Zoon scheldt opa uit
Nieuw hier, hoop op tips om verder te kunnen.
Mijn vader komt sinds het overlijden van mijn moeder elke zaterdag bij ons eten. Afgelopen zaterdag kwam tijdens de maaltijd het gesprek op de beste vriend van m'n zoon (16). Deze vriend is voor de zomer uit de kast gekomen als homo en had dit weekend een date met een jongen die hij via internet heeft leren kennen. Zoon vertelde dat, wat tot allerlei opmerkingen van mijn zeer conservatieve vader leidde. Die moet niets van homo's hebben, adviseerde zoon ver uit de buurt van vriend te blijven, schepte op dat ze vroeger wel raad wisten met 'mietjes' en dat hij doodziek wordt van hoe de maatschappij veranderd is op vlak.
Zoon ging hier steeds feller tegen in en is uiteindelijk boos van tafel gelopen, tegen opa zeggend dat hij een 'homofobe klootzak' is, en op z'n kamer gaan zitten.
Mijn vader was woedend en is dat nog steeds. Hij eist dat zoon excuses aanbiedt en belt elke dag. Zoon is net thuis uit school, gaf weer aan absoluut niet van plan te zijn excuses aan te bieden en opa ook niet meer te willen zien.
Ik ben het niet eens met de opmerkingen van mijn vader over homo's, maar vind dat hij recht heeft op z'n eigen mening hierover en door zoon met respect behandeld moet worden. Ik vind het ongehoord je opa voor 'klootzak' uit te schelden. Heb zoon dan ook laten weten dat hij zaterdag gewoon bij het eten met opa moet zijn en uiterlijk dan z'n excuses aan moet bieden. Zo niet, dan volgt huisarrest totdat hij zich weer fatsoenlijk tegen opa kan gedragen.
Probleem is nu dat mijn man, die er afgelopen zaterdag niet bij was en morgenochtend terugkomt van een reis voor z'n werk, het niet met me eens is. Hij geeft zoon groot gelijk en wil dat opa excuses aanbiedt en belooft z'n mond over dit onderwerp te houden. Anders moet ik m'n vader maar vertellen dat de wekelijkse maaltijd van de baan is. Zoon weet overigens nog niet wat z'n vader ervan vindt, ze hebben elkaar niet gesproken sinds vertrek van man vrijdagavond.
Ik voel me hier klem tussen zitten. Ben verdrietig dat m'n man me niet steunt en wil dat ik afstand neem van m'n vader, die sinds het overlijden van m'n moeder een vrij eenzaam bestaan leidt. Respect voor ouderen is er bij mij met de paplepel ingegoten en ik dacht dat ook aan zoon mee gegeven te hebben, maar dat valt dus behoorlijk tegen. Hij heeft sowieso niet zo veel met opa, het zijn heel andere types (macho vs gevoelige jongen), maar tot nu toe zijn er geen problemen geweest.
Morgenavond zullen man en ik met zoon moeten praten, maar ik heb er ernstige twijfels over of we op één lijn gaan komen. Advies, tips?
Nou
Zou je dat ook een 'eigen mening' vinden die in jou huiskamer geventileerd wordt als het over Joodse mensen gaat, of zigeuners, of mensen met een migratieachtergrond, of mensen met psychische problemen?
Daar wisten ze vroeger wel raad mee?
Verschillende opvattingen.
"Er zijn nu eenmaal verschillende opvattingen in de wereld, en de een is niet juister dan de ander."
Ehm... Gedachten zijn vrij, maar er zijn wel degelijk opvattingen 'juister' dan andere. Ik hoop toch dat je dat zelf ook wel vindt.
Verder maakt de toon de muziek. Je vader vertelde niet aan je zoon hoe hij erover dacht in een open gesprek waarin zijn opvattingen als gelijkwaardig tegenover die van je zoon werden gezet. Dat zou een gesprek mogelijk maken en dan is verschillen van mening geen probleem. En dan zou je zoon ook niet hebben gescholden. Je vader was verbaal agressief en dat lokt een reactie uit. Niet leuk, niet netjes, maar wel begrijpelijk.
Ik sluit dus aan bij de rest: wees trots op je zoon.
