Wanneer kan /mag je afstand nemen van je kind?
Heftige titel eigenlijk wel. Voor mij heel heftig om te zien, maar de vraag is op dit moment heel realistisch voor mij!
Het leven van mijn zoon (en mij) in vogelvlucht....
Toen mijn zoon klein was, wist ik dat er iets anders aan hem was. Ik heb op zijn 5e an de bel getrokken bij hulpverlening. Ik kreeg geen gehoor, niks van wat ik zag was waar en er was niks mis met mijn zoon.
Op zijn 12e begon het. Stelen van spullen, blowen, omgaan met oudere jongens, liegen en bedriegen en enorm brutaal. (dit is een korte samenvatting)
Op zijn 12e kreeg ik ook eindelijk de bevestiging dat hij best wel eens adhd zou kunnen hebben. Hij mocht medicatie proberen echter had hij vanwege zijn leeftijd zelf de keuze om deze in te nemen. Hij wilde dat wel proberen, niet veel later was de voorraad medicijnen verdwenen en had hij alles verkocht op school om vervolgens wiet te kunnen kopen
Na jaren van verschillende behandelingen van hulpverlening heb ik helaas moeten besluiten dat hij niet langer bij ons thuis kom blijven. Hij sloeg als in mijn huis in elkaar als hij geen geld van me kreeg, al mijn waardevolle spullen waren inmiddels verkocht voor wiet en ik had regelmatig mensen aan de deur die ons bedreigde door alle schulden die hij gemaakt had.(Dit gebeurde allemaal tijdens een intensief hulpverleningstraject) uiteindelijk is hij uit huis geplaatst en zijn wij (zijn broertje en ik) naar een ander deel van Nederland gevlucht om weg te komen van de bedreigingen en om uit de situatie te geraken.
Fast forward naar nu! Ruim 10 jaar later.. Er is nog niks veranderd. Zoonlief is bijna 23. Hij heeft meerdere keren op zichzelf gewoond maar alle keren uit zijn woning gezet.
Hij woont weer thuis maar heeft in de korte tijd veel schulden gemaakt bij diverse foute figuren (drug dealers en geld lenen) sinds de laatste maanden wordt ik bedreigd door figuren a la Mocro mafia (de serie). Ze zeggen dat ze me komen opzoeken en me komen nekken, dat ze al mijn ramen in komen gooien van mijn huis of mijn auto slopen. Tot nu toe allemaal nog niet gebeurd gelukkig, behalve veelvuldig aanbellen bv.
Maar dit alles is erg angstaanjagend. Ik ben een brave burger en zou zelf nooit in zo'n situatie terecht komen. Er staat een extra melding op ons adres bij 112 en ik loop inmiddels bij psycholoog en huisarts.
Mijn zoon is erg manipulatief, ik vind hem een pathologische leugenaar en ik vind dat hij narsistische trekken heeft.
Ik leef in angst, hij zegt dat ik me niet aan moet stellen! Men zegt dat ik hem aan zijn lot moet over laten, maar ik ben zijn moeder.. Ik moet er voor hem zijn!
Als ik boos op hem wordt en zeg wat ik vind weet hij het altijd zo te draaien dat ik ga twijfelen aan mezelf.
Als hij naast me komt staan voel ik op dit moment alleen maar woede, maar direct heb ik dan een groot conflict met mezelf omdat ik als moeder niet zo mag denken over mijn kind.
Ik zit inmiddels aan de kalmerende middelen, mijn maag doet pijn, ik kan niet werken en leef continu in angst en nog vraag ik me af... Wanneer kan je afstand nemen van je kind.. Wanneer mag ik voor mezelf kiezen?? Ik hoop hier wat helpende antwoorden te vinden...
Mijn verhaal is uiteraard niet compleet. De ellende met mijn zoon is al ruim 10 jaar bezig maar is allemaal te veel om hier te benoemen. Denk aan arrestaties, vast zitten, 3 jaar voorwaardelijk, huis zoekingen bij mij thuis naar aanleiding van zijn gedrag etc.
Vader bemoeit zich nergens mee en helpt niet.
Mijn excuses voor het lange en misschien onduidelijke verhaal..
Het liefst zou ik willen vluchten, heel ver weg.. Of hoop ik dat deze fuguren echt langs komen om mij te nekken... Dan ben ik van al deze ellende af en is er misschien wel rust..
Kan ik of mag ik afstand nemen van mijn zoon en hem aan zijn lot over laten.. Alle contacten verbreken... Ik weet het niet..
Het verscheurt me
Je hebt nog niet zo lang geleden tegen hem gezegd dat hij niet meer welkom is en dat je geen contact wil totdat hij is afgekickt en uit die wereld.
Daar zou ik voorlopig wel aan vasthouden. Eerst zien, dan geloven. En dat moet dan ook wel een hele periode zo zijn, niet een paar dagen of een week.
