Onvolwassen stiefdochter

Mija schreef op 05-03-2023 om 17:32:

[..]

Ik lees nog steeds niet wat het nou met jullie te maken heeft.

Ik wel. Ik lees een man die openlijk aangeeft geen zin te hebben in gedoe en moeilijkheid en een man die geneigd is te willen leven naar een drama vrij leven. In woorden althans. Dat klinkt ideaal. Maar voor alles is wel enige kanttekening te plaatsen. Een moeilijkheid vrij leven bestaat meestal niet. Er komen in een langdurige relatie bij de meeste mensen punten voorbij waarbij je moet weten wat je aan elkaar hebt en waarin je met andere standpunten toch tot een compromis kunt komen. Als je dan een partner hebt die van zulke momenten wegloopt omdat die geen zin heeft in moeilijke gesprekken, dan kom je niet bij elkaar uit. Eigenlijk voelt dat voor mij als een hele passief agressieve vorm van verstandhouden. My way or the highway. Ik maak er alleen geen woord aan vuil.

Ondanks dat deze man zogenaamd passief is en voor drama vrij gaat, is hij wel heel stellig in wat hij niet wil en ook niet bereid tot een compromis. Als er een compromis gesloten moet worden, dan zal al het water hierbij volledig van to uit moeten komen. Het betekent nl. dat hij altijd zo wil doen en dat als to daar niet mee geconfronteerd wil worden, ze altijd moet zorgen dat ze bijv. nooit met hem wil samenwonen of plannen maken waarbij hij niet relatief snel kan klaarstaan voor dochter. Of voor wie hij dan ook geen nee wil verkopen. En dan moet to dus ook nog eens alle levensmoeilijkheden ook nog voor zich houden.

Dus lekker gaan rondtrekken samen in de vakantie zal er ook wel niet inzitten, want dan kan hij zijn kinderen niet bedienen. Het heeft ook iets heel weigerachtig principieels van hem uit. Deze vorm van hulp lijkt ook nergens aan te zijn gekoppeld. Bijv. dat zijn dochter een slecht jaar heeft en hij er daarom voor kiest om niet in de confrontatie te gaan. Of dat hij van mening is dat dit tot de leeftijd van 25 geldt en hij daarna toch wel het beeld heeft dat zijn kinderen oud en wijs genoeg zijn. Het heeft nergens mee te maken, behalve een soort rare behoefte om heel slaafs dienbaar te zijn aan een vooral hele bazige jonge vrouw die zijn dochter is. Hele bijzondere (vreemde) dynamiek.

Diyer schreef op 05-03-2023 om 19:08:

[..]

Ik wel. Ik lees een man die openlijk aangeeft geen zin te hebben in gedoe en moeilijkheid en een man die geneigd is te willen leven naar een drama vrij leven. In woorden althans. Dat klinkt ideaal. Maar voor alles is wel enige kanttekening te plaatsen. Een moeilijkheid vrij leven bestaat meestal niet. Er komen in een langdurige relatie bij de meeste mensen punten voorbij waarbij je moet weten wat je aan elkaar hebt en waarin je met andere standpunten toch tot een compromis kunt komen. Als je dan een partner hebt die van zulke momenten wegloopt omdat die geen zin heeft in moeilijke gesprekken, dan kom je niet bij elkaar uit. Eigenlijk voelt dat voor mij als een hele passief agressieve vorm van verstandhouden. My way or the highway. Ik maak er alleen geen woord aan vuil.

Ondanks dat deze man zogenaamd passief is en voor drama vrij gaat, is hij wel heel stellig in wat hij niet wil en ook niet bereid tot een compromis. Als er een compromis gesloten moet worden, dan zal al het water hierbij volledig van to uit moeten komen. Het betekent nl. dat hij altijd zo wil doen en dat als to daar niet mee geconfronteerd wil worden, ze altijd moet zorgen dat ze bijv. nooit met hem wil samenwonen of plannen maken waarbij hij niet relatief snel kan klaarstaan voor dochter. Of voor wie hij dan ook geen nee wil verkopen. En dan moet to dus ook nog eens alle levensmoeilijkheden ook nog voor zich houden.

Dus lekker gaan rondtrekken samen in de vakantie zal er ook wel niet inzitten, want dan kan hij zijn kinderen niet bedienen. Het heeft ook iets heel weigerachtig principieels van hem uit. Deze vorm van hulp lijkt ook nergens aan te zijn gekoppeld. Bijv. dat zijn dochter een slecht jaar heeft en hij er daarom voor kiest om niet in de confrontatie te gaan. Of dat hij van mening is dat dit tot de leeftijd van 25 geldt en hij daarna toch wel het beeld heeft dat zijn kinderen oud en wijs genoeg zijn. Het heeft nergens mee te maken, behalve een soort rare behoefte om heel slaafs dienbaar te zijn aan een vooral hele bazige jonge vrouw die zijn dochter is. Hele bijzondere (vreemde) dynamiek.

Mmhh, ik probeer deze gedachtengangen te volgen maar het lukt me niet zo goed. 
Ik probeer mezelf voor te stellen om in een nieuwe relatie te zitten met kinderen nog ouder dan mijn kinderen nu. 
In mijn huidige relatie ga ik zeker moeilijkheden aan (en een hóóp moeilijke gesprekken) maar ik weet ook wel waarom. Het gaat super goed nu tussen ons maar zonder kinderen had onze relatie de ‘downs’ misschien wel niet overleefd. 

