Wie kan mij helpen ik wordt knettergek

Omnik schreef op 31-07-2022 om 12:32:

Harde reacties hoor, naar deze moeder. Natuurlijk kan ze haar opvoedvaardigheden verbeteren. Dat moet ze zelfs in deze situatie als moeder in het buitenland na een scheiding, een pittig kind en dat je als ouder de weg met je kind niet weet te vinden. Maar dikke kans dat een samenloop van omstandigheden is. Het is voor alle partijen verdrietig dat het in die beperkte tijd niet lukt om er een fijne tijd van te maken samen.

<knip> 

Op zich is het te begrijpen dat je kind probeert grip op je te krijgen, als je haar zo beperkt ziet en de relatie tussen jullie moeilijk is. Het is de moeite waard om te proberen de verbinding te versterken. Je zou kunnen proberen om juist, dwars door alles heen, iets kleins, leuks met haar te doen, een compliment te geven, samen op stap te gaan, iets te koken wat ze lekker vindt, te laten merken dat je van haar houdt. Dat is niet zo makkelijk als je kind veel ruzie zoekt maar het kan wel iets doorbreken, in je kind maar vooral ook in jezelf. Gewoon, al is het maar een paar korte momenten op een dag kiezen voor iets positiefs in haar en in de relatie met haar. Zelfs als het de rest van de dag moeilijk is, maak je dan toch een paar goede momenten samen.

Sterkte!

Je hebt gelijk over de harde reacties. Bij mij ook wel gekleurd door mijn eigen ervaringen. Ik heb iets toegevoegd richting TO in mijn vorige post. Ik vind je goed schrijven. 

Dat structuur aanbrengen bedoelde ik ook. Het stukje waarin je de top tip heeft om elke dag proberen iets positiefs toe te voegen vind ik een hele sterke. Hoe klein ook, het kan net het verschil maken. 

MRI schreef op 31-07-2022 om 12:14:

Een vriendin van mij heeft een dochter met soortgelijk gedrag. Toen zij nog niet volwassen was reageerde iedereen, inclusief hulpverlening precies als hier: het zou wel aan moeder liggen. Nu, 29 jaar later is zij gediagnosticeerd met narcistische en borderline persoonlijkheidsstoornis. Moeder had er alles aan gedaan tijdens haar jeugd, overal hulp gezocht maar men liet haar in de kou staan en begreep het niet. En nog zeggen mensen dat het wel aan moeder zal liggen maar het vindt ws zijn oorsprong in een veel te vroege geboorte (28 weken).
Ik zeg niet dat dochter van ts een persoonlijkheidsstoornis heeft. Ik zeg dat er gedrag kan zijn dat niet begrepen kan worden door de buitenwereld en waar die buitenwereld een heel makkelijk en snel oordeel over heeft.

Je kunt je afvragen wat een persoonlijkheidsstoornis eigenlijk is, maar goed dan krijgen we een hele andere discussie. 

Daarnaast, ook als je niet (deels) oorzaak bent van het probleem en/of het in stand houden daarvan, kun je nog steeds onderdeel zijn van de 'oplossing'. 

Saga schreef op 31-07-2022 om 13:05:

[..]

Daarnaast, ook als je niet (deels) oorzaak bent van het probleem en/of het in stand houden daarvan, kun je nog steeds onderdeel zijn van de 'oplossing'.

Dat zou je hopen en willen en daar zetten de meeste ouders zich voor in. Maar dat geeft geen enkele garantie op een oplossing. Je kan niet anders dan je best doen, en het resultaat los laten. Je hebt je kinderen niet aan een lijntje. 

Komt bij: ouders zijn geen ideale mensen. IADH-kinderen kunnen IADH-ouders hebben. Je kan vinden dat ouders volgens het boekje moeten (kunnen) functioneren maar dat kunnen ze natuurlijk vaak niet. We zijn allemaal tot op een zekere hoogte ‘kneuzen’ en sommigen, waaronder ikzelf (ADD), zijn kneuziger dan anderen. Als je dan een uitdagend kind hebt, is dat nog belastender, omdat je zelf ook flinke grenzen en uitdagingen hebt.

Hoe dan ook kun je niet anders dan aan de bak gaan als ouder, wat de omstandigheden verder ook zijn. En dat wil TO ook want die vraagt hier om hulp. Als het haar niks kon schelen, zou ze zich hier niet vertonen. Een schop onder iemands kont, kan best wel eens helpen maar dan liefst wel een beetje een ‘betrokken’ schop onder de kont zijn. We hoeven de hardheid van TO naar haar dochter toch niet door te zetten? Juist niet? Harde gevoelens zijn vaak een teken dat iemand in nood is. Om er onder moeilijke omstandigheden liefdevol te kunnen zijn voor je kinderen, moet je als moeder vaak eerst zelfzorg doen. 

