Onvolwassen stiefdochter
Ik heb bijna 2 jaar een relatie met mijn vriend die uit een 30 jarige relatie komt. Hij heeft een dochter van 24 en een zoon van 22 die de helft van de week bij hem wonen.
Beide kinderen doen helemaal niets in huis, dochter heeft nog nooit boodschappen gedaan en weigert op alle fronten iets te doen in huis. Ze dirigeert haar vader en schoffeert hem. Ik vind haar respectloos. Ze negeert mij en houdt op geen enkele wijze rekening met haar vader (zo claimrecht e de badkamer in de ochtend en wordt boos als hij daar iets van vindt). Als ze toch iets een keer moet gaat ze stampvoeten en zeggen dat ze naar haar moeder gaat. Ze verdient een hoog salaris maar mijn vriend durft (zijn zijn letterlijke worden) geen kostgeld te vragen. Ze belt vanuit haar vakantieadres en geeft haar vader opdracht om een klusje te doen. Ik kan nog heel lang doorgaan. Feit is dat het mij enorm raakt dat zij zo met hem omgaat. En het ergert me dat hij er niets mee doet. Het staat onze relatie van mijn kant uit in de weg. Sowieso ben ik niet van plan samen te gaan wonen zolang de kinderen er zijn maar ook daarna zie ik nog wel problemen.
Erover praten kunnen we niet, we krijgen alleen maar enorme ruzie.
Zelf heb ik een meisje van 23 dat op zichzelf woont.
Tips?
Diyer schreef op 04-03-2023 om 23:17:
[..]
Besef dat dit waarschijnlijk dan ook de man is die jij in je leven toelaat. Of heb je hem al anders ervaren naar jou toe of naar anderen toe? Sommige mensen zijn in staat om wel ruzie te maken met hun partner over vanalles en nog wat, maar alle andere mensen niet te willen teleurstellen. Dus een man die zijn vrouw laat zitten in het weekend (en blijkbaar wel in gedrag nee durft te zeggen tegen haar), maar geen nee durven te verkopen aan de buurman die vraagt om te komen helpen met klussen.
Zijn kinderen zijn volwassen. Dat betekent dat een relatie steeds meer prioriteit mag innemen in zijn leven. Dat betekent dat hij nee tegen zijn dochter mag verkopen, omwille van zichzelf en zijn relatie. Zie jij een situatie voor je waarbij hij nee zegt tegen zijn dochter omwille van jou/jullie relatie? De reden dat ik dit vraag is omdat ik een paar maanden geleden een vergelijkbaar topic heb gelezen van een man die naar zijn eveneens volwassen dochter ging met kerst, omdat zij acuut iets van hem wilde. En hij liet daarbij zijn vriendin zitten (die dat vervolgens hier kwam posten). Dus het werd echt een soort machtspel leek wel, waarbij pa altijd voor zijn kinderen koos, ook al waren deze ruim volwassen en de vrouw had zich dus altijd te schikken naar de impulsen van volwassen dochter en de vader die daar altijd op inging.
Ik zou dit voor mezelf wel helder willen krijgen.
Als ouder hoef je niet altijd acuut beschikbaar te zijn op aanvraag van je kind. Ja, misschien bij een pasgeborene, maar je moet ze ook leren dat ze soms even moeten wachten en dat niet alles in het leven om hun draait.
Zeker als ze volwassen zijn. Mijn ouders zijn tot veel bereid, maar als ze bijvoorbeeld op vakantie zijn, ga ik ze niet bellen om iets technisch te doen.
Een partner die jou gewoon laat zitten zodra zijn kind dat eist, daar zou ik niet mee kunnen leven. Iemand die zo weinig zelfrespect en eigenwaarde heeft dat hij zich in een vorm van vrijwillige slavernij heeft gestort, dat vind ik heel verdrietig, maar voor mij ook niet met een relatie verenigbaar. In een relatie vul je elkaar idealiter aan en niet de innerlijke leegte van jezelf of de ander op.
