Soms heb ik zo'n hekel aan puberouder zijn...
M'n dochter is 15.
Een lieve meid met haar eigen stijl. Maar ook met issues. Zo valt mijn scheiding met haar papa haar zwaar, twee jaar geleden. Maar ze spreekt daar weinig over.
Tot er eens onenigheid is tussen ons. Dan komt het naar boven.
Ze mag veel, krijgt veel, ik geef haar vertrouwen en zelfstandigheid en ze mag eigen keuzes maken. Maar nu mag ze eens een keertje iets niet. Ze wil morgen op een schoolvrije dag naar de Efteling. Maar ze mag niet van mij. Het hoeft niet altijd 'ja' te zijn in mijn ogen.
Da's nu dus al de hele dag gedoe met haar. Vanop school ontvang ik voortdurend berichten om mij te pushen om toch toe te geven. Ik word er gek van. En dan komt het hoge woord eruit. "Gij gunt mij niks en door uw f***ing scheiding ben ik keiongelukkig"...
Zij kent niet alle redenen waarom wij gescheiden zijn. Ik wil haar die besparen. Maar op zo'n moment denk ik wel eens "Ik gooi het er allemaal uit". Tot nu toe heb ik me wel kunnen beheersen.
Ik vind het gewoon zo erg dat alles alleen maar goed kan gaan als ze haar zin krijgt. Als ze 10 dagen na mekaar heeft mogen doen wat ze wil, en 1 dag niet, dan is het die ene dag ambras en is al wat eraan voorafgegaan is, vergeten.
Zo erg vind ik dat.
Ik doe mijn best om het te negeren, maar ze blijft me dan pushen en uitdagen dat ik er gek van word er er ruzie ontstaat. En dan krijg ik steeds te horen dat het bij papa toch veel beter is...
Herkent iemand zich daarin? Hoe ga je daarmee om?
Caramelzeezoutchocola schreef op 08-10-2021 om 08:31:
[..]
Hoezo zou iemand zich altijd moeten verantwoorden over waarom iets nee is? Als ik zin heb in seks en mijn partner niet , of Vice versa, hoeft hij geen reden op te geven waarom dat zo is. Als ik in een rij sta bij de supermarkt en iemand wil voor, is het mijn goed recht om te volstaan met “ nee”. En zo kan ik nog veel meer situaties bedenken waarom een ene volwassen tegen de ander, en dus soms ook een kind, nee zegt. Je kunt ook vragen waarom je overal ja op moet zeggen.
Sorry hoor, maar nu noem je twee dingen die gewoon een reden hebben.
Dat jij je wil houden aan de afspraak dat iedereen op zijn beurt wacht bij de kassa, is een reden.
En geen zin in seks al helemaal!
APw schreef op 08-10-2021 om 08:38:
Intussen is er een nachtje overheen gegaan.
Mijn mening dat ze er niet klaar voor is, blijft. Wat niet wegneemt dat ik haar geen vertrouwen wil geven. Zo vroeg ze gisteren of ze naar Antwerpen had mogen gaan. Ze ging er al automatisch vanuit dat het niet zou mogen. Maar daar zou ik wel voor openstaan. Omdat dat een totaal ander en eenvoudiger traject is.
Mijns inziens moet je toch ook wat opbouwend werken. Laat haar eens alleen of met vrienden gebruik maken van het uitgebreide netwerk openbaar vervoer (bussen is ze gewend, heen en terug naar school). Als dat dan goed gaat, kan volgende keer een stap verder gegaan worden. Zo zie ik het.
Hoe denk je dat ze zou reageren als je haar zelf een plan liet opstellen? Zou ze dan niet zelf tot de conclusie komen dat het onhaalbaar is? Ik bedoel, 3 uur enkele reis, van België naar Nederland, met 6 keer overstappen, het vooraf regelen van toegangskaarten vanwege het tijdslot waar de Efteling mee werkt, een corona toegangsbewijs als ze de horeca in wil, etc. Ze zal dan toch zelf ook wel snappen dat dat wel heel veel geld en moeite kost voor een paar uur pretpark?
Als ze ziet dat het plan nogal omslachtig is, denk ik dat ze het toch zou proberen uit te voeren. Dat is een gok, maar ik ken haar.
Intussen is ze net de deur uit. Ze gaat met de trein naar Antwerpen. In haar eentje. Maar dat is 1 bus en 1 trein. Vind ik iets heel anders.
We zullen zien hoe het verloopt.
Aardbei_86 schreef op 08-10-2021 om 08:44:
[..]
Het gaat niet erom dat TO maar gewoon overal ja op moet zeggen. Het gaat erom dat je geen nee moet zeggen om het nee zeggen. Dat is een machtsstrijd die onnodig is.
