Straffen kind na ruzie

Dat is geen antwoord op mijn vraag

Waarom vind jij dat je dochter geen gelijk heeft. En waarom is je man het met haar eens?

Nogmaals: wat vindt je dochter dan een correcte straf en waarom geven jullie die straf niet?

Kimberly..

Beste Kimberly,

Ik denk dat je het probleem van je zoon een stuk serieuzer moet nemen. Hij heeft een ijzeren spatel in je dochters voet gegooid en haar dus verwond!! Hij heeft met messen zitten wachten!!

Eerlijk gezegd kan ik er niet bij, dat jullie drie beneden aan tafel aan het eten zijn en je dochter boven zit. Absurd. Direct de eerste dag hadden jullie meer moeten handelen en inzien dat hier iets ernstigs mis is. Met je zoon op zijn minst. Daar hoeft je dochter niet hooggevoelig voor te zijn.
Je schrijft zelfs "Onze zoon zit dagelijks beneden en heeft alle vrijheid.". Waarom heeft hij die vrijheid dan in deze situatie?
Ik denk dat het beter zou zijn als hij dagelijks opgesloten zit terwijl hij intensieve therapie krijgt.
Je schrijft ook dat je een goede band hebt met je dochter, maar toch voelt zij zich niet serieus genomen. Terecht. Volgende keer raakt hij haar keel, of een slagader.
Wat je zoon heeft gedaan, is reden voor aangifte bij de politie, en reden voor een psychiatrisch onderzoek.

Dus wat ik zou doen als ik jou was?
1. Zeg tegen je man dat het bij nader inzien zou kunnen, dat je het allemaal te weinig serieus hebt genomen en dat je nu ook wil dat jullie samen naar oplossingen gaan zoeken. Vraag hem wat hij voor maatregelen in gedachten had (voor dit gesprek buiten gehoorsafstand van je kinderen).
2. Zelf zou ik, samen met mijn man, naar de huisarts gaan (dubbele afspraak laten plannen als dat kan) en vertellen wat er gebeurd is en dat jullie je ernstig zorgen maken over de hele situatie en denken dat in ieder geval je zoon een intensieve therapie moet volgen
3. Enigszins afhankelijk van wat de huisarts zegt en wat de snelheid van doorverwijzing/opname is, met je zoon praten. Dat jullie dit zo ontzettend ernstig vinden dat hier een straf niet het antwoord is, maar dat jullie aan zijn problemen zullen moeten werken en dat jullie dat met hulp van therapie (liefst met opname) willen doen
4. Ga ook door het stof bij je dochter. Zij mag altijd aan tafel zitten bij jullie en kan overal komen. Als dat nu niet gaat zolang je zoon eventueel thuis is, gaat je zoon telkens naar zijn kamer bij zaken als eten, of als je dochter huiswerk moet maken in de huiskamer, etcetera.
5. Laat ze onder geen beding meer samen.
6. Laat ook merken dat jullie hopen / verwachten dat de situatie weer kan verbeteren (eventueel in een gesprek waar zoon en dochter beiden bij zijn) maar dat nu even vergaande maatregelen nodig zijn.

Dat zou ik doen, wat jullie hiervan willen doen weet ik natuurlijk niet. Wel hoop ik dat je inziet dat je zoon op zo'n manier een gevaarlijke volwassene gaat worden met een leven vol problemen. Ik zou vandaag nog starten met radicaal anders handelen.

Jasmijn

"En mijn dochter zou trouwens ook straf hebben gehad voor [...] en het uitlokken van ruzie."

Gezien de schier oneindige mogelijkheden om subtiel ruzie uit te lokken (en elkaar daar al dan niet terecht van te beschuldigen) is dat wel een lastige regel om te handhaven lijkt mij.

Hmm ...

Zou gezinstherapie niet een beter idee zijn?

Ginny

Wij hebben altijd dezelfde soort straffen gegeven. Naar mijn mening hebben wij de kinderen even hard aangepakt en dezelfde soort straffen gegeven. Het zijn 2 verschillende kinderen, dus wij hebben vooral gekeken naar wat het beste bij het kind zelf past. Mijn man vindt dit niet aangezien wij onze zoon vaker het voordeel van de twijfel hebben gegeven. Onze dochter is sowieso een stuk zelfstandiger dan onze zoon, daarom vindt hij ook dat wij ze anders hebben opgevoed. Onze dochter wilt beneden kunnen zitten en normaal kunnen leven in huis. Dus zij denkt aan huisarrest en mobiel afpakken en sowieso woedetherapie. Wij weten er even geen raad mee, aangezien we niet op 1 lijn zitten. Ik voel me ook erg in een hoekje geduwt door haar, omdat zij zich zo opstandig naar ons gedraagd sinds het incident.