Dit klinkt misschien heel hard en onaardig, maar wat diyer al zegt is ook een soort economische wet: voor alle schaarse goederen (ook tijd en aandacht) geldt dat ja zeggen tegen iets of iemand ook nee zeggen tegen iets of iemand anders betekent.
Elke keer dat hij ja zegt tegen zijn dochter, zegt hij nee tegen jou. Terwijl jij wel tijd/ruimte voor hem had gereserveerd, je erop had verheugd iets te gaan doen, misschien wel nee had verkocht aan iemand anders. En dat zorgt ook voor een bepaalde onbetrouwbaarheid. In een noodsituatie kan dat natuurlijk voorkomen. Maar halverwege het hoofdgerecht opstaan in een restaurant omdat je volwassen dochter haar was NU gedraaid wil hebben valt daar beslist niet onder.
Juutanne23 schreef op 04-03-2023 om 15:57:
Ik heb geen flauw idee of hun moeder ook zo is.
Mijn vriend is per definitie een struisvogel en gaat ieder gesprek uit de weg.
Waarom vind je hem interessant als relatiemateriaal? Dit is voor mij een dealbreaker.
Juutanne23 schreef op 04-03-2023 om 16:42:
[..]
Dat zou je op het eerste oog wel zeggen ja maar ik wil ook kritisch naar mezelf kijken want het is ook mijn referentiekader en ik ben ook niet heilig. Het puzzelt me waarom ik er last van heb en daar ben ik nog niet achter. Want heel feitelijk gezien zou ik m’n middelvinger moeten opsteken. Het zijn idd niet mijn kinderen dus waar maak ik me druk om.
Ik vermoed dat jij graag dingen naar je hand zet. Dat hij daarin best meegaand is. En dat er conflicten komen op het moment dat hij meegaander met anderen is dan met jou. Kan dat kloppen?
het is lastig als je valt op plooibare mensen omdat ze zo plooibaar zijn. Dat zijn ze namelijk zelden exclusief naar jou alleen.
Doemijdieglazenbol schreef op 05-03-2023 om 00:46:
[..]
Waarom vind je hem interessant als relatiemateriaal? Dit is voor mij een dealbreaker.
Hij is relatiemateriaal omdat we ontzettend veel leuke dingen samen doen.
MamaE schreef op 04-03-2023 om 23:38:
[..]
Als ouder hoef je niet altijd acuut beschikbaar te zijn op aanvraag van je kind. Ja, misschien bij een pasgeborene, maar je moet ze ook leren dat ze soms even moeten wachten en dat niet alles in het leven om hun draait.
Zeker als ze volwassen zijn. Mijn ouders zijn tot veel bereid, maar als ze bijvoorbeeld op vakantie zijn, ga ik ze niet bellen om iets technisch te doen.Een partner die jou gewoon laat zitten zodra zijn kind dat eist, daar zou ik niet mee kunnen leven. Iemand die zo weinig zelfrespect en eigenwaarde heeft dat hij zich in een vorm van vrijwillige slavernij heeft gestort, dat vind ik heel verdrietig, maar voor mij ook niet met een relatie verenigbaar. In een relatie vul je elkaar idealiter aan en niet de innerlijke leegte van jezelf of de ander op.
Dit klinkt misschien heel hard en onaardig, maar wat diyer al zegt is ook een soort economische wet: voor alle schaarse goederen (ook tijd en aandacht) geldt dat ja zeggen tegen iets of iemand ook nee zeggen tegen iets of iemand anders betekent.
Elke keer dat hij ja zegt tegen zijn dochter, zegt hij nee tegen jou. Terwijl jij wel tijd/ruimte voor hem had gereserveerd, je erop had verheugd iets te gaan doen, misschien wel nee had verkocht aan iemand anders. En dat zorgt ook voor een bepaalde onbetrouwbaarheid. In een noodsituatie kan dat natuurlijk voorkomen. Maar halverwege het hoofdgerecht opstaan in een restaurant omdat je volwassen dochter haar was NU gedraaid wil hebben valt daar beslist niet onder.