Je vader hoeft niet per se van opvatting te veranderen, maar hij moet in jullie huis wel ruimte laten voor de opvatting van anderen. En dan is hij welkom in jullie huis. Ik zou wel zeggen dat zoon en vader zelf maar moeten bepalen of en wanneer zij excuses aan elkaar willen aanbieden.
Schelden.
Zoals ik het lees is je zoon pas gaan schelden toen je vader maar bezig bleef met vreselijke opmerkingen. Je zoon ging er eerst tegenin, toen wat feller en uiteindelijk kwam het schelden.
Opa was aan het bloedzuigen.
De escalatie had jij kunnen voorkomen door eerder in de discussie tegen je vader te zeggen dat hij moest stoppen met zijn vreselijke oordelen.
Jij mag je excuses aanbieden aan je zoon voor je gebrek aan steun.
Je zoon mag zijn excuses aanbieden voor het woord klootzak tegen opa.
En opa mag zijn excuses aanbieden voor zijn onbehoorlijke gedrag in jullie huis en voortaan zijn discriminerende opmerkingen thuislaten.
Ik zou het ook even laten rusten, kan iedereen afkoelen en nadenken.
En ook nog deze zin.
"Hij heeft al eens eerder gezegd dat 'ie zich zorgen maakt over het gebrek aan mannelijkheid/mannelijk gedrag bij zoon."
Jeetje, ik zou van mijn stoel vallen bij zo'n opmerking. Wat heb je toen gezegd?
"Nou wie weet pa, misschien is hij wel homo, geen idee, maakt ons niets uit".
Zoon in bescherming nemen
Als opa zijn beste vriend aanvalt, op respectloze wijze, hoeft hij dat niet te dulden. Ik zou op zo’n moment ook behoorlijk fel uit de hoek kunnen komen. Later kun je er over praten, maar dat heeft alleen zin als BEIDE partijen inzien dat ze fout zitten.
Zoon dwingen eenzijdig excuus aan te bieden zou ik absoluut niet doen. Opa opdragen normaal te doen of weg te blijven wel.
Opkomen voor je zoon
Waarom ben je niet opgekomen voor je zoon, toen hij zo in het nauw gebracht werd in zijn eigen huis? Ik denk dat jij je excuses mag aanbieden aan je zoon. Je had je vader duidelijk moeten maken dat hij moest stoppen met zijn getier. Dat kan echt niet, namelijk, of je nu acht bent of tachtig.
Eens met alle voorgaande reacties
Met name reactie 34.
Beste topic-starters, ik denk dat de mensen hier fel van leer trekken na jouw bericht waarin je je vader wilt laten mogen zeggen wat hij wil en je zoon dat maar moet slikken en dan ook nog z'n excuses maken.
De eerder gegeven reacties leg je in jouw ' voordeel' uit. Daar slaan mensen vervolgens op aan.
Ik hoop dat je het positieve in alle reacties kunt lezen: iedereen vind jouw zoon dapper; hij neemt het op voor zijn vriend en durft in te gaan tegen zijn dominante opa. Dat ene scheldwoord is niet goed, maar iedereen hier heeft er wel begrip voor. Je hebt een dappere, stoere zoon!
Drenthe...
Ben je mijn onbekende halfzus? Je had het zomaar over mijn vader kunnen hebben. Heel naar, en heel lastig, zo’n vader. Ons contact staat al jaren op een zeer laag pitje, en dat komt mede door zijn bijzondere denkbeelden over de maatschappij, en de manier waarop je met andere mensen omgaat. Gelukkig hebben mijn kinderen nooit het soort concrete aanvaring met mijn vader gehad als jouw zoon nu met jouw vader, maar ik sluit me bij de meerderheid aan. IN dat geval had ik absoluut voor mijn kind gekozen. Er zijn grenzen...
Sterkte...
Maar...
mag opa zich wel gedragen als homofobe klootzak maar niet zo genoemd worden?
En wil je niet een excuus van je zoon omdat je de verhoudingen goed wilt houden?
