Stiefzoon en aandacht
Hoi allen,
Ik heb een stiefzoon van 15 jaar en als hij bij ons is, draait in mijn ogen alles om hem. Iedere avond en weekend wordt op hem aangepast. Hij is de ene week bij mij en zijn vader (mijn vriend dus) andere week bij zijn moeder. Ik merk dat ik nog maar weinig dingen heb, die echt van mij en mijn vriend zijn. Zo zijn we pas geleden met zijn tweeën begonnen aan een serie, waarvan we nu al een end zijn. Opeens vertelde mijn vriend van de week aan stiefzoon dat het ook een leuke serie voor hem zou zijn en wil hij het opnieuw gaan kijken samen met stiefzoon erbij. Weg romantisch avondje op de bank dacht ik.... Ander voorbeeld is bijv. een feest waar eigenlijk alleen maar volwassenen kwamen, het was niet erg dat stiefzoon mee was volgens de gastvrouw, maar het feest was voor hem erg saai en hij heeft de hele tijd op zijn telefoon gezeten. Had hij net zo goed thuis kunnen blijven.Ik voelde me ook erg ongemakkelijk,omdat voor de rest iedereen de kinderen thuis had gelaten. Maar als ik aan zou geven, dat hij niet mee kan naar een feest, dan zegt hij dat ze dan pech hebben, want hij is dan bij ons en dan moeten ze er maar mee dealen. Ook zijn vader is het hiermee eens en geeft dan aan dat ik hem anders buitensluit. Vind ik zelf nergens op slaan, hij is ten eerste oud genoeg om alleen thuis te blijven en ten tweede, mijn ouders waren ook vaak weg (soms logeerde ik zelfs een week bij een oom en tante, omdat mijn ouders even samen op vakantue wilden) en heb mij nooit buitengesloten gevoeld.
Zelf denk ik dat zijn vader zich ergens wilt bewijzen..bij stiefzoon zijn moeder wordt eigenlijk weinig leuks gedaan en amper aandacht aan hem besteed. Het lijkt wel of mijn vriend dit heel erg wil compenseren. Een soort schuldgevoel vanwege het feit dat hij gescheiden ouders heeft? Ik lees dat vaker namelijk. Ook had mijn vriend vroeger ouders die niet naar hem omkeken.
Als stiefzoon langer bij ons blijft dan gebruikelijk, dan voel ik echt veel spanningen in mijn lijf, omdat ik dan weet dat ik dan nog langer zijn zin moet doen. Ik tel dan de dageb af wanneer hij weer terug naar zijn moeder gaat en ben teleurgesteld als hij nóg langer blijft.
Ik voel mij door dit alles heel rot naar mijn vriend toe, die voelt en ziet natuurlijk ook hoe ik er over denk, maar ik kan de gedachten niet wegstoppen.
Ik zou daarom graag advies willen hebben hoe hier mee om te gaan. Graag geen oordelen.
Alvast bedankt
Meestal krijg ik ook zo’n jeuk van dit soort ‘stiefkinderen’ topics, vooral als de nieuwe stiefouder geen kinderen heeft
Er lopen nog een aantal andere topics op dit forum, al dan niet met steeds dezelfde TO maar met steeds een andere nick.
Steeds maar klagen over die altijd aanwezige handenbindertjes die jouw volwassen leven zo verpesten en jouw plannen in de war sturen.
Newsflash: je MOET geen relatie met deze man/vrouw hè!? Zo simpel kan het zijn ja en dat kind zal jou de rest van je leven dankbaar zijn!
oh, en nog een gratis tip: als je de hoeveelheid aandacht die je (blijkbaar onvoldoende) krijgt al afmeet aan een kind, ga dan lekker vooral zelf aan de slag met die onzekerheid en misplaatste afgunst.
Het lijkt me niet meer dan normaal dat je vriend zich aanpast als zijn zoon er is, hij moet hem toch elke keer een week missen. En die jongen zal ook graag zoveel mogelijk tijd met zijn vader willen doorbrengen, zeker als zijn moeder niet heel veel met hem onderneemt.
Je kunt toch zelf wat meer dingen in je eentje of met vrienden ondernemen als je stiefzoon er is, zo hebben pa en zoon ook wat meer tijd echt samen. En als het allemaal te lastig is, dan zou ik voorstellen dat jullie gaan latten.
