Puberdochter met add
Ik heb een dochter van 11 wat oprecht een hele moeilijke tijd heeft gehad op haar basisschool. We hebben heel hard moeten knokken om haar op een veilige plek te krijgen wat ons gelukt is vorig jaar. Ze heeft nu een school waar ze echt goed begeleid word met haar pest verleden en add. Hier is ze vorig jaar terecht gekomen en nu zit ze in groep 8 dus na de zomervakantie gaat ze naar de middelbare.
Ik loop nu tegen veel problemen aan waar ik niet goed mee om kan gaan en graag wil weten hoe andere hiermee omgaan zodat ik die tips ook kan gebruiken om het wat rustiger thuis te krijgen.
Wij hebben continu de strijd om de mobiele telefoon. Wij zijn van mening dat als je met vriendinnen bent en naar buiten gaat dat je niet continu je mobiel hoeft te hebben. Van ons moet deze dan ook thuis blijven. Ook vinden wij tiktok vreemd en hier krijgt ze geen account voor. Onze dochter vind ons uiteraard vreemd want al mijn vrienden mogen onbeperkt op hun mobiel (wat wij ondertussen vergif noemen) overal accounts voor aanmaken terwijl dat wij haar telefoon op tijdslimieten hebben ingesteld zodat het gebruik beperkt is wat volgens ons gezond is. Ook het downloaden van bijv tiktok moeten wij akkoord geven. Hier hebben we continu de oneindige discussies over. Terwijl we hierover met elkaar gesproken hebben hebben we haar ook iets losser hierin gelaten omdat ook wij begrijpen dat je anders buiten de boot valt. Een week later kwam ik erachter dat een jongen van school een app groepje had aangemaakt met als titel je hoerenmoeder. Ik vind het echt niet normaal en ga hierover in gesprek. Deze jongen geeft meteen aan dat hij niet met irritante ouders praat. Uhhh oke, blokkeren die gozer. Een dag later is er een andere jongen van school die samen met een voor mijn dochter onbekende jongen spraakberichten stuurt met stuur een foto. Mijn dochter hoe naïef ze nog is stuurt een foto van haar paard. Daar reageerde de jongens op uhhh nee een foto van jou lichaammmmm. Mijn nekhaar stond omhoog maar natuurlijk bedoelde ze er niks mee toen we in gesprek gingen. Ook de andere spraakberichten lieten wel degelijk merken waar ze op doelde. Gaat mijn vertrouwen in het vergif waar mijn dochter eigenlijk best goed mee omging, dat bewijs was er maar vertrouw nu dus de puberjongens al niet meer.
Hoe gaan jullie hiermee om?
Ook is ze heel dwars momenteel. Ik ben gestopt met werken om voor de kinderen te zorgen omdat mijn man een goede baan kreeg met veel wisselende diensten en de meisjes niet naar de BSO hoefden. De beste beslissing wat ik heb kunnen nemen want ik vind het heerlijk om ze uit school te halen en met ze bezig te zijn. Nu wil ze alles graag zelf beslissen wat tot de nodige strijd lijd. Ze wil elke dag haar gezicht vol smeren met make up. Ik snap dat ze daarin geïnteresseerd raakt maar vanwege haar opkomende pukkeltjes heb ik aangegeven en ook haar leeftijd dat ze eerst maar eens moet beginnen met een klein beetje mascara en in het weekend mag ze een beetje experimenteren maar wel binnen de perken. Ook hierin vindt ze mij raar want andere doen dat toch ook!
Ook is alles momenteel ik wil en gebeurt het niet zoals ik wil gaat de vrieskast aan en daalt de temperatuur in huis. Zij wil dat het gaat op de manier zoals zij het wil en niet anders. Heeft ze iets in haar hoofd moet het meteen.
Zo was het bijv ook op de kermis. Ik wil Boba proberen. Vies drankje met balletjes. Daar had ze het al lang over en ik had haar belooft als we het ergens zien mag je het proberen. De bewuste kermis had het tekoop dus wij in de rij. Zijn we bijna aan de beurt zegt de mevrouw van de kraam mijn pinautomaat is leeg. Excuus. Ik had geen contant bij me dus konden we het niet kopen. Staat ze daar een hoop stampij te maken en te stampvoeten want ik wil..... Nou op deze manier stel ik niet meer voor wat geld te pinnen want beloon haar niet voor gek gedrag. De dag was weer niet leuk want mevrouw liep met haar zure bek en wilde niks meer want die boba.... Dag verziekt voor mijn jongste dochter en ons omdat ze niet meer normaal kon doen. Mijn jongste wilde na het gezeik naar huis want die was er klaar mee.