Toch begrijp ik de zorgen wel. Als het leven van mijn kind in gevaar is en ik zou dat kunnen redden met 3000 euro, dan zou ik dat zonder meer doen. Toch is dat ook een manier om die wereld te financieren. Dus sowieso aangifte doen. Dat maakt het voor de politie ook inzichtelijk en dan kunnen ze er wat mee.
Word jij ook bedreigd? Dan ook daar aangifte van doen.
duizel schreef op 04-05-2022 om 03:49:
Ik lees het anders en dacht dat zoon ergens anders een kamer heeft nu (wat natuurlijk wel bijzonder is als dat zo vlug lukt dus wellicht lees ik het verkeerd) maar dat de bedreigingen op het adres van TO nog doorgaan. Bedreigingen door anderen. Ook via de app.
En dat zoon nog geregeld langs komt bij TO.
TO, als de bedreigingen op jouw adres binnen komen kun jij dan geen aangifte doen als zoon niet durft?
Ohja, dat kan natuurlijk ook, dat niet zoon dreigt, dan heb ik verkeerd gelezen.
Even over dat 'afstand nemen'. Waar je vooral afstand van neemt is de manie waarop je graag wil opvoeden: liefdevol verzorgen. Dat kan niet meer. Je zoon is in het drugscircuit verzeild geraakt, als gebruiker en als dealer.
Het kan zijn dat hij weer manipuleert met het verhaal over de neergestoken vriend en de 3000 euro. Het eerste verhaal zou te controleren zijn: zoiets haalt meestal wel de lokale media. Het tweede verhaal is niet te controleren.
Wat goed voorstelbaar is is de angst van je zoon. Hij denkt aan zichzelf, maar het raakt niet alleen zijn veiligheid, maar ook jullie veiligheid. Vandaar dat ik zou denken: om de tafel gaan zitten, wijkagent erbij, alle risico's voor iedereen opnoemen, waar ben je kwetsbaar. En hoe kun je jezelf beschermen? Het kan zijn dat je jongste zoon daarom even ergens anders moet gaan logeren. Of dat jullie een vakantieplek moeten opzoeken. En als zoon niet wil vertellen wie of wat, geen aangifte wil doen bij de politie, dan worden het maatregelen voor hele lange tijd. Laat hem dat maar vertellen. Het is ook zijn verantwoordelijkheid.
Mocht hij serieus menen dat hij eruit wil stappen, dan zou ik wel een plan klaar hebben liggen: waar ga je naartoe, hoe ga je afkicken. in elk geval de eerste stappen.
Misschien is het gebeuren van de vriend en zijn bedreiging wel een omslagpunt.
Tsjor
Het verhaal van die vriend heeft in alle kranten gestaan.
Gisteren is mijn jongste zoon te grazen genomen. Opgesloten in een huis en in elkaar geslagen. Bond en blauw gezicht en hij is doodsbang. Vandaag om 3 uur moest er een flink bedrag betaald worden.. Zo niet dan zouden we het wel merken..
Politie contact is geweest.
Ik ga opzoek naar een vlucht adres.. Een andere woning zoeken en ons leven opnieuw opbouwen..
Voor nu zitten we binnen met alles op slot.. Mijn oudste zoon is verdwenen.... Nergens te vinden..
Ik kan niet meer, weet niet waar ik de kracht en energie vandaan moet halen..
Ik kan niet meer ademen van angst.. Mijn hart doet pijn en ik hang de hele tijd boven de wc...
Wij leven in constante angst en het opgeven komt dichterbij dan het vechten...
champie76 schreef op 07-05-2022 om 17:57:
Het verhaal van die vriend heeft in alle kranten gestaan.
Gisteren is mijn jongste zoon te grazen genomen. Opgesloten in een huis en in elkaar geslagen. Bond en blauw gezicht en hij is doodsbang. Vandaag om 3 uur moest er een flink bedrag betaald worden.. Zo niet dan zouden we het wel merken..
Politie contact is geweest.
Ik ga opzoek naar een vlucht adres.. Een andere woning zoeken en ons leven opnieuw opbouwen..
Voor nu zitten we binnen met alles op slot.. Mijn oudste zoon is verdwenen.... Nergens te vinden..
Ik kan niet meer, weet niet waar ik de kracht en energie vandaan moet halen..
Ik kan niet meer ademen van angst.. Mijn hart doet pijn en ik hang de hele tijd boven de wc...
Wij leven in constante angst en het opgeven komt dichterbij dan het vechten...
O nee wat heftig. Wat doet de politie nu dan? Jullie hebben aangifte gedaan neem ik aan?
Heeft de politie geen tips voor nu?
Je hebt niet maar 1 kind, je hebt ook nog een minderjarig kind in huis. Ik zou mbt veiligheid je prioriteiten eens goed op een rijtje zetten. Zolang je je volwassen zoon maar kansen blijft geven, breng je je jongste steeds weer in gevaar en kun je blijven vluchten. Ik hoop voor jullie dat je hulp krijgt ook van instanties zoals jeugdzorg. Ik denk dat de politie e.d. daar nu sowieso gaat melden.
