Onvolwassen stiefdochter
Ik heb bijna 2 jaar een relatie met mijn vriend die uit een 30 jarige relatie komt. Hij heeft een dochter van 24 en een zoon van 22 die de helft van de week bij hem wonen.
Beide kinderen doen helemaal niets in huis, dochter heeft nog nooit boodschappen gedaan en weigert op alle fronten iets te doen in huis. Ze dirigeert haar vader en schoffeert hem. Ik vind haar respectloos. Ze negeert mij en houdt op geen enkele wijze rekening met haar vader (zo claimrecht e de badkamer in de ochtend en wordt boos als hij daar iets van vindt). Als ze toch iets een keer moet gaat ze stampvoeten en zeggen dat ze naar haar moeder gaat. Ze verdient een hoog salaris maar mijn vriend durft (zijn zijn letterlijke worden) geen kostgeld te vragen. Ze belt vanuit haar vakantieadres en geeft haar vader opdracht om een klusje te doen. Ik kan nog heel lang doorgaan. Feit is dat het mij enorm raakt dat zij zo met hem omgaat. En het ergert me dat hij er niets mee doet. Het staat onze relatie van mijn kant uit in de weg. Sowieso ben ik niet van plan samen te gaan wonen zolang de kinderen er zijn maar ook daarna zie ik nog wel problemen.
Erover praten kunnen we niet, we krijgen alleen maar enorme ruzie.
Zelf heb ik een meisje van 23 dat op zichzelf woont.
Tips?
EmmaT schreef op 04-03-2023 om 16:03:
Hier doe je echt niks aan. Hem kan je niet veranderen, zijn dochter al helemaal niet. En: noem haar geen stiefdochter, maar de dochter van jouw vriend. Meer zijn jullie niet van elkaar.
Ik heb zelf de dochter van mijn vriend jarenlang niet gezien omdat ze mij niet mocht en vond dat ze loyaal moest zijn naar haar moeder. Het was voor mij in het begin moeilijk om het niet persoonlijk op te vatten. Latten en leven in het moment was toen het enige dat erop zat. Mijn vriend liet zich alleen niet door haar schofferen. Dat zou het erg ingewikkeld hebben gemaakt. Nu gaat het een stuk beter tussen haar en mij, maar dat had ik in het begin niet kunnen vermoeden.
Zorg voor een modus waarin iedereen zich prettig voelt, jij ook. Als dat niet lukt kun je je afvragen of de relatie wel zo fijn is.
Je hebt gelijk hoor….het woord stiefdochter is zeker niet aan de orde. Bijzonder dat ik dit woord hier gebruik want ik vind het een vreselijk woord. Ik noem haar gewoon bij haar naam.
Ik hoef in feite niks met haar maar ik vind haar gedrag stuitend en misschien vind ik het gedrag van mijn vriend nog wel stuitender.
Juutanne23 schreef op 04-03-2023 om 16:10:
Je hebt gelijk hoor….het woord stiefdochter is zeker niet aan de orde. Bijzonder dat ik dit woord hier gebruik want ik vind het een vreselijk woord. Ik noem haar gewoon bij haar naam.
Ik hoef in feite niks met haar maar ik vind haar gedrag stuitend en misschien vind ik het gedrag van mijn vriend nog wel stuitender.
Als je zijn gedrag stuitend vindt, dan is dit toch geen goede man voor je?
Juutanne23 schreef op 04-03-2023 om 16:10:
Je hebt gelijk hoor….het woord stiefdochter is zeker niet aan de orde. Bijzonder dat ik dit woord hier gebruik want ik vind het een vreselijk woord. Ik noem haar gewoon bij haar naam.
Ik hoef in feite niks met haar maar ik vind haar gedrag stuitend en misschien vind ik het gedrag van mijn vriend nog wel stuitender.
Hun gedrag zoals je het beschrijft vind ik ook stuitend. Natuurlijk vind jij daar ook wat van! Je kunt je afvragen of je uit haar buurt kan blijven en alleen bij hem komen als zij er niet is. Zou je je er dan niet aan storen?
Ik zou het ook heel onaantrekkelijk vinden in een man als hij zo over zich heen laat lopen en dat gedrag van zijn kind zou accepteren
maar zorg dat je niet in een ‘ik ga dit dus fixen’ modus schiet. Want dan ben jij degene die over hem heen loopt.
Je moet kiezen of je deze onaantrekkelijke eigenschap acceptabel vind of niet. Tussen hem en zijn dochter moet je je verder niet mengen
Max88 schreef op 04-03-2023 om 15:26:
… en haar eigen dochter van 23 een meisJE noemt die al zelfstandig woont.
Nou ja, ik noem mijn dochter van 23 ook een meisje en die woont ook zelfstandig.
Mij collega’s noemen hun volwassen kinderen ook nog jongens en meisjes, geen mannen en vrouwen. Dus ik vind dat niet zo raar.
