Puberdochter met add

Ik heb een dochter van 11 wat oprecht een hele moeilijke tijd heeft gehad op haar basisschool. We hebben heel hard moeten knokken om haar op een veilige plek te krijgen wat ons gelukt is vorig jaar. Ze heeft nu een school waar ze echt goed begeleid word met haar pest verleden en add. Hier is ze vorig jaar terecht gekomen en nu zit ze in groep 8 dus na de zomervakantie gaat ze naar de middelbare.
Ik loop nu tegen veel problemen aan waar ik niet goed mee om kan gaan en graag wil weten hoe andere hiermee omgaan zodat ik die tips ook kan gebruiken om het wat rustiger thuis te krijgen.

Wij hebben continu de strijd om de mobiele telefoon. Wij zijn van mening dat als je met vriendinnen bent en naar buiten gaat dat je niet continu je mobiel hoeft te hebben. Van ons moet deze dan ook thuis blijven. Ook vinden wij tiktok vreemd en hier krijgt ze geen account voor. Onze dochter vind ons uiteraard vreemd want al mijn vrienden mogen onbeperkt op hun mobiel (wat wij ondertussen vergif noemen) overal accounts voor aanmaken terwijl dat wij haar telefoon op tijdslimieten hebben ingesteld zodat het gebruik beperkt is wat volgens ons gezond is. Ook het downloaden van bijv tiktok moeten wij akkoord geven. Hier hebben we continu de oneindige discussies over. Terwijl we hierover met elkaar gesproken hebben hebben we haar ook iets losser hierin gelaten omdat ook wij begrijpen dat je anders buiten de boot valt. Een week later kwam ik erachter dat een jongen van school een app groepje had aangemaakt met als titel je hoerenmoeder. Ik vind het echt niet normaal en ga hierover in gesprek. Deze jongen geeft meteen aan dat hij niet met irritante ouders praat. Uhhh oke, blokkeren die gozer. Een dag later is er een andere jongen van school die samen met een voor mijn dochter onbekende jongen spraakberichten stuurt met stuur een foto. Mijn dochter hoe naïef ze nog is stuurt een foto van haar paard. Daar reageerde de jongens op uhhh nee een foto van jou lichaammmmm. Mijn nekhaar stond omhoog maar natuurlijk bedoelde ze er niks mee toen we in gesprek gingen. Ook de andere spraakberichten lieten wel degelijk merken waar ze op doelde. Gaat mijn vertrouwen in het vergif waar mijn dochter eigenlijk best goed mee omging, dat bewijs was er maar vertrouw nu dus de puberjongens al niet meer.
Hoe gaan jullie hiermee om?

Ook is ze heel dwars momenteel. Ik ben gestopt met werken om voor de kinderen te zorgen omdat mijn man een goede baan kreeg met veel wisselende diensten en de meisjes niet naar de BSO hoefden. De beste beslissing wat ik heb kunnen nemen want ik vind het heerlijk om ze uit school te halen en met ze bezig te zijn. Nu wil ze alles graag zelf beslissen wat tot de nodige strijd lijd. Ze wil elke dag haar gezicht vol smeren met make up. Ik snap dat ze daarin geïnteresseerd raakt maar vanwege haar opkomende pukkeltjes heb ik aangegeven en ook haar leeftijd dat ze eerst maar eens moet beginnen met een klein beetje mascara en in het weekend mag ze een beetje experimenteren maar wel binnen de perken. Ook hierin vindt ze mij raar want andere doen dat toch ook! 
Ook is alles momenteel ik wil en gebeurt het niet zoals ik wil gaat de vrieskast aan en daalt de temperatuur in huis. Zij wil dat het gaat op de manier zoals zij het wil en niet anders. Heeft ze iets in haar hoofd moet het meteen.
Zo was het bijv ook op de kermis. Ik wil Boba proberen. Vies drankje met balletjes. Daar had ze het al lang over en ik had haar belooft als we het ergens zien mag je het proberen. De bewuste kermis had het tekoop dus wij in de rij. Zijn we bijna aan de beurt zegt de mevrouw van de kraam mijn pinautomaat is leeg. Excuus. Ik had geen contant bij me dus konden we het niet kopen. Staat ze daar een hoop stampij te maken en te stampvoeten want ik wil..... Nou op deze manier stel ik niet meer voor wat geld te pinnen want beloon haar niet voor gek gedrag. De dag was weer niet leuk want mevrouw liep met haar zure bek en wilde niks meer want die boba.... Dag verziekt voor mijn jongste dochter en ons omdat ze niet meer normaal kon doen. Mijn jongste wilde na het gezeik naar huis want die was er klaar mee. 
Toen ze einde dag weer wat bij bezinnen was en ik vroeg waarom doe je zo krijg ik te horen nou ik wil ook eens zien hoe het is als je alles zomaar mag en alles zelf mag beslissen want mijn vrienden beslissen ook alles zelf want die zijn altijd alleen thuis en als ze ergens om vragen krijgen ze het meteen. Ik heb haar uitgelegd dat niet alles zomaar kan en goed is dat je dat moet leren van je ouders. En dat ze ook moet leren met tegenslag om te gaan. Ook heb ik haar uitgelegd dat doordat ik thuis ben zij gewoon kan sporten, en kan paardrijden dat ik er altijd voor hun(mijn kinderen)ben als er wat is. Haar vrienden kunnen dat niet want daar is geen tijd voor. Krijg hier regelmatig meiden over de vloer die tegen mij vertellen wat er gebeurt is en als ik dan aangeef dat ze dit met ouders ook moeten bespreken dat de kinderen zeggen dat hun ouders er geen tijd voor hebben. Dit vind ik zorgelijk. Maar met alles wat ik doe of zeg tegen mijn dochter krijg ik een zucht, boos gezicht of word er niet geluisterd want ze is jaloers op hun leven. Dit spreekt ze ook uit. Ze wil hun leven met de luxe van sporten en paarden waar ze naartoe gebracht word, en dat ik alles wat ze wil meteen gaat kopen, maar daar pas ik voor.
Ik word weleens zo onzeker van de uitspraken van mijn dochter dat ik denk ben ik nou te streng, had ik dan ook moeten blijven werken, zit ik overal te veel op, doe ik het wel goed, neem ik de juiste beslissingen. En dan heb ik nog een dochter van 8jaar die zo makkelijk is, maar zich steeds vaker terug trekt voor het gezeur met haar zus. Ook haar loopt ze te commanderen waardoor ze zich dan maar op haar kamer terug trekt of lekker buiten gaat spelen. Dit vind ik zo vreselijk want ook voor haar is dit niet leuk. Ik probeer daarom ook telkens 1 op 1 wat te gaan doen zodat ik mijn aandacht voor de 100procent kan geven. Ook dan merk ik dat de oudste zo'n moment altijd ombuigt naar een negatieve sfeer want er is altijd wel wat terwijl mijn jongste echt met de kleinste dingen zit te glimmen. Ik krijg dan ook wel 100x te horen gezellig hè mam, of ik vind jou zo lief mam. Dat geeft me dan even een fijn gevoel tot ik thuis kom want ook dan is madam jaloers want hebben jullie gewoon.... Ook dan trekt de jongste zich terug en uiteraard haal ik haar terug en verzoek ik de oudste richting haar kamer te vertrekken, maar ook dan geeft een leuke dag een negatieve lading.

Wat vinden jullie? Gewoon je eerlijke mening en ook graag tips of advies hoe ik het beter op kan pakken. Is dit normaal gedrag voor een puber want ik word er gek van.