Tiener zwangerschap
Waarschuwing: gevoelig onderwerp.
Mijn zoon 18 heeft zijn 17 jarige vriendin waar hij 2 maanden mee samen is bezwangerd.
Zij woont in een begeleid wonen instelling en heeft een voogd van jeugdzorg. Indien zwanger etc mag ze daar niet meer blijven wonen.
Ze zitten op een roze wolk en willen het houden. Alles voorgespiegeld wat de situatie is. En dat ze een baby nu niets te bieden hebben. Aangezien ze beiden nog op school zitten.
Nu hadden ze bedacht of ik en mijn lief hun konden helpen door bv voogdij op ons te nemen. (Als dat al kan want zij heeft immers een voogd van jeugdzorg)
En dat ze dan met zijn drieën hier zouden wonen. En hun school af zouden maken. Zoon moet laatste jaar en zou eigenlijk daarna doorleren op de universiteit. En zij moet sws nog 3 jaar.
Hoe verdrietig ook, eerlijk gezegd Zou het het beste zou zijn als ze een overtijdbehandeling doen. Want ze willen ook niet dat kind in pleeggezin terecht komt.
Heb haar gezegd dat ze moet praten met haar voogd en dat ze naar de huisarts moet gaan voor gesprek over de mogelijkheden en eventuele doorverwijzingen.
Ik vind het heel verdrietig voor hun maar ik ben gewoon bang dat dit nooit goed zal gaan.
Wachttijden sociale huur is tegenwoordig 15 jaar. Daarnaast financieel en ben gewoon bang dat er ruzie gaat komen.
Het huis is te klein en slecht geïsoleerd, mijn jongste is aan t puberen en daarbij ik ken haar ook niet goed.
Voorzie gewoon dat er spanningen en ergernissen gaan komen en dat daadwerkelijk alles op mijn en man’s schouders terecht zal komen. Hij werkt overigens 6 dagen per week dus zal t zorgen op mij neerkomen. En t financiële op mijn man zn schouders, aangezien hij nu al meer bijdraagt ivm mijn kleine wia. Ben zelf ook niet helemaal gezond.
Ben bang dat dit de relatie met mijn man zal stuk maken als ze hier komen wonen. Wij zijn 9 jaar samen, waarvan 3 jaar samenwonend. Of dat het zo fout gaat dat ik hun weg moet sturen.
Ik kan hun niet dwingen tot een keuze. Echter zo voelen hun het wel. En ik voel mij schuldig dat ik die hulp die hun nodig hebben/willen niet kan bieden.
Babyhuis voor moeder/kind is pas als het kindje geboren is en vd duur van 6 maanden. Urgentie is tegenwoordig ook niet 123. En financieel dacht mijn zoon dan zijn studiefinanciering tzt te kunnen gebruiken.
Heeft iemand ervaring hiermee of tips?
Alvast bedankt voor de reacties.
To, ik lees dat je woonruimte voor ze zoekt. Besef je je, dat je daarmee zegt dat jij akkoord bent en het gaat oplossen?
Het lijkt me slimmer om de gevoel-verstand discussie (want dat lijkt gelijkwaardig toch?) om te zetten naar een droom vs realiteit. De droom is helder. Met haar eigen baby een gezinnetje. Een familie die altijd bij haar blijft. En dan met een man en schoonmoeder die zo goed voor haar zorgen.
De realiteit is dat die zwangerschap ongewenst en onhandig is. Ongewenst; condoom en map wijzen daarop. Onhandig, mild uitgedrukt, want ze verzwijgen het, er is geen plan en er lijkt geen besef van wat er komt kijken bij het zelfstandig en goed voor een kind zorgen als je zelf al op een achterstand staat.
Naar de huisarts gaan is altijd goed, maar die heeft een zwijgplicht. Daarom; vertel ze dat je verwacht dat ze deze week begeleiding en voogd inlichten, anders doe jij het. Daarnaast kun je ze vragen om alvast een plan te maken. Over wonen, geld, toekomst, zorg voor de baby enz. Laat maar zien dat ze volwassen kunnen communiceren en handelen, want dat is wat goed ouderschap vraagt.
Biebel schreef op 03-08-2022 om 08:08:
To, ik lees dat je woonruimte voor ze zoekt. Besef je je, dat je daarmee zegt dat jij akkoord bent en het gaat oplossen?
Het lijkt me slimmer om de gevoel-verstand discussie (want dat lijkt gelijkwaardig toch?) om te zetten naar een droom vs realiteit. De droom is helder. Met haar eigen baby een gezinnetje. Een familie die altijd bij haar blijft. En dan met een man en schoonmoeder die zo goed voor haar zorgen.