Stampertjebloempje schreef op 17-06-2024 om 17:47:
[..]
Ik vind het echt respectvol hoe je er over denkt. Ik probeer het zeker, maar het lukt me gewoon moeilijk. Komt denk ik ook doordat familie en vrienden in mijn omgeving ook gewoon dingen zonder kinderen doen en bijv. mijn moeder is ook vaak verbaasd waarom stiefzoon perse mee moet.
Dus nóg harder proberen, stiefzoon moet zijn vader nl al minimaal 50% vd tijd missen, daar weleens bij stilgestaan? En natuurlijk denkt jouw omgeving er anders over, duh….
RoodVruchtje schreef op 19-06-2024 om 16:14:
Meestal krijg ik ook zo’n jeuk van dit soort ‘stiefkinderen’ topics, vooral als de nieuwe stiefouder geen kinderen heeft
Er lopen nog een aantal andere topics op dit forum, al dan niet met steeds dezelfde TO maar met steeds een andere nick.
Steeds maar klagen over die altijd aanwezige handenbindertjes die jouw volwassen leven zo verpesten en jouw plannen in de war sturen.
Newsflash: je MOET geen relatie met deze man/vrouw hè!? Zo simpel kan het zijn ja en dat kind zal jou de rest van je leven dankbaar zijn!
oh, en nog een gratis tip: als je de hoeveelheid aandacht die je (blijkbaar onvoldoende) krijgt al afmeet aan een kind, ga dan lekker vooral zelf aan de slag met die onzekerheid en misplaatste afgunst.
Als ik het goed begrijp is je stiefzoon niet volledig bij zijn vader gaan wonen. Daar was je 2 jaar geleden nog heel bang voor. Nu is dat blijkbaar niet gebeurd, maar dan zeur je nog dat je de helft van de tijd met je stiefzoon opgescheept zit. Treurig.
Jonagold schreef op 19-06-2024 om 19:36:
Als ik het goed begrijp is je stiefzoon niet volledig bij zijn vader gaan wonen. Daar was je 2 jaar geleden nog heel bang voor. Nu is dat blijkbaar niet gebeurd, maar dan zeur je nog dat je de helft van de tijd met je stiefzoon opgescheept zit. Treurig.
Wat ontzettend naar moet dit voelen voor zijn zoon.
Weet jou vriend hoe je erover denkt?
Moederkareltje schreef op 17-06-2024 om 18:31:
je vriend klinkt juist als een liefdevolle vader. Helemaal top. Kinderen zijn nr 1. Ga jij nog een kind maken met vriend? Dan ga je dit juist waarderen en omarmen. Je hebt 50 procent alleen tijd. Houd je koest de andere 50 procent en probeer het om te denken. Zoveel liefde voor zijn zoon dat hij die graag meeneemt en graag nog eens een serie mee kijkt.
Even ter overdenking. Wil jij een man die een hond heeft en die afsnauwd als die piept en meteen in de benge doet. Nee toch. Zou je het dan wel waarderen als hij er weekenden mee naar het bos gaat?
Lijkt me niet echt slim plan in deze situatie nog een kind maken 😂
Hier ook stiefkinderen. Wij plannen onze uitjes voornamelijk als de kinderen er niet zijn. Zijn de kinderen er wel, blijven we meestal thuis. De kinderen worden inmiddels steeds ouder en trekken steeds vaker hun eigen plan maar mijn vriend wil er voor ze zijn, ze zijn er al niet fulltime, dus gaat hij echt niet iets buitenshuis plannen als ze er zijn. Dus ja, dan kijken we een film of we gaan spelletjes doen, of voetbal kijken (voetbal vind ik stom, dus dan ga ik op de laptop) Ik snap volkomen dat de kinderen voor gaan als ze er zijn, we hebben genoeg tijd om dingen te doen als de kinderen er niet zijn. En ja, toen ik vroeger nog thuis woonde was ik ook wel eens alleen omdat mijn ouders weggingen maar ik woonde wel fulltime thuis, dus dat is heel anders.
Verder met dat feestje, ach dan gaat hij toch in een hoekje op zijn mobiel zitten, heb jij toch geen last van?
