Stiefzoon en aandacht
Hoi allen,
Ik heb een stiefzoon van 15 jaar en als hij bij ons is, draait in mijn ogen alles om hem. Iedere avond en weekend wordt op hem aangepast. Hij is de ene week bij mij en zijn vader (mijn vriend dus) andere week bij zijn moeder. Ik merk dat ik nog maar weinig dingen heb, die echt van mij en mijn vriend zijn. Zo zijn we pas geleden met zijn tweeën begonnen aan een serie, waarvan we nu al een end zijn. Opeens vertelde mijn vriend van de week aan stiefzoon dat het ook een leuke serie voor hem zou zijn en wil hij het opnieuw gaan kijken samen met stiefzoon erbij. Weg romantisch avondje op de bank dacht ik.... Ander voorbeeld is bijv. een feest waar eigenlijk alleen maar volwassenen kwamen, het was niet erg dat stiefzoon mee was volgens de gastvrouw, maar het feest was voor hem erg saai en hij heeft de hele tijd op zijn telefoon gezeten. Had hij net zo goed thuis kunnen blijven.Ik voelde me ook erg ongemakkelijk,omdat voor de rest iedereen de kinderen thuis had gelaten. Maar als ik aan zou geven, dat hij niet mee kan naar een feest, dan zegt hij dat ze dan pech hebben, want hij is dan bij ons en dan moeten ze er maar mee dealen. Ook zijn vader is het hiermee eens en geeft dan aan dat ik hem anders buitensluit. Vind ik zelf nergens op slaan, hij is ten eerste oud genoeg om alleen thuis te blijven en ten tweede, mijn ouders waren ook vaak weg (soms logeerde ik zelfs een week bij een oom en tante, omdat mijn ouders even samen op vakantue wilden) en heb mij nooit buitengesloten gevoeld.
Zelf denk ik dat zijn vader zich ergens wilt bewijzen..bij stiefzoon zijn moeder wordt eigenlijk weinig leuks gedaan en amper aandacht aan hem besteed. Het lijkt wel of mijn vriend dit heel erg wil compenseren. Een soort schuldgevoel vanwege het feit dat hij gescheiden ouders heeft? Ik lees dat vaker namelijk. Ook had mijn vriend vroeger ouders die niet naar hem omkeken.
Als stiefzoon langer bij ons blijft dan gebruikelijk, dan voel ik echt veel spanningen in mijn lijf, omdat ik dan weet dat ik dan nog langer zijn zin moet doen. Ik tel dan de dageb af wanneer hij weer terug naar zijn moeder gaat en ben teleurgesteld als hij nóg langer blijft.
Ik voel mij door dit alles heel rot naar mijn vriend toe, die voelt en ziet natuurlijk ook hoe ik er over denk, maar ik kan de gedachten niet wegstoppen.
Ik zou daarom graag advies willen hebben hoe hier mee om te gaan. Graag geen oordelen.
Alvast bedankt
Hoe lang zijn jullie samen?
Due-scimmie schreef op 17-06-2024 om 16:08:
Hoe lang zijn jullie samen?
7 jaar 🙃
Beste is lekker gaan latten en pas samenwonen als de jongen volwassen is en uit huis.
laat je vriend niet hoeven kiezen tussen jouw belangen en belangen van zijn kind. Laat een kind niet concurreren met de vriendin van zijn vader en voor jou; ga weg bij ergeren aan of bemoeien met de opvoeding .
Ongetwijfeld spelen er schuldgevoelens of moeilijkheden of ‘verkeerde’ opvoeding uit zijn eigen jeugd die hij doorgeeft. Maar dat kan jij niet oplossen, enkel de situatie ingewikkelder maken
dus lekker latten en over 5 jaar op opnieuw proberen
vindt stiefzoon het zelf wel leuk om mee te gaan naar zo'n feest? Of mag hij zelf aangeven wel/niet meegaan?
Je opent al jaren topics over je problemen met je stiefzoon die eigenlijk allemaal op hetzelfde neerkomen. Daar is vast ook al wel eens advies in gegeven, maar waarom zou het deze keer wel helpen?
Mugske schreef op 17-06-2024 om 16:13:
vindt stiefzoon het zelf wel leuk om mee te gaan naar zo'n feest? Of mag hij zelf aangeven wel/niet meegaan?
Hij wilde perse mee.
"mijn ouders waren ook vaak weg (soms logeerde ik zelfs een week bij een oom en tante, omdat mijn ouders even samen op vakantue wilden) en heb mij nooit buitengesloten gevoeld. "
Ja, maar jouw situatie is niet hetzelfde als die van je stiefzoon.
"bij stiefzoon zijn moeder wordt eigenlijk weinig leuks gedaan en amper aandacht aan hem besteed. Het lijkt wel of mijn vriend dit heel erg wil compenseren"
Jij noemt dat compenseren en bewijzen. Dat is een oordeel over je vriend. Maar wat als je even puur naar je stiefzoon kijkt? Die heeft het kennelijk niet zo heel erg leuk. Als zijn moeder geen aandacht aan hem besteedt. Jouw vriend probeert het toch een beetje leuk voor hem te maken, hem het gevoel te geven dat zoon er wél bij hoort.