En TO haar dochter is nog geen volwassene, maar wel een volwassene in wording dus dat betekent dat je haar steeds vaker wel al meer als een volwassene gaat behandelen en steeds minder vaak als een kind. Dat betekent luisteren, uitleggen etc. Meer in gesprek gaan en niet meteen afkappen met een "nee dat mag niet".
Daarnaast moet de dochter van TO haar moeder met respect behandelen en in haar waarde laten, andersom moet TO dat ook doen om haar dochter het goede voorbeeld te geven, dus ze moet ook haar dochter serieus nemen. Het gedrag wat de dochter van TO nu laat zien is echt pubergedrag. Op een bepaalde leeftijd gaan kinderen zich losmaken van/afzetten tegen hun ouders. En dat is een gezond iets. Is dat gedrag leuk? Is dat gedrag acceptabel? Vaak niet, maar neem het niet te persoonlijk op want het hoort er wel bij.
Bedankt voor de uitleg, dan las ik dat inderdaad anders.
yette schreef op 08-10-2021 om 09:07:
[..]
Hoe denk je dat ze zou reageren als je haar zelf een plan liet opstellen? Zou ze dan niet zelf tot de conclusie komen dat het onhaalbaar is? Ik bedoel, 3 uur enkele reis, van België naar Nederland, met 6 keer overstappen, het vooraf regelen van toegangskaarten vanwege het tijdslot waar de Efteling mee werkt, een corona toegangsbewijs als ze de horeca in wil, etc. Ze zal dan toch zelf ook wel snappen dat dat wel heel veel geld en moeite kost voor een paar uur pretpark?
En als ze zelf al ‘optimistisch’ genoeg is om dit haalbaar te vinden, kan ik me nauwelijks voorstellen dat die vriendin staat te trappelen om hierin mee te gaan.
Maar goed het verwijt dat haar moeder haar niks leuks gunt, is dan niet perse van tafel natuurlijk. Ze kan met veel drama blijven verkondigen dat moeder haar heus had gebracht als ze van haar had gehouden. De puberteit is een soort borderline light. Gelukkig tijdelijk.
yette schreef op 08-10-2021 om 08:54:
[..]
Sorry hoor, maar nu noem je twee dingen die gewoon een reden hebben.
Dat jij je wil houden aan de afspraak dat iedereen op zijn beurt wacht bij de kassa, is een reden.
En geen zin in seks al helemaal!
Ik had hierboven al gereageerd op Aardbei haar uitleg. Ik begreep eruit dat sommigen meenden dat je je altijd moet verantwoorden waarom je nee zegt.
Ik snap het nu hoe het bedoelt wordt☺️
Dat papieren plan wat ze bij mij moe(s)ten maken gaf op sommige plannen voor een dagje uit af en toe best een goed inzicht, voor hen zelf, dat het idee onhaalbaar was. Hetzij qua tijdsinvestering hetzij financieel.
Bij ons vandaan, westen van het land, is de Efteling ook 6x overstappen en uren reizen. Ov is best duur, toegang park, iets te eten maakt het gewoon geen goed idee. Als dat op papier/een scherm bij elkaar staat dan zien ze dat echt zelf wel.
Hoe laat je er bent en hoe vroeg je al weer terug moet gaan reizen om nog "op tijd" thuis te zijn geeft het inzicht dat
>€35 toegang om van 11.00 tot 17.00 in het park te zijn best veel is. Dan moet je al voor 8.00 op de fiets naar het station en ben je pas na 20.00 thuis. Dan heeft je reis ook nog €50 gekost. Iets eten en frietje of een ijsje maakt dat zo'n uitje met dan €90 kost, voorop gesteld dat je dan brood van thuis hebt meegenomen, want 1 patatje daar kan je niet op leven.
Nu komt daar ook nog testen voor toegang bij.
Vooral zelf dat financiële plaatje uitzoeken geeft inzicht en dan hoeft het toch wat minder, dan is een dagje fietsen naar een zwembad 3 dorpen verderop met een picknick in de tas ook ineens leuk.
APw schreef op 08-10-2021 om 08:38:
Intussen is er een nachtje overheen gegaan.
Mijn mening dat ze er niet klaar voor is, blijft. Wat niet wegneemt dat ik haar geen vertrouwen wil geven.