Kijk ik vind: als opa zich nou eens wat empathischer tegenover zoon zou opstellen, dan zou zoon misschien ook meer genegen zijn sorry te zeggen. Ik kan me voorstellen dat als opa zou zeggen 'ja sorry knul, ik ben van een andere tijd, je weet dat ik hoe danook om je geef' dat het dan voor zoonlief makkelijker wordt om te zeggen 'ach ja, klootzak was ook te heftig'
Maar zo als het nu ligt mag Opa de homofobe kz uithangen en moet die jongen van 16, maar de wijste zijn.
Is dat eerlijk?
Eenzaam
Ben verdrietig dat m'n man me niet steunt en wil dat ik afstand neem van m'n vader, die sinds het overlijden van m'n moeder een vrij eenzaam bestaan leidt.===
Ik kan me voorstellen dat je je vader een beetje zielig vindt. Maar dat mag niet leiden tot situaties waarin je je vader steunt ten kóste van je zoon en dat lijkt nu wel aan de orde te zijn. Je zoon hoort m.i. nu jouw steun te krijgen, ook je man. Een lijn trekken betekent in dit geval dat jij je achter je zoon en man schaart.
Jouw vader is een volwassen man, die mogelijk door zijn opvattingen geen vrienden heeft gemaakt. Dat is zijn verantwoordelijkheid, niet de jouwe.
leeftijd en veranderen
Ik sluit me aan bij de rest: klootzak zou mijn voorkeur niet hebben, maar ik zou veel meer schrikken van reactie van vader dan van zoon, en ik vind het schokkend dat je blijkbaar een algemeen scheldwoord zoals klootzak vreselijk ernstig vind, maar het "gewoon een mening" vind als iemand zegt dat ze "vroeger wel raad wisten met ". Ik krijg er echt koude rillingen van, dat is niet gewoon ook maar een mening waar je respect voor moet hebben. Als je nu een bord in je tuin zou zetten met "klootzak" erop dan zou geen haan daarnaar kraaien. Zou je daar "homo's: vroeger wisten we er wel raad mee" op zetten, dan krijg je zeker weten de politie aan de deur.
Ik snap ook de nadruk niet zo op dat je vader niet meer gaat veranderen. Hij hoeft zijn mening niet te veranderen, alleen zijn gedrag bij jullie thuis. En als ook dat echt geen optie is, als je vader zo'n oude starre man is die helemaal niets aanneemt, waar je geen afspraken mee kunt maken, dan is dat geen geschikte omgeving voor een tiener, dan zou ik ervoor kiezen om voortaan wekelijks zelf bij hem op bezoek te gaan en bezoek van zoon en man te beperken tot verjaardagen.
Excuses
Ik zou een avondje excuseren.
Je zoon aan jou en opa.
Je vader aan jou en zoon.
Je man dat hij jou in een moeilijk parket zet met de wekelijkse etentjes dreigen stop te zetten.
Jij aan je vader voor het schelden van je zoon en aan je zoon voor het niet beter in banen leiden van 2 heethoofden.
Excuses afdwingen is onmogelijk en eigenlijk nooit gemeend als het in opdracht wordt gezegd.
Niet te lang laten voortsudderen, anders loopt het onnodig slecht af.
Je man moet zich er denk ik buiten houden verder, het blijft jouw vader en hij was er niet bij.
Je vader en zoon moeten weer in gesprek maar misschien nu met jou als scheidsrechter.
nou dat lijkt me geen strak plan
"Je man moet zich er denk ik buiten houden verder, het blijft jouw vader en hij was er niet bij.
Je vader en zoon moeten weer in gesprek maar misschien nu met jou als scheidsrechter."
Zij is al geneigd haar vader gelijk te geven als hij er niet bij is, zoals hier. Objectief is ze dus zeker niet. Als haar vader er wel bij is, is hij waarschijnlijk zo dominant dat ze helemaal niets meer heeft in te brengen en het 2 tegen 1 wordt.
(En is ze het wel met haar vader oneens, als ze zijn mening niet onjuister vindt dan die van haar zoon? Ik proef daar eigenlijk weinig van en vermoed eerder dat ze het eens is. Geen onjuiste meningen heb je over of koffie of thee lekkerder is of zo.)
