Straffen kind na ruzie

Ja, nee ...

Aaaaah!

Schaar met rond uiteinde

Ik beken; in de pubertijd (13) had ik een heftige ruzie met mijn twee jaar oudere zus. Moeder was niet thuis. Oude tafel lagen twee scharen; één met scherpe punten en één kinderschaar met rond uiteinde.
Ik pakte bewust de schaar met rond uiteinde om haar te laten schrikken. Geen intensie haar te verwonden. De schaar ging ook met een boog richting mij zus. De schaar kwam een meter naast haar oude bank terecht. Maar ze liet zich niet imponeren. Ze pakte de schaar en gooide deze gericht terug. Ik sprong opzij en de schaar ketste tegen het emaille van de kachel. Jarenlang heeeft de zichtbare blus van het emaille mij herinnerd aan die actie.
Ik ken de zoon van TS natuurlijk niet, maar ik herinner mij wel de behoefte met een soort imponering de andere tot stoppen te dwingen. Vijf messen is overdreven, juist een actie om imponerend over te komen.
Het nare is dat de jongen eerder fysiek geweld heeft gebruikt. Nog wel tegen zijn ouders.
Dat hakt in op het vertrouwen in je kind, die mogelijk alleen zijn zus had willen afschrikken.
Om te kunnen oordelen, moet je minstens getuige zijn geweest.

Als je nu een kind een time-ooit bij een ander geeft, op verzoek zus, tast je het vertrouwen van de jongen in zijn ouders aan. Dan ben je verder van huis. Mijn vader gaf ons beiden dezelfde straf. Zus had met gooi de kachel beschadigd, maar ik had haar die schaar aangereikt.

Zie nog maar eens kaas te maken

van alle adviezen. Ik denk dat we allemaal van mening zijn dat er hulp gevraagd moet worden en dat zoon niet langer de ruimte mag krijgen voor zijn gedrag. Als uit twee kwaden gekozen moet worden, is het "eerlijker", lijkt mij, als zoon een tijdje gaat logeren en dat hem goed uitgelegd wordt waarom. Kan dat niet, dan zal er permanent toezicht in huis moeten komen. Als het verder kan escaleren, lijkt me dat zeer zorgelijk.

Ik hoop dat we nog horen hoe het verder is gegaan, want daarover blijft het stil.

hoi

ik moet iets opbiechten, ik ben niet de ouder. Ik ben wel close met het gezin waarin dit gebeurd is. Ik was benieuwd wat andere ouders in dit geval zouden doen. Ik heb de verhalen van zoon, dochter en ouders gehoord, heb geen kanten gekozen en het verhaal zo duidelijk proberen uit te leggen. De ouders hebben ervoor gekozen om niks te ondernemen. Dochter zit sinds een week beneden te werken achter de computer, eet ook tijdens het avondeten aan tafel, maar ze worden nog niet alleen thuis gelaten. Ze hebben nog geen woord tegen elkaar gezegd. Dochter is nog steeds bang en gespannen in zijn buurt. Ouders hebben de zoon alleen de deur laten betalen, maar geen consequenties of therapie gegeven. Aangezien hij zei dat hij die messen alleen had meegenomen voor het geval dat zijn zus weer wat zou gooien. Ik zelf geloof dit niet. Toen zus naar beneden kwam had moeder de messen al gepakt, maar wilde hij gelijk de afstandbedieningen gooien. Zijnheeft hem tegen moeten houden, maar daarna heeft hij nog de spatel gegooid want die zag zij niet liggen. Ik vind dit persoonlijk erg raar. Ouders willen met de psycholoog van dochter praten aangezien zij het probleem bij haar nu vinden liggen, want ze kan zich er niet bij neerleggen dat er niks gaat gebeuren. Ik weet hoe zoon en dochter kunnen zijn en ik heb hier het geval dat de ouders beide kinderen niet gelijk behandelen

Tegenstrijdig

Aangezien hij gelijk de afstandbediening gooide, klopt zijn verhaal niet. Het is heel tegenstrijdig wat hij zegt, maar de ouders zien dit niet in. Hij kan achteraf natuurlijknzeggen dat hij niks van plan was, zodat hij vertrouwen van zijn ouders terugwint. Maar ik ben bang dat als zijn moeder de messen niet gelijk gad afgepakt, hij de messen had gegooid ipv de afstandbediening of spatel

Oef

‘Toen zus naar beneden kwam had moeder de messen al gepakt, maar wilde hij gelijk de afstandbedieningen gooien. Zijn moeder heeft hem tegen moeten houden, ‘

Dat Kimberly de ouder niet is, vind ik niet zo’n punt maar het ontbreken van een heel essentieel stukje in de TO, wel. Ook in bijzijn van ouder, kan kind zich niet herpakken.
Dan rijst weer de vraag hoe de ouder het kind heeft benaderd.

Aanpassing

Hoe de ouder de puber heeft benaderd.

Jammer

Dat betekent dus dat geen van onze tips bij het gezin terecht komen.

Hoe bedoelen jullie benaderd? Toen hij de gooide of
over welk moment hebben we het.

Yanea

Jawel hoor, ik heb gepraat met de moeder gepraat. Heb haar verschillende berichten voorgelezen.

Benaderd

Ik stel zo voor:
De moeder kwam thuis terwijl de messen op de bank liggen. Is ze door dochter opgebeld en heeft die een verhaal gedaan waarbij moeder met een bepaald ‘vooroordeel’ het huis binnenstapt?
Dan is het moeilijk om objectief te blijven. Voor zoon niet moeilijk om te constateren dat ze al haar conclusies getrokken heeft. Zodat zoon nog bozer op zijn zus wordt.

