Onvolwassen stiefdochter
Ik heb bijna 2 jaar een relatie met mijn vriend die uit een 30 jarige relatie komt. Hij heeft een dochter van 24 en een zoon van 22 die de helft van de week bij hem wonen.
Beide kinderen doen helemaal niets in huis, dochter heeft nog nooit boodschappen gedaan en weigert op alle fronten iets te doen in huis. Ze dirigeert haar vader en schoffeert hem. Ik vind haar respectloos. Ze negeert mij en houdt op geen enkele wijze rekening met haar vader (zo claimrecht e de badkamer in de ochtend en wordt boos als hij daar iets van vindt). Als ze toch iets een keer moet gaat ze stampvoeten en zeggen dat ze naar haar moeder gaat. Ze verdient een hoog salaris maar mijn vriend durft (zijn zijn letterlijke worden) geen kostgeld te vragen. Ze belt vanuit haar vakantieadres en geeft haar vader opdracht om een klusje te doen. Ik kan nog heel lang doorgaan. Feit is dat het mij enorm raakt dat zij zo met hem omgaat. En het ergert me dat hij er niets mee doet. Het staat onze relatie van mijn kant uit in de weg. Sowieso ben ik niet van plan samen te gaan wonen zolang de kinderen er zijn maar ook daarna zie ik nog wel problemen.
Erover praten kunnen we niet, we krijgen alleen maar enorme ruzie.
Zelf heb ik een meisje van 23 dat op zichzelf woont.
Tips?
Leene schreef op 04-03-2023 om 16:51:
[..]
Nou.. dat ben ik niet met je eens. Natuurlijk maak je je druk als je geliefde zich als een voetveeg laat gebruiken. Of dat nu zijn dochter is is of zijn baas. Maar ja wat doe je er aan? Meer dan hem een spiegel voorhouden kun je niet doen. Ik zou zelf even diep ademhalen en niet je emmertje frustraties over hem uitgieten. Maar misschien wel zeggen wat je ziet en dat je er veel moeite mee hebt dat hij dit zo laat gebeuren. Dat het volgens jou niet echt een gezonde vader dochter verhouding is. Vraag hem wat hij er van vindt. Wil hij er niets mee of heeft hij zo iets van ' ach over een jaar of wat woont ze zelfstandig ' dan is het jouw keuze wat je er mee doet. Ik zou de situatie zo veel mogelijk ontlopen en om helemaal eerlijk te zijn. Zo iemand moet dan wel heel leuk zijn om met een serieuze relatie door te gaan. Want hoe is hij verder dan.. dat hij dit zo maar laat gebeuren. Maar daar kun jij alleen maar antwoord op geven. Als hij verder een geweldige partner is zou ik het bij latten laten en de dochter ontlopen
Mijn vriend heeft het struisvogelen uitgevonden. Hij laat ook nog steeds door zijn ex over zich heen lopen. Hij krijgt al stress bij de gedacht aan het woord conflict hahahahahaha
Juutanne23 schreef op 04-03-2023 om 16:56:
[..]
Mijn vriend heeft het struisvogelen uitgevonden. Hij laat ook nog steeds door zijn ex over zich heen lopen. Hij krijgt al stress bij de gedacht aan het woord conflict hahahahahaha
En hij weet dat hij veel dingen heeft late; liggen in de opvoeding (zijn eigen woorden) maar hij durft het gesprek niet aan met zijn kinderen ( ook zijn eigen woorden) want hij weet dat dat op weerstand uit loopt.
Juutanne23 schreef op 04-03-2023 om 16:54:
[..]
Je legt de vinger op de zere plek want we hebben er al ettelijke keren behoorlijk bonje om gehad als zij hem weer eens schoffeerde. Ik ben dan ook niet subtiel eerlijk gezegd en ik snap wel dat hij het niet leuk vind als ik iets over zijn dochter zeg. En ik kies er bewust voor om op de dagen dat zij bij hem zijn niet bi) hem te zijn. Dat is ok. Ik heb ook mijn eigen leven. Misschien moet ik af van het idee dat mijn dochter het leuk vind om mijn vriend te zien, gezellig met hem te eten en het fatsoen hebben nadat ze een kadootje van hem heeft gehad dankjewel te zeggen en dat het ijdele hoop is dat dit tussen mij en zijn kinderen gaat gebeuren. En nee ik ben niet naïef want werk in de jeugdzorg maar wel een soort van teleurgesteld. En ook dat zegt weer wat over mij.
