Zoon met overgewicht blijft maar snoepen en bijkomen
Mijn zoon, bijna 14, heeft overgewicht. Hij is zwaar gebouwd met vooral een erg dikke buik.
Hij kampt daar al jaren mee, en ik probeer dus ook al jaren, op de zachte manier, om hem te stimuleren om er iets aan te doen door meer te sporten, minder te snoepen...
Wanneer ik lees over pubers met overgewicht, is het algemene advies steeds om je puber niet te pushen. Hij zou zelf de klik moeten maken.
Ik maak me echter erg veel zorgen hierover. En dan in de eerste plaats op het effect op zijn gezondheid. Een half jaar geleden hadden we een consultatie bij een endocrinoloog, ivm een ander probleem, en daar ging het ook over zijn gewicht. Zij liet hem zien hoe hij boven de groeicurve zat, en ze vertelde hem dat hij niet moest gaan diëten, maar dat er wel echt niks meer bij mocht komen.
De eerste weken had dat effect. Maar gaandeweg begon hij weer met snoepen.
En dat doet hij altijd wanneer ik het niet zie. Ik zie hem thuis zelden of nooit met zoetigheden. Maar ik vind wel veel papiertjes en zie op zijn rekening dat hij elke dag voor of na school winkeltjes induikt.
Van de week heeft hij een doosje gekregen met allerlei Milka-lekkernijen erin. Ik heb hem op het hart gedrukt om er af en toe iets uit te nemen. Vanmorgen stelde ik vast dat hij alles al opgegeten heeft. En het was niet weinig.
Nu moet ik me echt inhouden om niet echt heel hard tegen hem te gaan zijn. Als ik me volledig zou laten gaan, zou ik hem zeggen dat hij een vreetzak is en dat het werkelijk degoutant is wat hij doet. Klinkt hard, ik weet het, maar ik maak me er zoveel zorgen over.
Ik heb uiteraard al gedacht aan naar een diëtist gaan. Maar ik vrees dat dat effect net hetzelfde zal zijn als dat van de endocrinoloog.
Heeft iemand zinvolle tips voor mij?
Het gaat er niet om of jij het wel of niet mooi vindt maar zijn potentiële partners.
Mijn zoon had op die leeftijd ook overgewicht. Er speelde het een en ander, maar een groot probleem bleek het gebrek aan proteïne. Kind was enorm in de groei, had eigenlijk te weinig aan de gewone maaltijden en loste dat op door te snacken en te snoepen. Hij is meer gaan eten, het koekje na school werd een maaltijd, uurtje na het avondeten kwam nog een lichte maaltijd. Alles met groente en een proteïne. Dat is hier de oplossing geweest. Gezond eten was altijd in huis, het werd voorgeleefd, we sporten enzovoort enzovoort. Maar de oplossing zat in meer maaltijden. De andere problemen zijn uiteraard ook aangepakt, maar iemand die zich voedt met gezond eten voelt zich vaak automatisch al wat beter dus dat oplossen ging ook makkelijker.
Het begint bij wilskracht, maar hij kan het waarschijnlijk niet alleen. En dat hoeft ook niet. Daarom is het belangrijk om in gesprek te gaan en te blijven. Wat kan hij anders doen? Hoe kunnen jullie samen zorgen dat dat lukt? Hoe kun jij hem daarbij ondersteunen?
Over uiterlijk, partners en dergelijke niet beginnen. Dat is nog ver weg en waarschijnlijk baalt hij er zelf ook van. Het is niet nodig om dikke mensen te vertellen dat ze dik zijn, dat weten ze doorgaans zelf ook wel. Het gaat vooral om zijn gezondheid.
Dat hij op voetbalwedstrijden vaak langs de kant zit omdat hij niet mee kan is ook voor hem vervelend. Dat doel zou je dus kunnen stellen; gezonder en fitter worden zodat je ook een keer met een wedstrijd op het veld kan staan ipv op de bank te zitten.
Dat is toch het bewijs dat kinderen de angsten van hun ouders niet altijd overnemen.
Gezondheid is geen aansprekend argument. Tot je 35ste denk je dat gezondheid de zorg is van heel oude mensen, niet van jongeren. Het speelt gewoon geen rol.
Als hij als dik persoon ook leuke meisjes kan krijgen, en velen vinden dit geen probleem, dan wordt het wel moeilijk voor jou. Niet voor hem (en daar gaat het toch om).
" En als zoon beaamt dat hij niet goed bezig
Kun je dan niet door pakken
Zoon dit kan zo niet langer
Of je gaat naar een diëtiste of naar een psycholoog of vul zelf in ……"
Boodschap: wat jij doet is niet goed en moet worden aangepakt. En dan vindt TS ook nog, zo begrijp ik, dat zij wel het goede voorbeeld geeft, en vader - waar deze jongen ook ongeveer de helft van zijn tijd is - niet.
