu een bewijs dat een OTS tot stand is gekomen door de verwijsindex. Dat zou betekenen dat BJZ in de rapportage aan de raad of de rechter aangeeft, 'wij hebben elkaar (BJZ en politie, of school of maatschappelijk werk etc.) onmoet via de verwijsindex.'. Ik zou dat wel charmant vinden, maar ik heb het inderdaad nog niet zien passeren.
We weten niet precies wat er gebeurt met die vewijsindex. Wel dat er heel veel matches zijn, duizenden, zelfs honderduizend kinderen die dan allemaal als zorgelijk te boek staan. En dat er veel minder meldingen zijn bij AMK, raad, voor een OTS etc. Wat al die matches opleveren, we weten het niet. Ik heb nog geen enkele ouder of kind ontmoet die juichend kwam vertellen dat dankzij de verwijsindex de hulpverleners nu eindelijk met elkaar en met hem/haar gaan praten en dt er betere hulp door komt.
Het is juist ene probleem, dat we eigenlijk niet wetenw at die veriwjsindex nu doet of toevoegt. Er gaan namelijk wel veel gegevens in en het heeft wele en bepaald effect in de manier waarop een kind te boek staat, namelijk als zorgelijk.
Tsjor
Kinderen als bezit
'kinderen zijn ons bezit wij mogen er mee doen wat we willen en wee degene die kritisch is over het gevoerde bewind.'
Een paar vragen:
Waar ligt de grens met 'kinderen zijn onze verantwoordelijkheid'?
Denk je dat er betere of andere verantwoordelijken te vinden zijn?
Willen zij die verantwoordelijkheid ook dragen?
Tsjor
Over de rug van kinderen
Wat je juist zo aardig laat zien anders, is dat het helemaal niet over kinderen gaat. Je kent mijn kinderen inderdaad niet. Het is nog sterker zelfs, in deze discussie is het geen enkel moment over mijn kinderen gegaan.
De aanleiding voor jouw verdachtmaking naar mij gaat niet over kinderen, maar over het feit dat ik de euvele moed heb je tegen te spreken en heftig te twijfelen aan de gronden die jeugdzorgmedewerkers in toenemende mate gebruiken om zich met ouders en kinderen te bemoeien.
Je laat zien dat je dat niet kan hebben. Je reageert bezitterig, alsof je een 'recht' wordt ontnomen.
Je maakt zonneklaar dat de verhoudingen binnen de jeugdzorg volkomen zoek zijn.
"er is nog nooit een ots tot stand gekomen door de verwijsindex wel door een houding van een ouder dat zijn kind zijn bezit is."
Je herhaalt hier je bureaucratische standpunt. Die verwijsindex is aanleiding tot de bemoeizucht, de onderzoeken en de verdachtmakingen. Die zijn traumatiserend, of daar nu OTS uitrolt of niet. Jij bewijst met je verdachtmaking naar mij, dat een verwijsindex niet eens nodig is. Een discussie op internet is genoeg om jou driftig tegen mij in de gordijnen te jagen.
anders:"Maar nee Miriam de wereld zit gelukkig niet zo in elkaar: ik ken je kinderen niet (maar leef wel met ze mee)"
Dat is toeval. Wie weet welke driftige jeugdzorgmedewerker mijn kinderen wel kent. Je laat zien dat er binnen de sector de grenzeloze behoefte bestaat om gelijk te halen, desnoods over de ruggen van kinderen.
Groet,
Miriam Lavell
Nog meer leesvoer
Op de site die Rosa aanhaalde kun je naar de home-pagina. Daar staan o.a. twee artikelen over de nieuwe handreiking VIR en de rol van JGZ hierin; en een artikel over het rapport 'de Waal' onder het motto: JGZ is op de goede weg.
dat gaat alleen maar over signaleren etc. Wat er dan gebeurt kan aan de hand van een klein voorbeeldje duidelijk worden gemaakt:
Dat ouders het consultatiebureau bezoeken heet nu 'de ouders zijn in beeld'. Fijn, consultatiebureau bezoeken betekent dus dat je in beeld bent van de JGZ. Dat wil ik helemaal niet. ik wil wel weten hoeveel mijn kind weegt etc, maar om dan meteen in beeld te lopen.
en dan wordt natuurlijk gemeld dt problemen woren gesingaleerd en opgelost. Alsof dat een activiteit van de JGZ is. Ouders als object, geen partner, ouders signaleren niet en melden de problemen niet en lossen ze niet op. Precies dat taalveeld is het probleem.
Er staan ook stoere zinnen in over meer dan signaleren. Het zou een geruststelling zijn als blijkt dat dat alleen maar praatjes voor de vaak zijn.
Tsjor
Miriam
"Een discussie op internet is genoeg om jou driftig tegen mij in de gordijnen te jagen". Nu overschat je toch wat je bij mij teweeg brengt.
Volgens mij ben jij degene die met je wereldbeeld alle ouders de gordijnen in probeert te jagen: een keer te laat komen en volgens jou staat de lpa op de stoep, kom je als ouder in de verwijsindex dan wordt je kind uit huis geplaatst. Elk praatje van jou lijkt gericht op paniek zaaien en achterdocht kweken. Vermoeiend lijkt me dat zo`n gebrek aan vertrouwen in je medemens.
