Onvolwassen stiefdochter
Ik heb bijna 2 jaar een relatie met mijn vriend die uit een 30 jarige relatie komt. Hij heeft een dochter van 24 en een zoon van 22 die de helft van de week bij hem wonen.
Beide kinderen doen helemaal niets in huis, dochter heeft nog nooit boodschappen gedaan en weigert op alle fronten iets te doen in huis. Ze dirigeert haar vader en schoffeert hem. Ik vind haar respectloos. Ze negeert mij en houdt op geen enkele wijze rekening met haar vader (zo claimrecht e de badkamer in de ochtend en wordt boos als hij daar iets van vindt). Als ze toch iets een keer moet gaat ze stampvoeten en zeggen dat ze naar haar moeder gaat. Ze verdient een hoog salaris maar mijn vriend durft (zijn zijn letterlijke worden) geen kostgeld te vragen. Ze belt vanuit haar vakantieadres en geeft haar vader opdracht om een klusje te doen. Ik kan nog heel lang doorgaan. Feit is dat het mij enorm raakt dat zij zo met hem omgaat. En het ergert me dat hij er niets mee doet. Het staat onze relatie van mijn kant uit in de weg. Sowieso ben ik niet van plan samen te gaan wonen zolang de kinderen er zijn maar ook daarna zie ik nog wel problemen.
Erover praten kunnen we niet, we krijgen alleen maar enorme ruzie.
Zelf heb ik een meisje van 23 dat op zichzelf woont.
Tips?
Ik snap je wel. Toch moet jij het laten gaan, als je de relatie een kans wil geven. Jij kent haar nauwelijks (ze is ook niet je stiefdochter, maar de dochter van je vriend), en komt net kijken. Het is hun dynamiek: ga daar niet tussen staan, en ga daar niet over in discussie. Laat hem ermee komen als hij erover wil praten, en parkeer je eigen oordeel.
En als dat niet lukt, is hij het dus niet voor je.
ik begrijp uit je verhaal dat je nog niet met je vriend samen woont. Dus zijn volwassen kinderen komen bij hem thuis. Dus het is hun relatie. Het is iets tussen hen. Je kunt je mening geven maar ik denk dat je er niet tussen moet gaan staan. Als zijn kinderen er zijn ga je na je eigen huis. Zo zet je ook een grens voor jezelf. Je vriend moet hier mee dealen en zijn grenzen stellen. Het zijn tenslotte volwassen kinderen en hoeven niet meer bij hun vader te komen voor een paar dagen in de week. Jullie moeten samen erover hebben je grens te stellen. Tenslotte is het ook je vriend die dit gedrag tolereert. Hij kan ook voor zichzelf opkomen of zijn kinderen zeggen dat zolang ze in zijn huis komen ze respect moeten hebben voor zijn regels. Op die leeftijd kunnen ze zat voor zichzelf zorgen lijkt mij. Bij vader komen is een luxe geen noodzaak.
Ik snap dat je het niet leuk vindt maar het is hun relatie; niet mee bemoeien. En gewoon naar je vriend gaan op de momenten dat zijn kinderen er niet zijn. Scheelt een hoop ergernis.
Ik vind de relatie tussen jouw vriend en zijn kinderen erg ongezond klinken. Dat meisje gedraagt zich als een verwende prinses van kleuterleeftijd. Serieus, 24, goede baan en dan stampvoeten als je eens iets moet doen als een vuilbak aan de straat zetten of zo?
Met zulk gedrag zal ze op haar werk niet wegkomen denk ik zo.
Wel is het zo dat jij er geen partij in bent. Ik zou me bijzonder onprettig voelen in gezelschap dat mij negeert en dus vooral komen op momenten dat de kinderen er niet zijn. Verder lijkt het me voor je vriend goed om aan zijn zelfvertrouwen te werken, zodat zijn kinderen niet over hem heen blijven lopen en hem als slaaf behandelen.
Het zou kunnen dat hij een soort schuldgevoel heeft over de scheiding en dat goed probeert te maken door alles voor ze te doen en te financieren. Echter, is dat niet in hun belang. En ook niet in dat van je vriend. Is de moeder van deze kinderen ook zo alles-faciliterend?
Ik maak zelf wel uit hoe ik met mijn kinderen omga en wat ik wel en niet van ze tolereer. Als ik ze tot hun 25e zakgeld wil geven en hun boterhammetjes wil smeren, hoeft een nieuwe partner niet voor mij te bepalen dat ik over me heen laat lopen.
Ik heb een tip: lekker blijven LAT-ten. Als zijn kinderen er zijn, zorg jij dat je er niet bent. Jullie hoeven geen gezin te vormen.