Kweenie, maar ik vraag me zomaar ernstig af of een boodschap zoals hierboven effect heeft. De kans lijkt mij aanzienlijk dat zoon hoort dat moeder hem niet accepteert zoals hij is, en dat hij vooral meer naar vader gaat trekken. De kans lijkt me groot dat moeder - onbewust - ook uitstraalt dat zij vindt dat vader het niet goed doet.
Ik vraag me af of het niet beter is dat hele verhaal over gewicht te schrappen (en proberen je afkeer van overgewicht vooral niet te laten blijken) en het inderdaad alleen maar te hebben over fitter worden. Dan kan zoon uiteindelijk zelf bedenken dat tegen overgewicht niet op te trainen valt. Wat MamaE zegt dus.
Beerlover schreef op 16-02-2022 om 13:42:
Het gaat er niet om of jij het wel of niet mooi vindt maar zijn potentiële partners.
Serieus. Daar is een 13 jarige niet mee bezig. Zijn moeder ziet allang dat het een probleem is en dan vooral op het gebied van gezondheid.
Tegen 13 jarige zeggen dat hij zo heel lelijk is en zo nooit een partner vindt gaat er echt niet voor zorgen dat hij af gaat vallen. Hij is namelijk een kind. Zelfs bij een volwassene hebben zulke opmerking geen enkele zin. Sterker nog ik zou je per direct van repliek voorzien want wie denk je wel niet dat je bent om zo'n opmerking te maken.
en hoe wordt zoon gezonder en fitter
Je praat dat kind nog een eetstoornis aan.
misschien heeft kind wel een eetstoornis
Gewicht aan aantrekkelijkheid voor een potentiële partner koppelen lijkt me inderdaad zo'n beetje het domste wat je kunt doen. Op welke leeftijd dan ook.
Beerlover schreef op 16-02-2022 om 13:42:
Het gaat er niet om of jij het wel of niet mooi vindt maar zijn potentiële partners.
Moeder moet inderdaad niet teveelaten blijken dat ze het lelijk vindt. Maar het gaat niet alleen om.mooi of lelijk. We is overduidelijk bewijs dat overgewicht heel schadelijk is. Dat gaat van risico op diabetes tot verminderde vruchtbaarheid tot risico op diverse vormen van kanker. Dat kan deze jongen niet allemaal bevatten maar hoe vroeger het overgewicht begint hoe groter de risico's en hoe moeilijker om af te vallen.
In het EMC is er een aparte poli voor. Ik ben even de naam van de arts kwijt. en heeft veel interviews en daaruit blijkt hoe complex overgewicht is en hoe moeilijk het is om af te vallen en dar dir niet altijd te maken heeft met een gebrek aan wilskracht. Een opmerking die ik hier ook weer voorbij zag komen.
Als deze jongen een fors overgewicht heeft Lees BMI boven de 30. Zou ik echt met de huisarts praten. Zelf als moeder. En kijken of hij op een of andere manier naar zo'n poli kan. Maar goed ik weer niet hoe fors dat over gewicht is. Ik vond dat velen hier moeder wel erg makkelijk ' wegzetten' als bemoei je er maar niet mee. Maar ik zou me ook erg ongerust maken.
Miraval schreef op 16-02-2022 om 13:40:
[..]
Ik denk juist dat wilskracht de grootste factor is om overgewicht te bestrijden. Zonder wilskracht gaat het helemaal niet lukken.
Dat kun je wel denken, dat vinden veel mensen, maar het is niet zo. Het gaat niet om even afvallen, het gaat om een levenslange aanpassing van je omgang met eten. Dat kan niemand op wilskracht. Ook omdat in een lichaam dat eenmaal te zwaar is fysiologische veranderingen optreden die het overgewicht in stand houden. Obesitas is een gecompliceerd ziektebeeld dat je net zo min oplost met wilskracht als een longontsteking.
Wilskracht is nodig om het probleem aan te willen pakken. Als je daarna het probleem ook echt op wil lossen zul je professionele hulp moeten inschakelen voor deze jongen. Hij snoept en snaait niet voor niks. Dat zijn eigen moeder hem onsmakelijk of zelfs walgelijk (want dat betekent degoutant) vindt voelt hij echt wel vrees ik.
Sowieso moet gezondheid de insteek zijn en niet uiterlijk. Zorgen dat hij níet wedstrijden op de bank hoeft te zitten en wél alles kan doen zonder dat zijn gewicht in de weg zit.
Wat ik me ook afvraag: eet hij wel genoeg? En dan bedoel ik gezond, voedzaam eten dat past bij een jongen in de groei?
