70 jarige vrouw bevallen van dochter - ethiek

Liora

wil nog even reageren op jou, "ik denk dat veel vrouwen met overgewicht nu denken dat je vindt dat zij beter geen kinderen kunnen krijgen" dat vind ik dus helemaal niet.

En en

bieden een zeer consequente stabiele opvoeding. Geven geen corrigerende tik en verheffen nooit hun stem tegen de kinderen. Gaan bij de geringste problemen naar de orthopedaggog, kinderpsycholoog/psychiater. Hebben alleen educatieve spellen in huis voor de kinderen. Kinderen lezen alleen boeken op juiste avi niveau. Nodigen de hele klas uit voor feestjes. De t.v. staat op discovery. En oefenen thuis om de B scores van de cito minimaal naar A te krijgen. En...?

Hahahaha

Erg grappig die typeringen van OOL ouders, klopt aardig denk ik zo .
Even nog on topic in aanvulling op Pelle (dat er teveel adoptie aanvragen zijn). Dat is dus de reden dat er álleen bij kinderen uit China steeds extremere eisen komen, zoals dus een BMI van < 40, twee jaar getrouwd zijn enz. Bij andere adoptie landen geldt de bmi eis niet.
Roos

Ouders Oline ouder

Grappig, mijn beeld bij de ideale OOL ouder is heel anders. Jullie beschrijven allemaal nogal cultureel verantwoorde types die enorm in de literatuur en interieurs zitten en hyper gezond eten.

Zelf ben ik juist door dit forum erachter gekomen dat de gemiddelde ouder hier woont in een eengezinswoning. Ze vindt dit zo normaal dat ze rustig vraagt: wanneer deden jullie het speelgoed naar boven?
Ze eet veel aardappels met vlees en groente, komt rond van 50 euro voor de boodschappen per week, en dat met drie kinderen, 2 konijnen en een kat.
Ze woont niet in de stad. Als ze dochters heeft vieren die prinsessenfeestjes, zoons hebben gel in hun haar en zitten op voetbal.

Dat is meer mijn beeld... en oh ja, ze werken 2,5 dag in de week, of zo.

Liora

Wel leuk allemaal...

al die typeringen van de ideale OO-ouder, maar ik had nou zo graag gewild dat Manda nog even inhoudelijk in zou gaan op mijn laatste posting, nl. dat zij in eerste instantie zegt:

"die keuze om niet nog een kindje op de wereld te zetten met de wetenschap dat je later opscheept met een kwakkelende ouder maken mensen dagelijks"

(en daar o.a. zwaarlijvigheid aan verbindt), terwijl ze in haar verdere postings alleen maar over adoptie spreekt, waar geen sprake is van "een kind op de wereld zetten".... die zijn nl. allang op de wereld gezet. Dat zijn toch twee heel verschillende zaken, lijkt mij, die absoluut verschillende benaderingen nodig hebben.

Ook zou ik graag nog van haar willen weten waarom zwaarlijvige mensen niet, en rokende mensen wél mogen adopteren (of een kind krijgen).

Manda, het is overigens niet mijn bedoeling om je vast te pinnen of onderuit te halen, maar ik ben werkelijk gewoon heel benieuwd naar het waarom van jouw uitspraken.

Hoop dat je toch nog even wilt reageren.

Groet, Maria

Oh jee....

....ik voldoe niet helemaal aan het beeld der OOL-ouders.......dit wordt mijn laatste jaar hier??

Slanke mensen die heel ongezond leven krijgen dan wel een kans boven (enorm) dikke mensen, die heel gezond leven??

Daar zit een flinke vooroordeel onder verborgen.....

Bespreekbaar

Manda: "vind jij werkelijk dan dat mensen met een bmi boven de 40 < knip> de meest geschikte adoptieouders zijn ?" Wat ik vind, is dat jij dingen aan elkaar knoopt die helemaal niet onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Nogmaals: Fladderbeestje heeft uiteengezet dat zij (wat noodgedwongen) een gezondere leefstijl heeft dan menig ander. "Mensen met BMI hoger dan" hébben niet per definitie een ongezonde leefstijl. Mensen met een chronische ziekte zijn niet per definitie ongeschikt als adoptieouder. Je reacties zijn te kort door de bocht, daardoor ga je op tenen staan.

Genista

ik heb ook de indruk dat jij maar niet wil oppikken dat ik het steeds over chronisch zieken heb gehad die niet zelfstandig de zorg op zich kunnen nemen. Idem mensen met een hoger dan 40 bmi, ook van deze mensen is de kans buitengewoon groot dat de gezondheid die zelfstandige zorg bieden niet (langdurig) op zich kunnen nemen. Je kan die feitelijkheden ontkennen en het niet eens zijn met deze algemene regel. Die laatste snap ik, de ene persoon met 40 bmi is de ander niet.