Natuurlijk zegt dat wat over jou. En dat mag ook! Jij bent afgestemd op een bepaalde vorm van verbinding. Jij schetst een enorm grote tegenstelling tussen idyllisch stieftafereel enerzijds en een dochter die haar vader domineert en schoffeert anderzijds. Niks mis met je eigen standaarden ter discussie te stellen maar volgens mij is hier ook je intuïtie aan het werk. Als je realistisch kijkt naar deze situatie is er echt wel wat aan de hand met de wederkerigheid in deze relatie en is de manier waarop je vriend daarop reageert echt wel bijzonder. Hij kan daar redenen voor hebben. Ken je de voorgeschiedenis van hun relatie? Is het een keuze die hij weloverwogen maakt vanuit een moeilijk verleden met haar, als kiezen tussen twee kwaden? Ben je hier echt al eens in geïnteresseerd geweest: Hoe is dit zo gekomen? Hoe is dit voor jou? Hoe zie je dit verder gaan? Gewoon eens zonder oordelen naar zijn overwegingen, ervaringen, gevoelens vragen. Misschien ga je het dan beter begrijpen, waarom hij deze afweging maakt. Misschien zie je dan ook juist hoe anders hij met relaties omgaat dan voor jou belangrijk is.
Juutanne23 schreef op 04-03-2023 om 16:58:
[..]
En hij weet dat hij veel dingen heeft late; liggen in de opvoeding (zijn eigen woorden) maar hij durft het gesprek niet aan met zijn kinderen ( ook zijn eigen woorden) want hij weet dat dat op weerstand uit loopt.
Er hoeft geen gesprek te komen. Hij kan gewoon eenzijdig mededelen dat hij ze vanaf nu als volwassenen gaat behandelen. Dus ofwel ze helpen mee met klusjes desgevraagd ofwel hij stopt met dingen voor hun te doen. Als hij hun was niet meer doet, niet meer voor ze kookt, afwast, brood smeert etc. dan moeten ze wel een keer iets gaan doen. Simpelweg de verantwoordelijkheid neerleggen waar die hoort. Had hij al veel eerder moeten doen, maar het is nooit te laat om slechte keuzes te herzien. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, niet?
MamaE schreef op 04-03-2023 om 17:08:
[..]
Er hoeft geen gesprek te komen. Hij kan gewoon eenzijdig mededelen dat hij ze vanaf nu als volwassenen gaat behandelen. Dus ofwel ze helpen mee met klusjes desgevraagd ofwel hij stopt met dingen voor hun te doen. Als hij hun was niet meer doet, niet meer voor ze kookt, afwast, brood smeert etc. dan moeten ze wel een keer iets gaan doen. Simpelweg de verantwoordelijkheid neerleggen waar die hoort. Had hij al veel eerder moeten doen, maar het is nooit te laat om slechte keuzes te herzien. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, niet?
Alleen is dit niet zijn hulpvraag dus dit gaat niet gebeuren.
Mija schreef op 04-03-2023 om 17:07:
[..]
Natuurlijk zegt dat wat over jou. En dat mag ook! Jij bent afgestemd op een bepaalde vorm van verbinding. Jij schetst een enorm grote tegenstelling tussen idyllisch stieftafereel enerzijds en een dochter die haar vader domineert en schoffeert anderzijds. Niks mis met je eigen standaarden ter discussie te stellen maar volgens mij is hier ook je intuïtie aan het werk. Als je realistisch kijkt naar deze situatie is er echt wel wat aan de hand met de wederkerigheid in deze relatie en is de manier waarop je vriend daarop reageert echt wel bijzonder. Hij kan daar redenen voor hebben. Ken je de voorgeschiedenis van hun relatie? Is het een keuze die hij weloverwogen maakt vanuit een moeilijk verleden met haar, als kiezen tussen twee kwaden? Ben je hier echt al eens in geïnteresseerd geweest: Hoe is dit zo gekomen? Hoe is dit voor jou? Hoe zie je dit verder gaan? Gewoon eens zonder oordelen naar zijn overwegingen, ervaringen, gevoelens vragen. Misschien ga je het dan beter begrijpen, waarom hij deze afweging maakt. Misschien zie je dan ook juist hoe anders hij met relaties omgaat dan voor jou belangrijk is.