Mijn advies: ga naar de huisarts en vraag een doorverwijzing naar een obesitaskliniek voor kinderen. Hij heeft nu misschien nog niet echt zwaar overgewicht en dat wil je graag zo houden.
Leene schreef op 16-02-2022 om 14:51:
[..]
Moeder moet inderdaad niet teveelaten blijken dat ze het lelijk vindt. Maar het gaat niet alleen om.mooi of lelijk. We is overduidelijk bewijs dat overgewicht heel schadelijk is. Dat gaat van risico op diabetes tot verminderde vruchtbaarheid tot risico op diverse vormen van kanker. Dat kan deze jongen niet allemaal bevatten maar hoe vroeger het overgewicht begint hoe groter de risico's en hoe moeilijker om af te vallen.
In het EMC is er een aparte poli voor. Ik ben even de naam van de arts kwijt. en heeft veel interviews en daaruit blijkt hoe complex overgewicht is en hoe moeilijk het is om af te vallen en dar dir niet altijd te maken heeft met een gebrek aan wilskracht. Een opmerking die ik hier ook weer voorbij zag komen.
Als deze jongen een fors overgewicht heeft Lees BMI boven de 30. Zou ik echt met de huisarts praten. Zelf als moeder. En kijken of hij op een of andere manier naar zo'n poli kan. Maar goed ik weer niet hoe fors dat over gewicht is. Ik vond dat velen hier moeder wel erg makkelijk ' wegzetten' als bemoei je er maar niet mee. Maar ik zou me ook erg ongerust maken.
Eens. Je kunt als ouder best benoemen dat iemands leefstijl niet gezond is. Sterker nog, dat is je plicht als ouder om je kind te helpen om gezonde keuzes te maken en hulp te zoeken als je iets niet zelf kan. Ik denk dat hij je later dankbaar zal zijn als dat nu doet.
Blijkbaar ziet deze jongen dat zelf ook wel, maar weet hij niet hoe hij het moet veranderen. Daar heef hij dus hulp bij nodig. Het is ook complex en waarschijnlijk een combinatie van aanleg, verdriet om de scheiding, negatief zelfbeeld, op een gegeven moment wordt sporten ook steeds minder leuk als je niet mee kan komen.
Voor jongeren is langetermijndenken nog lastig. Maar als je ze voorhoudt wat de voordelen zijn van gezonder leven op de korte termijn (bijvoorbeeld beter mee kunnen doen met voetbal), dan hebben ze daar ook profijt van, zowel op de korte als op de lange termijn.
Bij mijn dochter moet er soms even een knop op. Dan is ze een paar dagen boos, chagrijnig en verdrietig en dan opeens gaat die knop om en zet ze haar schouders eronder alsof het nooit anders geweest is. De kunst is om die weerstand en boosheid en verdriet er even te laten zijn, maar er niet in mee te gaan. Soms is een boodschap niet zo fijn, maar wel noodzakelijk.
Dat je iets niet mooi vindt, is niet relevant. Misschien verft hij wel ooit zijn haar blauw en vind je dat ook niet mooi, maar is dat verder niet schadelijk voor zijn gezondheid.
Dat zijn leefstijl zijn gezondheid schaadt, is wel relevant. Dus eigenlijk gevoel en ratio scheiden. Benoem feitelijkheden, geen meningen. En geef ruimte voor emoties en voor fouten.
Dat overgewicht schadelijk is weet iedereen wel (in een hoekje in zijn achterhoofd). De meesten hebben ooit geprobeerd af te vallen maar het vet vecht terug. Daarom geeft men het op.
Onoplosbare problemen worden geaccepteerd (ja het is een probleem, moeilijk, moeilijk) en spelen niet zo'n grote rol meer. Pas als er later iets gebeurt, bijvoorbeeld iemand waar hij veel van houdt sterft aan de gevolgen van overgewicht, dan wordt het opnieuw opgepakt.
Je kan als moeder beter zorgen dat jijzelf een goed leven hebt. Dat wordt dan een voorbeeld.
Wat vervelend! Maar overwicht komt echt niet alléén door teveel eten. Er speelt zoveel meer mee. Er zijn ook genoeg mensen die teveel eten en geen overgewicht hebben. En mensen die al jarenlang gezond eten en toch te zwaar blijven. Dit even voor degene die vindt dat je wilskracht nodig hebt. Ook met wilskracht lukt het je niet om op een gezond gewoon te komen of te blijven als je pech hebt. Echt kortzichtig!
Ik zou ook proberen de hoofdmaaltijden zo gezond mogelijk te maken zodat hij in ieder geval ook genoeg gezonde dingen binnen krijgt. En ik kan het me eigenlijk niet voorstellen dat het niks met hem doet dat hij bij wedstrijden op de bank moet zitten. Misschien is dat nog een ingang om meer met de conditie bezig te gaan?