Toen ze einde dag weer wat bij bezinnen was en ik vroeg waarom doe je zo krijg ik te horen nou ik wil ook eens zien hoe het is als je alles zomaar mag en alles zelf mag beslissen want mijn vrienden beslissen ook alles zelf want die zijn altijd alleen thuis en als ze ergens om vragen krijgen ze het meteen. Ik heb haar uitgelegd dat niet alles zomaar kan en goed is dat je dat moet leren van je ouders. En dat ze ook moet leren met tegenslag om te gaan. Ook heb ik haar uitgelegd dat doordat ik thuis ben zij gewoon kan sporten, en kan paardrijden dat ik er altijd voor hun(mijn kinderen)ben als er wat is. Haar vrienden kunnen dat niet want daar is geen tijd voor. Krijg hier regelmatig meiden over de vloer die tegen mij vertellen wat er gebeurt is en als ik dan aangeef dat ze dit met ouders ook moeten bespreken dat de kinderen zeggen dat hun ouders er geen tijd voor hebben. Dit vind ik zorgelijk. Maar met alles wat ik doe of zeg tegen mijn dochter krijg ik een zucht, boos gezicht of word er niet geluisterd want ze is jaloers op hun leven. Dit spreekt ze ook uit. Ze wil hun leven met de luxe van sporten en paarden waar ze naartoe gebracht word, en dat ik alles wat ze wil meteen gaat kopen, maar daar pas ik voor.
Ik word weleens zo onzeker van de uitspraken van mijn dochter dat ik denk ben ik nou te streng, had ik dan ook moeten blijven werken, zit ik overal te veel op, doe ik het wel goed, neem ik de juiste beslissingen. En dan heb ik nog een dochter van 8jaar die zo makkelijk is, maar zich steeds vaker terug trekt voor het gezeur met haar zus. Ook haar loopt ze te commanderen waardoor ze zich dan maar op haar kamer terug trekt of lekker buiten gaat spelen. Dit vind ik zo vreselijk want ook voor haar is dit niet leuk. Ik probeer daarom ook telkens 1 op 1 wat te gaan doen zodat ik mijn aandacht voor de 100procent kan geven. Ook dan merk ik dat de oudste zo'n moment altijd ombuigt naar een negatieve sfeer want er is altijd wel wat terwijl mijn jongste echt met de kleinste dingen zit te glimmen. Ik krijg dan ook wel 100x te horen gezellig hè mam, of ik vind jou zo lief mam. Dat geeft me dan even een fijn gevoel tot ik thuis kom want ook dan is madam jaloers want hebben jullie gewoon.... Ook dan trekt de jongste zich terug en uiteraard haal ik haar terug en verzoek ik de oudste richting haar kamer te vertrekken, maar ook dan geeft een leuke dag een negatieve lading.
Wat vinden jullie? Gewoon je eerlijke mening en ook graag tips of advies hoe ik het beter op kan pakken. Is dit normaal gedrag voor een puber want ik word er gek van.
Is er wel eens iets dat je dochter wel goed doet? En zeg je dat ook tegen haar?
Mijn adhd-er van 10 (bijna 11) gaat nu ook richting pubertijd. Krijgt opeens een eigen kledingsmaak en dergelijke. Zolang het netjes blijft, laat ik het allemaal los. Je hoeft niet overal strijd over te voeren. Probeer je dochter ook iets losser te laten. Volgend jaar gaat ze naar de middelbare school en dat is echt een hele andere wereld. Ze zal dan nog veel meer veranderen en dingen doen die je niet weet.
Beide kinderen hier hebben een mobiel met limieten. Anders zitten ze er de hele dag op. Apps moeten we ook goedkeuren. Over die rare apps zou ik zeker met haar in gesprek gaan. Dat is niet okay. Laatst hebben we ook iets gehad in de klassenapp van de oudste gehad. De meeste kinderen zijn toen uit de groep gegaan omdat het echt niet door de beugel kon.
Heb je wel eens afspraken met haar gemaakt?
Ik snap dat je onbekende jongens/mannen niet vertrouwt. Maar ik zie nergens terug in je bericht waarom je jouw dochter niet zou kunnen vertrouwen. Ik vind dat omgaan met internet ook hoort bij opvoeding in deze tijd, niet alleen verbieden. Praat met haar over wat ze het beste kan doen als iemand bijvoorbeeld een foto van haar lichaam vraagt. Wat voor consequenties het kan hebben om privégegevens op te sturen, etc. En dat ze altijd bij jou terecht kan als ze iets vervelend meemaakt op internet. Dát is opvoeden. Nu ben je de curlingouder die wil voorkomen dat ze zulke vragen krijgt. Zo leert ze er niet mee omgaan als ze ouder wordt en je straks geen controle meer hebt over haar telefoongebruik.