Kimberly, je luistert niet

je blijft maar bij je eigen gelijk. Maar STEL nou eens dat je man en je dochter gelijk hebben, en het gros van de mensen hier ook. Je denkt dat je je zoon helpt, door hem net zoals zijn zus te behandelen, maar zo werkt het niet. Het zijn totaal andere kinderen, en die hebben een totaal andere aanpak nodig. Je helpt je zoon het beste als je hem helpt om manieren te vinden om met zijn woede om te gaan. Dat los je niet op door (nu alsnog) huisarrest te geven. Hij heeft meer nodig. En de huisarts is een goed startpunt om uit te vogelen wat hij dan precies nodig heeft.
Daarmee laat je ook direct weten aan je dochter dat je haar serieus neemt.
Straffen lijkt me hoe dan ook niet de juiste weg. Zo'n woedeuitbarsting is over het algemeen een uiting van onvermogen om met een situatie/het leven/iemand om te gaan. Zie het zo, als een roep om hulp van je zoon.

Dus draai om te beginnen de rollen om, je zoon op zijn kamer, lekker prikkelarm, en je dochter beneden. Verder, als het voor je dochters school zo belangrijk is dat ze op een computer kan werken, koop een laptop. Dan kan ze op haar kamer werken, maar als het nodig is ook bij oma/opa. Ook handig voor als ze op kamers gaat. Dat zal op haar leeftijd misschien best binnenkort zijn.

Hoe dan ook, de patstelling nu, het niets doen omdat je het niet met je man eens bent, moet doorbroken worden. Kom in actie!

Ja vind je het gek

Helemaal logisch dat je dochter zich opstandig gedraagt. Wat een ramp voor haar: ouders die nooit veel resultaat gehaald hebben met diverse straffen (helpt ook zelden) en een eng agressief broer'tje' dat na het gebeurde zijn gang mag gaan.
Als ik je dochter was zou ik uit huis gaan.

Therapie+straf

Onze dochter vindt therapie niet genoeg, zij wilt een straf erbij. Zij vindt dat hij haar niet zou mogen hinderen in haar leven thuis. Persoonlijk vind ik dat ze er zelf voor kiest om boven te zitten, want wij sturen haar niet naar boven. Is dit raar? Vanavond heb ik een gesprek met mijn man en dochter. Dochter wilt echt de consequenties zien, ookal is het al bijna een week geleden. Mobiel weg, huisarrest, op kamer moeten zitten etc.

Nou, dat bepaalt zij niet

jullie zijn nog altijd de ouders. Zoveel ruimte moet je je dochter ook niet geven. Maar niks doen, zoals nu, kan ook niet. Dus geef aan dat je wel actie gaat ondernemen, maar dat je er nog niet uit bent wat de beste koers is.

Ik voel ook wel wat voor gezins- of systeemtherapie. Werd hierboven ook al genoemd. Jullie zitten blijkbaar vast in een niet-werkend systeem. Dat is voor jullie alle vier niet gezond. Je wilt toch graag dat je kinderen later niet de deur plat hoeven lopen bij allerlei peuten omdat het nu dreigt te ontsporen. Grijp nu in. Het valt echt nog wel om te buigen. En voor je kinderen is het enorm leerzaam! Zij leren dan te zien dat hun manier om met dingen om te gaan ook niet werkt/niet handig is. En krijgen als het goed is ook handvatten aangereikt om dat anders te doen. Fijn als je ze dat mee kunt geven voor ze de 'grote boze buitenwereld' in trekken.

Pennestreek

Wij laten haar ook zeker niet bepalen, maar dit zijn voorbeelden die zij gaf. Therapie helpt hem alleen, zij wilt ook een soort slechte consequentie zien. Want als hij in therapie zit, heeft zij nog steeds het gevoel dat ze oneerlijk behandeld wordt. Zij werd namelijk wel altijd gestraft als ze iets bij haar broetje deed, zoals slaan of schoppen. Daarvoor werd haar broetje ook niet gestraft omdat hij haar uitlokte. Dat is de reden dat ze zich oneerlijk behandelt voelt en graag een straf wilt zien.