Het is nog niet voortgekomen dat hij mee tegen mij zei omdat zijn dochter iets wilde maar dat is ook omdat ik er vrijwel nooit ben als zijn dochter er is. Hij zorgt graag voor anderen en tegen mij kan hij ook vrijwel geen nee zeggen. Ik moet daarin ook echt zorgen dat hij niet mijn butler wordt want da5 wil ik niet.
Doemijdieglazenbol schreef op 05-03-2023 om 00:50:
[..]
Ik vermoed dat jij graag dingen naar je hand zet. Dat hij daarin best meegaand is. En dat er conflicten komen op het moment dat hij meegaander met anderen is dan met jou. Kan dat kloppen?
het is lastig als je valt op plooibare mensen omdat ze zo plooibaar zijn. Dat zijn ze namelijk zelden exclusief naar jou alleen.
Ik ben niet het type dat dingen graag naar haar hand zet. Maar het stoort me wel als zijn ex me5 haar vingers knipt en hij meteen erheeen vliegt en als ik vraag of hij me wil helpen met iets ik daar dan een afspraak voor moet maken (wat ik in den beginnen heel logisch vindt overigens)
Jaloers??
Juutanne23 schreef op 05-03-2023 om 09:37:
[..]
Ik ben niet het type dat dingen graag naar haar hand zet. Maar het stoort me wel als zijn ex me5 haar vingers knipt en hij meteen erheeen vliegt en als ik vraag of hij me wil helpen met iets ik daar dan een afspraak voor moet maken (wat ik in den beginnen heel logisch vindt overigens)
Dan vraag ik me weer af waarom hij relatie materiaal is? Het klinkt misschien flauw hoor. Maar als jullie 50+ zijn, gaat dit niet veranderen vermoed ik. Hij zal zich zo blijven gedragen en dat blijft jou frustreren. Want als die kinderen uit huis zijn, dan is het weer wat anders. Vrienden, familie, werk, een vereniging (en de kinderen nog steeds).
Hij is in je eigen woorden nogal vermijdend, dus je kunt nooit serieus over issues praten. Je moet zelfs opletten dat hij niet je butler wordt. Dit zijn voor mij echt rode vlaggen voor een serieuze, gelijkwaardige relatie.
Is leuke dingen samen doen dan echt genoeg voor een liefdesrelatie waarin gedacht wordt aan samenwonen?
Overigens, ik ben gek op mensen die dingen naar hun hand zetten hoor. 
hoef ik dat zelf niet de hele tijd te doen. Ik heb veel van dat soort vrouwen als vrienden, zij hebben vaak een wat minder uitgesproken partner die niet snel nee zegt. Tegen niemand. En zoals alle eigenschappen heeft dat pro’s en cons. De cons die ik daar zie, lijken 1-op-1 met wat hij omschrijft. Vandaar mijn aannames.
Juutanne23 schreef op 05-03-2023 om 09:35:
[..]
Het is nog niet voortgekomen dat hij mee tegen mij zei omdat zijn dochter iets wilde maar dat is ook omdat ik er vrijwel nooit ben als zijn dochter er is. Hij zorgt graag voor anderen en tegen mij kan hij ook vrijwel geen nee zeggen. Ik moet daarin ook echt zorgen dat hij niet mijn butler wordt want da5 wil ik niet.
Hier zou ik eigenlijk nog het bangst voor zijn. Je ziet hoe onoprecht de verhouding in wezen is met zijn kinderen en ex: hij geeft niet omdat hij van ze houdt, vanuit warme verbinding, maar omdat hij geen gedoe wil. Als dat een hardnekkig patroon is, hoe gaat dat dan met jou op den duur? Ik zou het heel moeilijk vinden erop te vertrouwen dat zijn ‘ja’ een eerlijk ‘ja’ is. Dat wat hij je geeft eerlijk en oprecht gegeven wordt.