Il vind je best streng inderdaad. Ze begint in leeftijd te krijgen waarop WhatsApp, Tiktok, Instagram etc steeds gebruikelijker wordt en een manier is om met vrienden te communiceren, samen lol te hebben (tiktol filmpjes opnemen), contact te onderhouden en dingen af te spreken met elkaar. Op deze leeftijd moeten kinderen nog leren hoe ze hier mee om moeten gaan. Wat kan je wel en niet zeggen in een groepsapp, wat kan je wel en niet plaatsen op Tiktok of Insta, hoe ga je om met vriendschapsverzoeken van een onbekende, wat doe je als iemand om een foto van jou vraagt etc. Dit moet je als ouder heel goed begeleiden maar met verbieden is je dochter niet geholpen. Dan leert ze niet hoe ze er mee om moet gaat terwijl je, hoe ouder je dochter wordt, steeds minder zicht hebt op wat ze doet en het controleren en begeleiden alleen maar moeilijker wordt. Als je veel verbied krijg je ook een sfeer waarbij je steeds discussie krijgt en zij dingen stiekem gaat doen. Beter sta je in nauw contact met haar en zorg je voor een relatie waarin zij open en eerlijk is zodat je met haar gesprekken kan voeren over wat ze doet en hoe ze met alles wat ze tegenkomt kan omgaan.
En wat betreft make-up. Juist als ze puistjes krijgt wil ze deze misschien wel een beetje wegwerken omdat ze er onzeker van wordt. Dat zou ik niet verbieden. Wel zorgen dat ze elke avond goed reinigt.
En ik krijg het idee dat je graag waardering krijgt van je dochter omdat je altijd thuis bent maar vanaf een bepaalde leeftijd willen kinderen ook een beetje vrijheid en zich losmaken van hun ouders. Jouw dochter is waarschijnlijk dus helemaal niet blij dat je er altijd bent. Zeker niet als je je best streng opstelt richting dochter.
Pubers beweren wel vaker dat het bij anderen allemaal vééél beter en chiller is en die mogen veel meer etc. Toch is dat niet per se waar. En ook niet per se goed. Ouders die nooit thuis zijn, hun kinderen alles geven wat ze willen, onbeperkt op sociale media laten etc. vind ik niet normaal.
Ik zou proberen in verbinding te blijven. Wat wil zij en in hoeverre kun en wil je daar aan tegemoet komen? Wat is voor jou een harde grens?
Over dat berichtenverkeer zou ik in gesprek gaan met school en de ouders van die kinderen. Het gedrag dat je beschrijft van hun vind ik niet oké en ik zou dat soort figuren niet als vrienden voor mijn kind willen. Wat vindt je dochter zelf van dit soort acties?
Eens met Anne1234! dat pubers ook behoefte hebben aan tijd zonder hun ouders. Mijn moeder was ook altijd thuis voor ons (die werkte alleen onder schooltijd) en vond het zelf vervelend als ze er niet was als we op de middelbare school bijvoorbeeld een keer de laatste twee uur uitval hadden, terwijl ik dat juist lekker vond even alleen thuis.
Alleen verbieden is niet de oplossing en werkt stiekem doen in de hand, maar ik vind ook niet dat je alles maar oké moet vinden omdat anderen het ook mogen. Daarin zul je moeten schipperen tussen jouw grenzen en haar behoeften en daarin een middenweg proberen te vinden.
Mijn eerlijke mening? Ja je zit er teveel bovenop en je bent te streng. Probeer niet alles te bepalen en te beperken, laat haar ook een beetje meer zelf ontdekken. Daar leert ze van en loslaten is gezond.
@due scimmie jazeker doet mijn dochter ook dingen goed, en zeker geef ik haar complimenten.
Snap hoor dat dat niet zo overkomt maar ik schrijf alleen even de dingen waar ik momenteel tegenaan loop.
@kiki
Dat merk ik ook wel aan mezelf dat ik loslaten moeilijk vind inderdaad. Hebben zoveel voor haar moeten vechten wat ik met alle liefde heb gedaan dat ik zoooo bang ben dat het mis gaat. Probeer haar altijd te beschermen tegen de "boze buitenwereld" maar weet niet goed waar ik goed aan doe.