Haar man zou eerder objectief kunnen zijn. Als het al nodig is om een gesprek te houden, in plaats van de mededeling 'dit soort opmerkingen tolereren wij niet in ons huis, want'.
Wat ik ook dacht Floria
Als je dit ook maar eeen mening vind hweft dat wel een erg homofoob tintje inderdaad. Als je een bekende van me was en me dit zo vertelde zou ik heel rap afstand nemen
Vrijheid van meningsuiting
Drenthe "maar dat hij verder wel recht heeft op zijn eigen mening hierover en dat zoon wel vaker te maken zal krijgen met mensen die niets van homo's moeten hebben of op andere gebieden meningen hebben die hem niet aanstaan."
Je vergist je.
De vrijheid van meningsuiting betekent dat de staat je niet mag beletten een mening te hebben of te uiten (uitzonderingen daar gelaten).
Het betekent niet dat gewone mensen onder elkaar van elkaar verplicht zijn te accepteren dat alles maar gezegd kan worden. Het betekent al helemaal niet dat mensen elkaar aardig moeten vinden.
In de praktijk betekent dat dat opa vrij is om te zeggen wat hij wil, als hij alleen is. Of met gelijkgestemden. Hij heeft niet het recht om jouw zoon en zijn vrienden te beledigen met zijn mening. Jouw zoon heeft zeker niet de plicht om de mening van opa vriendelijk en beleefd te ontvangen. Jouw zoon mag ook zijn mening uiten.
Je zoon heeft een statement gemaakt: aan mijn lijf/in mijn huis geen polonaise. Opa houdt zijn mening maar voor zich voortaan.
Maar ik vrees dat precies daar jouw probleem zit, want jij weet dat opa niet zal buigen. Jij bent je hele leven opgegroeid in een listig parcours van het uit de weg gaan van confrontatie met je vader.
Dat ben je nu weer aan het doen.
Je wil dat je zoon zijn excuses aanbiedt om vader te sussen.
Dat zou het makkelijkste zijn, want jemig, wat gaat de toekomst brengen als hij dat niet doet? Opa zal nooit zijn mond houden. Zal nog honderd keer zijn mening over iedereen uitsproeien omdat hij meent dat recht te hebben.
Jij, je man, je zoon, hebben het recht om tegen opa "overal, maar niet hier" te zeggen.
Voor jou zit er niks anders op om opa's eventuele "maar dan zet ik hier geen voet meer over de vloer" voor lief te nemen.
Te gast
Ooit een aanvaring gehad en dat was deels mijn schuld, want ik heb mijn ouders veel te ver over mijn grenzen laten gaan. Toen het escaleerde heb ik duidelijk moeten maken dat ze familie en me heel dierbaar zijn, maar geen onderdeel van mijn gezin.
No way dat mijn kinderen zich, in zo’n situatie, hoeven te laten beledigen in hun eigen huis.
Wees duidelijk naar je vader, want dit leidt tot stinkende wonden. Laat je zoon zich gesteund voelen en op deze leeftijd kan je jouw dilemma uitleggen.
(Is je zoon niet ook ontzettend boos op jou?)
Hoe is het nu, Drenthe ?
"Laat je zoon zich gesteund voelen en op deze leeftijd kan je jouw dilemma uitleggen." Mooi gezegd, want inderdaad heb je een dilemma. En ook heeft je zoon de leeftijd waarop je hem hiervan deelgenoot kunt maken.
Ik denk precies zoals Mirjam zegt, dat jij je leven lang al gewend bent om de confrontatie met je vader uit de weg te gaan. Zeker nu hij oud is (respect!) en vooral nu hij het zwaar heeft. Dit heeft zich gevormd tot zo'n sterke overtuiging, dat je zijn uitspraken niet eens meer op waarde weegt.
Ik denk dat daarnaast ook meespeelt dat je de opvoeding van je zoon wel als jouw taak ziet en de opvoeding van je vader (logischerwijs) niet.