Er is geen sprake van een moeilijke relatie in het verleden. Vriendlief geeft zelf aan dat hij voor alles de lieve vrede wil bewaren. En hij geeft aan dat hij ook als zijn dochter uit huis is alles voor haar zal blijven doen. Zijn afwegingen zitten in geen gezeik willen. Dat is zijn levensmotto
MamaE schreef op 04-03-2023 om 17:08:
[..]
Er hoeft geen gesprek te komen. Hij kan gewoon eenzijdig mededelen dat hij ze vanaf nu als volwassenen gaat behandelen. Dus ofwel ze helpen mee met klusjes desgevraagd ofwel hij stopt met dingen voor hun te doen. Als hij hun was niet meer doet, niet meer voor ze kookt, afwast, brood smeert etc. dan moeten ze wel een keer iets gaan doen. Simpelweg de verantwoordelijkheid neerleggen waar die hoort. Had hij al veel eerder moeten doen, maar het is nooit te laat om slechte keuzes te herzien. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, niet?
Dat kan hij niet en gaat hij ook niet doen omdat hij van mening is dat hij zijn dochter niet kan herprogrammeren ( wederom zijn letterlijke woorden).
Jullie matchen niet qua levensstijl.
Met zijn houding (en die van zijn kinderen die niet te "herprogrammeren zijn") gaan jullie nog 40 jaar hier tegenaan lopen.
Ook als zijn kinderen misschien toch ooit het pand verlaten hebben.
In 't beste geval wordt het ietsje beter als ze zelf ooit een gezin hebben, maar hij zal ten allen tijde blijven springen als ze "spring" roepen. "Want hun moeder doet dat ook".
Ook na uit huis gaan alles voor ze blijven doen...goeie genade, dat is echt niet gezond hoor. Dan zitten jullie te eten, madam belt 'kom de was doen' of 'kom koken' en dan staat hij op en gaat? Das toch geen leven joh.
Ik snap echt niet dat mensen zó laconiek in hun opvoeding staan dat ze denken dat fouten onherstelbaar zijn en patronen niet te veranderen. Ja, dat gaat niet vanzelf, maar dit is zo in niemands belang. De man gaat ook een keer dood, waarschijnlijk eerder dan zijn dochter. Dan krijg je dus een gezonde, intelligente vrouw van pakweg 50 die niets zelf kan enkel en alleen omdat ze het nooit geleerd heeft. En dan waarschijnlijk zichzelf heel zielig vindt dat de samenleving niet faciliteert dat er mensen dat komen doen.
Dat is toch om te janken zo treurig.
MamaE schreef op 04-03-2023 om 19:10:
Ook na uit huis gaan alles voor ze blijven doen...goeie genade, dat is echt niet gezond hoor. Dan zitten jullie te eten, madam belt 'kom de was doen' of 'kom koken' en dan staat hij op en gaat? Das toch geen leven joh.
Ik snap echt niet dat mensen zó laconiek in hun opvoeding staan dat ze denken dat fouten onherstelbaar zijn en patronen niet te veranderen. Ja, dat gaat niet vanzelf, maar dit is zo in niemands belang. De man gaat ook een keer dood, waarschijnlijk eerder dan zijn dochter. Dan krijg je dus een gezonde, intelligente vrouw van pakweg 50 die niets zelf kan enkel en alleen omdat ze het nooit geleerd heeft. En dan waarschijnlijk zichzelf heel zielig vindt dat de samenleving niet faciliteert dat er mensen dat komen doen.
Dat is toch om te janken zo treurig.
Ik lees dit en ja het klopt. Ik krijg het niet aan z’n verstand gepeuterd dat zijn kinderen hier niet mee geholpen zijn. Maar….of ik laat dit gaan en het is zijn ding of ik kap met de relatie. Ik ben er nog niet over uit met mezelf.