De realiteit is dat die zwangerschap ongewenst en onhandig is. Ongewenst; condoom en map wijzen daarop. Onhandig, mild uitgedrukt, want ze verzwijgen het, er is geen plan en er lijkt geen besef van wat er komt kijken bij het zelfstandig en goed voor een kind zorgen als je zelf al op een achterstand staat.
Naar de huisarts gaan is altijd goed, maar die heeft een zwijgplicht. Daarom; vertel ze dat je verwacht dat ze deze week begeleiding en voogd inlichten, anders doe jij het. Daarnaast kun je ze vragen om alvast een plan te maken. Over wonen, geld, toekomst, zorg voor de baby enz. Laat maar zien dat ze volwassen kunnen communiceren en handelen, want dat is wat goed ouderschap vraagt.
TO hoeft toch alleen maar te zeggen dat ze niet bij hun in kunnen wonen en dat ze dit zelf moeten oplossen? Ik zou niet naar die voogd stappen zelf, zeker als je een niet mijn probleem instelling aanneemt.
Heb niets gezegd tegen hun qua informeren naar woonruimte( ben ik überhaupt nog niet meebegonnen)
Wij hebben hun ook niet een richting in geduwd. Want wij vinden dat het hun keuze is en helemaal haar keuze.
Wij hebben alleen alle scenario’s en punten besproken en getoond waar rekening mee gehouden moet worden en wat de eerste stappen zijn: huisarts voor gesprek en doorverwijzingen naar instanties. En dat voogd ingelicht moet worden. Ze hebben afspraak met huisarts en zijn met fiom bezig online en daar komt ook een afspraak.
Rosaline schreef op 03-08-2022 om 08:35:
Heb niets gezegd tegen hun qua informeren naar woonruimte( ben ik überhaupt nog niet meebegonnen)
Wij hebben hun ook niet een richting in geduwd. Want wij vinden dat het hun keuze is en helemaal haar keuze.
Wij hebben alleen alle scenario’s en punten besproken en getoond waar rekening mee gehouden moet worden en wat de eerste stappen zijn: huisarts voor gesprek en doorverwijzingen naar instanties. En dat voogd ingelicht moet worden. Ze hebben afspraak met huisarts en zijn met fiom bezig online en daar komt ook een afspraak.
De voogd hoeft toch pas ingelicht te worden als ze het doorzet?
Battle-Royale schreef op 03-08-2022 om 08:24:
[..]
TO hoeft toch alleen maar te zeggen dat ze niet bij hun in kunnen wonen en dat ze dit zelf moeten oplossen? Ik zou niet naar die voogd stappen zelf, zeker als je een niet mijn probleem instelling aanneemt.
ik snap je redenering. Moet er zelfs even over nadenken. Niet mijn probleem handelen is zeker niet hetzelfde als niet mijn probleem denken. Dat is voor mij het verschil tussen aansturen op het juiste doen (communiceren en een plan maken) versus de uitvoering van dat plan al bij voorbaat naar me toe trekken door woonruimte te gaan zoeken.
Zelf naar de voogd stappen zou ook echt niet fijn voelen, maar het zou voor mij vallen onder ‘probleem daar neerleggen waar het hoort’, nl bij de adolescenten en haar voogd, aangezien ze minderjarig is.
Goed bezig. Ik denk wel dat het sowieso goed is dat voogd het weet of zij het nu doorzet of niet. Meisje kan wel wat steun gebruiken.
Battle-Royale schreef op 03-08-2022 om 08:37:
[..]
De voogd hoeft toch pas ingelicht te worden als ze het doorzet?
Ik denk dat het voor alle partijen en alle scenario’s prettiger is als de voogd nu al meedenkt. Voldongen feit doen de meeste mensen het niet zo goed op. Wie weet heeft de voogd een oplossing of gedachte.
Bovendien; dame in kwestie lijkt het te willen verzwijgen. Dat is voor mij altijd meteen een rode vlag en een reden om juist aan te dringen op wél informeren.
Biebel schreef op 03-08-2022 om 08:46:
[..]
Ik denk dat het voor alle partijen en alle scenario’s prettiger is als de voogd nu al meedenkt. Voldongen feit doen de meeste mensen het niet zo goed op. Wie weet heeft de voogd een oplossing of gedachte.
Bovendien; dame in kwestie lijkt het te willen verzwijgen. Dat is voor mij altijd meteen een rode vlag en een reden om juist aan te dringen op wél informeren.
Verzwijgen tot wettelijke termijn verstreken is zal ze misschien voor gaan, maar die voogd kan qua praktische zaken wel meer geregeld krijgen, dat ben ik wel met je eens. Maar het blijft nog steeds aan de toekomstige moeder natuurlijk.