Jij ervaart alsof dat ten koste gaat van jou. Ja, een beetje is dat zo, op de manier zoals alle ouders iets inleveren om het leven van hun kind wat leuker te maken. Je doet soms dingen waar je niet zo'n zin in hebt, qua entertainment en tijdbesteding, en je hebt niet altijd de tijd aan jezelf.
Voor de eigen ouder is dat een logische opoffering, voor de stiefouder is het alsof er iets van jou wordt afgepakt ten gunste van je stiefzoon.
Ik snap het best dat het niet altijd zo leuk is. Jij hebt voor je vriend gekozen maar hebt niet die ouderkindband met zijn zoon. Ik zou er ook niet altijd zin in hebben.
Maar tegelijkertijd: het is ook niet leuk voor die zoon he? Moeder geeft geen aandacht, en stiefmoeder vindt dat vader het ook wel een tandje minder mag doen.
Jaloers op je stiefzoon. Wat zielig .
oo je wou geen oordeel
Advies. Ga latten en laat je man vader zijn . Ik hoop een liefdevolle.
Het is echt heel normaal hoor dat jij minder aandacht krijgt als zijn zoon er is! Gelukkig maar trouwens!
Ik zou vooral eens wat minder gaan zeuren over die paar dagen dat zijn zoon er is en gewoon accepteren dat je een relatie hebt met een man die een kind heeft.
Even samenvattend: bij moeder krijgt hij, om wat voor reden dan ook, geen aandacht, en bij vader mag hij van vriendin van vader geen aandacht krijgen.
Ik ben blij dat jouw vriend zijn vader rol goed op pakt, om er in de weinige tijd die zijn zoon bij hem is er wel wat leuks van te maken en hem aandacht te geven.
En bedenk: misschien komt hij tzt wel helemaal bij jullie wonen als hij oud genoeg is om zelf te kunnen kiezen (18j) en dan zal ik niet vreemd opkijken als zijn vader hem zoals een goede vader betaamt hem met open armen ontvangt.
ga gewoon wat voor jezelf doen als hij er is en laat die twee lekker samen leuke dingen doen. Hij is misschien al 15 maar nog steeds een kind.
Het komt nu denk ik zo over, alsof ik stiefzoon helemaal geen aandacht wil geven. Maar zo is het niet bedoeld. Ik vind het niet erg om een aantal dagen in de week aandacht aan hem te besteden, maar ik vind ook dat hij zelf zijn dingen moet gaan doen. Ik kreeg vroeger op die leeftijd ook niet 100% alle aandacht van mijn ouders, dat wilde ik niet eens. En nemen jullie je (stief)kinder(en) overal mee naar toe?Dus ook als het duidelijk alleen voor volwassenen is?
Ik snap sowieso al niet dat een 15 jarige me wil naar een feestje dat alleen voor volwassenen is. Hij wist vooraf dat hij de enige jongere zou zijn, waarom wil hij mee?
Mijn kinderen waren op die leeftijd blij als ze thuis konden blijven, soms met de smoes "veel te doen voor school" als ze er eigenlijk wel moesten zijn maar vanwege de grote hoeveelheid bejaarden liever niet gingen.
Bakblik schreef op 17-06-2024 om 17:11:
Ik snap sowieso al niet dat een 15 jarige me wil naar een feestje dat alleen voor volwassenen is. Hij wist vooraf dat hij de enige jongere zou zijn, waarom wil hij mee?
Mijn kinderen waren op die leeftijd blij als ze thuis konden blijven, soms met de smoes "veel te doen voor school" als ze er eigenlijk wel moesten zijn maar vanwege de grote hoeveelheid bejaarden liever niet gingen.
Inderdaad dat snap ik ook niet... ik was op die leeftijd blij dat ik niet mee hoefde naar die "saaie" feestjes. Dat ik gewoon lekker het huis voor mezelf had of met vriendinnen kon afspreken. En als we 3 feestjes in het jaar hebben, die niet leuk zijn voor kinderen, dan is het veel. Ergens heb ik het idee dat hij het doet, omdat hij ook wel weet dat ik het niet accepteer. Het is namelijk al eerder voorgekomen, dat ik aangaf dat hij niet mee kon naar een feest, met daarop een boze vriend (want buitensluiten) en een stiefzoon die daar nog eens op ging. Vandaar ook dat ik het dit keer maar heb gelaten en mijn "verlies" heb genomen.
bij mij zou zoon waarschijnlijk niet mee gaan, bij zijn vader wel, omdat hij dan toch in de buurt is van zijn vader.
Maar nogmaals het is de beslissing van vader en zoon, jij kunt je mening geven maar het is hun besluit.
