De verkering van mijn zoon gaat morgen een jaar weg naar het buitenland (australie) help hem en mij!!

Ik denk echt dat jij even afstandniet nemen.  Als je hem bevestigd in zijn paniek wordt het helemaal drama.  Een jaar is lang maar het is niet voor altijd.  Dat hij het niet kan relativeren betekent niet dat jij maar moet bevestigen dat het echt zo'n ramp is.  Zoek met hem naar manieren waarop het dragelijk wordt,  misschien kan hij haar bezoeken?

Zelfdestructief gedrag is lastig. Is 24 uurs aandacht van jullie de komende dagen een idee? En dan blijven relativeren totdat het indaalt? Veel sterkte TO.

ik denk juist dat 100% aandacht geven bevestigd dat dit een reden is voor paniek.  Je partner lang moeten missen is reden tot verdriet maar geen reden tot complete wanhoop en uitzichtloosheid.  

Overigens denk ik dat jullie als systeem hulp moeten zoeken want deze problematiek overstijgt een forum.

Is er al eens wat met medicatie geprobeerd bij je zoon? 

Shareneentje schreef op 24-09-2024 om 19:17:

[..]

Hij heeft een fulltime opleiding waar hij echt helemaal niks van kan missen en geen vakanties. Zij zit in een totaal andere tijdszone. Hij kan daar hooguit met kerst 2 dagen zijn maar om daarvoor helemaal vanuit NL naar Nieuw Zeeland te vliegen.... IDK, dat is echt wel too much....

Ja weetje ik zou toch kalm blijven (puf maar even je emoties weg in je hoofd alsof het weeën zijn) erkennen in dat het heel verdrietig is maar dit zijn nu de kaarten die we hebben. Wat gaan we met deze kaarten doen om het zo fijn mogelijk te maken. Dus hem voorstellen elke dag even om 12 uur haar te videobellen in zijn lunchpauze al is het maar 5 min. Dan is het daar tussen half 8 en 9 uur savonds afhankelijk van waar in Australië ze zit. Dat lijkt me gewoon te doen als je verliefd op elkaar bent. 

En als ik verliefd ben ga ik zelfs 100 uur in het vliegtuig voor 5 min in de armen van m'n vent.

je zoon is aan het doordraaien, rookt blowt en drinkt. Maar doet ondertussen een fulltime intense opleiding?

ok. Bijzondere combinatie maar dat is op zich positief. 

En jij werkt dus ook meer dan fulltime.  
nou helemaal prima, dan zie je hem gelukkig niet zo veel. 
Ik zou het loslaten.  Zijn verdriet. Zijn situatie. Ik hoop dat hij snel uit huis kan.  En indien je je bedreigd voelt, bel 112.  

Je moet vooral jong zijn om op te houden met leven als je lief vertrekt omdat het haar onvoldoende kan bommen. 

Je moet daar doorheen, en na enige maanden tot jaren merk je dat er niets gebeurt; ze gaat niet méér van je houden als je je aan haar vastklampt, dus dan ga je voor jezelf vechten en kom je er overheen. 

Na een tijd ongelukkig te zijn geweest herinner je je ineens dat je vroeger vóór dat je zo verliefd was best een leven had, dus dat ga je dan proberen terug te krijgen.

Een psycholoog kan hierbij helpen; ik begrijp omdat je zijn moeder bent, dat je bang bent, maar dit hoort bij het volwassen worden. De ene heeft het moeilijker met het verwerken van verlies dan een ander.

Ze waren het afgelopen jaar 24/7 samen, dat is sowieso niet gezond. Is je zoon net begonnen met zijn opleiding, had hij beter een jaar mee kunnen wachten omdat hij nu nergens tijd meer voor heeft. En hoe kan je zo'n zware opleiding doen terwijl je blowt en drinkt samen met ernstige psychische problemen. 
Morgen gaat hij naar school, dus blijkbaar is hij trouw aan zijn studie en gaat dat hem afleiding bieden. Het is niet anders, hij zal het toch moeten accepteren en verwerken. 
Dat meisje gaat en het lijkt me voor beide een leerzaam jaar. Misschien wordt je zoon wat minder afhankelijk, anders gaat de relatie niet standhouden. 

"Je moet vooral jong zijn om op te houden met leven als je lief vertrekt omdat het haar onvoldoende kan bommen."

Dat is helemaal waar. Ik wilde ook dood na mijn eerste gebroken hart. Het komt wel vaker voor. De dramatiek is niet voor de poes op die leeftijd. 

Kimdekim schreef op 24-09-2024 om 19:39:

ik denk juist dat 100% aandacht geven bevestigd dat dit een reden is voor paniek. Je partner lang moeten missen is reden tot verdriet maar geen reden tot complete wanhoop en uitzichtloosheid.

Overigens denk ik dat jullie als systeem hulp moeten zoeken want deze problematiek overstijgt een forum.

Er is toch ook paniek? Dat er gevaar is voor  suïcide? En die zoon heeft allerlei labels en gebruikt ook nog eens drugs. Ik bedoel ook dat die zorg maar tijdelijk is. Een paar dagen oid. Logeren misschien.

Eens hoor dat er geen reden moet zijn voor wanhoop. Maar liefdesverdriet na symbiose kan rare dingen oproepen bij kwetsbare mensen. Dat oefenen met relativeren is een doorlopende actie.