Zou deze relatie om welke reden dan ook toch stoppen, dan zou ik het (hoop ik) prima vinden alleen verder te gaan. Een nieuwe relatie zou op mijn pad kunnen komen, maar dan zou deze relatie wel ook echt behoorlijk wat toe moeten voegen. Ik kan me niet voorstellen dat ik het ok zou vinden een hoop moeilijk gedoe aan te gaan. Nee hoor, waarom? laat me dan maar lekker alleen. 
En zéker gedoe over mijn volwassen(!) kinderen, daar zou ik echt niet op zitten te wachten! Het idee zeg. 
kinderen zijn al lang en breed volwassen en een opvoeding hoort daar echt niet meer bij, mijn idee. 
Natuurlijk kun je een volwassene waar je mee samen leeft ergens op aanspreken als het nodig is. Maar de één doet dat nu eenmaal sneller dan de ander en daarmee is de ander niet perse een ontwijkende, passieve persoonlijkheid. 
Zelf zou ik mijn nieuwe partner uitnodigen zelf iets aan te geven als hem iets stoort, zo ga je toch met een volwassen andere om. 

Doemijdieglazenbol schreef op 05-03-2023 om 10:53:

[..]

Dit zijn voor mij echt rode vlaggen voor een serieuze, gelijkwaardige relatie. 

Wie zegt nou dat iedereen altijd een gelijkwaardig relatie zoekt of moet hebben?

Philou schreef op 06-03-2023 om 09:15:

[..]

Wie zegt nou dat iedereen altijd een gelijkwaardig relatie zoekt of moet hebben?

Nou, dat lijkt me toch wel de basis voor een gezonde relatie. Zowel met een partner als met vrienden. 

Ik begrijp werkelijk niet dat deze man uit angst voor conflicten zijn kinderen vrijwel niet heeft opgevoed en dat verder prima vindt. Ik vind dat persoonlijk ook hoogst onaantrekkelijk. 

Leuke dingen doen kan ook met vrienden, daarvoor hoef je niet per se een relatie te hebben. 

MamaE schreef op 06-03-2023 om 10:54:

[..]

Nou, dat lijkt me toch wel de basis voor een gezonde relatie. Zowel met een partner als met vrienden.

Ik begrijp werkelijk niet dat deze man uit angst voor conflicten zijn kinderen vrijwel niet heeft opgevoed en dat verder prima vindt. Ik vind dat persoonlijk ook hoogst onaantrekkelijk.

Leuke dingen doen kan ook met vrienden, daarvoor hoef je niet per se een relatie te hebben.

Ik denk dat het veel belangrijker is dat je elkaar gelijkwaardig behandelt ondanks de verschillen die er altijd zullen zijn. En als die balans er niet is, dan respecteer je iemand niet meer.

Ze doen leuke dingen samen, maken plezier. Hij is lief en zorgzaam. Hij zal zo zijn onvolkomenheden hebben, oa tegenover zijn kinderen. Dat zal ook niet zo leuk zijn (/geweest) voor zijn kinderen maar hij heeft dat desondanks niet veranderd. Dat hij een aparte relatie met zijn kinderen heeft, daar hoeft ze toch niet bij te zijn? 

Ik denk dat je -los van die kinderen- ook moet kijken hoe deze man op andere terreinen op je overkomt. Want die kinderen kun je dus grotendeels ontlopen. Als het daar bij blijft is die keuze weer anders dan wanneer hij op alle fronten op dezelfde manier in het leven staat.

Staan jullie qua toekomstwensen bijv. wel op 1 lijn? Zijn jullie waarden wel hetzelfde? Gaat hij met andere mensen net zo om als met zijn kinderen en gaat dat pleasegedrag veel verder? En nogmaals, graaf een beetje waarom zijn vorige relatie is overgegaan. Dat kan ook wat zeggen toch?

Juutanne23 schreef op 06-03-2023 om 21:27:

[..]

Mijn vriend is de pleaser ten top. Bij iedereen hoor. Onder het mom dat hij graag zorgt maar soms denk ik ook wel dat het is om aardig gevonden te worden. En het onderwerp ex is niet bespreekbaar. Hij zegt niet te weten waarom ze weg is gegaan. Maar ook daar heeft hij jarenlang naar haar pijpen gedanst.

Bij zo‘n eigenschap past ook bijna niets anders, toch? 
Of misschien zie ik dat verkeerd.  

Hoe je vriend met zijn dochter omgaat is gek genoeg een vorm van verwaarlozing. Heel schadelijk. De input van de moeder heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat ze in staat is om werk aan te houden. 
Wat het over jou zegt dat je dit pleasegedrag je ergert? Dat je gezond in elkaar zit en een goede intuitie heb. Het wordt wel een ingewikkelde relatie, als jij door zijn gebrek aan grenzen en eigenwaarde, heel veel rekening gaat houden met hem, wat hij 'eigenlijk wil'. Dat gaat irriteren en dat je niet van hem hoort hoe hij echt over iets denkt. Hoe leer je hem dan echt kennen? Een vriend om soms iets leuks mee te doen, maar een intieme relatie vraagt andere skills.