Tiener op z’n kamer
Ken je dat? De ene dag laat ik los, accepteer ik en geniet ik van die paar momenten per dag dat er leuk contact is met m’n puber (net 16).
De volgende dag maak ik me toch druk om het feit dat hij zoveel op z’n kamer is, vrijwel niks deelt over wat er in hem omgaat en zich afzondert.
‘Joh, laat los. Die van mij zit ook de hele dag boven, dat hoort erbij’. Dat hoor ik altijd om me heen. Vaak hoor ik dan ook dat die puber daarnaast toch van alles doet en onderneemt.
Mijn zoon heeft echter geen bijbaantje, geen sport of andere buiten de deur hobby en geen vriendengroep. Hij gaat naar school (wat goed gaat) en is thuis. Wat hem betreft een prima leven, hij lijkt ook lekker in z’n vel te zitten, is nog jong in gedrag en sociaal wat onhandig. Hij houdt het graag veilig en voorspelbaar en heeft geen behoefte aan iets anders. Zegt hij (ik denk dat dit te maken heeft met ‘angst voor het nieuwe’). Op z’n kamer doet hij schoolwerk, bouwt knikkerbanen en maakt daar edits van, kijkt filmpjes, heeft online contacten (die hij niet kent irl) en doet af en toe een game.
Ja, hij heeft een diagnose ass.
Af en toe neem ik hem mee om iets leuks te doen (bios, pretpark, oid) en dat vindt hij ook leuk, maar dat gebeurt zeker niet wekelijks.
Als ik het zo opschrijf, denk ik weer bij mezelf ‘accepteer dat dit het is en wees blij dat zoon zich oké lijkt te voelen, het fijn heeft op z’n kamer en naar school gaat’.
Toch zoek ik ook geruststelling ofzo. Dat het herkenbaar is. Of dat ik als ouder nog iets kan doen om hem te stimuleren iets buiten de deur te doen (wat ik al probeer en m’n zoon vindt dat heel irritant).
Ik kom er op omdat dit een weekend is zonder plan. Hij vindt het fijn en doet het liefst niks, behalve hangen. Ik krijg er jeuk van en trek m’n eigen plan.
Enige herkenning?
Ik schrijf ook graag mee. M’n dochter is 14 en heeft add en ook trekken van autisme. Ze zit heel veel op haar kamer. Maar in haar geval zit ze heel erg veel met vriendinnen te chatten en te bellen enzo, terwijl ze zegt dat ze huiswerk aan het maken is. Wij zien haar zelf nauwelijks. Dit is heel moeilijk bij te sturen. Ze heeft wel schermtijd, maar dat weet ze te omzeilen en dat levert veel ruzie op. Hoe gaan jullie daarmee om? Het rare is dat bij jongere zus zonder add/autisme schermtijd wel werkt zonder al teveel problemen.
Welkom S.ndra!
Die schermpjes…ja dat is een hele uitdaging. Mijn oudste zoon (met ASS) zit er ook meer uren achter dan ik zelf goed vind. Maar: het is voor hem ontprikkelend, hij zoekt er dingen over autisme op, hij volgt een community over/met ASS, doet spelletjes (al dan niet met chat) en sinds kort heeft hij op eigen initiatief een app gevonden die zijn slaap registreert en bijhoudt (met tips geloof ik). Dus uiteindelijk werkt het wel goed. Ik maakte me het meest zorgen over zijn slaap, geen idee hoe laat ie gaat slapen want wij melden ons altijd af bij hem. Maar nu lijkt het erop dat hij bewuster omgaat met slapen dus.
Bij jouw dochter is het wel een manier om sociale contacten met vriendinnen te onderhouden, dat is heel mooi toch? Het hoort ook bij de puberteit, dat vriendinnen voor familie gaan. Maar je zorgen over de hoeveelheid uren deel en herken ik heel goed.
lampion schreef op 09-10-2024 om 13:38:
Sommige scholen hebben een traject voor thuiszitters. Ze volgen dan op een eigen locatie een paar vakken en er wordt gekeken welke hulp er nodig is. Ook welk onderwijs passend is, dat kan de eigen school met aanpassingen of een andere school maar ook speciaal onderwijs zijn.