Dan zou ik het uitmaken, als je je ergert aan hetgeen hem het liefste is, lijkt me dat vrij kansloos. Ik zou dat ook erg onaantrekkelijk vinden als mijn partner zich ergert aan mijn kinderen en haar eigen dochter van 23 een meisJE noemt die al zelfstandig woont.
Ze zijn een product van zijn opvoeding.
Onaantrekkelijk dus.
Er zijn meer mannen .
MamaE schreef op 04-03-2023 om 14:30:
Ik vind de relatie tussen jouw vriend en zijn kinderen erg ongezond klinken. Dat meisje gedraagt zich als een verwende prinses van kleuterleeftijd. Serieus, 24, goede baan en dan stampvoeten als je eens iets moet doen als een vuilbak aan de straat zetten of zo?
Met zulk gedrag zal ze op haar werk niet wegkomen denk ik zo.
Wel is het zo dat jij er geen partij in bent. Ik zou me bijzonder onprettig voelen in gezelschap dat mij negeert en dus vooral komen op momenten dat de kinderen er niet zijn. Verder lijkt het me voor je vriend goed om aan zijn zelfvertrouwen te werken, zodat zijn kinderen niet over hem heen blijven lopen en hem als slaaf behandelen.
Het zou kunnen dat hij een soort schuldgevoel heeft over de scheiding en dat goed probeert te maken door alles voor ze te doen en te financieren. Echter, is dat niet in hun belang. En ook niet in dat van je vriend. Is de moeder van deze kinderen ook zo alles-faciliterend?
Ik heb geen flauw idee of hun moeder ook zo is.
Mijn vriend is per definitie een struisvogel en gaat ieder gesprek uit de weg.
overigens vind ik sommige reacties best pittig.
Dat verbaast me een beetje. Ik vroeg niet om een oordeel maar om tips.
En nee samenwonen ga ik sws niet doen al maakt het ook voor daarna niet uit. Want zij zal zich altijd zo blijven gedragen. En ik vind het bijzonder dat je op die leeftijd geen fatsoensnormen kan hanteren of categorisch weigert een wasmachine te bedienen of als je afwast alleen je eigen kopje afwast.
Hoe gedraagt de zoon zich? Hij doet niks thuis maar is zijn houding naar zijn vader toe verder wel goed? Studeert hij nog of werkt hij al?
Jij kunt niks veranderen aan het gedrag van de dochter en als je vriend er niks aan doet, dan is het aan jou om te beslissen of je verder gaat met deze relatie of deze verbreekt want zijn kinderen zijn vast nog niet snel de deur uit.
als je hen afwijst wijs je hem af. En al zeg je het niet (op deze manier) tegen hem, hij voelt het.
Ga of "naast hem staan" en accepteer dit deel van zijn leven en blijf er verder buiten of zeg wat je wilt van hem en laat hem kiezen.
Gr Angela
Hier doe je echt niks aan. Hem kan je niet veranderen, zijn dochter al helemaal niet. En: noem haar geen stiefdochter, maar de dochter van jouw vriend. Meer zijn jullie niet van elkaar.
Ik heb zelf de dochter van mijn vriend jarenlang niet gezien omdat ze mij niet mocht en vond dat ze loyaal moest zijn naar haar moeder. Het was voor mij in het begin moeilijk om het niet persoonlijk op te vatten. Latten en leven in het moment was toen het enige dat erop zat. Mijn vriend liet zich alleen niet door haar schofferen. Dat zou het erg ingewikkeld hebben gemaakt. Nu gaat het een stuk beter tussen haar en mij, maar dat had ik in het begin niet kunnen vermoeden.
Zorg voor een modus waarin iedereen zich prettig voelt, jij ook. Als dat niet lukt kun je je afvragen of de relatie wel zo fijn is.
Poezekat schreef op 04-03-2023 om 16:00:
Hoe gedraagt de zoon zich? Hij doet niks thuis maar is zijn houding naar zijn vader toe verder wel goed? Studeert hij nog of werkt hij al?
Jij kunt niks veranderen aan het gedrag van de dochter en als je vriend er niks aan doet, dan is het aan jou om te beslissen of je verder gaat met deze relatie of deze verbreekt want zijn kinderen zijn vast nog niet snel de deur uit.
Zijn zoon is een prima vent. Die doet ook geen reet maar daar kun je wel het gesprek mee voeren en die is van mening dat zij inderdaad erg weinig hoeven te doen. Maar het gaat niet alleen om het huishouden. Het gaat er ook om dat zij mijn vriend behandelt als een stuk vuil en dat vind ik nog het ergste. Hij is dat niet met me eens, is wel van mening dat zijn dochter een hork is maar hij heeft er geen last van zegt hij.
Mij raakt dat heel erg en misschien zegt dat alles over mij.