Dit gedrag gaat niet alleen over hoe hij met zijn dochter omgaat, het is breder. Slappe hap in meerdere facetten van zijn leven.
En omdat het breder is mag je er wel een mening over hebben en conclusies aan verbinden.
Juutanne23 schreef op 04-03-2023 om 21:20:
[..]
Ik lees dit en ja het klopt. Ik krijg het niet aan z’n verstand gepeuterd dat zijn kinderen hier niet mee geholpen zijn. Maar….of ik laat dit gaan en het is zijn ding of ik kap met de relatie. Ik ben er nog niet over uit met mezelf.
Je kan altijd kijken en afwachten hoe het loopt als de kinderen uit huis gaan zo rond hun 28ste.
Wie weet vinden ze de "ideale partner" die kan omgaan met hun gedrag waardoor pa iets minder snel gebeld wordt om te wassen of te koken.
De vraag is natuurlijk hoe lang die ideale partner dat prinsessen-gedrag trekt. En dan staan ze terug bij pa voor de deur die niet anders durft dan hen maar weer in huis nemen.
Gingergirl schreef op 04-03-2023 om 13:49:
Ik snap dat je het niet leuk vindt maar het is hun relatie; niet mee bemoeien. En gewoon naar je vriend gaan op de momenten dat zijn kinderen er niet zijn. Scheelt een hoop ergernis.
Dat zou ook mijn enige werkbare oplossing zijn. En aangezien ik me plaatsvervangend enorm zou irriteren aan dat gedrag (van haar en daarna van vader die erop reageert), zou ik ook moeten zorgen dat ik al weg ben voor ze er zijn en pas terugkomen als ze weer weg zijn. Dat zou op de lange duur het enige zijn dat het werkbaar kan houden. Als vriend daar dan problemen mee heeft, zou ik wel eerlijk zijn in het waarom. Maar dit zou nodig zijn om voldoende afstand te houden.
Is dat iets wat jij jezelf ook kan zien doen? Afstand houden en niet mee bemoeien?
Juutanne23 schreef op 04-03-2023 om 17:48:
[..]
Er is geen sprake van een moeilijke relatie in het verleden. Vriendlief geeft zelf aan dat hij voor alles de lieve vrede wil bewaren. En hij geeft aan dat hij ook als zijn dochter uit huis is alles voor haar zal blijven doen. Zijn afwegingen zitten in geen gezeik willen. Dat is zijn levensmotto
Besef dat dit waarschijnlijk dan ook de man is die jij in je leven toelaat. Of heb je hem al anders ervaren naar jou toe of naar anderen toe? Sommige mensen zijn in staat om wel ruzie te maken met hun partner over vanalles en nog wat, maar alle andere mensen niet te willen teleurstellen. Dus een man die zijn vrouw laat zitten in het weekend (en blijkbaar wel in gedrag nee durft te zeggen tegen haar), maar geen nee durven te verkopen aan de buurman die vraagt om te komen helpen met klussen.
Zijn kinderen zijn volwassen. Dat betekent dat een relatie steeds meer prioriteit mag innemen in zijn leven. Dat betekent dat hij nee tegen zijn dochter mag verkopen, omwille van zichzelf en zijn relatie. Zie jij een situatie voor je waarbij hij nee zegt tegen zijn dochter omwille van jou/jullie relatie? De reden dat ik dit vraag is omdat ik een paar maanden geleden een vergelijkbaar topic heb gelezen van een man die naar zijn eveneens volwassen dochter ging met kerst, omdat zij acuut iets van hem wilde. En hij liet daarbij zijn vriendin zitten (die dat vervolgens hier kwam posten). Dus het werd echt een soort machtspel leek wel, waarbij pa altijd voor zijn kinderen koos, ook al waren deze ruim volwassen en de vrouw had zich dus altijd te schikken naar de impulsen van volwassen dochter en de vader die daar altijd op inging.
Ik zou dit voor mezelf wel helder willen krijgen.
Eigenlijk zit de ergernis dus vooral in hoe hij ermee omgaat. Conflictvermijdend noem je hem maar ik kan dat niet rijmen met de ‘enorme bonje’ die jullie hierover hebben gehad. Gedraagt hij zich bij jou anders dan naar zijn dochter of ex?