Is duidelijk waarmee je dochter moeite heeft op school?
Zoiets zou mooi zijn voor mijn dochter. Het is nu nog ontdekken. Dinsdag en woensdag is ze thuisgebleven. Vandaag heb ik haar gebracht en wachtte haar mentor haar op. Vreemde ogen dwingen dan toch. Ze is wel gesloopt, het kostte haar veel energie.
Morgen maar weer zien. Volgende week is de zorg ondersteuner er weer. Ik denk dat die duidelijkheid moet gaan scheppen voor haar. Ze heeft vooral last van heel veel prikkels en ze vindt de stof snel saai / makkelijk. Uitdagender werk doet haar goed.
Welkom S.ndra, kinderen zijn totaal verschillend,dat zie ik hier ook. Dochter is 12, ik vraag me nog wel af hoe lang de schermtijd nog houdbaar is. Is dat niet meer iets van de lagere school? Wat op een gegeven moment toch eraf gaat?
Ja, je haalt het eraf als dat kan, maar mijn dochter kan er niet mee omgaan en blijft maar doorgaan. Met als gevolg te laat slapen, moe, moeilijk uit bed komen en een chagrijnig humeur. En te weinig tijd besteden aan huiswerk omdat ze steeds wordt afgeleid door bellende en chattende klasgenoten. Ze kan zelf die grens nog niet trekken.
Schermgebruik is inderdaad een lastige. Ik geloof wel dat je hier pas goed mee om leert gaan als je ook echt die kans krijgt. En daar hoort ook bij dat het niet altijd of meteen lukt, dat is ook voor de puber een leerproces. Ik heb het hier wel over tieners vanaf een jaar of 14.
Leuk dat je meeschrijft S.ndra!
en wachtte haar mentor haar op.
Dat is mooi, dat dat kan. Dat kan het wel net iets makkelijker maken om de stap te nemen. Die hoeveelheid prikkels verminderen is best lastig volgens mij. De school van mijn dochter is bijv. best klein maar we hadden er gister een gesprek en het viel me op hoe ontzettend lawaaiierig het was in de gang tijdens de pauze. Ook al heb je oordopjes in en zit je in een aparte ruimte, je krijgt er echt genoeg van mee.
Wat schermtijd betreft, mijn dochter heeft zelf weinig tijdsbesef dus helemaal loslaten is geen goed idee. Ook schijnen spelletjes op de Ipad (wat zij het liefste doet) veel extra prikkels re geven. Niet handig, als je al overprikkeld bent. Hier dus wel begrenzing bij bijna 14-jarige. Zoon van 18 is nu pas zover dat hij zijn telefoon weg legt als hij voor school bezig is. Omdat hij concentratieproblemen heeft. Soms moeten ze het eerst van iemand anders horen en zelf inzien.
Wij hebben bewust voor een kleinere school gekozen omdat we dachten dat dat beter was voor dochter. Maar het is dus ook een nadeel omdat er weinig mogelijkheden zijn om je terug te trekken. Die ruimte is er gewoon niet. En iedereen verzamelt zich op dezelfde plek, vlakbij de ruimte waar je eigenlijk rustig zou moeten kunnen zitten. En daar kom je dan pas in het 2e jaar achter.
Wij zijn nog niet bij de fase middelbare schooltijd en schermen zijn hier nog geen probleem. We hebben ze weinig en stimuleren het niet. Dochter geeft er weinig om.
Ik ben op zich wel voor eigen verantwoordelijkheid, maar als een kind dat duidelijk niet aankan, ook zeker niet. Juist door tot diep in de nacht op de telefoon bezig te zijn hebben ze te weinig slaap, moeilijk uit bed, moeilijk naar school, geen concentratie.
Ik zou dus zeggen; telefoon niet mee naar de plek waar je huiswerk maakt. Doe je eerst geconcentreerd je huiswerk, heb je daarna alle tijd voor je vrienden.
Ook als een kind niet naar school gaat wegens overprikkeld, dan ook niet de hele dag op de telefoon. Die geeft ook heel veel prikkels.
MamaE schreef op 11-10-2024 om 09:50:
Ik zou dus zeggen; telefoon niet mee naar de plek waar je huiswerk maakt. Doe je eerst geconcentreerd je huiswerk, heb je daarna alle tijd voor je vrienden.