Vervolgens vindt je hier en thuis bij je man niet de steun die je wilde. Dat lijkt me best een tegenvaller voor je. Ik hoop dat je je hier toch ook gesteund voelt om je rug te rechten en voor jezelf op te komen. Je mag best aan je man en zoon laten weten dat het voor jou moeilijk is om tegen je vader in te gaan. Net zoals het voor je vader niet makkelijk is om zijn vast(geroest)e overtuigingen los te laten. Ga eens bij jezelf te rade hoe je nu eigenlijk zelf had willen reageren. Misschien vind je dan wel het punt waarop je de situatie weer kunt herstellen.
Wat ik zou doen
Is voorlopig bij vader gaan eten.
Jullie hebben allemaal gelijk, maar zo'n oude man verander je niet meer. Sterker nog, vaak wordt dat er met het stijgen van de jaren ook niet beter op. En blijkbaar matcht dat momenteel niet met puberzoon.
Het is echter wel haar vader. TO kan blijkbaar met zijn buien omgaan. De rest van het gezin niet of moeilijk. Als je dan in een situatie komt dat niemand zijn verontschuldigingen wil aanbieden is het beter om de partijen even te scheiden.
Dus ik zou zeggen: is goed pa. Als jij niet meer naar ons wil komen, kom ik wel naar jou toe.
Dat kan zeker een goede oplossing zijn richting vader, Ginny.
Vooral als zoon er goed bij wordt betrokken en dit niet gaat zien als 'partij kiezen'. Drenthe heeft naar hem iets recht te zetten.
Waarom?
===Wat mij betreft dus: zoon biedt excuses aan, vertelt opa dat hij zijn mening respecteert, maar op wilde komen voor vriend. Loyaliteit aan vrienden ligt inderdaad wel goed bij m'n vader (hoewel, als die vriend homo is...).
Hopen dat ik man ook op deze lijn kan krijgen.===
Zoon biedt excuses aan voor het woord klootzak en dat is het dan. Hij hoeft de mening van opa niet te "respecteren". Hij zou iets kunnen zeggen dat opa recht heeft op een mening maar dat hij een andere mening heeft en hierover nooit meer in discussie wil met opa, omdat ze er toch niet uit gaan komen.
Loyaliteit aan vrienden ligt goed bij je vader. Je man is al loyaal aan je kind die deelt de mening van je zoon. Voor jou dreigt er een loyaliteitsconflict, je wilt loyaal zijn aan je ouders maar ook je kind verdient jouw loyaliteit. Als je nu de kant van opa kiest voelt dat heel naar voor je kind, hij zou het zelfs zo op kunnen vatten dat jij de mening van opa deelt. Dat lijkt mij heel pijnlijk voor een kind die pas kort weet dat een van zijn vrienden homo is, misschien durft hij die vriend dan niet meer mee naar huis te nemen.
Je man op jouw lijn krijgen zou ik niet proberen, iedereen heeft recht op een eigen mening (die je niet altijd overal hoeft te verkondigen). Jouw man is het eens met jullie zoon, prima dan is er in ieder geval nog iemand die je zoon steunt.
Drenthe77; ben je er nog?
Ik ben benieuwd met welke adviezen je wel en niet uit de voeten kan en hoe t nu is...
Doen alsof je neus bloedt
Ik heb ook zo'n vader die diep beledigd kan zijn en dreigt met consequenties zoals contact verbreken als iemand zijn stem tegen hem verheft nadat hij minutenlang alle grenzen van de ander heeft overschreden en de duidelijke signalen die die ander daarover heeft afgegeven compleet heeft genegeerd. In het verleden vond ik nog dat ik in dat geval zo 'volwassen' moest zijn om sorry te zeggen maar ik ben inmiddels van dat geloof gevallen. Nadat hij mij in een heel kwetsbare situatie eerst verbaal en emotioneel in de hoek drong en vervolgens excuses eiste toen ik hem op een weinig vriendelijke wijze van repliek diende, vielen mij de schellen van de ogen. Ik was er helemaal klaar me om me emotioneel te laten manipuleren. Toen hij stampvoetend naar huis vertrok vanwege mijn onaanvaardbare gedrag, heb ik gezegd dat me dat een uitstekend idee leek op dat moment. En later heb ik de gewone routines weer opgepakt en heb ik gezegd dat het me niet nodig leek om er nog over te praten. In eerste instantie sputterde hij boos tegen want 'hij had het tenslotte helemaal verkeerd gedaan'. Dat was de queu voor mij om te zeggen dat dat reuze meeviel en sorry, sorry. Ik heb alleen maar mijn schouders opgehaald en wat onduidelijks gehumd. Toen vond hij dat we er dan later nog een keer op terug moesten komen en dat heeft hij nooit gedaan en ik uiteraard ook niet.
