Zoon scheldt opa uit
Nieuw hier, hoop op tips om verder te kunnen.
Mijn vader komt sinds het overlijden van mijn moeder elke zaterdag bij ons eten. Afgelopen zaterdag kwam tijdens de maaltijd het gesprek op de beste vriend van m'n zoon (16). Deze vriend is voor de zomer uit de kast gekomen als homo en had dit weekend een date met een jongen die hij via internet heeft leren kennen. Zoon vertelde dat, wat tot allerlei opmerkingen van mijn zeer conservatieve vader leidde. Die moet niets van homo's hebben, adviseerde zoon ver uit de buurt van vriend te blijven, schepte op dat ze vroeger wel raad wisten met 'mietjes' en dat hij doodziek wordt van hoe de maatschappij veranderd is op vlak.
Zoon ging hier steeds feller tegen in en is uiteindelijk boos van tafel gelopen, tegen opa zeggend dat hij een 'homofobe klootzak' is, en op z'n kamer gaan zitten.
Mijn vader was woedend en is dat nog steeds. Hij eist dat zoon excuses aanbiedt en belt elke dag. Zoon is net thuis uit school, gaf weer aan absoluut niet van plan te zijn excuses aan te bieden en opa ook niet meer te willen zien.
Ik ben het niet eens met de opmerkingen van mijn vader over homo's, maar vind dat hij recht heeft op z'n eigen mening hierover en door zoon met respect behandeld moet worden. Ik vind het ongehoord je opa voor 'klootzak' uit te schelden. Heb zoon dan ook laten weten dat hij zaterdag gewoon bij het eten met opa moet zijn en uiterlijk dan z'n excuses aan moet bieden. Zo niet, dan volgt huisarrest totdat hij zich weer fatsoenlijk tegen opa kan gedragen.
Probleem is nu dat mijn man, die er afgelopen zaterdag niet bij was en morgenochtend terugkomt van een reis voor z'n werk, het niet met me eens is. Hij geeft zoon groot gelijk en wil dat opa excuses aanbiedt en belooft z'n mond over dit onderwerp te houden. Anders moet ik m'n vader maar vertellen dat de wekelijkse maaltijd van de baan is. Zoon weet overigens nog niet wat z'n vader ervan vindt, ze hebben elkaar niet gesproken sinds vertrek van man vrijdagavond.
Ik voel me hier klem tussen zitten. Ben verdrietig dat m'n man me niet steunt en wil dat ik afstand neem van m'n vader, die sinds het overlijden van m'n moeder een vrij eenzaam bestaan leidt. Respect voor ouderen is er bij mij met de paplepel ingegoten en ik dacht dat ook aan zoon mee gegeven te hebben, maar dat valt dus behoorlijk tegen. Hij heeft sowieso niet zo veel met opa, het zijn heel andere types (macho vs gevoelige jongen), maar tot nu toe zijn er geen problemen geweest.
Morgenavond zullen man en ik met zoon moeten praten, maar ik heb er ernstige twijfels over of we op één lijn gaan komen. Advies, tips?
Triva
Dan zou ik oom dus ook verwijderen als vriend. Als je dingen deelt met naar je denkt een selecte groep mensen, is het niet zo prettig als een ervan alles gaat openzetten, bij wijze van spreken, voor heel andere mensen.
Ik heb dat gedaan met mijn schoonzus. Die liet haar ouders mijn posts meelezen via een oud account van haar vriend. Zelf wilde ze niet dat ze bij haar meelazen, maar lekker achterbaks bij mij onder een andere naam dat vond ze wel kunnen blijkbaar. Die hoef ik dus nergens meer als vriend op sociale media. (Ook niet omdat ze eens vond dat ik alleen over mijn kinderen mocht schrijven, en niet over dingen waar ik mee zat.)
Er is wel een verschil tussen eens een keer iets laten zien wat jij alleen kunt zien, een leuke foto of zo, en complete inloggegevens doorgeven zodat ze álles kunnen lezen. En dan heb je natuurlijk ook nog de eerlijke methode van gewoon een eigen account voor je ouders aanmaken zodat ik (of iemand anders) zelf kon kiezen of ik die wilde toevoegen als vriend. Nu had ik zwager-toen-dat-account-nog-zwager-was die ineens stiekem was veranderd in schoonvader. Bah.
Dus als oom niet te vertrouwen is, zou ik hem ontvrienden.
Trots op je zoon
Ik zou trots zijn op mijn zoon. Komt voor zijn vriend op. En komt op het gedrag van opa kan gewoon niet. Er is volgens mij niets gelogen met de opmerking Homofoob. Ja Klootzak is niet netjes maar opmerkingen met in mijn tijd wisten we wel raadt met Mietjes vind ik erger. Ik ben het wel eens met mijn vele voorgangers jij had je vader meteen tot orde kunnen roepen en kunnen zeggen dat je dit soort opmerkingen niet tolereert in jouw huis en als je vader zich daar niet aan wilt houden dan is hij niet welkom voor het eten.
En respect moet je verdienen en is geen recht.
Fijn dat je zoon pal achter zijn vriend staat. Daar heb ik respect voor
Ik heb het gevoel
dat onze reacties niet helemaal hebben gebracht wat ze hoopte.
We zijn ook zelden zo eensgezind
Volgens mij.
Mijk
Al zijn we het niet helemaal eens over hoe om te gaan met zo'n door angst bevangen, intimiderende kerel.
Hoe is het nu ?
Met jou, met je zoon, met opa ? We hebben allemaal onze gedachten laten gaan, maar het is jouw dagelijkse werkelijkheid. Dat ligt net wat anders dan woorden van stuurlui aan wal.
Mijk
We blijken het te kunnen 
.
Rode Krullebol
Ik was nog vergeten om je bij te vallen. Al vraagt het wel wat van je gesprekstechnieken, het mooiste zou zijn als ruimte is voor de geschiedenis van opa. Vroeger was het allemaal anders en vroeger leeft nog.
Een zijpaadje: het komt ook voor dat oudere homoseksuelen die hebben gevochten voor homorechten, in verzorgingshuizen weer de kast in gaan, of last hebben van pestgedrag. Zij weten zelf hoe sterk de overtuiging is van sommigen van hun generatiegenoten, ze hebben die overtuiging namelijk vaak zelf ook nog ergens in hun achterhoofd: ze zijn vies, ziek en zondig, zelf al hebben ze heel nadrukkelijk de andere kant ervaren.
In dit kader vind ik het werk van Eveline van der Putten erg mooi. Zij heeft een boek geschreven met levensverhalen van 'roze ouderen' (en dit jaar ook een over transgender ouderen) en trekt met de Tour d'Amour langs verzorgingshuizen en andere plaatsen waar veel ouderen samen komen. Zij gaat hier een open gesprek aan over homoseksualiteit, waardoor er ruimte is voor de verschillende opvattingen. Zonder te veroordelen, maar door het delen van levensverhalen, ontstaat er vaak wat meer begrip, of in elk geval bewustwording.
