Onvolwassen stiefdochter

Juutanne23 schreef op 05-03-2023 om 09:37:

[..]

Maar het stoort me wel als zijn ex me5 haar vingers knipt en hij meteen erheeen vliegt en als ik vraag of hij me wil helpen met iets ik daar dan een afspraak voor moet maken (wat ik in den beginnen heel logisch vindt overigens)

En terecht, als jij lager op zijn prioriteitenlijstje staat dan zijn ex, mag je je toch eens achter je oren gaan krabben. 

Hij heeft helemaal niet alles voor je over. Hij wil niet eens zijn dochter aanspreken terwijl zij echt kleutergedrag vertoont.
Daarnaast krijgen zijn ex en kinderen telkens prioriteit ook al ben jij er of heb jij hem nodig. Hoezo heeft hij alles voor je over?

Mija schreef op 05-03-2023 om 16:42:

[..]

Het gaat niet om die personen. Hij wil geen gedoe dus de mensen die voor hem verbonden zijn met de dreiging van drama, krijgen het meest voor elkaar. Hij schat TO dus als een stuk meegaander en redelijker in dan zijn kind en zijn ex. Daar kun je op zich blij mee zijn. Maar dat je dus om aandacht concurreert met mensen die ‘dreigen met’ drama en dat je dat waarschijnlijk zult verliezen, dat is minder plezierig.

Helemaal mee eens, dat is de logische conclusie in dit geval. TO zal alleen stijgen op zijn prioriteitenlijstje als ze meer drama schopt. Dat is toch niet de situatie die je voor jezelf wilt? En dat is toch niet het type man dat je aan je zijde wilt? Dus TO, krab jezelf nog eens achter je oren.

Pippeltje schreef op 05-03-2023 om 16:43:

Hij heeft helemaal niet alles voor je over. Hij wil niet eens zijn dochter aanspreken terwijl zij echt kleutergedrag vertoont.
Daarnaast krijgen zijn ex en kinderen telkens prioriteit ook al ben jij er of heb jij hem nodig. Hoezo heeft hij alles voor je over?

Hij hoeft zijn dochter niet aan te spreken ‘voor TO’. Hij hoeft ‘alleen maar’ (moeilijk zat!) TO’s wensen oprecht te wegen en niet van haar te verwachten dat zij die opgeeft alleen om hem van gedoe met zijn dochter of zijn ex te vrijwaren.

Ik zou hem dus niet aanspreken als(of) het om iets principieels gaat, wat hij gewoon moet doen omdat het zo hoort. Hij bepaalt zelf of hij het wil doen ‘zoals het hoort’. Als het gevolgen heeft voor de relatie tussen TO en vriend is het wel een gespreksonderwerp. Maar dan zit je er als individu in dan raakt het je omdat je er zelf een belang bij hebt. 

Juutanne23 schreef op 05-03-2023 om 17:18:

[..]

Laat ik voor nu zeggen dat we hier al het hele weekend een gesprek over hebben. En dat ik heb aangegeven dat ik er voor mijn eigen bescherming over na wil denken hoe nu verder. Of ik accepteer dit en ga dus voorlopig niet samenwonen of ik zet er een punt achter. Net heeft hij aangegeven dat hij de verantwoordelijkheid voor het voortbestaan van onze relatie eigenlijk in mijn handen legt. Hij wil geen gedoe, alleen maar een leuke relatie met zo weinig mogelijk moeilijke gesprekken en vindt dat hij niet het recht heeft om zijn dochter op haar gedrag aan te spreken ( wel op onfatsoenlijk gedrag maar niet op taken die ze eigenlijk zou moeten doen). En ja ik ben het jullie eens dat ik niet degene ben die zijn kinderen ergens op kan aanspreken. En ja hij heeft gezegd dat hij zijn dochter altijd zal helpen maar niet als wij bv op dat moment iets aan het doen zijn.
Ik weet het even niet meer.

Waarschijnlijk zou ik de keuze maken om tijdelijk meer afstand te nemen en goed na te denken of deze relatie een toekomst heeft op deze manier. 

Juutanne23 schreef op 05-03-2023 om 17:18:

[..]

Laat ik voor nu zeggen dat we hier al het hele weekend een gesprek over hebben. En dat ik heb aangegeven dat ik er voor mijn eigen bescherming over na wil denken hoe nu verder. Of ik accepteer dit en ga dus voorlopig niet samenwonen of ik zet er een punt achter. Net heeft hij aangegeven dat hij de verantwoordelijkheid voor het voortbestaan van onze relatie eigenlijk in mijn handen legt. Hij wil geen gedoe, alleen maar een leuke relatie met zo weinig mogelijk moeilijke gesprekken en vindt dat hij niet het recht heeft om zijn dochter op haar gedrag aan te spreken ( wel op onfatsoenlijk gedrag maar niet op taken die ze eigenlijk zou moeten doen). En ja ik ben het jullie eens dat ik niet degene ben die zijn kinderen ergens op kan aanspreken. En ja hij heeft gezegd dat hij zijn dochter altijd zal helpen maar niet als wij bv op dat moment iets aan het doen zijn.
Ik weet het even niet meer.

Hij wil een leuke relatie zonder moeilijke gesprekken en zonder gedoe en op de korte termijn kan dat, als je maar niet teveel eisen aan hem stelt. Maar de lange termijn? 
Ik zou het wél weten, maar ik ben jou niet. 

Juutanne23 schreef op 05-03-2023 om 17:18:

[..]