Viva-amber schreef op 07-05-2022 om 19:18:
Je hebt niet maar 1 kind, je hebt ook nog een minderjarig kind in huis. Ik zou mbt veiligheid je prioriteiten eens goed op een rijtje zetten. Zolang je je volwassen zoon maar kansen blijft geven, breng je je jongste steeds weer in gevaar en kun je blijven vluchten. Ik hoop voor jullie dat je hulp krijgt ook van instanties zoals jeugdzorg. Ik denk dat de politie e.d. daar nu sowieso gaat melden.
Mijn prioriteiten op een rijtje zetten..
Dat is wel makkelijk gezegd! Mijn oudste zoon is weg.. Hij is verdwenen.. En ik heb ook geen contact met hem kunnen krijgen.. En ik wil geen contact met hem... De enige kansen die ik hem heb gegeven is om zijn leven op de rit te krijgen... Op afstand.. Zonder dat hij hier in huis kwam of ik hem opzocht..
Heftig om te zeggen dat ik mijn jongste zoon in gevaar breng.. Ik ben alleen maar aan het knokken voor mijn kinderen.. Al 10 jaar lang probeer ik mijn kinderen te redden.. Koste wat het kost...
Jeugdzorg en politie doen niks..
champie76 schreef op 07-05-2022 om 17:57:
Het verhaal van die vriend heeft in alle kranten gestaan.
Gisteren is mijn jongste zoon te grazen genomen. Opgesloten in een huis en in elkaar geslagen. Bond en blauw gezicht en hij is doodsbang. Vandaag om 3 uur moest er een flink bedrag betaald worden.. Zo niet dan zouden we het wel merken..
Politie contact is geweest.
Ik ga opzoek naar een vlucht adres.. Een andere woning zoeken en ons leven opnieuw opbouwen..
Voor nu zitten we binnen met alles op slot.. Mijn oudste zoon is verdwenen.... Nergens te vinden..
Ik kan niet meer, weet niet waar ik de kracht en energie vandaan moet halen..
Ik kan niet meer ademen van angst.. Mijn hart doet pijn en ik hang de hele tijd boven de wc...
Wij leven in constante angst en het opgeven komt dichterbij dan het vechten...
Niet opgeven nu! Zorg voor jezelf. Vlucht, zorg dat jullie veilig en onvindbaar zijn, kom tot rust, zo kun je niet nadenken natuurlijk.
duizel schreef op 07-05-2022 om 19:00:
[..]
O nee wat heftig. Wat doet de politie nu dan? Jullie hebben aangifte gedaan neem ik aan?
Heeft de politie geen tips voor nu?
De politie doet niks omdat mijn jongste zoon geen aangifte wil doen. Ik heb dat wel gedaan maar dat is niet voldoende..
ToetieToover schreef op 07-05-2022 om 19:37:
[..]
Niet opgeven nu! Zorg voor jezelf. Vlucht, zorg dat jullie veilig en onvindbaar zijn, kom tot rust, zo kun je niet nadenken natuurlijk.
Maar hoe dan.. Hoe moet dat dan met mijn werk.. Mijn huisdieren.. Mijn leven...
Waar vind ik een woning.. Vluchten is makkelijk gezegd.. Ik denk er over hoe ik dat moet doen.. Ik weet dat ik het moet doen maar ik weet niet hoe..
Hier mee bezig zijn maakt me zo boos en verdrietig en het lijkt zo uitzichtloos
arme jongste zoon
Kan hij niet ergens heen
Naar fam of zijn vader ?
Wat vreselijk dit. Is een blijf-van-mijn-lijf-huis geen optie? Een onderduikadres? Desnoods op je werk overnachten?
Ik begrijp niet dat de politie niks doet. Moeten er eerst doden vallen?
heb je geen familie of vrienden waar je heen kunt? Je moet echt weg daar
Kikki39 schreef op 07-05-2022 om 23:00:
heb je geen familie of vrienden waar je heen kunt? Je moet echt weg daar
Iedereen denkt aan hun eigen veiligheid... En dat snap ik ook..
Ik ben hard opzoek naar een woning.
Mogelijk kunnen we terug naar waar ik eerder van gevlucht ben.
champie76 schreef op 07-05-2022 om 19:37:
[..]
De politie doet niks omdat mijn jongste zoon geen aangifte wil doen. Ik heb dat wel gedaan maar dat is niet voldoende..
Is er een reden dat hij geen aangifte doet? Daarmee belemmert hij nl wel veel. Kun je met de wijkagent afspraken maken dat er een soort signalering op jullie adres komt? Zodat als er iets gebeurt of ziet, zonder vragen er meteen politie staat?
En je oudste; ben je bang dat hij meegenomen is of vermoed je onderduiken om anderen met het probleem op te zadelen?
