Stiefzoon en aandacht
Hoi allen,
Ik heb een stiefzoon van 15 jaar en als hij bij ons is, draait in mijn ogen alles om hem. Iedere avond en weekend wordt op hem aangepast. Hij is de ene week bij mij en zijn vader (mijn vriend dus) andere week bij zijn moeder. Ik merk dat ik nog maar weinig dingen heb, die echt van mij en mijn vriend zijn. Zo zijn we pas geleden met zijn tweeën begonnen aan een serie, waarvan we nu al een end zijn. Opeens vertelde mijn vriend van de week aan stiefzoon dat het ook een leuke serie voor hem zou zijn en wil hij het opnieuw gaan kijken samen met stiefzoon erbij. Weg romantisch avondje op de bank dacht ik.... Ander voorbeeld is bijv. een feest waar eigenlijk alleen maar volwassenen kwamen, het was niet erg dat stiefzoon mee was volgens de gastvrouw, maar het feest was voor hem erg saai en hij heeft de hele tijd op zijn telefoon gezeten. Had hij net zo goed thuis kunnen blijven.Ik voelde me ook erg ongemakkelijk,omdat voor de rest iedereen de kinderen thuis had gelaten. Maar als ik aan zou geven, dat hij niet mee kan naar een feest, dan zegt hij dat ze dan pech hebben, want hij is dan bij ons en dan moeten ze er maar mee dealen. Ook zijn vader is het hiermee eens en geeft dan aan dat ik hem anders buitensluit. Vind ik zelf nergens op slaan, hij is ten eerste oud genoeg om alleen thuis te blijven en ten tweede, mijn ouders waren ook vaak weg (soms logeerde ik zelfs een week bij een oom en tante, omdat mijn ouders even samen op vakantue wilden) en heb mij nooit buitengesloten gevoeld.
Zelf denk ik dat zijn vader zich ergens wilt bewijzen..bij stiefzoon zijn moeder wordt eigenlijk weinig leuks gedaan en amper aandacht aan hem besteed. Het lijkt wel of mijn vriend dit heel erg wil compenseren. Een soort schuldgevoel vanwege het feit dat hij gescheiden ouders heeft? Ik lees dat vaker namelijk. Ook had mijn vriend vroeger ouders die niet naar hem omkeken.
Als stiefzoon langer bij ons blijft dan gebruikelijk, dan voel ik echt veel spanningen in mijn lijf, omdat ik dan weet dat ik dan nog langer zijn zin moet doen. Ik tel dan de dageb af wanneer hij weer terug naar zijn moeder gaat en ben teleurgesteld als hij nóg langer blijft.
Ik voel mij door dit alles heel rot naar mijn vriend toe, die voelt en ziet natuurlijk ook hoe ik er over denk, maar ik kan de gedachten niet wegstoppen.
Ik zou daarom graag advies willen hebben hoe hier mee om te gaan. Graag geen oordelen.
Alvast bedankt
Stampertjebloempje schreef op 17-06-2024 om 17:05:
Ik kreeg vroeger op die leeftijd ook niet 100% alle aandacht van mijn ouders
Voor de tweede keer: dat kun je toch niet vergelijken?
Stampertjebloempje schreef op 17-06-2024 om 17:23:
[..]
Ergens heb ik het idee dat hij het doet, omdat hij ook wel weet dat ik het niet accepteer.
Ja, je stiefzoon doet het om jou te pesten.
God ik krijg wel medelijden met dat joch. Hij is 15. Maar jij ziet het als een campagne om jou het leven zuur te maken.
Maar goed ik begreep dat je al meer topics hierover hebt geopend, dus je wilt kennelijk niet echt iets met de adviezen, je wil horen dat jij slachtoffer bent van je boze stiefzoon of zo?
Ik zou vader en kind altijd ruim baan geven. Daarna zou ik pa geleidelijk aan vertellen dat dit soort relatie niet was wat ik op het oog had. Dus een aarzelende houding aannemen. Tenslotte zou ik aanstalten maken om bij hem weg te gaan. De vriend heeft dan ruimschoots de gelegenheid om te kiezen, zonder dat iemand me kan verwijten dat ik de hand hierin heb gehad.