De aanscherping op selectie van bmi is onlangs ingevoerd omdat uit de US de meeste aanvragen komen en daar zware obesitas (dat is waar ik het constant !!! over heb gehad) een groot probleem is.

Ik heb het nu meerdere keren uitgelegd Genista, hopelijk is het dan nu duidelijk.

Sonja

ja laten gewoon nummertjes trekken op Schiphol.

Het zijn geen b-keuze kinderen, ook als er meer aanbod dan vraag zou zijn heeft elke adoptiekind het meest aan goed voorbereidde en gescreende ouders die aan bepaalde eisen voldoen.

JIj hebt helemaal niet het belang van het kind voor ogen, je spreekt puur vanuit je eigen gevoel die blijkbaar gekwetst is, jouw gevoel doet er mi alleen totaal niet toe in een algemene discussie over adoptie zoals deze.

Maar

"dat ik het steeds over chronisch zieken heb gehad die niet zelfstandig de zorg op zich kunnen nemen." Maar zo zwart-wit ligt het niet, dat is waar ik het steeds over heb. En een aantal mensen met mij. Wanneer is de chronische ziekte van een zodanige invloed dat je niet meer een kind zelfstandig kunt opvoeden? Het is niet zo simpel als jij probeert te schetsen. Het is ook geen kwestie van jou verkeerd willen begrijpen. Natuurlijk is het makkelijk om een extreem voorbeeld te geven en dan te stellen dat zo iemand niet geschikt is op grond van die chronische ziekte om zelfstandig een kind op te voeden. Maar dat enorme grijze gebied. Waar ligt dan de grens? Niet stomweg bij "chronisch ziek". Dat is het enige dat ik wil duidelijk maken.
Ik snap best dat zo'n organisatie kennelijk voor het gemak een BMI van 40 als grens wil aanhouden, maar daarmee gaan ze wat mij betreft wel voorbij aan het feit dat dat niet automatisch een slechte leefstijl inhoudt. De kans is groter dat. Maar ik had het niet over de regeltjes van een organisatie, maar over jouw mening.

Manda

Iemand met zulke meningen als jij, die zou zich niet moeten voortplanten, stel je eens voor dat je zulke ideeën doorgeeft aan je kinderen.

Dat er maatlatjes gelegd worden bij de capaciteiten van ouders, dat chronisch ziekzijn sowieso al een reden is om geen kinderen te mogen krijgen!

Gelukkig dat ik een dood kind kreeg, want stel je voor, ik heb wel meer dan een chronische ziekte! Wat zou er van dat arme kind terecht gekomen zijn! Gelukkig is mijn BMI nog niet aan de veertig toegekomen, want anders werd ik natuurlijk dubbel afgeserveerd, als ongeschikte moeder.

Nee, dan de gelukkige ouder, die zonder, en later met, IVF toch haar kinderwens kon vervullen, waarbij zij ook alleen maar dacht aan het belang van het KIND, want ja, daar draait het toch om?

Hoe voelt zo´n ongenuanceerde posting? Want dat is wat jouw beweringen tewerkstellen. Ze kwetsen en zijn ongenuanceerd, net zoals mijn ongenuanceerde, kwetsende, niet gemeende stukje hierboven.

Voel je nou een beetje wat je doet naar andere mensen toe??

Groetjes, Mien (die welzeker een goede moeder zou zijn geweest, ondanks de extra kilootjes en het feit dat ze chronisch ziek is)

Chronisch ziek.

Het gaat niet om chronisch ziek zijn. Het gaat om chronisch ziek zijn en niet zelfstandig zorg kunnen bieden aan het kind.
Dit heeft niets te maken met een goede moeder zijn. Het gaat er cru gezegd om: als je niet voor jezelf kunt zorgen kan je al helemaal niet voor een kind zorgen? Moet ik het zo lezen Manda?
Ik zit daar tussen de bedrijven door steeds over na te denken. Want waar ligt dan de grens? En wie trekt die grens? Mag een blinde vrouw van 30, die afhankelijk is van een blinde geleide hond en nog wat hulpmiddelen, geen kind adopteren?
Ik denk dat er wel eisen gesteld moeten worden aan een adoptieouder. Het moet voor een kind wel een veilig thuis bieden. Maar chronisch ziek zijn betekend gelukkig niet altijd een kortere kans op leven, of niet in staat zijn om voor een kind te zorgen.

