Puberdochter met add
Ik heb een dochter van 11 wat oprecht een hele moeilijke tijd heeft gehad op haar basisschool. We hebben heel hard moeten knokken om haar op een veilige plek te krijgen wat ons gelukt is vorig jaar. Ze heeft nu een school waar ze echt goed begeleid word met haar pest verleden en add. Hier is ze vorig jaar terecht gekomen en nu zit ze in groep 8 dus na de zomervakantie gaat ze naar de middelbare.
Ik loop nu tegen veel problemen aan waar ik niet goed mee om kan gaan en graag wil weten hoe andere hiermee omgaan zodat ik die tips ook kan gebruiken om het wat rustiger thuis te krijgen.
Wij hebben continu de strijd om de mobiele telefoon. Wij zijn van mening dat als je met vriendinnen bent en naar buiten gaat dat je niet continu je mobiel hoeft te hebben. Van ons moet deze dan ook thuis blijven. Ook vinden wij tiktok vreemd en hier krijgt ze geen account voor. Onze dochter vind ons uiteraard vreemd want al mijn vrienden mogen onbeperkt op hun mobiel (wat wij ondertussen vergif noemen) overal accounts voor aanmaken terwijl dat wij haar telefoon op tijdslimieten hebben ingesteld zodat het gebruik beperkt is wat volgens ons gezond is. Ook het downloaden van bijv tiktok moeten wij akkoord geven. Hier hebben we continu de oneindige discussies over. Terwijl we hierover met elkaar gesproken hebben hebben we haar ook iets losser hierin gelaten omdat ook wij begrijpen dat je anders buiten de boot valt. Een week later kwam ik erachter dat een jongen van school een app groepje had aangemaakt met als titel je hoerenmoeder. Ik vind het echt niet normaal en ga hierover in gesprek. Deze jongen geeft meteen aan dat hij niet met irritante ouders praat. Uhhh oke, blokkeren die gozer. Een dag later is er een andere jongen van school die samen met een voor mijn dochter onbekende jongen spraakberichten stuurt met stuur een foto. Mijn dochter hoe naïef ze nog is stuurt een foto van haar paard. Daar reageerde de jongens op uhhh nee een foto van jou lichaammmmm. Mijn nekhaar stond omhoog maar natuurlijk bedoelde ze er niks mee toen we in gesprek gingen. Ook de andere spraakberichten lieten wel degelijk merken waar ze op doelde. Gaat mijn vertrouwen in het vergif waar mijn dochter eigenlijk best goed mee omging, dat bewijs was er maar vertrouw nu dus de puberjongens al niet meer.
Hoe gaan jullie hiermee om?
Ook is ze heel dwars momenteel. Ik ben gestopt met werken om voor de kinderen te zorgen omdat mijn man een goede baan kreeg met veel wisselende diensten en de meisjes niet naar de BSO hoefden. De beste beslissing wat ik heb kunnen nemen want ik vind het heerlijk om ze uit school te halen en met ze bezig te zijn. Nu wil ze alles graag zelf beslissen wat tot de nodige strijd lijd. Ze wil elke dag haar gezicht vol smeren met make up. Ik snap dat ze daarin geïnteresseerd raakt maar vanwege haar opkomende pukkeltjes heb ik aangegeven en ook haar leeftijd dat ze eerst maar eens moet beginnen met een klein beetje mascara en in het weekend mag ze een beetje experimenteren maar wel binnen de perken. Ook hierin vindt ze mij raar want andere doen dat toch ook!
Ook is alles momenteel ik wil en gebeurt het niet zoals ik wil gaat de vrieskast aan en daalt de temperatuur in huis. Zij wil dat het gaat op de manier zoals zij het wil en niet anders. Heeft ze iets in haar hoofd moet het meteen.