Bij mij is er ook een nachtje overheen gegaan. En ik wilde je nog zeggen dat het lastig omgaan is met boze puber buien. Al helemaal niet als je het zelf zwaar hebt, zoals je schreef. Ik hoop dat je je niet uit je humeur laat brengen door een boze puber. Ik lachte er soms maar om met een goede vriendin. Mijn ‘boze puber’ is nu 18 en ik vond de weg erheen ook niet altijd leuk. Al helemaal niet als je het als zieke, alleenstaande ouder moet doen met financiële zorgen, ook die situatie ken ik uit ervaring. Dus bij deze nog een knuffel voor jou 
Sherlock schreef op 07-10-2021 om 22:24:
Moet je als ouder altijd een reden hebben om nee te zeggen dan? Ik sta echt versteld van deze reacties. Dochter moet toch ook leren dat je niet altijd je zin krijgt? Het zal vast geen makkelijke periode voor haar zijn maar ze weet ook dondersgoed hoe ze dat tegen haar ouders kan gebruiken. Ik vind het juist sterk van TO dat ze bij haar standpunt blijft.
Ik sta eerder te kijken van het gebrek aaj inlevingsvermogen.
Is er eindelijk een doordeweekse dag beschikbaar dat het niet druk is, kun je daarheen, mag je niet om geen reden.
APw schreef op 08-10-2021 om 08:38:
Intussen is er een nachtje overheen gegaan.
Mijn mening dat ze er niet klaar voor is, blijft. Wat niet wegneemt dat ik haar geen vertrouwen wil geven. Zo vroeg ze gisteren of ze naar Antwerpen had mogen gaan. Ze ging er al automatisch vanuit dat het niet zou mogen. Maar daar zou ik wel voor openstaan. Omdat dat een totaal ander en eenvoudiger traject is.
Mijns inziens moet je toch ook wat opbouwend werken. Laat haar eens alleen of met vrienden gebruik maken van het uitgebreide netwerk openbaar vervoer (bussen is ze gewend, heen en terug naar school). Als dat dan goed gaat, kan volgende keer een stap verder gegaan worden. Zo zie ik het.
Oh, dit had ik nog niet gezien. Klinkt goed toch! Een compromis lijkt in de maak. Ik ben het in beginsel met jou eens dat stap voor stap beter is. Je kan alleen niet altijd voorkomen dat kinderen pardoes in het diepe springen. Als je ziet dat je kind zo’n waaghals is, kun je ook kiezen voor ‘begeleid falen’ (met altijd ook een kans dat het wel goed gaat!).
Afijn, ik hoop dat het Antwerpen wordt. Dan hebben jullie allebei een goede dag. Kun jij even bijkomen van haar drama 😂.
APw schreef op 08-10-2021 om 09:41:
Als ze ziet dat het plan nogal omslachtig is, denk ik dat ze het toch zou proberen uit te voeren. Dat is een gok, maar ik ken haar.
Intussen is ze net de deur uit. Ze gaat met de trein naar Antwerpen. In haar eentje. Maar dat is 1 bus en 1 trein. Vind ik iets heel anders.
We zullen zien hoe het verloopt.
Een compromis, wat goed. Grappig vind ik dat altijd, dat je puber aan je nee- meteen dan mag ik ook niets koppelt. En daarmee het vergeet te vragen.
Voor de volgende keer weet je dat ze op het moment zelf niet zo heel erg open staat voor alternatieven die jij bedenkt. Die wil ze duidelijk zelf verzinnen. Misschien iets meer ruimte geven daarvoor? Door dat plan te vragen, aan te geven wat je minimaal daarin verwacht (geld, bustier enz)? Wie weet wat er nog uit haar koker komt.
Of niet. Want zelfoverschatting is iets wat blijkbaar met het puberbrein meekomt. Samen met het heel raak kwetsen en voor zich houden wat ze echt bezig houdt.
Sterkte voor vandaag - want ondanks dat mijn kinderen veel mochten vond ík het altijd heel spannend. ‘Over 24 uur is ze weer thuis’ was dan de gedachte die ik continue zei
'Dat vervoer fixen we nog wel' is natuurlijk geen plan. Al helemaal niet een dag van tevoren. Pubers denken vaak zwart-wit in 'ik mag ook niks' als één ding niet mag. Maar goed, je kunt bij een volgende aanvaring zeggen 'je mocht wel naar Antwerpen'.
Dat is inderdaad een veel haalbaarder plan; minder lang en minder ingewikkeld reizen, veel minder duur, geen testen voor toegang etc.
Moet je voor de Efteling testen voor toegang? Ik ben momenteel op vakantie en hier (Italië) kun je met je green pass (vaccinatiebewijs) overal naar binnen. Sommige musea meten daarnaast je temperatuur.
MMcGonagall schreef op 08-10-2021 om 15:11:
Moet je voor de Efteling testen voor toegang? Ik ben momenteel op vakantie en hier (Italië) kun je met je green pass (vaccinatiebewijs) overal naar binnen. Sommige musea meten daarnaast je temperatuur.
Alleen als je er een horecagelegenheid in wil, heb je een coronatoelatingsbewijs nodig.
En? Is ze naar Antwerpen geweest?