Tja

inderdaad, nogmaals het uitgangspunt moet altijd in deze selectieperiode het belang en toekomstig welzijn van het kind, zo zijn er meer richtlijnen die ik nog niet eens genoemd heb (inkomen, leeftijd, woonsituatie). Dat er mensen zich gekwetst voelen omdat zij niet voldoen aan die richtlijnen (waar ik niet in alle gevallen achter sta) is ondergeschikt aan dat uitgangspunt.

Er zijn eisen die het aanbiedende land opstellen en er zijn richtlijnen van de kinderbescherming in Nederland. Per vrager wordt er gekeken of eventuele beperkingen het belang van het kind benadelen, zo worden al die mensen gesproken en gescreend.

Ik laat het hierbij. Het verbaasd mij oprecht dat iemand ook maar kan denken dat ik met de intentie om iemand te kwetsen dit onderwerp bespreek. Dat mensen zich geroepen voelen mij direct aan te vallen in deze en andere draadjes en bij onbegrip mij opzettelijk probeert te kwetsen vind ik totaal onzinnig en geeft mi aan dat niet iedereen dat eerste uitgangspunt accepteert.

Intentie

Hoi Manda, misschien heb je de intentie (kwetsen)niet, maar het is wel het effect van jouw woorden. Dat hoop ik duidelijk te maken met mijn ongenuanceerde, kwetsende stukje.

Je kunt wel zeggen: regels zijn regels! Maar dat wil nog niet zeggen dat je het eens bent met die regels. Ik vind het veel te kort door de bocht om te stellen dat moeders met een chronische aandoening (die misschien niet volledig lichamelijke zorg aan hun kind kunnen verlenen) dat die geen kinderen zouden mogen krijgen of adopteren.

Zo simpel ligt het niet, er zijn zoveel gradaties.

Daarbij het kan iedereen gebeuren dat hij/zij (tijdelijk) lichamelijk niet kan zorgen voor zijn/haar kind. Dat overkomt iedereen die ouder is in meer of mindere mate.

Maakt je dat als ouder minder geschikt?

Ik vind van niet. Basisbehoeftes zoals bijv. liefde, dat is in mijn ogen veel belangrijker dan het feit dat je misschien wel of niet je baby op kunt tillen (al lijkt me dat wel enorm moeilijk)

Groet, Mien

Tja2

Tja Manda, ik vond het wel een aardig staaltje van kort door de bocht gaan. Zeker ook omdat je vandaag pas aankomt met je opmerking dat het je bij de chronisch zieken gaat om mensen die gewoon echt niet in staat zijn om een kind groot te brengen. Dat heb je eerder werkelijk nergens genuanceerd. Bovendien vind ik dat nog steeds discutabel.
Volgens mij moet je de basisvoorwaarden voor het ouderschap in een andere hoek zoeken: heeft iemand wel de basisvaardigheden in huis om zijn kind liefdevol en veilig groot te brengen? En dat staat m.i. los van gewicht, leeftijd, chronische of acute ziekte en leeftijd. Er zijn in deze genoemde criteria natuurlijk altijd grenzen te noemen, zoals een moeder van 70 of iemand die werkelijk ernstig ziek is en maar kort te leven zal hebben.

Volgens de huidige regels

was ik nooit bij mijn adoptie ouders gekomen..en ja dan was ik natuurlijk beter af geweest in een weeshuis midden in Amsterdam....

Waarom negeer je me nou, manda?

Waarom reageer je nou gewoon wél op allerlei mails maar niet op die van mij:

al die typeringen van de ideale OO-ouder, maar ik had nou zo graag gewild dat Manda nog even inhoudelijk in zou gaan op mijn laatste posting, nl. dat zij in eerste instantie zegt:

"die keuze om niet nog een kindje op de wereld te zetten met de wetenschap dat je later opscheept met een kwakkelende ouder maken mensen dagelijks"

(en daar o.a. zwaarlijvigheid aan verbindt), terwijl ze in haar verdere postings alleen maar over adoptie spreekt, waar geen sprake is van "een kind op de wereld zetten".... die zijn nl. allang op de wereld gezet. Dat zijn toch twee heel verschillende zaken, lijkt mij, die absoluut verschillende benaderingen nodig hebben.

Ook zou ik graag nog van haar willen weten waarom zwaarlijvige mensen niet, en rokende mensen wél mogen adopteren (of een kind krijgen).

Manda, het is overigens niet mijn bedoeling om je vast te pinnen of onderuit te halen, maar ik ben werkelijk gewoon heel benieuwd naar het waarom van jouw uitspraken.

--

Ik vind het werkelijk opvallend hoe je me negeert.

Maria