@index praten en begeleiden doe ik ook met haar hierover. Ben heel open altijd. Maar ik vind het telefoongebruik wat ik zie zo vreselijk. En zeker ben ik blij dat ze geen gekke foto's heeft gestuurd en dat hebben we ook zeker gezegd dat ze dat heel goed heeft gedaan, maar ben gewoon bang dat dit mis gaat en ze weer te makken word gezet. Misschien ligt het wel meer aan ons hoor. Op haar oude school had ze een mobiel gekregen omdat ze na schotijd regelmatig van haar fiets werd getrapt. Ook had een meisje haar gebruikt voor aan haar nummer te komen en is ze flink te grazen genomen via app waar je hart als moeder echt compleet van breekt. Ik wil gewoon niet dat ze dit nog een keer meemaakt.
@anne bedankt voor je uitleg. Ik laat haar ook vrij hoor. Ook zij mag met haar vriendinnen de pad op en wil ook zeker niet overal bij zijn. Maar met je tips kan ik zeker wat. Bedankt
Ik neem aan dat je, mede doordat je zoveel tijd hebt gehad voor je dochter(s), dat je veel contact hebt gehad en ze veel hebt verteld en geleerd over wat ze wat en niet moeten doen.
Heb vertrouwen in je eigen opvoeding én in je dochter dat zij de juiste beslissingen neemt. Geef haar op deze leeftijd meer verantwoordelijkheid en grijp alleen in als veiligheid in het geding is. Hoe moet zij zelf bepalen waar de grenzen liggen, als de grens door haar moeder daar al binnen wordt gelegd? Kleine uitglijders zijn niet erg, daar leren ze van.
Je kunt je kind niet voor alle ellende in het leven behoeden, hoe graag je dat ook wil en hoe begrijpelijk het ook is.
Je moet je kind leren zichzelf te wapenen tegen anderen. Ik begrijp dat ze graag bij de populaire kinderen wil horen door haar pestverleden. Maar de vraag is 'tegen welke prijs'? Wat vindt ze ervan dat anderen haar moeder een hoer noemen? Als puber vind je je ouders doorgaans niet de meest coole mensen op aarde. Maar ik kan me niet voorstellen dat je het leuk vindt als je 'vrienden' zo praten over je ouders. Dat ze die dingen aan jullie vertelt is al heel belangrijk.
Ik zou dus eerder inzetten op de weg van toestemming onder voorwaarden. Ze krijgt een bepaald vertrouwen en mag laten zien dat ze dat vertrouwen aan kan.
Gaan deze 'vrienden' naar dezelfde middelbare school?
@mama e, mijn dochter vond het ook erg vreemd van die jongens toen ik haar vertelde wat ze bedoelden. Ben ook met school in gesprek geweest en ouders willen niet in gesprek want ja wij zijn ook jong geweest. Prima dat ze het goed keuren als deze jongens plaatjes googlen maar ik keur het niet goed als ze het over mijn dochter haar lijf hebben. Gelukkig begrijpt ze dit wel.
Ze vindt het altijd wel heel fijn om te praten maar dit moeten we echt doen als ze zelf ook rustig is. Anders komt er niks binnen, en begrijp ik ook.
Wat jij schrijf ook dat ze behoefte hebben voor privacy dat geef ik haar ook,maar ik merk ook dat ze bepaalde momenten ook echt even nodig heeft als ze uit school is voor haar hart te luchten en soms ook even keihard uit te huilen. Ik ben blij dat ik er kan zijn voor de meiden maar vind deze tijd voor de kinderen ook heel moeilijk. Het leren omgaan met dingen maar ook beschermen tegen dingen. Net als tik tok vind ik vreselijk eng. De Challenge wat er continu is echt eng. Vorig jaar lag er nog een kind uit haar klas met brandwonden in het ziekenhuis omdat er een challenge was film wie het langste op een brandend stuk vuurwerk kan staan. Smolt meteen vast aan zijn schoen, broek in brand en een knal aan zijn voet. Snap niet dat dit soort dingen mogen blijven bestaan.
nee mama e gelukkig gaan ze niet naar dezelfde middelbare school. Ik begrijp heel goed dat ik niet cool ben in haar ogen. Vond ik ook niet op die leeftijd. Ben ook blij dat ze in dubio zat wat moet ik doen. Ze wilde er eerst in mee gaan maar toch kwam ze naar me toe dat dit raar is.
Ze wil er heel graag bij horen, maar merk ook aan haar dat ze niet zo goed weet wat ze met die dingen aan moet. Aan de ene kant wil ze alles om er maar bij te horen, en aan de andere kant vind ze er niks aan.
Ze heeft 1 vriendin waar ze lekker mee kletst zonder mobiel, ze gaan naar buiten, zijn samen op de fiets een lippenstift wezen kopen en hadden samen een colaatje gedronken langs het water, dan merk ik dat ze geniet. Gewoon even tutten, maar de rest zit verscholen in hun scherm. Vind ik zo jammer.
Pfff misschien word ik zelf wel te oud om dit te begrijpen. 😊