De vraag is dus: Heeft zoon zijn verhaal kunnen doen of zag hij aan de lichaamstaal dat moeder reeds partij had gekozen?

Ander scenario

Stel:
Zijn vader komt onverwachts eerder thuis en weet van niets omdat beide kinderen hem niet hebben ingelicht. Dus onbevangen, komt hij binnen. Hij ziet de messen en vraagt losjes waarom die niet in de la liggen.
Zoon heeft dan de ruimte om te vertellen wat gebeurd was. Zijn vader kan dan de vraag voorleggen of dit wel de juiste manier van handelen is. Een open discussie naar een inzicht toe. Een benadering als een therapeut.
Niet veroordelend, maar verhelderend.

Contact tussen moeder en zoon of vader en zoon kan zo verschillen. Hoe goed kan zoon en moeder door één deur? Dat neigt naar gezinstherapie.

Geen

Zoon had moeder voor zijn zus al gebeld. Gezegd dat hij super boos was. Zoon heeft later pas verteld waarom hij de messen had, maar hij gaat natuurlijk niet zeggen dat hij ze had gegooid als zijn zus naar beneden kwam. Dus het kan de waarheid zijn, maar ook een leugen zodat hij minder in de problemen komt. Ouders geloven dat hij de messen had uit imponatie, maar jr weet niet wat hij had gedaan als zus naar beneden was gegaan zonder dat de ouders al thuis waren.. daarom vind ik het gevaarlijk dat ouders zo op de woorden van zooj geloven

Kimberly,

Ik snap je bezorgdheid over dit gezin, maar ik laat het draadje verder voor wat het is.

De ouders kiezen een overwogen manier om hier mee om te gaan. Als hun manier niet de jouwe is, en je hen wilt laten inzien dat ze het beter anders zouden moeten doen, sta je straks nog te roeren in hun huwelijk. Laat het aan hen over.

ik zie dit nu ook heel anders.

Je hoort niet alles, je weet niet alles. Van de buitenkand ziet iets er vaak heel anders uit, en sowieso meent men tegenwoordig zich overal tegenaan te mogen bemoeien.

Ik vind het vrij raar Kimberly, je kunt ook gewoon hier een topic openen waarin je openheid van zaken geeft. Dan reageren mensen ook.

Je schrijft dat je de moeder een paar reacties hebt voorgelezen. Maar waarom geef je deze ouders geen link en inzage in dit topic? Je zit hier een heel verhaal over andermans gezin te vertellen.

Fijn

Fijn dat je aangeeft dat je niet zelf de moeder bent. Zelf had ik tijdens het lezen van dit topic steeds het idee dat het ‘de zus’ was die de vraag stelde. Hier een puberdochter die laatst toevallig tegen me vertelde dat zij dat soort dingen (volgens mij niet op dit forum) wel eens probeerde als ze het gevoel had dat ik niet redelijk was. Eigenlijk las ik dit topic ook een beetje zo, dochter voelt zich benadeelt door moeder en niet erkent en probeert hier haar gelijk te halen.

Nu weer on topic. Hier thuis 3 pubers en de laatste tijd gaat het gelukkig een stuk beter, maar een tijdje geleden had iets als dit maar zo bij ons kunnen gebeuren tussen mijn oudste twee. Hun vader is hier een paar jaar geleden vertrokken en daar hebben ze het beide heel moeilijk mee gehad. Ze gingen daar alletwee op een totaal verschillende manier mee om, hadden beiden een heel kort lontje en konden niets van elkaar hebben. Beiden ook nog eens een behoorlijke gebruiksaanwijzing waardoor ik ze allebei op een andere manier moest benaderen, wat zeker bij een van beiden nogal eens het gevoel opleverde dat dat oneerlijk was.

Ook hier probeerden ze wel eens dingen naar elkaar te gooien en een van beiden heeft ook meer dan eens messen uit de bestekla gepakt. Niet eens om wat te doen, maar je zag eigenlijk dat ze allebei echt niet lekker in hun vel zaten en eigenlijk spatte de machteloosheid bij beiden er van af. Ze waren hier in die periode nog wat jonger, maar ik heb toen gewoon de messen verstopt. Natuurlijk is dat maar symptoombestrijding, maar ik wilde geen risico lopen.

In jullie geval kan ik me van beiden frustraties voorstellen. De zoon heeft te maken met een zus die met een burn-out zit. Ik ken de zus niet, maar toen mijn dochter er doorheen zat, vroeg ze heel erg veel aandacht en niet altijd op een even positieve manier. Zoon kreeg hier het gevoel dat alle aandacht naar zijn zus ging, terwijl hij zelf ook aandacht nodig had en juist door zo’n burn out kan het andere kind het gevoel krijgen dat het de hele tijd op zijn tenen moet lopen. Dat kan er een keer uit komen.

Zus in jullie verhaal heeft al een burn out, kan daardoor al minder hebben en dan is er ook nog eens een broertje dat stoort en misschien zelfs wel uitdaagt. Als ze dan al net aan het leren is, kan ze dat er natuurlijk niet bij hebben.

Een van beiden weg doen, zou ik nooit doen. Voor beiden zou dat het gevoel kunnen opleveren dat ze zichzelf niet gezien voelen. Zoon die al zoveel energie naar zus heeft zien gaan en dochter die zich al niet gewaardeerd voelt.

Hier hielp het echt dat ze zo min mogelijk bij elkaar in de buurt kwamen en dat ik beiden ook los van de buien een op een aandacht gaf.