Zo was het bijv ook op de kermis. Ik wil Boba proberen. Vies drankje met balletjes. Daar had ze het al lang over en ik had haar belooft als we het ergens zien mag je het proberen. De bewuste kermis had het tekoop dus wij in de rij. Zijn we bijna aan de beurt zegt de mevrouw van de kraam mijn pinautomaat is leeg. Excuus. Ik had geen contant bij me dus konden we het niet kopen. Staat ze daar een hoop stampij te maken en te stampvoeten want ik wil..... Nou op deze manier stel ik niet meer voor wat geld te pinnen want beloon haar niet voor gek gedrag. De dag was weer niet leuk want mevrouw liep met haar zure bek en wilde niks meer want die boba.... Dag verziekt voor mijn jongste dochter en ons omdat ze niet meer normaal kon doen. Mijn jongste wilde na het gezeik naar huis want die was er klaar mee.
Toen ze einde dag weer wat bij bezinnen was en ik vroeg waarom doe je zo krijg ik te horen nou ik wil ook eens zien hoe het is als je alles zomaar mag en alles zelf mag beslissen want mijn vrienden beslissen ook alles zelf want die zijn altijd alleen thuis en als ze ergens om vragen krijgen ze het meteen. Ik heb haar uitgelegd dat niet alles zomaar kan en goed is dat je dat moet leren van je ouders. En dat ze ook moet leren met tegenslag om te gaan. Ook heb ik haar uitgelegd dat doordat ik thuis ben zij gewoon kan sporten, en kan paardrijden dat ik er altijd voor hun(mijn kinderen)ben als er wat is. Haar vrienden kunnen dat niet want daar is geen tijd voor. Krijg hier regelmatig meiden over de vloer die tegen mij vertellen wat er gebeurt is en als ik dan aangeef dat ze dit met ouders ook moeten bespreken dat de kinderen zeggen dat hun ouders er geen tijd voor hebben. Dit vind ik zorgelijk. Maar met alles wat ik doe of zeg tegen mijn dochter krijg ik een zucht, boos gezicht of word er niet geluisterd want ze is jaloers op hun leven. Dit spreekt ze ook uit. Ze wil hun leven met de luxe van sporten en paarden waar ze naartoe gebracht word, en dat ik alles wat ze wil meteen gaat kopen, maar daar pas ik voor.
Ik word weleens zo onzeker van de uitspraken van mijn dochter dat ik denk ben ik nou te streng, had ik dan ook moeten blijven werken, zit ik overal te veel op, doe ik het wel goed, neem ik de juiste beslissingen. En dan heb ik nog een dochter van 8jaar die zo makkelijk is, maar zich steeds vaker terug trekt voor het gezeur met haar zus. Ook haar loopt ze te commanderen waardoor ze zich dan maar op haar kamer terug trekt of lekker buiten gaat spelen. Dit vind ik zo vreselijk want ook voor haar is dit niet leuk. Ik probeer daarom ook telkens 1 op 1 wat te gaan doen zodat ik mijn aandacht voor de 100procent kan geven. Ook dan merk ik dat de oudste zo'n moment altijd ombuigt naar een negatieve sfeer want er is altijd wel wat terwijl mijn jongste echt met de kleinste dingen zit te glimmen. Ik krijg dan ook wel 100x te horen gezellig hè mam, of ik vind jou zo lief mam. Dat geeft me dan even een fijn gevoel tot ik thuis kom want ook dan is madam jaloers want hebben jullie gewoon.... Ook dan trekt de jongste zich terug en uiteraard haal ik haar terug en verzoek ik de oudste richting haar kamer te vertrekken, maar ook dan geeft een leuke dag een negatieve lading.
Wat vinden jullie? Gewoon je eerlijke mening en ook graag tips of advies hoe ik het beter op kan pakken. Is dit normaal gedrag voor een puber want ik word er gek van.
chrissiefur. Dank je wel voor je reactie.😊
Natuurlijk mag je best een mening hebben over tiktok, boba, make-up enz. enz. Maar als je nou net over al die dingen die jonge pubers juist zo leuk en interessant vinden zo negatief bent, dan raak je dus wel de aansluiting met je kind kwijt
Je kunt ook open staan voor nieuwe dingen die jouw generatie niet had, laat je kind er over vertellen, toon interesse zonder te oordelen
Als je kind add heeft, kan het ook moeite hebben met emotieregulatie. Ze had zich op dat boba drankje verheugd en dan gaat het niet door. Met die teleurstelling kan ze dan niet meteen goed omgaan. Je zou kunnen proberen om haar op zo’n moment te helpen om haar emoties beter te reguleren. Straf is daar meestal niet de handigste methode voor 
.