Je vader heeft zich gedragen als een klootzak en hij verdient de excuses van je zoon niet als hij zich op zijn beurt niet kan verontschuldigen voor zijn gedrag. Het zal echter weinig zin hebben om die verontschuldigingen te eisen. Maar ik zou ze dus ook zeker niet van zoon eisen. Het komt er nu opaan om je rug recht te houden tegenover je vader. Je hoeft hem niet meer op te voeden maar je hoeft hem ook niet in zijn waanidee te steunen dat hij straffeloos tegen zijn kleinzoon aan kan razen over perverse 'mietjes' terwijl je zoon duidelijk aangeeft dat het hem persoonlijk raakt. Dat is geen mening: het is ronduit beledigend. En laten we wel wezen (ik wou zeggen: laten we elkaar geen mietje noemen 
het is ook als een belediging bedoeld! Dus stop met zijn gedrag goed te praten en toe te dekken en laat hem zijn eigen boontjes doppen en zijn eigen consequenties dragen. Als hij echt wil stoppen bij jullie te komen omdat hij zijn kleinzoon, jouw zoon, geen beledigingen over homo's toe mag voegen zonder daarvoor op zijn nummer gezet te worden, moet hij dat maar doen. En als hij zo zielig en eenzaam is, zou hij zelf verantwoordelijkheid moeten nemen voor zijn dierbaarste relaties in plaats van van zijn dochter te eisen dat ze zijn slechte gedrag bagatelliseert en onder het tapijt veegt ten koste van haar zoon. Is 'ie nou helemaal betoeterd!
Niet buigen dus voor die emotionele chantage en het hem zelf laten oplossen! En je zoon een knuffel geven en hem vertellen dat 'klootzak' roepen niet de fraaiste handelwijze is maar alleszins te begrijpen in deze situatie.
Succes,
Jo Hanna
Jo Hanna
Bredankt voor jouw bijdrage. Ik hoop echt dat Drenthe77 hem nog leest.
Update
Bedankt voor alle reacties. Wel gelezen, maar in de hectiek geen tijd gehad te reageren.
Man en ik zijn het niet helemaal eens geworden, maar kwamen tot het 'compromis' dat zoon opa excuses aan moest bieden voor het schelden, maar daarbij kan zeggen dat hij het niet eens blijft met opa en opa kan vragen niet meer op deze manier over dit onderwerp te praten. Wij zullen zoon in dat laatste steunen, en opa proberen af te kappen als het weer gaat gebeuren. Het is mij in m'n jeugd ingepeperd dat ik m'n ouders niet tegen moet spreken, dus dat gaat nog moeilijk worden. Bovendien vind ik nog steeds dat m'n vader ook z'n mening moet kunnen uiten, en hij doet dat nou eenmaal af en toe ondoordacht of bot. Maar het is vooral man die wil dat vader er niet meer over praat, dus hij zal dit ook in de eerste plaats moeten 'handhaven'.
We hebben met zoon gepraat. Man heeft hem verteld dat hij wat hem betreft geen excuses zou hoeven aanbieden, maar hoopt dat 'ie het toch wil doen. Ik ben niet erg blij met dat zo aan zoon vertellen, en heb ook gezegd dat ik het wel nodig vind dat hij excuses aanbiedt. Maar ook hebben we beiden gezegd dat we het goed vinden dat hij opkomt voor vriend en, vooral wat man betreft, dat hij opstaat voor homorechten. Ik ben zeker niet homofoob, maar heb het idee dat homo-emancipatie nu echt wel rond is en word een beetje moe van dat constant nadruk erop leggen in politiek en media. De uitspraken van m'n vader gingen zeker te ver, maar ik kan me wel voorstellen dat hij getriggerd wordt door al die media-aandacht. Hij schiet alleen altijd direct zo door.