Drama-queen

Persoonlijk vind ik je dochter een drama-queen. Ze kent haar jongere broer en toch gaat ze pas naar boven nadat ze een notitieblok naar hem toe slingert. Als ze zich stoorde aan dat gesmak, had ze na zijn botte reactie, ook direkt naar boven kunnen gaan.

Nu is zij gaan gooien en dat heeft geleid tot het gooien van een spatel. Het wilt dat de spatel haar voet ongelukkig raakte en de voet is gaan bloeden. Wat als een scherpe punt van het notitieblok zijn oog had geraakt en hij naar de dokter moest?

Ik schrijf niet dat zijn behoefte om messen erbij te halen door de beugel kan. Ik vermoed dat hij dat zelf ook wel begrijpt, daarom is hij m.i. de deur uit gegaan. Hij heeft ook gezien hoe sneaky zijn zus zich in een slachtofferrol is gaan manoeuvreren om haar ouders op haar hand te krijgen na een bebloede voet. Hij doet hetzelfde als haar. Alleen gaat er iets mis, waarvoor hij kan betalen.

Je dochter heeft geen huisarrest; ze kiest er zelf voor om uit de woonkamer te blijven. Ik zie dit als gemanipuleer om jullie te dwingen haar broer de straf te geven die zij voor ogen heeft.
Mocht je besluiten om een week na het voorval alsnog je zoon een week huisarrest te geven, zoals je dochter dat aangegeven heeft, hebben jullie strak met je zoon een groter probleem. Want dan laat je als ouders duidelijk zien dat zus het laatste woord heeft.

Het belangrijkste is dat jij en je man op één lijn liggen.
Je dochter gaat weer met jullie aan tafel eten en er komt een helder gesprek waarin jullie beide kinderen elkaar verontschuldigen. De dochter gooit nu zout in de wond en dat gaat jullie niet helpen.

Pennestreek

Dochter moest die avond een jaarboekinterview inleveren en wilde niet weg. Ze hoopte dat als ze iets gooide dat hij zou ophouden, ze gooit vaak met dingen als ze boos is. Niet om iemand pijn te doen, maar om diegene te laten schrikken. Nadat ze zag hoe boos haar broer werd is zij naar boven gegaan. Zij wilt ook geen straf voor die spatel, maar voor de 5 messen waarmee hij haar zou steken als ze naar beneden was gekomen. Dat ze boven zit, is uit pure angst dat hij weer ontploft.

Eens met Flanagan

Ik zie manipulatief gedrag bij je dochter. Niet in meegaan.
Nog los van het feit dat therapie geen vakantiereisje is natuurlijk. Maar nogmaals, zij gaat daar niet over. Alleen al doordat je haar dit soort dingen laat zeggen zonder dat als je als antwoord geeft dat ze zich daar niet mee moet bemoeien geef je haar veel te veel ruimte.
JIJ bent de ouder. JIJ bepaalt. En als jouw/jullie manier haar niet zint, dan kan ze op zichzelf gaan wonen. Ze is tenslotte 18. Kom op, claim je ruimte terug, ga naast je man staan en vorm samen een stabiel en standvastig ouderpaar. Heeft je dochter ook echt het meeste aan. Je zoon trouwens ook.

Flanagal

Vorige reactie was voor jou ipv pennestreek, oeps foutje

Gemist

Oeps, #42 en #43 gemist bij versturen.

Toch zal een portie stress vanwege de schoolopdracht hebben kunnen meespelen in haar frustratie.

Flanagal

Ja ze zit in een burnout en heeft het al lastig op school. Ze wilt graag aan haar schoolwerk zitten maar dat wordt nu gedwarsboomt door de angst voor haar broertje en het “genegeer van het probleem” volgens haar

met z'n allen

Het lijkt me het meest effectief als jullie gezamenlijk aan de slag gaan met wat er aan de hand is. Er zijn patronen gegroeid die niet heilzaam zijn en dat gaat niet vanzelf voorbij. Ieder heeft een eigen inbreng en actie/reactie van de gezinsleden verschilt. Het kan heel leerzaam en zinvol voor de komende jaren zijn om dit uit te zoeken.

Dat je dochter straf voor haar broer eist - zij is geen opvoeder, ze is zijn zus en ze is ook geen heilige in de hele geschiedenis. Straf helpt niet, zelfinzicht en leren om te gaan met wat je ontdekt wel!