Ik heb een vader met een patroon wat hier in de verte wat op lijkt en daar kom je te vaak in situaties terecht dat je hem niet gelooft of vertrouwt als hij weer eens demonstratief bescheiden of empathisch aan het doen is. Hij draagt uit dat hij heel veel rekening houdt met mensen maar mijn broer en ik kijken er dwars doorheen en geloven er niks van. Het gaat hem niet om de ander. Het gaat om hoe hij wil overkomen. Dat is best heel pijnlijk want hij zal het vast goed willen doen maar het wordt toch heel zuur. Proberen te vragen: wat wil jij nou echt? Dat levert niks op. Hij gaat gewoon door met toneelspelen. Je kunt dus nooit vertrouwen op wat hij zegt. Je wordt er dus ook niet wijzer van en blijft gek genoeg eigenlijk altijd met een knagend gevoel achter dat je niet genoeg rekening houdt met HEM! Dat jij ervoor moet zorgen dat je vriend niet jouw butler wordt, dat wijst daar voor mij ook op. Dat is niet structureel jouw taak. Hij zou gewoon in beginsel eerlijk zijn mogelijkheden en grenzen moeten aangeven, wat hij wel en niet van harte kan geven. Als hij dat niet doet, ben jij daar steeds mee aan het werk en je krijgt nooit uitsluitsel of je het goed doet. Van mijn vader accepteer ik dat want hij is nou eenmaal mijn vader en ik neem er wat afstand van. Maar in een partner zou ik zulke vergaande onoprechtheid helemaal niet trekken.
Ik weet natuurlijk niet of dit bij jouw vriend net zo ‘groot’ en structureel is als bij mijn vader. Maar ik zou wel gaan peilen in hoeverre dit gedrag in jullie relatie eerlijk geven en ontvangen in de weg staat. Want dat is nogal wezenlijk voor een relatie!
Juutanne23 schreef op 05-03-2023 om 09:32:
[..]
Hij is relatiemateriaal omdat we ontzettend veel leuke dingen samen doen.
Er zijn meerdere mensen waar je leuke dingen mee kan doen. Voor mij geldt dat er echt wel meer moet zijn dan de leuke dingen. Komop, je bent toch geen 20 meer.
Ze verdient een hoog salaris maar mijn vriend durft niet (dit zijn zijn letterlijke woorden) kost en inwoning te vragen. Ze belt vanaf haar vakantieadres en geeft haar vader de opdracht een klus te klaren. Ik kan nog heel lang doorgaan. Het feit is dat het me echt raakt dat ze hem zo behandelt. En het irriteert me dat hij er niets aan doet. Het verstoort onze relatie van mijn kant.
We kunnen er niet over praten, we krijgen alleen maar ruzie.
beryglick schreef op 05-03-2023 om 12:03:
Ze verdient een hoog salaris maar mijn vriend durft niet (dit zijn zijn letterlijke woorden) kost en inwoning te vragen. Ze belt vanaf haar vakantieadres en geeft haar vader de opdracht een klus te klaren. Ik kan nog heel lang doorgaan. Het feit is dat het me echt raakt dat ze hem zo behandelt. En het irriteert me dat hij er niets aan doet. Het verstoort onze relatie van mijn kant.
We kunnen er niet over praten, we krijgen alleen maar ruzie.
Zit je nou te dubbelnicken ??
Juutanne23 schreef op 05-03-2023 om 09:32:
[..]
Hij is relatiemateriaal omdat we ontzettend veel leuke dingen samen doen.
Dingen samen doen kun je ook met veel andere mensen. Passen jullie waarden bij elkaar? Dat is wat een relatie bestendig maakt.