Zoon heeft opa woensdag een mail gestuurd van de strekking zoals hierboven beschreven, en ook gezegd dat hij op wilde komen voor z'n vriend en dat opa's tirade hem erg heeft gekwetst. Opa heeft hem kort teruggemaild dat hij excuses aanvaardt, en dat hij er zaterdag nog over wil praten. Zoon wilde eigenlijk zaterdag eten met opa overslaan, ik zit nog in dubio of ik hem alsnog moet verplichten er wel bij te zijn.
Verder belde vader mij op en vroeg me snel langs te komen, omdat hij zich grote zorgen maakt. Gisteravond bij hem langs geweest. Hij heeft, met hulp van m'n broer, Facebook en Instagram van zoon doorgespit en is daar erg van geschrokken. Hij heeft me allerlei dingen laten zien die volgens hem niet door de beugel kunnen: foto van zoon met nagellak op tijdens een feestje, zoon is met vriendengroep naar de Women's March tegen Trump geweest, foto van zoon die betreffende homovriend op de wang kust, zoon die boos reageert op een 'racistisch' grapje van een vriend (een 'zwarte piet'-mop), zoon die schrijft dat hij het niet erg vindt dat z'n vriendin met een andere jongen knuffelt omdat ze zijn 'bezit niet is' (in reactie op een opmerking van een vriend bij een foto van dat geknuffel). Ik kijk eigenlijk nooit op sociale media van zoon, maar moet zeggen dat ik van sommige dingen ook wel schrok.
Vader zegt dat zoon helemaal de verkeerde kant opgaat en verkeerde vrienden heeft. Hij wil dat wij ingrijpen en zoon stimuleren om andere vrienden te zoeken en zich mannelijker op te stellen. Wil zelf helpen door met zoon 'stoere' dingen te gaan doen en hoopt zo ook weer betere band met hem te krijgen. Zoon deed veel met opa toen 'ie klein was, maar dat is steeds minder geworden, ze hebben totaal niet dezelfde interesses.
Ik heb m'n vader gezegd dat ik zal nadenken over wat hij gezegd heeft. Het lijkt mij op zich goed als zoon af en toe wat met hem gaat doen, hoop dat ze dan ook weer op betere voet komen. En ik denk dat het voor zoon inderdaad zou helpen om wat steviger in de schoenen te staan als hij wat dingen doet die opa voorstelt, al klinken ze een beetje cliché (survivalweekend, naar voetbalwedstrijd enz). Maar vind wel dat vader zich dan wat terughoudender op moet stellen met commentaar geven op van alles, anders is er voor zoon niet veel aan.
Maar ik ben er nog niet uit hoe dit verder moet. En de discussie met man is vanochtend weer helemaal opnieuw opgelaaid. Die zegt dat 'ie zoon niet op pad wil sturen met iemand bij wie hij zich niet prettig voelt om dingen te doen die hij niet wil doen. Maar hoe moet zoon zich ooit weer prettig gaan voelen bij opa, als 'ie niet af en toe iets met hem wil doen? En waarom zou hij het niet, één keer per maand ofzo (vader wilde meteen elk weekend, maar dat lijkt me teveel), voor opa's plezier iets kunnen doen wat hij zelf niet zo leuk vindt? Zoals ik al zei, opa heeft weinig sociale contacten meer.
Nog niet met zoon zelf gepraat over wat opa gezegd heeft. Eerst vanavond nog een keer met man erover praten.
Ik vrees dat jullie allemaal weer gaan zeggen dat opa fout zit, ik dat niet moet accepteren en zoon meer moet steunen, maar heb zelf het idee dat we bij de afhandeling van het wel/niet excuses moeten maken tot een goed compromis gekomen zijn. En hoop dat in de nieuwe discussie ook weer te kunnen bereiken. Ik denk dat het ook de taak als ouder is om kinderen, al zijn ze inmiddels 16, af en toe een beetje bij te sturen of in ieder geval te stimuleren dat ze ook eens iets voor een ander doen (zeker voor ouderen, toch een beetje vergeten groep in de samenleving), al hebben ze er zelf niet zoveel zin in, én buiten hun eigen wereldje stappen. En ik zie ook dat veel van de botheid van m'n vader uit bezorgdheid voortkomt, waar hij niet zo goed mee om kan gaan, maar wel z'n best voor doet. Hij keert zich tenslotte niet van kleinzoon af, maar wil juist meer met hem gaan doen.