Dat is alleen wel lastig als je huiswerk (Magister) op je telefoon staat. En de online-verleidingen zitten net zo goed op de computer die je vaak nodig hebt bij je huiswerk. Het vergt bergen zelfbeheersing, en dat heeft lang niet iedereen.
Ook als een kind niet naar school gaat wegens overprikkeld, dan ook niet de hele dag op de telefoon. Die geeft ook heel veel prikkels.
Dat laatste zou je denken, maar onze ASS-arts heeft uitgelegd dat juist mensen die snel overprikkekd raken, ook last van onderprikkeling kunnen hebben. En dus juist heel heftige prikkels kunnen opzoeken.
Het klinkt totaal onlogisch dat mijn zoon ontprikkelt door te gamen: al die knallen, flitsen, snel bewegende beelden e.d. vind ik zelf ronduit afschuwelijk. Toch werkt het voor hem.
IMI-x2 schreef op 11-10-2024 om 10:02:
[..]
Dat laatste zou je denken, maar onze ASS-arts heeft uitgelegd dat juist mensen die snel overprikkekd raken, ook last van onderprikkeling kunnen hebben. En dus juist heel heftige prikkels kunnen opzoeken.
Het klinkt totaal onlogisch dat mijn zoon ontprikkelt door te gamen: al die knallen, flitsen, snel bewegende beelden e.d. vind ik zelf ronduit afschuwelijk. Toch werkt het voor hem.
Ja, hier ook mijn verbazing daarover, maar zo werkt het ook bij mijn zoon. Het is een soort afleiding of afreageren van de spanningsboog die hij op school ervaart met alle sociale interactie en geluiden. Schoolgeluiden heeft ie niet onder controle, die van het spel zijn vertrouwder en voorspelbaarder (denk ik, op een andere manier kan ik het niet verklaren) Mijn zoon doet vooral Minecraft en soortgelijke spellen.
En ik vind het ook niet handig dat er zo veel digitaal schoolmateriaal is. Alsof je in de Jamin een brood moet kopen ofzo…de verleiding is te groot
Kan je dat huiswerk dan niet eerst op papier noteren? Of in de les al in een agenda zetten? Ik vind het eerlijk gezegd best problematisch dat scholen zo verlangen dat kinderen continu schermen nodig hebben terwijl onderzoek na onderzoek uitwijst dat het niet goed is voor de concentratie. Het vraagt een dusdanige mate van zelfbeheersing die de meeste pubers en zelfs volwassenen niet hebben.
Ontprikkelen met heftige prikkels is iets wat ik niet begrijp en me moeilijk in kan inleven. Voor onze dochter en mezelf is dat in ieder geval niet zo.
Oh ja, controle, dat schijnt echt een ding te zijn bij mensen met autisme. Als ze zelf controle hebben, kunnen ze veel meer aan. Dat kan natuurlijk niet altijd, want je hebt dat niet over andere mensen. Maar ik snapte daardoor wel hoe dochter soms op een hele nare manier controle kan afdwingen en haar gedrag dan heel snel van godsonmogelijk naar super meewerkend kan gaan.
MamaE schreef op 11-10-2024 om 10:17:
Kan je dat huiswerk dan niet eerst op papier noteren? Of in de les al in een agenda zetten? Ik vind het eerlijk gezegd best problematisch dat scholen zo verlangen dat kinderen continu schermen nodig hebben terwijl onderzoek na onderzoek uitwijst dat het niet goed is voor de concentratie. Het vraagt een dusdanige mate van zelfbeheersing die de meeste pubers en zelfs volwassenen niet hebben.
Ontprikkelen met heftige prikkels is iets wat ik niet begrijp en me moeilijk in kan inleven. Voor onze dochter en mezelf is dat in ieder geval niet zo.
Dat werkt helaas niet zo, eerst op papier. Het staat allemaal online in Magister. Dat is ook het probleem voor mijn zoon, bij de langetermijnopdrachten (profielwerkstuk, boekenlijst lezen, spreekbeurten) heeft hij geen overzicht. Daar is dan o.a. gelukkig de (huiswerk)begeleiding voor op school