Juutanne23 schreef op 05-03-2023 om 09:37:
[..]
Ik ben niet het type dat dingen graag naar haar hand zet. Maar het stoort me wel als zijn ex me5 haar vingers knipt en hij meteen erheeen vliegt en als ik vraag of hij me wil helpen met iets ik daar dan een afspraak voor moet maken (wat ik in den beginnen heel logisch vindt overigens)
Ik begrijp je reactie niet. In de tekst hierboven zeg je dat je nog niet meegemaakt hebt dat hij nee tegen je zegt. Terwijl je al eerder schreef dat je bonje met hem hebt gehad hierover (en hij dus minder toeschietelijk lijkt naar jou dan je op dat moment wilde neem ik aan) én je schrijft dat hij voor zijn ex vliegt, waar hij jou wél parkeert. Dus hij behandelt jullie wel anders. Misschien niet met een nee, maar hij brengt blijkbaar wel prioriteiten aan waarbij jij aan het kortere eind trekt.
Mija schreef op 05-03-2023 om 11:11:
[..]
Hier zou ik eigenlijk nog het bangst voor zijn. Je ziet hoe onoprecht de verhouding in wezen is met zijn kinderen en ex: hij geeft niet omdat hij van ze houdt, vanuit warme verbinding, maar omdat hij geen gedoe wil. Als dat een hardnekkig patroon is, hoe gaat dat dan met jou op den duur? Ik zou het heel moeilijk vinden erop te vertrouwen dat zijn ‘ja’ een eerlijk ‘ja’ is. Dat wat hij je geeft eerlijk en oprecht gegeven wordt.
Ik heb een vader met een patroon wat hier in de verte wat op lijkt en daar kom je te vaak in situaties terecht dat je hem niet gelooft of vertrouwt als hij weer eens demonstratief bescheiden of empathisch aan het doen is. Hij draagt uit dat hij heel veel rekening houdt met mensen maar mijn broer en ik kijken er dwars doorheen en geloven er niks van. Het gaat hem niet om de ander. Het gaat om hoe hij wil overkomen. Dat is best heel pijnlijk want hij zal het vast goed willen doen maar het wordt toch heel zuur. Proberen te vragen: wat wil jij nou echt? Dat levert niks op. Hij gaat gewoon door met toneelspelen. Je kunt dus nooit vertrouwen op wat hij zegt. Je wordt er dus ook niet wijzer van en blijft gek genoeg eigenlijk altijd met een knagend gevoel achter dat je niet genoeg rekening houdt met HEM! Dat jij ervoor moet zorgen dat je vriend niet jouw butler wordt, dat wijst daar voor mij ook op. Dat is niet structureel jouw taak. Hij zou gewoon in beginsel eerlijk zijn mogelijkheden en grenzen moeten aangeven, wat hij wel en niet van harte kan geven. Als hij dat niet doet, ben jij daar steeds mee aan het werk en je krijgt nooit uitsluitsel of je het goed doet. Van mijn vader accepteer ik dat want hij is nou eenmaal mijn vader en ik neem er wat afstand van. Maar in een partner zou ik zulke vergaande onoprechtheid helemaal niet trekken.
Ik weet natuurlijk niet of dit bij jouw vriend net zo ‘groot’ en structureel is als bij mijn vader. Maar ik zou wel gaan peilen in hoeverre dit gedrag in jullie relatie eerlijk geven en ontvangen in de weg staat. Want dat is nogal wezenlijk voor een relatie!
Ik denk dat hij oprecht om me geeft maar eens dat hij nooit zijn grenzen aangeeft. Hij wil inderdaad overkomen als iemand die met iedereen het beste voor heeft. Hij draagt me op handen zegt hij en wordt boos als ik zeg dat ik vind dat hij zijn dochter moet aanspreken als ze mij weigert te begroeten want hé….ik heb toch alles voor je over…..dat ene dingetje kan ik dan toch wel over heen stappen…..