Juutanne23 schreef op 04-03-2023 om 16:10:
Je hebt gelijk hoor….het woord stiefdochter is zeker niet aan de orde. Bijzonder dat ik dit woord hier gebruik want ik vind het een vreselijk woord. Ik noem haar gewoon bij haar naam.
Ik hoef in feite niks met haar maar ik vind haar gedrag stuitend en misschien vind ik het gedrag van mijn vriend nog wel stuitender.
Yvonne Kroonenberg schreef al: mannen verbouwen hun huis, vrouwen verbouwen hun man.
Ik ben bang dat je weinig aan je vriend kan verbouwen, als je hem niet acceptabel vindt zoals hij is dan is hij niet de ware voor jou. Blijkbaar zit er fundamenteel iets verkeerd en dat ga jij niet aan hem veranderen. Mocht hij ineens niet meer onderdanig en volgzaam zijn dan luistert hij ook niet meer naar jou, en zolang hij wel naar jou luistert is hij nog steeds onderdanig en volgzaam.
Die kinderen horen bij hem, dus het is de hele hutmut of niks.
Juutanne23 schreef op 04-03-2023 om 15:57:
Ik heb geen flauw idee of hun moeder ook zo is.
Mijn vriend is per definitie een struisvogel en gaat ieder gesprek uit de weg.
overigens vind ik sommige reacties best pittig.
Dat verbaast me een beetje. Ik vroeg niet om een oordeel maar om tips.
En nee samenwonen ga ik sws niet doen al maakt het ook voor daarna niet uit. Want zij zal zich altijd zo blijven gedragen. En ik vind het bijzonder dat je op die leeftijd geen fatsoensnormen kan hanteren of categorisch weigert een wasmachine te bedienen of als je afwast alleen je eigen kopje afwast.
Je vriend en zijn dochter staan niet in de juiste verhouding tot elkaar. Je vriend neemt zijn rol als vader niet. Daar zitten ze samen in. De enige die daaraan wat kan doen zijn zijzelf en in deze situatie lijkt jouw vriend me degene met de sleutel in handen, want die lijdt eronder. Je hebt het kennelijk al met hem besproken. Hij is daar niet ontvankelijk voor en kiest ervoor de situatie te laten voortbestaan. Als hij niet handelt uit angst, dan houdt het op. Wat zou je voor tips willen? Jij bent niet de positie om hier iets te veranderen. Als je hierin gaat roeren, kom je in de problemen in je relatie. Die dochter keert zich tegen je en je vriend uiteindelijk ook omdat hij niet onder ogen wil zien wat je hem vertelt over zijn kind. Het enige wat je kan doen, is je eigen grenzen bewaken en misschien af en toe op een subtiele manier feitelijk benoemen wat je ziet gebeuren zonder actie van hem te verwachten.
Prillewits schreef op 04-03-2023 om 16:21:
[..]
Nou ja, ik noem mijn dochter van 23 ook een meisje en die woont ook zelfstandig.
Mij collega’s noemen hun volwassen kinderen ook nog jongens en meisjes, geen mannen en vrouwen. Dus ik vind dat niet zo raar.
Het ging om het verschil; al noemt ze ze weet ik wat.
AlisonH schreef op 04-03-2023 om 16:15:
[..]
Als je zijn gedrag stuitend vindt, dan is dit toch geen goede man voor je?
Dat zou je op het eerste oog wel zeggen ja maar ik wil ook kritisch naar mezelf kijken want het is ook mijn referentiekader en ik ben ook niet heilig. Het puzzelt me waarom ik er last van heb en daar ben ik nog niet achter. Want heel feitelijk gezien zou ik m’n middelvinger moeten opsteken. Het zijn idd niet mijn kinderen dus waar maak ik me druk om.
Juutanne23 schreef op 04-03-2023 om 16:42:
[..]
Dat zou je op het eerste oog wel zeggen ja maar ik wil ook kritisch naar mezelf kijken want het is ook mijn referentiekader en ik ben ook niet heilig. Het puzzelt me waarom ik er last van heb en daar ben ik nog niet achter. Want heel feitelijk gezien zou ik m’n middelvinger moeten opsteken. Het zijn idd niet mijn kinderen dus waar maak ik me druk om.
Ik snap best dat het je enorm ergert, alleen is er weinig aan te doen. Andere mensen staan anders in het leven en nemen andere beslissingen en dat is soms moeilijk te verteren ook al weet je nog zo goed dat het niet jouw zaak is. Het is ook wel weer een leerzame ervaring om een situatie tegen te komen die zo anders is dan de jouwe, en te kijken of je daar toch ook positieve kanten aan kan ontdekken.
Juutanne23 schreef op 04-03-2023 om 16:42:
[..]
Dat zou je op het eerste oog wel zeggen ja maar ik wil ook kritisch naar mezelf kijken want het is ook mijn referentiekader en ik ben ook niet heilig. Het puzzelt me waarom ik er last van heb en daar ben ik nog niet achter. Want heel feitelijk gezien zou ik m’n middelvinger moeten opsteken. Het zijn idd niet mijn kinderen dus waar maak ik me druk om.