Zover even de update voor nu.
Nou
Zo'n opa zou ik zeker niet verantwoordelijk maken voor het 'vermannelijken' van je zoon. Slecht idee.
" maar moet zeggen dat ik van sommige dingen ook wel schrok."
"Ik ben zeker niet homofoob, maar heb het idee dat homo-emancipatie nu echt wel rond is en word een beetje moe van dat constant nadruk erop leggen in politiek en media"
Je zou eens iets aan je eigen vooroordelen kunnen doen. En beter contact maken met je zoon zonder oordelen.
Oh ja
En inderdaad: huisarrest voor zoon was geen goed idee, beetje paniekreactie van mijn kant omdat hij zich zo koppig opstelde.
Dus niet
Iets met opa doen om de band beter te krijgen = prima.
Iets met opa doen zodat opa hem mannelijker kan krijgen en sterker in zijn schoenen staat = absoluut niet.
Ik heb wel het idee dat jij je zoon ook niet mannelijk en stoer genoeg vindt en je het er eigenlijk wel mee eens bent dat opa ingrijpt. Waarom? Als je zoon goed in zijn vel zit is er geen enkele reden om hem te "helpen". Misschien is hij wel homo. Misschien ook niet. Het lijkt mij vreselijk als je dan als kind merkt dat je eigen moeder zijn manier van doen eigenlijk maar niks vindt.
Ik zit op een lijn met je man. Opa moet zich niet op deze manier bemoeien met zijn kleinzoon.
Uitwisselen
Misschien kun je voorstellen aan zoon en opa om eens een middagje of zo deel te nemen aan elkaars items.
Zoon met opa naar een survivalmiddag (weekend lijkt me gewoon te veel) en opa met zoon naar de gay pride.
Drenthe
Als een oudere volwassen man, nog in negatieve zin getriggerd wordt door wat er via 'de media' aan hem voorbij trekt en zijn uitspraken daar dus door laat beïnvloeden, heb ik nog meer bewondering voor je zoon.
Drenthe, als jouw opvattingen eigenlijk heel erg op die van je vader lijken, dan kan ik daar veel over zeggen, maar dat heeft dan niet veel zin. Je mag je opvattingen hebben. Ik denk dat je moet gaan nadenken over waar jij staat. Als jij ook vindt dat je zoon de verkeerde kant op gaat met wat je nu van hem van de foto's weet, dan wordt dat nog wat bij jullie thuis.
Als jouw zoon mijn zoon zou zijn, zou ik vierkant voor hem gaan staan en zeggen dat ik trots ben dat hij op zijn leeftijd niet bang is uit de toon te vallen met zijn nagellak-gebbetje en zijn protest tegen Trump bij een vróuwenmars. Wat dapper en mooi van hem!! Als ik lees wat je over je zoon verteld, past hij helemaal in mijn straatje. Ik zou opa rauw lusten op dit gebied. Voor mezelf opkomen was niet mijn sterkste punt, maar kom niet aan mijn kinderen.
Ik blijf bij mijn eerste standpunt dat zoon 'sorry' kan zeggen over 'klootzak', maar verder zou ik hem zo ver mogelijk weghouden bij opa. Opa is eng, je zoon niet.
Stoer
Als opa en zoon het leuk vinden om samen stoere dingen te doen voor de gezelligheid zou ik dat zeker stimuleren.
Maar hier lees ik dat opa vooral dingen wil doen om je zoon te veranderen en manlijker te laten worden. Daar zou ik nooit in mee gaan. Waarom moet hij veranderen. Je zoon is wie hij is waarom moet dat anders. En het is juist goed dat hij open staat voor zijn vrienden.
Hier een dochter die naar pride gaat en vrienden heeft die homo zijn. Ik vind het juist goed dat ze hiervoor open staat.