Saga schreef op 31-07-2022 om 13:05:

[..]

Je kunt je afvragen wat een persoonlijkheidsstoornis eigenlijk is, maar goed dan krijgen we een hele andere discussie.

Daarnaast, ook als je niet (deels) oorzaak bent van het probleem en/of het in stand houden daarvan, kun je nog steeds onderdeel zijn van de 'oplossing'.

Nou wat een persoonlijkheidsstoornis is staat duidelijk omschreven in de DSM V. 

en is het niet zo dat je pas onderdeel kunt zijn van de oplossin als je weet wat de oorzaak is?

Saskia heeft vakantie. 

MRI schreef op 31-07-2022 om 14:21:

[..]

Nou wat een persoonlijkheidsstoornis is staat duidelijk omschreven in de DSM V.

en is het niet zo dat je pas onderdeel kunt zijn van de oplossin als je weet wat de oorzaak is?

Ik vind dat niet zo duidelijk, de DSM. En een boel psychiaters zijn het met me eens. Overigens is het ondertussen al een vrij algemeen bekend fenomeen dat persoonlijkheidsstoornissen te maken hebben met eerder opgelopen trauma (in de breedste zin van het woord) en (ontwikkeling van de) emotieregulatie die daarmee gepaard gaat. 

Daarnaast staat oplossing tussen haakjes. 

Omnik schreef op 31-07-2022 om 13:28:

[..]

Dat zou je hopen en willen en daar zetten de meeste ouders zich voor in. Maar dat geeft geen enkele garantie op een oplossing. Je kan niet anders dan je best doen, en het resultaat los laten. Je hebt je kinderen niet aan een lijntje.

Komt bij: ouders zijn geen ideale mensen. IADH-kinderen kunnen IADH-ouders hebben. Je kan vinden dat ouders volgens het boekje moeten (kunnen) functioneren maar dat kunnen ze natuurlijk vaak niet. We zijn allemaal tot op een zekere hoogte ‘kneuzen’ en sommigen, waaronder ikzelf (ADD), zijn kneuziger dan anderen. Als je dan een uitdagend kind hebt, is dat nog belastender, omdat je zelf ook flinke grenzen en uitdagingen hebt.

Hoe dan ook kun je niet anders dan aan de bak gaan als ouder, wat de omstandigheden verder ook zijn. En dat wil TO ook want die vraagt hier om hulp. Als het haar niks kon schelen, zou ze zich hier niet vertonen. Een schop onder iemands kont, kan best wel eens helpen maar dan liefst wel een beetje een ‘betrokken’ schop onder de kont zijn. We hoeven de hardheid van TO naar haar dochter toch niet door te zetten? Juist niet? Harde gevoelens zijn vaak een teken dat iemand in nood is. Om er onder moeilijke omstandigheden liefdevol te kunnen zijn voor je kinderen, moet je als moeder vaak eerst zelfzorg doen.

Ik reageerde niet op de TO. En met oplossing bedoel ik iets anders dan hoe het hier geïnterpreteerd lijkt te worden, vandaar ook de accolades. Ik bedoel juist, dat men binnen de eigen mogelijkheden kan proberen om te kijken hoe je met de gegeven situatie om kan gaan. Soms kan dat ook betekenen dat je met andere ogen naar een situatie kunt leren kijken. Niet dat TO 'de oplosser' moet zijn.

Ik snap niet zo goed waarom je in het buitenland bent gaan wonen, terwijl je nog een minderjarig kind hebt? Hadden jij en je ex geen afspraak dat jullie dicht bij elkaar moesten blijven wonen? Dat soort afspraken na een scheiding hebben een duidelijke functie in het belang van de kinderen.

Roos55 schreef op 31-07-2022 om 14:39:

Saskia heeft vakantie.

Ja, dit. En een dikke duim. 

Zou “Saskia” zelf de dochter van 14 zijn?

Bizar om je kind in de steek te laten, natuurlijk respecteert zij je niet. 

Moxxie schreef op 31-07-2022 om 13:13:

Weer zo'n topic met een heftig relaas, te weinig informatie, een vraag om hulp en dan geen reactie meer van TO. Zolang TO niet reageert en vragen onbeantwoord laat komt er ook geen goed gesprek op gang, jammer.

En weer iemand die net lid wordt, een vraag dumpt waar je wat vraagtekens bij kan hebben en geen zinnig weerwoord inderdaad.

Je zou bijna denken dat de vakantietijd is begonnen.

Of TO is druk, ziek of iets dergelijks… gun mensen toch even tijd om te reageren en veroordeel ze niet meteen.