Zo uit de losse pols: als ik jouw verhaal lees, vind ik ook dat hij op een heel opvallende en schadelijke manier zijn positie niet inneemt tegenover zijn kind. Ik vind het voor hem niet gezond maar voor haar ook niet. Ik zou dan ook denken: wat komt daar nog achter vandaan qua relatiepatronen? Ik vind het helemaal niet gezond klinken en het zou me niet lekker zitten. Ik zou me dus ook afvragen of dit iets zegt over hoe deze man in verbinding staat met (andere) mensen. Ik vind het eigenlijk wel logisch dat dit ook bij jou onrust geeft. Misschien zegt dit helemaal niks over hoe hij als partner is maar misschien ook wel.
Juutanne23 schreef op 04-03-2023 om 16:42:
[..]
Dat zou je op het eerste oog wel zeggen ja maar ik wil ook kritisch naar mezelf kijken want het is ook mijn referentiekader en ik ben ook niet heilig. Het puzzelt me waarom ik er last van heb en daar ben ik nog niet achter. Want heel feitelijk gezien zou ik m’n middelvinger moeten opsteken. Het zijn idd niet mijn kinderen dus waar maak ik me druk om.
Nou.. dat ben ik niet met je eens. Natuurlijk maak je je druk als je geliefde zich als een voetveeg laat gebruiken. Of dat nu zijn dochter is is of zijn baas. Maar ja wat doe je er aan? Meer dan hem een spiegel voorhouden kun je niet doen. Ik zou zelf even diep ademhalen en niet je emmertje frustraties over hem uitgieten. Maar misschien wel zeggen wat je ziet en dat je er veel moeite mee hebt dat hij dit zo laat gebeuren. Dat het volgens jou niet echt een gezonde vader dochter verhouding is. Vraag hem wat hij er van vindt. Wil hij er niets mee of heeft hij zo iets van ' ach over een jaar of wat woont ze zelfstandig ' dan is het jouw keuze wat je er mee doet. Ik zou de situatie zo veel mogelijk ontlopen en om helemaal eerlijk te zijn. Zo iemand moet dan wel heel leuk zijn om met een serieuze relatie door te gaan. Want hoe is hij verder dan.. dat hij dit zo maar laat gebeuren. Maar daar kun jij alleen maar antwoord op geven. Als hij verder een geweldige partner is zou ik het bij latten laten en de dochter ontlopen
Mija schreef op 04-03-2023 om 16:31:
[..]
Je vriend en zijn dochter staan niet in de juiste verhouding tot elkaar. Je vriend neemt zijn rol als vader niet. Daar zitten ze samen in. De enige die daaraan wat kan doen zijn zijzelf en in deze situatie lijkt jouw vriend me degene met de sleutel in handen, want die lijdt eronder. Je hebt het kennelijk al met hem besproken. Hij is daar niet ontvankelijk voor en kiest ervoor de situatie te laten voortbestaan. Als hij niet handelt uit angst, dan houdt het op. Wat zou je voor tips willen? Jij bent niet de positie om hier iets te veranderen. Als je hierin gaat roeren, kom je in de problemen in je relatie. Die dochter keert zich tegen je en je vriend uiteindelijk ook omdat hij niet onder ogen wil zien wat je hem vertelt over zijn kind. Het enige wat je kan doen, is je eigen grenzen bewaken en misschien af en toe op een subtiele manier feitelijk benoemen wat je ziet gebeuren zonder actie van hem te verwachten.
Je legt de vinger op de zere plek want we hebben er al ettelijke keren behoorlijk bonje om gehad als zij hem weer eens schoffeerde. Ik ben dan ook niet subtiel eerlijk gezegd en ik snap wel dat hij het niet leuk vind als ik iets over zijn dochter zeg. En ik kies er bewust voor om op de dagen dat zij bij hem zijn niet bi) hem te zijn. Dat is ok. Ik heb ook mijn eigen leven. Misschien moet ik af van het idee dat mijn dochter het leuk vind om mijn vriend te zien, gezellig met hem te eten en het fatsoen hebben nadat ze een kadootje van hem heeft gehad dankjewel te zeggen en dat het ijdele hoop is dat dit tussen mij en zijn kinderen gaat gebeuren. En nee ik ben niet naïef want werk in de jeugdzorg maar wel een soort van teleurgesteld. En ook dat zegt weer wat over mij.
Dus hij vindt zijn eigen dochter een hork, maar vindt dat geen probleem...dat is ehh..bijzonder. Ik zou het wel een probleem vinden als mijn kind zich als een hork zou gedragen. Ik geloof ook niet dat hij er geen last van heeft (zie bijvoorbeeld de badkamerincidenten), dat lijkt me meer cognitieve dissonantie/zelfbescherming dan werkelijkheid. Feit is dat de hele omgeving last heeft van de houding van zo iemand. Als je dat als ouder dan faciliteert, ben je min of meer onderdeel van het probleem.
Ik zou me daar in een relatie ook aan storen. Ik gun iedereen het zelfrespect dat nodig is om niet te accepteren dat mensen je als voetveeg behandelen.