Biebel schreef op 03-08-2022 om 08:43:
[..]
ik snap je redenering. Moet er zelfs even over nadenken. Niet mijn probleem handelen is zeker niet hetzelfde als niet mijn probleem denken. Dat is voor mij het verschil tussen aansturen op het juiste doen (communiceren en een plan maken) versus de uitvoering van dat plan al bij voorbaat naar me toe trekken door woonruimte te gaan zoeken.
Zelf naar de voogd stappen zou ook echt niet fijn voelen, maar het zou voor mij vallen onder ‘probleem daar neerleggen waar het hoort’, nl bij de adolescenten en haar voogd, aangezien ze minderjarig is.
Ik ben dan meer van mening dat ze het dan ook echt zelf moeten doen, als je ze aanstuurt om een plan te maken doe je eigenlijk nog steeds het werk.
Battle-Royale schreef op 03-08-2022 om 08:55:
[..]
Ik ben dan meer van mening dat ze het dan ook echt zelf moeten doen, als je ze aanstuurt om een plan te maken doe je eigenlijk nog steeds het werk.
Dat is ook wel zo maar soms hebben ze toch nog een zetje in de rug nodig.
Poezekat schreef op 03-08-2022 om 08:58:
[..]
Dat is ook wel zo maar soms hebben ze toch nog een zetje in de rug nodig.
Dat zetje kan ze aan haar eigen zoon geven maar niet aan zn vriendin.
Biebel schreef op 03-08-2022 om 08:08:
To, ik lees dat je woonruimte voor ze zoekt. Besef je je, dat je daarmee zegt dat jij akkoord bent en het gaat oplossen?
Het lijkt me slimmer om de gevoel-verstand discussie (want dat lijkt gelijkwaardig toch?) om te zetten naar een droom vs realiteit. De droom is helder. Met haar eigen baby een gezinnetje. Een familie die altijd bij haar blijft. En dan met een man en schoonmoeder die zo goed voor haar zorgen.
De realiteit is dat die zwangerschap ongewenst en onhandig is. Ongewenst; condoom en map wijzen daarop. Onhandig, mild uitgedrukt, want ze verzwijgen het, er is geen plan en er lijkt geen besef van wat er komt kijken bij het zelfstandig en goed voor een kind zorgen als je zelf al op een achterstand staat.
Naar de huisarts gaan is altijd goed, maar die heeft een zwijgplicht. Daarom; vertel ze dat je verwacht dat ze deze week begeleiding en voogd inlichten, anders doe jij het. Daarnaast kun je ze vragen om alvast een plan te maken. Over wonen, geld, toekomst, zorg voor de baby enz. Laat maar zien dat ze volwassen kunnen communiceren en handelen, want dat is wat goed ouderschap vraagt.
Dat impliceert helemaal niet dat ze akkoord gaat, maar dat ze haar kind niet in de steek laat ongeacht de situatie.
Vind de reacties hier zo hard en unfair. Bij een geplande zwangerschap tussen volwassenen doen veel ouders ook extra voor hun kinderen. Oppassen, en wat nog meer. Dan hoor ik niemand zeggen dat het hun eigen probleem is en het zelf maar moeten uitzoeken.
Vind het echt te triest voor woorden dat het gros van de mensen hier besluit dat abortus de redding is van deze jongeren. Misschien is het krijgen van een kind wel hun redding, of die van haar. Niemand hier heeft het recht om te beslissen over hun geluk en al helemaal niet het recht om TO te adviseren om haar kind te laten vallen.
Rosaline, volgens mij hebben jullie ze uitstekend op een rijtje. Hoop dat je zoon dat ook in zich heeft. Fijn om te lezen dat ze toch vrij snel goede stappen nemen met de huisarts en het FIOM.
kracht en wijsheid. 🍀
Ik ben het met Bijtje82 eens, wat ik ook mis in bijna alle reacties zijn de gevoelens van het zwangere meisje. Toen ik 17 was leek een baby krijgen/hebben prachtig, ik was overigens realistisch genoeg om niet zwanger te willen worden, maar op je 17e heb je vaak nog een onrealistisch beeld van een baby krijgen, je hebt geen idee hoe je leven verandert, zelfs op mijn 29e was het nog anders dan ik me had voorgesteld. Misschien kan ze eens met een andere tienermoeder praten of is er iemand anders die haar de realiteit van het hebben van een kind vertelt. Hun dwingen tot een abortus zou ik nooit doen, laat dat haar en zijn eigen beslissing zijn. En de zwangerschap is nog heel pril, er kan nog van alles gebeuren.
Battle-Royale schreef op 03-08-2022 om 07:27:
[..]
Je praat erover alsof het iets slechts is, dat kind is haar kleinkind he?
Ze praat ook slecht over haar eigen kind. Macht der gewoonte denk ik.