Wilgenkatje

Bedankt voor de tip. Ik voel me alleen niet fijn bij het feit dat we geen straf geven. Het actie/reactie-gedeelte begrijp ik, maar van notitieblokje naar messen is een heel ander verhaal. Moeten we hiervoor niet iets extra’s doen waardoor onze dochter zich serieus genomen voelt en weer beneden achter de computer kan werken?

Het bespreken met beide pubers

Dochter moet inderdaad gewoon beneden kunnen zijn.

Zoon zal echt wel snappen dat hij met die messen veel te ver is gegaan (als hij dat niet snapt heb je echt een groot probleem).
Zoon zal excuses aan moeten bieden voor zijn veel te heftige reactie. Dat zal voor dochter ook ruimte geven om toe te geven dat haar reactie ook niet de schoonheidsprijs verdiende. Jij of je man kunnen dan waar zoon bij is aan dochter vragen wat zij nodig heeft om zich weer veilig te voelen. Zorg dat zoon beseft wat hij aangericht heeft en mede verantwoordelijk wordt om dit weer recht te trekken.

Zoon naar zijn eigen kamer

dat lijkt mij de makkelijkste oplossing voor nu. Je zoon zal best snappen dat zijn actie niet door de beugel kan, en dat je dochter nu bang is voor hem. Als je dochter dat niet genoeg 'straf' vindt is dat haar probleem.

De computer kun je ook anders oplossen. Schaf een laptop aan.

Maar nogmaals, er is volgens mij meer aan de hand dan jij en je man kunnen handelen. Zoek hier hulp bij. Krijgt je dochter trouwens hulp bij haar burn-out? Knap trouwens dat ze nog aan school werkt, toen mijn zoon overspannen thuis zat kwam hij nauwelijks zijn bed uit. Laat staan dat hij iets aan school kon doen.

Ik krijg bij jou erg het gevoel van een langspeelplaat die blijft hangen. Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg. Dus ook jij zult (je gedrag) moeten veranderen. Het lijkt me verstandig om (even?) wat meer op je man te leunen hierin, en zijn aanpak te volgen. Als er maar íets verandert.

Overigens

net een beetje overheen gelezen, maar als je dochter vaak/vaker met dingen gooit als ze boos is, lijkt het me ook goed als zij iets van therapie krijgt. Hoe zie jij dat zelf? Hoe moet ze zich buiten jullie gezin staande houden als dat haar manier is om haar emoties af te reageren? In principe is het dezelfde reactie als die van haar broer. Alleen is hij wel echt veel te ver gegaan met die messen.
Jullie hebben als gezin volgens mij een serieus probleem. Heb je al een afspraak bij de huisarts? Ik denk dat je man en jij daar naar toe moeten, maar misschien is het zelfs goed als de kinderen meteen mee gaan.

Op korte termijn

Ik weet niet hoe duur een gereviseerde laptop is maar misschien kan je van een familie of vriend eentje lenen of krijgen. Daar zou je je dochter op korte termijn heel erg mee kunnen helpen. (Misschien zelfs nog meer dan met een therapie).

Zo kan ze in alle rust op haar kamer op haar huiswerk kunnen concentreren!. Ook een blijk van haar probleem en haar studie serieus nemen. ( Niet dat jullie dat niet al doen).

(Ik zou er niet aan moeten denken om aan een computer beneden te moeten werken , met huisgenoten om mij heen.)

Ik snap je dochter en man ook wel

En natuurlijk bepaalt dochter niet of zoon wel/geen straf moet krijgen.
Maar niets doen werkt niet. Niet naar zoon en niet naar dochter.
Ik denk aan de volgende acties:
- zoon is boven als dochter beneden is, voor een bepaalde periode die jullie bepalen (jullie is ouders, dochter gaat daar niet over). Dat is dan een praktische vervolg van zijn bedreigende actie. Zij voelt zich onveilig, met goede redenen. Dan moet hij ergens anders zijn, niet zij. Ook al kiest ze er nu zelf voor om boven te blijven. Je kunt het ook beperken tot een bepaalde tijd per dag, bijvoorbeeld huiswerktijd t/m etenstijd, of iets dergelijks.
- Zoon moet excuses maken aan zus over de bedreigingen en de verwonding.
- Met zoon afspreken dat jullie samen naar de huisarts te gaan om te bespreken wat voor therapie mogelijk is (vooraf goed googelen en bespreken met zoon) om dit soort situaties beter te kunnen handelen.