Ik begrijp je zorgen wel. Mijn dochter is 12 en heeft ook add. Zeker in groep 8 kunnen veel kinderen nog niet goed omgaan met whatsapp enzo. Bij mijn dochter op school was de klassenapp niet echt fijn. Wij zijn nooit zelf met andere kinderen in gesprek gegaan, maar toen het de spuigaten uit liep, lieten we dat weten aan de juf en die deed een lesje daarover voor de hele klas. Of er waren ook wel ouders die een keer een berichtje in de ouderapp plaatsten zo van ‘Het gaat niet goed in de klassenapp, wil iedereen even meekijken met zijn/haar kind’.
200282 schreef op 01-06-2023 om 13:41:
suzyq5 dank je wel voor je heldere verhaal. Fijn om te lezen jou stukje. Zeker omdat jij ervaring met kinderen met Add hebt. Soms is het echt heel lastig om ermee om te gaan. En zeker omdat ze het zo lastig heeft gehad probeer ik haar extra te beschermen om haar niet weer een vervelende ervaring te laten ondervinden. Misschien moet ik haar wat vaker daarin los laten. Zal straks even je linkje openen.
Mijn zoon is echt een heel sociaal kind (nou ja, inmiddels een volwassene van 23). Hij had nooit conflicten en zat ook op een school waar iedereen mocht zijn wie ie was. Helaas sloot die school en kon mijn dochter daar niet heen. Zij heeft echt wel veel sociale problemen gehad, ook met pesten. Enerzijds ziet ze heel veel dingen heel snel maar haar begrip is dat niet altijd en het rechtvaardigheidsgevoel hè… poeh! Nu zit ze in de derde en we hebben een aantal jaar ook ingezet op hulpverlening om te leren omgaan met sociale druk. Ook op school kreeg ze die ondersteuning.
Extra beschermen kan ook leiden tot juist het tegenovergestelde van wat je wil bereiken. En nu ze gaat puberen zal ze zich ook wat meer gaan afsluiten. Mijn dochter heeft een vader die overal erg bovenop zit en zegt soms: zo nu even hier weer uitrusten 😅.
Opvoeden is steeds een stukje loslaten. Mijn jongste is ook 11 en zit in groep 8 ook. Ze gaat straks ook naar het VO. Daarom mag ze nu zelf de stad (Groningen) door. Ga maar verkennen. Mijn ouders deden dat met mij ook. Zolang ze maar laten weten waar ze naar toe gaan. Ik heb zelf de instelling dat kinderen in dat soort dingen ook zelf hun grenzen moeten en kunnen ontdekken.
S.ndra bedankt voor je advies.
Klopt inderdaad wat je zegt met de emotie. En ik snap wat je bedoelt daarin met bijv het boba teleurstelling. Ik zeg dan ook tegen haar het is niet goed hoe je nu reageer en soms gebeuren er dingen die anders gaan zoals ze gaan. Hier blijft ze dan meteen in hangen. Ook als ik tegen haar zeg als je nou rustig word dan gaan we eerst nog even in wat attracties en kunnen we daarna kijken wat we kunnen regelen, maar dat gaat er dan niet meer in. Op dat moment vind ik het niet goed om dat gedrag te belonen. Hoe ga jij er in dat soort gevallen mee om?
Maar ze stond op het punt haar boba-tea te krijgen. Jammer natuurlijk dat de pin het niet doet, maar hoezo 'beloon' je haar gedrag dan door het haar ooo te geven? Dat was toch al afgesproken, dat ze het zou krijgen? Ik, als volwassene, snap ook heel goed haar frustratie als ze die ineens niet meer zou krijgen terwijl jullie al in de rij stonden en jij door haar terechte teleurstelling niet contant wilde pinnen.