De kans bestaat dat hij jou dan laat gaan. Nou, dan weet je dat. Dit soort relatie is dan het maximale wat er met hem te krijgen is. En je hebt alle recht om hier niet mee akkoord te gaan en weer in je uppie te gaan leven.
Ik heb het idee dat je hem wil forceren anders te zijn dan hij is. Daar gaat een relatie altijd aan kapot. Mensen willen altijd geaccepteerd worden zoals ze zijn.
je hebt 50 procent van de tijd je vriend voor jezelf. De andere helft van de tijd met je hem delen met zijn zoon en kun je het niet handelen als je vriend dan veel tijd aan hem wel besteden.
De zoon heeft z'n vader nooit voor zichzelf alleen. Misschien voor een uitstapje, maar dan ben jij er 's avonds weer. En de helft van de tijd is ie sowieso niet bij z'n vader.
En dan nog vind je hem teveel. Arme jongen...
Vorig jaar was hij trouwens nog 12, dus is hij nu eigenlijk 13? Dan vind ik zijn behoefte aan bij z'n vader zijn, en niet een avond alleen thuis willen zijn zelfs nog beter te begrijpen.
Mijn puberstiefzoon wil ook overal mee naartoe. Vindt ie gezellig, hij houdt niet van alleen thuis zijn. En ja, soms vraag ik me af wat hij er gezellig aan vindt om op zijn telefoon te zitten tussen allemaal mensen die hij niet kent, maar ik ben vooral blij dat hij blijkbaar zo graag samen is met ons.
Toen ik een relatie met mijn vriend kreeg, ging ik automatisch ook een verbintenis met zijn kinderen aan. Op de tweede plek staan en altijd rekening houden met hen is nu eenmaal je "lot" als stiefmoeder en als je daarmee niet kunt dealen, ben je ongeschikt voor die rol. Vind ik.
DeOnbekende schreef op 17-06-2024 om 17:40:
Mijn puberstiefzoon wil ook overal mee naartoe. Vindt ie gezellig, hij houdt niet van alleen thuis zijn. En ja, soms vraag ik me af wat hij er gezellig aan vindt om op zijn telefoon te zitten tussen allemaal mensen die hij niet kent, maar ik ben vooral blij dat hij blijkbaar zo graag samen is met ons.
Toen ik een relatie met mijn vriend kreeg, ging ik automatisch ook een verbintenis met zijn kinderen aan. Op de tweede plek staan en altijd rekening houden met hen is nu eenmaal je "lot" als stiefmoeder en als je daarmee niet kunt dealen, ben je ongeschikt voor die rol. Vind ik.
Ik vind het echt respectvol hoe je er over denkt. Ik probeer het zeker, maar het lukt me gewoon moeilijk. Komt denk ik ook doordat familie en vrienden in mijn omgeving ook gewoon dingen zonder kinderen doen en bijv. mijn moeder is ook vaak verbaasd waarom stiefzoon perse mee moet.
Er is altijd wel wat met samengestelde gezinnen. Als ik een advies aan veel mensen mag geven is van blijf lekker latten. Bij iedereen die ik ken kwamen de problemen pas met samenwonen.
Stampertjebloempje schreef op 17-06-2024 om 17:47:
[..]
Ik vind het echt respectvol hoe je er over denkt. Ik probeer het zeker, maar het lukt me gewoon moeilijk. Komt denk ik ook doordat familie en vrienden in mijn omgeving ook gewoon dingen zonder kinderen doen en bijv. mijn moeder is ook vaak verbaasd waarom stiefzoon perse mee moet.
Lekker verbaasd laten zijn, het is haar zaak niet. Lastig dat je het er moeilijk mee hebt, maar ik vind dit echt een gevalletje "take it or leave it" 
7 jaar een relatie en nog steeds strijd met een kind .
Wat een l.l van een vriend dat hij jou er niet uit zet.Je wil toch een vriendin die jouw zoon accepteert.
Ik wou toch geen vriend die mijn kinderen niet accepteert.
Echt sneu voor stiefzoon.
Tijgeroog schreef op 17-06-2024 om 17:34:
je hebt 50 procent van de tijd je vriend voor jezelf. De andere helft van de tijd met je hem delen met zijn zoon en kun je het niet handelen als je vriend dan veel tijd aan hem wel besteden.