...

Dochter doet dit niet vaak, ze gooit alleen als ze écht boos is. Dit is iets wat ik van meerdere ouders heb gehoord, dus het zal wel beetje bij de leeftijd passen. Ze heeft therapie voor de burnoutklachten. Wij willen haar ook zeker niet laten bepalen, zij wilt alleen dat er consequenties komen want nu voelt het alsof hij alle vrijheid heeft en zij niks heeft. Langs de huisarts lijkt mij ook verstandig.

Ah!

Maar er speelt dus iets heel anders (wat ik ook al dacht). Het gaat eigenlijk helemaal niet om dit incident, maar om een dochter die burn-out heeft en nu het hele gezin in haar greep houdt doordat ze zich verongelijkt voelt.

En twee ouders die niet op een lijn zitten en dus twee kinderen die hen uitspelen.

En ja, ik vind dit een incident. Ik geloof totaal niet dat je zoon (van 15!) een moordzuchtig psychopaat is met gewelddadige inslag.

Het is een uit de hand gelopen situatie waar niemand, ook jullie als ouders niet, een oplossing voor weten.

Het is inmiddels ruim een week geleden, en jullie laten je er met z'n allen door gijzelen.

Weet je, problemen zijn er om op te lossen.

Als er geen laptops in huis zijn (ook al vragen om problemen trouwens) zou ik dat proberen te regelen. Als je niet zoveel geld hebt ga dan eens kijken op marktplaats.

Ik vind het totaal bizar dat om een dergelijke situatie zelfs maar overwogen wordt om je dochter bij een grootourder te laten wonen. Op deze manier wordt dit totaal uit z'n verband gerukt en wordt het veel te groot opgeblazen. Ik vind het minstens zo vreemd als het gedrag van je zoon met z'n messen op de bank dat je dochter nu al een hele week boven zit bang te wezen. Je schrijft notabene dat ze net voor het incident nog even leuk buiten hebben gevoetbald.

ik denk dat er iets anders speelt. De burn-out van je dochter, wellicht heeft je zoon bijzondere aandacht nodig. Zitten ze elkaar een beetje in elkaars vaarwater.

En ja, door een burn-out kan alles ook veel onoverkomelijker lijken, maar dan zou ik daarmee aan de slag gaan. Ik zou hier gewoon mee naar de huisarts gaan, uitleggen en vragen of zij/hij tips heeft om hiermee om te gaan. Wellicht kan er eens gesproken worden met de praktijkbegeleider.

Ik

Mirekke

Het gaat hier niet om de burn-out van onze dochter, het gaat wel om het incident. Alleen weet ik niet of ik haar situatie erbuiten moet laten of mee moet nemen in de consequenties. Zoon is inderdaad geirriteerd dat zijn zus altijd thuis zit als hij er is. Onze dochter heeft al hulp dus dat is niet nodig. Ze voelt zich al jaren oneerlijk behandeld en ik twijfel zelf of dit zo is of niet. Het gaat om het feit dat hij 5 messen vast had en van plan was haar wat aan te doen, want als hij eenmaal boos is doet hij alles. Hij heeft mij en mijn man al eerder fysiek aangevallen. Het probleem is hier of wij onze zoon een straf moeten geven of dat therapie genoeg is. En in hoeverre moeten wij de situatie van onze dochter meenemen en het feit dat het sinds het incident een stuk slechter met haar gaat.

Ander licht

Wow Kimberly, er komt steeds andere info erbij waardoor het voorval weer in een ander licht komt te staan.
Je zoon heeft jullie ook een keer fysiek benaderd. Maar hij stoort zich ook aan het feit dat zijn zus al thuis is, wanneer hij uit school komt. Eigenlijk is dat laatste op zich niet zo vreemd; school is geen leuke bezigheid en jaloezie speelt dan snel op.

Eerst rust in de tent! Regel eerst een laptop en kijk dan hoe de sfeer in huis bijtrekt.

Flanagan

Maar zijn zus was toen ze wel naar school ging ook altijd eerder thuis, behalve dinsdag. Daarbij is hij ook vaak ziek en zit daardoor ook thuis. Jaloezie kan, maar wij geven onze zoon niet minder aandacht sinds de burnout. Daarbij zit onze dochter sowieso vaak op haar kamer, dus zoveel last kan hij niet hebben van haar