Ik lees even mee, dochter heeft geen labeltje maar wel heel herkenbaar. Laatst liep het ongeveer hetzelfde met een ijsje. Ze kan het niet verdragen op zo'n moment dat het leven soms anders loopt dan je denkt. Een uur later zat ze nog te snikken en nog een uur verder was ze zover om toch maar ergens anders een ijsje te halen. Ook 11 jaar. Heb ook alles geprobeerd, van meelevend tot relativeren, maar er komt dan niets binnen.
Poeh...
Bedankt allen voor jullie reacties. Ik zal haar zeker meer los moeten laten en haar wat vrijer moeten laten. Ik ben denk ik te beschermend in dat opzicht.
Ik vind het lastig om de goede keus hierin te nemen blijkbaar. Misschien iets te bang dat ze op haar bek gaat. Vind ik gewoon vervelend.
Ook heb ik zeker bruikbare tips gekregen.
Sommige reacties maar zijn er niet veel vind ik iets te vreemd. Ik vraag om advies hoe jullie de dingen aanpakken en meteen roept er iemand verstoorde relatie. Het gebeurt echt niet dagelijks dat we even botsen dus het probleem leg ik voor. Mijn dochter en ik houden heel veel van elkaar en ook dat laten we echt wel aan elkaar merken. Ook de reacties van de make up werden door een paar niet goed gelezen. Vol smeren van haar gezicht mag ik niet zeggen, maar is toch niks mis mee als het zo is. Ik ben van mening dat als je op de basisschool zit je nog niet heel je gezicht vol foundation, poeder oogschaduw etc te smeren. Ze mag wat mascara en lippenstift op doen en zoals ik schreef in de weekenden begin je met experimenteren zodat de vervolg stap is hoe ziet het er het meest ik uit dus verbieden doe ik het niet alleen de pancake nu op een doordeweekse dag wel.
iemand schreef ook dat ik niet mocht zeggen blijkbaar dat boba vies is en kreeg een heel epistel over wat het is en erin zit. Ja sorry niet relevant nu. Ik snap dat ze dat wil proberen en interessant is en heb ook niet geschreven dat het niet mocht, maar door alle stampij eromheen dat ik niet even snel naar de pinautomaat een om geld te halen als je blijft hangen in emotie. Ook was mijn vraag of het vaker gebeurt bij pubers dat ze van een uitje een negatief einde maken. Ik schrijf niet dat het nooit leuk of gezellig is maar hoe ga je hiermee om. Ik hou enorm veel van mijn kinderen en wil.gewoon dat als er iets is waar ik tegenaan loop kijken hoe kunnen we dit veranderen en hoe doen andere dat. Bedoel ik niks negatiefs mee naar mijn dochter. Wilde ik even gezegd hebben.😊
index ik had hier een stukje toevallig net geschreven misschien dat je dat nog kan lezen en even daarop reactie kan geven.
S.ndra schreef op 01-06-2023 om 14:46:
Als je kind add heeft, kan het ook moeite hebben met emotieregulatie. Ze had zich op dat boba drankje verheugd en dan gaat het niet door. Met die teleurstelling kan ze dan niet meteen goed omgaan. Je zou kunnen proberen om haar op zo’n moment te helpen om haar emoties beter te reguleren. Straf is daar meestal niet de handigste methode voor
(...)
Dit is een hele belangrijke om rekening mee te houden. Er is een groot verschil tussen onvermogen en onwil.
Bij ADD is het vaak nòg fijner om te weten waar je aan toe bent en heb je het juist moeilijker als er veel tegelijk op je afkomt. Dus kermis (waar je zonder diagnose al zowat verzuipt in de prikkels en emoties!) en een afspraak die ineens niet doorgaat, zijn twee lastige dingen voor iemand met ADD. Uiteraard moet je dochter leren om daarmee om te gaan, maar dat ze ontploft om een bekertje boba, laat wel zien hoe moeilijk die situatie nog voor haar is. Als ze zo emotioneel reageert, kan ze best wat hulp gebruiken om haar emoties weer onder controle te krijgen. Op die leeftijd willen kinderen helemaal geen drama trappen in het openbaar. Dan staan ze voor schut. Je bedacht dat je haar gerust kon stellen door even wat te gaan pinnen. Maar je besloot om dat voor straf niet te doen. Ik snap echt niet waarom je vond dat ze dat had verdiende.