De zoon heeft z'n vader nooit voor zichzelf alleen. Misschien voor een uitstapje, maar dan ben jij er 's avonds weer. En de helft van de tijd is ie sowieso niet bij z'n vader.
En dan nog vind je hem teveel. Arme jongen...Vorig jaar was hij trouwens nog 12, dus is hij nu eigenlijk 13? Dan vind ik zijn behoefte aan bij z'n vader zijn, en niet een avond alleen thuis willen zijn zelfs nog beter te begrijpen.
O help, dit is de terugkeer van het stiefzoon dit/dat..........topic.
Ik ben weg.
Wat leuk, een knul van 15 die liever samen met jullie een serie kijkt of meegaat naar feestjes dan dat hij alleen achter z'n PlayStation kruipt!
Vertel ... hoe oud is hij ècht?
Vorig jaar was hij 12.
je vriend klinkt juist als een liefdevolle vader. Helemaal top. Kinderen zijn nr 1. Ga jij nog een kind maken met vriend? Dan ga je dit juist waarderen en omarmen. Je hebt 50 procent alleen tijd. Houd je koest de andere 50 procent en probeer het om te denken. Zoveel liefde voor zijn zoon dat hij die graag meeneemt en graag nog eens een serie mee kijkt.
Even ter overdenking. Wil jij een man die een hond heeft en die afsnauwd als die piept en meteen in de benge doet. Nee toch. Zou je het dan wel waarderen als hij er weekenden mee naar het bos gaat?
Stampertjebloempje schreef op 17-06-2024 om 17:23:
[..]
Inderdaad dat snap ik ook niet... ik was op die leeftijd blij dat ik niet mee hoefde naar die "saaie" feestjes. Dat ik gewoon lekker het huis voor mezelf had of met vriendinnen kon afspreken. En als we 3 feestjes in het jaar hebben, die niet leuk zijn voor kinderen, dan is het veel. Ergens heb ik het idee dat hij het doet, omdat hij ook wel weet dat ik het niet accepteer. Het is namelijk al eerder voorgekomen, dat ik aangaf dat hij niet mee kon naar een feest, met daarop een boze vriend (want buitensluiten) en een stiefzoon die daar nog eens op ging. Vandaar ook dat ik het dit keer maar heb gelaten en mijn "verlies" heb genomen.
Heb je door dat je met deze jongen onderhuids al een machtsstrijd aan het voeren bent over de aandacht van vader en zoon dit best al aanvoelt?
Als jouw houding zo blijft ga jij 100% het onderspit delven. Deze manier van jou is een wig proberen te drijven tussen vader en zoon.
Er blijft zat tijd over als zoon bij zijn moeder is om jouw wensen van "samen" tot uitvoer te brengen.
Je overspeelt je hand.
Wat leuk dat je vriend en stiefzoon zo'n warme band hebben! En ook gezellig dat ze nog veel dingen samen doen en dat hij mee gaat. Over een paar jaartjes zal dat wel minder worden, dus laat ze nog lekker genieten van elkaar!
En wat jij zelf als kind wel/niet deed is natuurlijk niet relevant. Mensen die deze vergelijking maken hebben meestal zelf geen kinderen is mijn ervaring. Jij ook niet neem ik aan? Dan snap ik dat het lastig inschatten van tevoren is hoe het is om samen te leven met een partner en diens kind. En dat dingen je soms tegenvallen, want inderdaad, kind komt altijd op nummer 1.
Jouw vriend doet zijn best om een goede ouder te zijn, dat is een hele mooie eigenschap. En probeer er alsjeblieft niet iets aan te veranderen, tenzij je van je vriend af wil natuurlijk.
Ginevra schreef op 17-06-2024 om 17:27:
[..]
Ja, je stiefzoon doet het om jou te pesten.
God ik krijg wel medelijden met dat joch. Hij is 15. Maar jij ziet het als een campagne om jou het leven zuur te maken.
Maar goed ik begreep dat je al meer topics hierover hebt geopend, dus je wilt kennelijk niet echt iets met de adviezen, je wil horen dat jij slachtoffer bent van je boze stiefzoon of zo?
En gelijk heeft ie