Laat ik voor nu zeggen dat we hier al het hele weekend een gesprek over hebben. En dat ik heb aangegeven dat ik er voor mijn eigen bescherming over na wil denken hoe nu verder. Of ik accepteer dit en ga dus voorlopig niet samenwonen of ik zet er een punt achter. Net heeft hij aangegeven dat hij de verantwoordelijkheid voor het voortbestaan van onze relatie eigenlijk in mijn handen legt. Hij wil geen gedoe, alleen maar een leuke relatie met zo weinig mogelijk moeilijke gesprekken en vindt dat hij niet het recht heeft om zijn dochter op haar gedrag aan te spreken ( wel op onfatsoenlijk gedrag maar niet op taken die ze eigenlijk zou moeten doen). En ja ik ben het jullie eens dat ik niet degene ben die zijn kinderen ergens op kan aanspreken. En ja hij heeft gezegd dat hij zijn dochter altijd zal helpen maar niet als wij bv op dat moment iets aan het doen zijn.
Ik weet het even niet meer.

Je schrijft: voor je eigen bescherming. Wat is precies de dreiging die hiervan uitgaat voor jou in de relatie met hem als je niet rechtstreeks met deze dynamiek geconfronteerd wordt? Dat je niet gaat samenwonen, lijkt me heel wijs. Dan loop je je de hele tijd op te winden. Maar verder in de relatie, wat is de onveiligheid hiervan voor jou? 

Ik denk dan: maak het niet te principieel. In welk opzicht is het voor jou van belang dat hij zijn kind taken oplegt of kostgeld vraagt?  Het zou over jullie moeten gaan, in relatie tot elkaar, niet over welke mening jij hebt over zijn relatie met anderen. Hoezeer ik die ook kan begrijpen, waarom weegt dat zo zwaar? Ik lees nog steeds niet wat het nou met jullie te maken heeft. 

Juutanne23 schreef op 05-03-2023 om 17:18:

[..]

Laat ik voor nu zeggen dat we hier al het hele weekend een gesprek over hebben. En dat ik heb aangegeven dat ik er voor mijn eigen bescherming over na wil denken hoe nu verder. Of ik accepteer dit en ga dus voorlopig niet samenwonen of ik zet er een punt achter. Net heeft hij aangegeven dat hij de verantwoordelijkheid voor het voortbestaan van onze relatie eigenlijk in mijn handen legt. Hij wil geen gedoe, alleen maar een leuke relatie met zo weinig mogelijk moeilijke gesprekken en vindt dat hij niet het recht heeft om zijn dochter op haar gedrag aan te spreken ( wel op onfatsoenlijk gedrag maar niet op taken die ze eigenlijk zou moeten doen). En ja ik ben het jullie eens dat ik niet degene ben die zijn kinderen ergens op kan aanspreken. En ja hij heeft gezegd dat hij zijn dochter altijd zal helpen maar niet als wij bv op dat moment iets aan het doen zijn.
Ik weet het even niet meer.

Ik zou geen relatie willen hebben met iemand die vooral alleen maar geen gedoe wil met zo min mogelijk moeilijke gesprekken. Nu gaat het over zijn kinderen. Maar in het leven kom je met enige regelmaat moeilijkheden tegen. Mag je daar dan wel met hem over willen praten? Mogen de minder leuke dingen in het leven er ook zijn? Of loopt hij dan weg of heb je het idee dat je tegen een oost indisch dove man aan het praten bent? Deze man wil blijkbaar de realiteit van de leuke én minder leuke dingen in het leven niet. Weet je ook waarom zijn relatie gestrand is? Gezien zijn ontwijkende gedrag is dat vast niet vanuit hem geinitieerd. Misschien krijg je dan een beetje inzicht in de dynamiek waar hij vaker in betrokken is geweest en voor de andere partij een dealbreaker was.

Juutanne23 schreef op 05-03-2023 om 17:18:

[..]

Laat ik voor nu zeggen dat we hier al het hele weekend een gesprek over hebben. En dat ik heb aangegeven dat ik er voor mijn eigen bescherming over na wil denken hoe nu verder. Of ik accepteer dit en ga dus voorlopig niet samenwonen of ik zet er een punt achter. Net heeft hij aangegeven dat hij de verantwoordelijkheid voor het voortbestaan van onze relatie eigenlijk in mijn handen legt. Hij wil geen gedoe, alleen maar een leuke relatie met zo weinig mogelijk moeilijke gesprekken en vindt dat hij niet het recht heeft om zijn dochter op haar gedrag aan te spreken ( wel op onfatsoenlijk gedrag maar niet op taken die ze eigenlijk zou moeten doen). En ja ik ben het jullie eens dat ik niet degene ben die zijn kinderen ergens op kan aanspreken. En ja hij heeft gezegd dat hij zijn dochter altijd zal helpen maar niet als wij bv op dat moment iets aan het doen zijn.
Ik weet het even niet meer.

Daarmee geeft hij toch heel duidelijk zijn grenzen aan. De gouden regels hier zijn toch: kom niet tussen ouder en kind; en: bemoei je niet met de opvoeding van het stiefkind of van hoe je ex je kind opvoedt.

Hij wil het op zijn manier doen, het is niet eens jouw kind, dus je hebt er niks over te zeggen. Hij geeft duidelijk aan waar de speelruimte voor jou zit en de keus is aan jou om dat te aanvaarden. Of niet. Dat het jammer is, dat is zeker en ik vind het een nare situatie voor je.