Een kind met een diagnose, stelt je voor extra uitdagingen. Je kan daar begeleiding bij vragen.
Weet je, het doet er niet toe of jij boba drankje vies vindt, internet giftig of tiktok raar. Jouw dochter vindt dat allemaal wel leuk, waarom zo negatief praten tegen haar over dingen die zij leuk vindt?
@to het zou me niet verbazen als jij met de moeite die je hebt met haar moodswings, add en pubergedrag om te gaan dat je zelf ook een diagnose hebt. Geen idee natuurlijk hoor, maar de rigiditeit die ik lees klinkt alsof je meer dan gemiddeld moeite hebt om mee te gaan met de flow die pubers soms nodig hebben
Ik was dat, die het had over een verstoorde relatie.
Het is heel begrijpelijk dat je je zorgen maakt. Een kind/puber begeleiden tot een volwassene die met de maatschappij en zichzelf om kan gaan, is niet altijd makkelijk. Zéker niet als er een diagnose speelt. Maar hoe je het ook wendt of keert, ze gaan onderdeel uitmaken van die maatschappij. Jouw dochter zet daarin haar eerste stapjes.
In een goede ouder-kind relatie, volg je die stappen en help je of grijp je in waar nodig. Dat van die make-up vind ik ook erg jong, dus dat zou ik ook bespreken. Vragen waarom ze het wil en uitleggen waarom ik haar te jong vind en wanneer het mag. Maar ook daar, net als in de andere voorbeelden die je noemt, lees ik van jou alleen afkeuring in felle krachttermen. Dingen die ikzelf nooit zou zeggen omdat ze kwetsend zijn.
Mijn opmerking over jullie relatie, is wellicht niet leuk om te lezen, maar was goed bedoeld. Volgens mij moet je uitkijken dat je op deze manier de deur naar een normaal gesprek over wat jouw dochter bezighoudt, niet dichtknalt. Want dan stopt ze met het vertellen van dingen, zoals misschien wel voor het eerst zoenen op haar 14e of zo, omdat ze bang is voor jouw felle afkeuring.
@yette. Sorry die krachttermen gebruik ik niet naar haar hoor. Dat bedoel ik ook niet slecht als ik zeg zure bek. Dat is denk ik de harde Rotterdamse termen die wij als volwassenen gebruiken naar elkaar maar zeker niet naar de kinderen. Ook dingen zoals jongens worden hier besproken. We zijn heel open en eerlijk over alles dus hoef je echt niet zorgwekkend te vinden. Het enige waar ik echt fel in ben maar zeker als ik ook jullie omgang met mobieltjes lees moet ik echt iets soepeler in gaan worden. Het is net als even terug komende over boba heel lastig hoe ik om moet gaan met haar frustratie. Dit komt ook zeker door haar add en is soms echt heel lastig om mee te dealen. De jeugd psycholoog waar we een traject hebben gehad voor haar add gaf ook aan dat we niet toe moeten geven aan haar heftige reactie. Soms lopen dingen anders maar als het vaak en snel achter elkaar komt frustreert het soms weleens. Misschien zat ik toen ik dit schreef ook wel hoog in mijn emotie, maar zal er alle tijden voor waken dat ze altijd bij mij terecht kan. Maar goed dat je aangeeft ook dat ik fel schrijf want ook daar kan ik wat mee hè. Vind passende kritiek juist heel leerzaam voor mijn dochter maar ook voor mezelf.
absor. Ik heb zelf geen diagnose gekregen maar het komt ergens vandaan hè. Ik zeg het zelf vaak zat pfff bij wie zal het vandaan komen. Veel geluid en drukte nou vreselijk. Geeft bij mij ook kortsluiting. Traject met onze dochter gaf bij mij ook het nodige waar ik moeite mee hebt. Je heb dus gelijk.
